Kabilang Mundo 20

Please refer to the previous part

(Kapitulo Sinkuenta y Sinko)

"Ano naman 'to?!" Dismayado kong tanong sa kasama ko.

Imbes na sa tuktok ng bundok kami makarating ay bumalik lang kami sa paanan nito. Hindi ko makakalimutan ang pintuang ito dahil dito kami pumasok noong una. Tandang-tanda ko at siguradong-sigurado ako.

"Hindi ba ito yung pinto sa bundok ng Sinai?" maging si Tony nagtataka at gulat na gulat.

Minamasdan namin ang buong paligid, at mula dito sa kinatatayuan namin natatanaw namin ang kubo na bahay ng lola ni Maya. At sa mismong lugar na ito namin nasaksihan kung papaano naglaho si lola Esme at naging paro-paro.

Ito ang pinto na nagpawala sa kapangyarihan nina Tony at Jacob. Bumalik lang kami.

"Mukhang niloko lang tayo nung mga Malay at Amazona ah! Mukhang gusto lang talaga nila tayong umalis sa bundok sinai, o di kaya mamatay sa purgatoryong yon!" mainis-inis na sambit ko kay Tony.

Kung titingnan ang mga pangyayari, hindi mahirap paniwalaan ang sinabi ko. Hindi malayo sa katotohanan na baka niloko at pinaikot lang talaga kami ng mga Malay at Amozona. Pero ayon naman sa propesiya, isa sila sa mga gabay ko at tutulong sa akin.

"Hindi naman siguro Maita. Diba sabi nila, wala pang nakakalampas sa purgatoryo at wala ding nakakabalik? Baka hindi rin nila alam ang kalalabasan..."

"Eh ba't sabi nila yun yung pinakamabilis na daan papunta sa last witchcrafter?"

"Nagbase lang siguro sila sa propesiya o sa mga aklat nila. Ewan ko..."

Nawalan na talaga ako ng pag-asa pero hindi si Tony. Kahit bumalik lang kami sa paanan ng bundok makiling hindi pa rin sya sumusuko. Kahit malinaw na nasa labas na kami ng bundok Sinai.

"Ano na gagawin natin ngayon?" sumunod na tanong ko kay Tony.

"Hmm... Hindi ko pa alam... Imposible namang pumasok pa tayo uli at umakyat uli sa bundok sinai, walang-wala na tayong oras."

"Talagang wala na tayong oras! Pagputok ng gabi, hindi mo na ako makikita Tony..."

Nang sabihin ko ito kusa na lamang tumulo ang luha ko. Hindi ko alam kung bakit sa kabila ng takot ko kalungkutan pa rin ang namamalagi sa puso ko.

Mahal na mahal ko si Tony, ngayon lang ako nakadama ng ganito. Ito ang higit na kinakatakot ko, ang magkalayo kami. Kahit saang banda hindi pa rin mabubura ang katotohanang, mabigo man kami o magtagumpay, isa pa rin sa amin ang mamamatay. Sa huli pareho pa rin kaming talo.

"Aaahhgg" napaupo si Tony sa lupa.

"O, okay ka lang?" hinawakan ko sya para alalayan.

Iniinda pa rin nya ang mga natamo nyang sugat.

"Okay lang... Bigla lang kumirot ang binti ko pero kayang-kaya."

"Sigurado ka?" inalalayan ko syang tumayo, "Ano kaya mo bang tumayo?"

"Oo."

"Tara, dun muna tayo sa bahay ni Lola Esme."

Pinaakbay ko sya sa akin upang maalalayan syang maglakad. Alam kong nanghihina na rin sya kahit pa sabihin nyang okay lang sya.

Habang naglalakad kami pinagmamasdan ko ang mukha nya. Kulang na lang mahalikan ko ang pisngi nya dahil talagang magkadikit na magkadikit kami.

Ang totoo, sa mga oras na ito, gusto ko talaga syang halikan. Ewan ko ba kung bakit dumating yung feelings sa akin na para bang gusto kong ipadama kay Tony kung gaano ko sya kamahal.

Ewan ko ba kung bakit parang gusto kong maramdaman ang init ng pagmamahal nya.

"Parang walang nagbago sa bahay ni lola Esme, kung paano natin iniwan ganun pa rin." nagagawa pa nyang ngumiti.

Umupo kami sa isang katre na nasa loob ng kubo. Yari ito sa kawayan mukhang matibay pa rin at matatag. Napahiga ako, naramdaman ko yung pagod, lalo naman siguro itong si Tony na walang tigil sa pakikipaglaban kanina.

"Ahm, Tony, higa ka muna, magpahinga ka muna."

"Sige lang, kailangan ko munang mag-isip ng paraan kung paano makikita ang huling witch na yon."

Hinawakan ko kamay nya, "Tony, mahiga ka muna dito sa tabi ko, magpahinga ka muna para makapag-isip ka ng maayos."

Nagkatinginan kami. Alam ko nababasa nya ang nasa isip ko, una yung kawalan ko ng pag-asa sa nangyayari, ikalawa yung nararamdaman ng puso ko na nakalaan para lang sa kanya.

Humiga sya sa tabi ko. Pareho kaming nakaharap sa ceiling o sa bubungan pero alam kong pareho lang ding lumilipad ang isipan namin sa kawalan.

"Sabi ni lola Esme, makikita lang natin yung last witchcrafter kapag nakita na natin yung apat na elemento ng mundo." napailing si Tony habang nagsasalita, "Pero paano? Ni isang elemento wala man tayong nakita. Tapos kailangan bilog ang buwan--"

"Tony..." Nagkatinginan kami, "Hindi ka pa ba napapagod?" malungkot na tanong ko sa kanya.

"Napapagod din, pero kailangan natin itong gawin. Alam mo naman ang dahilan diba?"

"Pero--"

"Maita! Huwag kang mawalan ng pag-asa, makikita din natin ang hinahanap natin, sa tamang panahon."

"Alam ko Tony, ang inaalala ko..." napatda ako at napalunok, "Paano na tayo?" patuloy ko.

Sa sinabi ko dumikit sa akin si Tony, tapos niyakap nya ako.

Magkaharap kami... Pareho kaming nakatagilid... Ang kamay nya nakaakbay sa braso ko, tulad ng akin na nakaakbay sa tagiliran nya...

Mata sa mata magkatinginan kami. Tinginang tagos sa kaluluwa, hanggang puso.

Isang moment sa buhay ko na ngayon ko lang naranasan, at kapag nagkataon, sa palagay ko, ngayon ko lang talaga mararanasan.

(Kapitulo Sinkuenta y Sais)

Hindi matanggal sa isa't-isa ang pagtitinginan namin ni Tony. Parang may nagliliyab na apoy sa aming mga mata. Bakas na bakas ang pag-ibig. Ang matamis na pag-ibig.

"Halikan mo ako Tony..." bigla ko na lamang itong naibulong sa kanya.

"Ha?" nagulat ko ata sya at bigla na lang nagtaka.

"Tanggapin na natin na hanggang dito na lang ang pagmamahalan natin... Dahil magtagumpay man tayo o hindi, isa lang ang sigurado, bukas hindi na tayo magkasama..." malungkot kong sambit.

"Maita, huwag ka sanang magsalita ng ganyan. Hindi pa natin alam kung ano ang mangyayari, huwag ka sanang bumitiw hangga't hindi mo pa nakakaharap ang huling witch."

Umiling-iling ako, "Hindi Tony...Hindi ako bumibitiw... Alam mong mahal na mahal kita, pero sa mga oras na ito na walang katiyakan at kasiguraduhan ay isa lang ang gusto kong gawin." sabay hawak sa pisngi nya, "Ang matikman ang tamis ng iyong mga labi, ang madama ang init ng iyong haplos, ang maranasan ka kasama ng iyong pag-ibig."

Alam kong nakukuha ni Tony ang nais kong iparating sa kanya. Sa mga huling pagkakataon ko dito, kung bukas man wala na talaga ako sa mundong ito, at least man lang may baon akong isang memorable at magandang alaala ni Tony sa langit.

Unti-unting lumalapit ang mukha ni Tony sa mukha ko. Hinihintay ko na lang ang pagdampi ng mga labi nya sa akin, kasabay ng paghiga ko ng tuwid.

Feeling ko mawawalan na ako ng hininga sa tindi ng kabog ng dibdib ko...

Ibang-iba ang nararamdaman ko ngayon kumpara sa nadama ko noon sa piling ni Ron.

Mas matindi ang init... Mas malakas ang hatak... Mas kapana-panabik...

Nang sa wakas nagtagpo din ang aming mga labi, mas masarap ang unang dampi. May kakaibang pwersang biglang dumaloy through my vein.

Nang tuluyan nang magkalapat sa isa't-isa, labi sa labi. Dito ko na nadama ang tunay at totoong tamis pag-ibig.

Mainit... Masidhi... Bawat galaw ng labi init ang isinisigaw ng katawan ko.

"Uhhmmm..."

Niyakap ko sya kasabay ng pagpatong nya sa akin. Damang-dama ko ang laway na nagpapadulas sa pinagdikit naming labi.

Napatihaya ako upang bigyang laya ang pagkakapatong nya. Nadama ko lalo ang init na nagmumula sa pagitan ng aking mga hita. Ang init na kumakatok na may pagnanasang pumasok.

"Aahhh..."

Unti-unting lumalabas ang libog ko nang bumaba na ang mga labi nya sa leeg ko. Napapatingala na lang ako nang simulan nya na akong romansahin.

"Aaahhhhmmmm..."

Napapaliyad na ako sa sobrang kiliting dinudulot ng dila nya. Pinuno nya ng laway ang leeg ko at buong dibdib.

Tapos hinila nya pataas ang suot kong damit, iniangat ko naman ng bahagya ang likod ko upang bigyang laya ang paghubad nya sa damit ko.

Pati bra ko sya rin ang nagtanggal, hanggang sa ma-topless na ako...

Tumambad ang magkabila kong suso sa kanya. Hindi na rin ako nahiya dahil sa mga oras na ito puro kapusukan na rin ang laman ng utak ko.

"Aaaahhhhhmmmm"

Nawawala na rin ako sa aking sarili. Lalo na nung sipsipin nya ang utong ko, kasabay ng marahang lamas. Ngunit kahit banayad lang ang paglamas nya sa suso ko dama ko pa rin ang panggigigil nya.

Gigil na gigil sya...

Tulad ng panggigigil ko...

Bumaba na naman sya ng halik, ngayon tiyan ko naman ang pinapasadahan ng dila nya.

"Ooohhhhuummm..." pinipigil ko ang nadarama kong kiliti.

Kinikilig ako at kinikilabutan sa ginagawa nya. Pati pusod ko pinaglaruan ng dila nya, sumasabay sa paghuhubad nya sa suot kong jeans.

Mabilis nyang nahubad ang masikip kong jeans. Tinangka na rin nya ang pagkakataon upang makapaghubad din.

Nang wala na kaming saplot pareho sa katawan, muli nya akong pinatungan.

Ngayon, balat sa balat na ang pagdadampian ng aming mga katawan. Laman sa laman, libog sa libog.

"Uhhmmm..." muli nya akong hinalikan.

At mas mainit na ngayon. Lalo pa't, nararamdaman ko na ang pagdampi ng titi nya sa keps ko.

Naramdaman ko ang pagbunggo ng ulo nito sa bukana ng kepyas ko. Ngayon talagang kumakatok na ito sa biyak ko.

"T-tony..."

"Maita..."

Napatirik na lang ang mga mata ko nang maramdaman ko nang bumuka ang biyak ko, dahil sa titi nyang nagsisimula nang pumasok.

"Aaaahhhhh...."

Humigpit ang yakap ko sa kanya, napapikit ako ng husto. Damang-dama ko ang laki ng titi nyang ngayon halos nangangalahati na sa loob ng lagusan ko.

"Aaaahhhhh...."

Parang may kung anong matigas na bagay ang nakasalpak sa puson ko. Parang nakabukol na nakalobo, basta! Aaahhh!

Basta ang alam ko masarap ang natatamasa ko habang kinakatalik ako ni Tony.

"Aaaahhhh... Oooohhhh..."

Nagsasalpukan talaga ang aming mga ari sa tindi kumadyot ni Tony. Sya itong kumakayod pero ako itong pinagpapawisan. Siguro dahil isa syang bampira, at kinokontrol lang siguro ang sarili para hindi nya ako mapwersa.

At nang mapalingon ako sa mukha nya, pula ang mga mata nya. Lumalabas din ang magkablla nyang pangil.

Hindi tuloy nya makaila sa akin na naliligayahan sya sa ginagawa namin. Sabi kasi nya sa akin, ganito sya kapag nakakadama sya ng labis-labis na pleasure. Siguro naman nalilibugan din ang bampira diba?

"Aaaaahhhhh..."

"O-okay ka lang Maita?"

"Okay lang..." maiksi kong tugon.

"Hindi ka pa pagod?" sunod nyang tanong.

Napaka-gentle nya. Sino kayang lalaki ang mas iniintindi pa o inaalala ang partner nya kaysa sarili nyang kalibugan?

Ibang-iba talaga sya...
Mahal na mahal ko sya...

(Kapitulo Sinkuenta y Siete)

Matapos ang isang matamis na panaginip at romantikong paraiso na punong-puno ng pagmamahalan ay mapait at malungkot na katotohanan ang kapalit.

Tinitingnan ko si Tony habang nagbibihis kami. Minamasdan ko ang mukha nya. Gusto kong maalala sya hanggang sa kabilang mundo. Gusto kong itatak sa aking puso ang maamo nyang mukha.

Dahil sa mga oras na ito, isa na lang ang nasa isip ko,
"Kamatayan..."

"Huh? Ano?" nagulat ko ata si Tony.

"Tony!" nilapitan ko sya, hinawakan ang magkabila nyang braso, "Kamatayan! Yun na lang ang nakikita kong solusyon!"

Alam kong alam nya ang ibig kong sabihin. Ngayong wala na kaming oras kamatayan ko na lang ang tanging paraan para matapos na ito. Dahil ang kamatayan ko ay ang kamatayan ni Marcus na nasa loob ko.

"Pero--" sasagot pa sana sya pero inunahan ko na sya, "Ano'ng pero? Ilang sandali na lang puputok na ang dilim. Mabubuhay na si Marcus at....mamamatay din naman ako Tony..."

Tinaboy nya mga kamay ko at tinalikuran nya ako, "Pero hindi ko kaya Maita... Hindi kita kayang patayin..."

"Tony, hindi naman ikaw ang gagawa..."

Muli nya akong hinarap, "At sino ang gagawa? Ikaw? Hindi pwede, hindi mo naman mapapatay ang sarili mo."

"Anong ibig mong sabihin?"

Inilabas nya ang kanyang punyal at inabot nya ito sa akin, "Heto, bakit hindi mo subukan..."

Bigla akong natigilan nang makita ko ang talim at tulis ng balisong nya. Malaking kasalanan ang magpakamatay. Hindi ko inakalang darating ako sa punto na kailangan kong kitlin ang sarili kong buhay.

"Ang tanong ko Maita, sigurado ka na ba sa desisyon mong yan?"

Buong tapang kong kinuha ang punyal nya, "Sa tingin mo Tony, may iba pa bang paraan? Sabihin mo, paano pa natin makikita ang huling witch ngayon?"

Natigilan sya at hindi makasagot. Alam kong hindi na rin sya makapag-isip ng ibang paraan. At maging ako rin...

Itinutok ko ang patalim sa aking puso. Handa na ako...

Nakikita ko kay Tony ang pangamba, ang kalungkutan sa kanyang mga mata pero hindi naman nya ako pinipigilan sa gagawin ko.

Nalaman ko ang kasagutan nang subukan ko nang ibaon ang patalim sa aking puso. Hindi ko ito maitulak, hindi ko makabig, ni ayaw dumikit ng matulis na dulo sa aking balat.

"T-tony... Bakit a-ayaw?!" hirap na hirap ako. Kahit anong lakas pa o pwersa ang ilabas ko ayaw pa rin nitong bumaon sa aking dibdib.

"Sinabi ko na sa'yo, hindi mo mapapatay ang sarili mo, dahil hindi naman papatayin ni Marcus ang sarili nya."

"Ibig bang sabihin--"

"Oo Maita... Ibig sabihin, dapat ibang tao ang papatay sa iyo."

At ang ibig sabihin lang nito, si Tony ang papatay sa akin dahil kaming dalawa lang naman ang tao sa lugar na ito.

To be continued...
Fiction-Factory
Copyright2015