Fuck Fianceé: Feelings for my Sibling

Part Fourteen: My Feelings for my Sibling

FLASHBACK MEMORIES

Natututunan ba talaga ang pag-ibig?

Natuturuan nga ba talaga ang puso?

Napipili ba talaga ang taong mamahalin?

"Hoy puso! Ito ang ibigin mo! Huwag yan! Sasaktan ka lang nyan, mahihirapan ka lang, hindi naman kayo bagay eh! kaya ito na lang ang mahalin mo!"

Sana ganito lang kadaling pigilan ang tunay na nararamdaman.
Sana ganito lang kadalinPart Fourteen: My Feelings for my Sibling

FLASHBACK MEMORIES

Natututunan ba talaga ang pag-ibig?

Natuturuan nga ba talaga ang puso?

Napipili ba talaga ang taong mamahalin?

"Hoy puso! Ito ang ibigin mo! Huwag yan! Sasaktan ka lang nyan, mahihirapan ka lang, hindi naman kayo bagay eh! kaya ito na lang ang mahalin mo!"

Sana ganito lang kadaling pigilan ang tunay na nararamdaman.
Sana ganito lang kadaling kontrolin ang emosyon. Yung hindi ka na mahihirapan o masasaktan kapag nalaman mong hindi mo pwedeng mahalin ang taong tinitibok ng puso mo.

Ang sakit diba? Hindi mo pwedeng mahalin ang taong sadyang mahal mo na? para mo na ring sinabing huwag na akong huminga.

Paano mo naman kaya buburahin sa isip mo ang taong tanging laman ng utak mo mula sa paggising mo sa umaga, maghapon, hanggang gabi bago ka matulog?

Paano mo naman kaya buburahin sa buhay mo ang taong nagsisilbing hangin mo sa paghinga, nagpapatibok ng iyong puso, ang kaluluwa ng iyong katawan?

Hindi ko alam kung paano ko sya minahal, basta nadama ko na lang...at hindi ko alam kung bakit ko nadama...basta ang alam ko kailangan kong itago ang nararamdaman kong ito, dahil hindi ko dapat ito nararamdaman. Pero kahit anong pigil ang gawin ko, mahal na mahal ko pa rin talaga ang kapatid ko...

"Maganda ba ako, kuya?" tanong ko kay kuya Sebastian habang nagli-lipstick ako sa loob ng kotse. Tinatahak namin ang daan papuntang school.

"Oo naman! Ikaw na ang pinakamagandang kolehiyala sa buong mundo." sagot nya habang nakatuon ang pansin sa pagmamaneho.

"Ows talaga? Eh kung sakaling hindi mo 'ko kapatid, liligawan mo ba ako?" biro ko. But deep inside napakameaningful.

"Ha Ha Ha" napatawa sya ng malakas, "Of course Lea!"

Kunot-kilay ako, "Nakakainsulto ka naman tumawa kuya eh! Hmpf"

Ganito ang kulitan namin ni Kuya Sebastian sa loob ng kotse every morning. Hinahatid muna nya ako sa school bago sya pumasok sa office. Lagi kaming magkasama, 70% ata ng oras ko sya ang nasa tabi ko. Kaya naman hindi ko maiwasan na hindi ma-attract sa kanya.

Oo, attracted ako sa kanya, at ilang beses kong hiniling na sana attraction lang talaga ito, na walang deeper meaning. But the problem is, I see him as a man-a man of my dream in fact. Nasa kanya na ata ang lahat ng katangian ng isang Mr. Right. Matalino, gwapo, kind hearted, sweet, romantic, lahat-lahat na, para sa akin wala talaga syang kapintasan.

"Kuya, I think it's about time na bigyan na ako ng own car ni Daddy, tutal college na rin ako diba?" kinulit ko uli sya.

"I don't think so..." tugon nya, abala pa rin sa pagdi-drive.

"Huh?! Kuya naman! Para hindi ka na rin naaabala sa paghatid-sundo sa akin diba? Please tell Dad that i'm now ready for a car!"

Napatingin sya sa akin,
"Tumigil ka nga dyan! College ka lang ah! and you know nothing about driving. At okay lang naman sa akin kahit hatid-sundo kita sa school mo." ang cute talaga nya tingnan while driving.

Kumapit ako sa braso nya, "Ikaw kasi kuya eh! Kailan mo ba ako tuturuang mag-drive?" nakapa ko na naman muscles nya. Alam kong para sa kanya lambing-kapatid lang ito, pero iba para sa akin eh. Ibang-iba.

"Oh, diba tinuturuan na kita?"

"Huh? Eh puro ka naman lecture eh! Puro batas trapiko, mga iiwasan sa kalsada, tamang anggulo, depensive driving, right of way, traffic signs, traffic light, pedxing, kung ano-ano! Ayaw mo naman ipahawak sa akin iyang manibela."

"Eh ganon talaga! Madali lang magoperate ng kotse, ang mahalaga sa akin safe ka, lalo na kapag mag-isa ka lang. Kaya dapat mo munang matutunan lahat yon! H'wag kang atat! Baka kapag natuto ka na mag-drive, sa huli eh ayaw mo na magdrive."

Minsan nakakainis din naman sya, pero okay lang, at least may dahilan ako upang lambingin sya. Lambing ko bilang babae, at hindi bilang kapatid kundi isang nagmamahal na babae. Iba talaga ang epekto sa akin sa tuwing mahahaplos ko sya eh.

Sa araw-araw naming pagsasama ni kuya alam ko at natitiyak kong pagmamahal nga itong nararamdaman ko. Lagi ko kasi syang pinapantasya, nangangarap na sana iharap nya ako sa altar.

Lagi kong naiimagine ang sarili ko na pinagsisilbihan ko sya bilang maybahay nya. Gusto ko talaga syang mapangasawa. Gusto kong maranasan na sabay kaming mag-shower, gusto kong makita nya ang katawan ko na hubo't-hubad, at gusto ko ring makita ang katawan nya na walang saplot.

Kinikilig ako sa twing napapatitig ako sa mga labi nya, lagi ko ring pinapantasya na kahalikan ko sya, magkalapat ang aming mga labi, nakapikit at parehong naliligayahan.

Hindi ito basta pagnanasa ng laman, kase may pag-ibig eh. Yung tipong ayaw ko syang makasex lang, gusto ko 'make love' ng dalawang pusong nagmamahalan. Gusto ko may intimate pleasure na hindi lang basta libog.

Alam ko na hindi talaga ako dapat magkaroon ng ganitong klaseng attraction para sa kapatid ko, kaya hangga't nakakaya ko tinatago ko ito, tinatago ko ang feelings ko, na animo may tanikalang nakakadena paikot sa puso ko.

Sinubukan kong ituon ang atensyon ko sa iba. sinubukan kong tumingin sa ibang lalaki, sinubukan kong buksan ang puso ko sa kung sino mang lalaking kakatok. At ang una kong visitor? Tama, si Marlon David, ang kaisa-isang anak sa David Entreprises.

Una kaming nagkakilala ni Marlon noong sapilitan akong isama nila Mama sa kanilang business meeting. Nagtaka pa ako dahil ako lang ang isinama, at si Kuya na usually na sinasama biglang naiwan ngayon sa bahay.

Since it's Daddy, hindi ako makahindi, so sa ayaw at sa gusto ko sasama talaga ako. Inisip ko na lang na baka tini-train na ako ni Daddy sa etrepreneur world.

Pagdating namin sa isang high class restaurant nadatnan namin ang mag-asawang David na nakaupo na sa isang long table kasama ng anak nilang lalaki.

Kamayan at beso-beso nang makita nila sina Dad. Kinamayan din ako ni Mr. David, "So this is your daughter huh." kausap nya si Dad pero sa akin sya nakatingin. Hinalikan din ako ni Mrs. David bilang pagbati din, "Your so beautiful Hija." puri pa nya sa akin.

Ngayon ang atensyon ko nasa binatang lalaki na biglang tumayo nang magtagpo ang aming mga mata. Matangkad sya, hindi maikakaila na gwapo din sya at malakas ang dating. Naisip ko na baka ito na ang hinihintay kong lalaki na tutulong sa akin na burahin ang malalim na nararamdaman ko kay kuya Sebastian.

Paglapit nya sa akin kinuha nya ang kamay ko at hinalikan nya ito. Tuwang-tuwa naman ang mga parents namin nang mapangiti ako at magblush ang pisngi.

"There's no such face as beautiful as yours in this world." litanya nya. Ang corny pero pasok pa rin sa banga. Ha Ha

Actually hindi ako sanay sa ganito kapormal na approach. Pinang-hila pa nya ako ng silya na parang isang prinsesa talaga. Umi-style but at least, gentleman. Matapos non umupo na sya sa harapan ko katabi ng parents nya, ako naman sa tabi nina Mama.

"Naalala ko pa Panyero noong nagsisimula pa lang kayo sa negosyo, halos hindi mo malaman kung saan ka hahagilap ng investor. But now behold, matatag na kayo." panimula ni Mr. David sa usapan.

"Oo nga. Those days were the hardest days of my life." tugon ni Daddy na may ngiti, "Salamat na lang sa tulong mo Panyero." dugtong pa nya.

"Ha Ha Wala yon. Maliit na bagay lang yon. Kahit ano, basta ikaw Panyero."

Ang buong akala ko tungkol sa business ang magiging usapan namin, pero sa tema ng pananalita nila Mr. David, sa panghahalungkat nila ng lahat ng naitulong nila sa kumpanya namin at sa lahat ng utang na loob nina Daddy at Mama sa pamilya nila, sa tingin ko mukhang nagpapahiwatig sila ng isang malaking pabor na gusto nilang hilingin.

Walang-wala naman sa akin ito pagkat ang atensyon ko na kay Marlon. Palihim ko syang sinusulyap-sulyapan 'cause I find him really attractive. But after a while, I suddenly find him very annoying. Our discussion turn out to be the most pathetic thing to me ever!!!

"Kumusta na nga pala si Sebastian? Bakit hindi nyo sya isinama?" pagpapatuloy ni Mr. David sa usapan matapos naming maka-order ng food..

"Kilala mo naman yon. He's always busy, at walang time sa ibang bagay na walang kinalaman sa negosyo." si Mama ang sumagot.

"Ha Ha Nakakatuwa talaga ang batang yon. Napakaswerte nyo sa kanya, malaki ang dedikasyon nya sa negosyo, makakasiguro kayo na mahusay ang successor ng kumpanya nyo."

"Totoo yang sinabi mo Panyero. Siguradong hindi ako bibiguin ni Sebastian pagdating ng araw."

"Panyero, matagal na tayong magkaibigan, alam mo naman na pamilya na ang turin ko sa iyo. Uhrm. Mas maganda siguro kung pagsamahin na lang natin ang mga negosyo natin. Ano sa tingin mo Panyero?"

Abala ako sa pagkain ko at hindi ko gaanong pansin sila, pero nagtaka lang ako dahil ang tagal bago nakasagot si Daddy, para bang may isang bagay syang pinangangambahan.

"Panyero, alam mong sang-ayon ako sa sinabi mong yan. Sino ba naman ang makakatanggi sa David Enterprises, isa sa pinakamalaking kumpanya sa bansa."

Tama naman si Daddy pero sa hitsura nya bakit parang ayaw nya? Malaking opportunity ito para lumago at mas lalong lumaki pa ang business namin. Ngunit nagulat na lang ako sa sumunod kong narinig kay Mr. David, at doon ko lang natanto kung bakit parang ayaw ni Daddy.

"Ha Ha Ha Magaling Panyero. Tunay na ginagamit mo nga ang utak mo. At sa tingin ko Panyero, mas magiging maayos ang lahat kung legal na rin tayong magiging pamilya. Bakit hindi na lang natin ipakasal ang anak kong si Marlon kay Lea?"

Naging siryoso si Daddy, "Panyero, hindi naman ako tutol sa nais mong mangyari, pero sa bagay na yan hindi ko hawak ang desisyon, ayokong pangunahan ang anak ko sa magiging asawa nya, isa pa, napakabata pa ng anak ko para sa pagaasawa." sagot ni Daddy na talagang kinabiliban ko, dahil buo ang respeto nya sa akin kahit anak lang nya ako.

"Ha Ha Ha I understand. Masyado ka namang siryoso. Hindi naman kami nagmamadali. Idadaan namin sa pormal na paraan. Hayaan muna natin magkakilala ng lubusan ang dalawa, magligawan."

"Salamat Panyero nauunawaan mo 'ko."

Isa lang ang nasa isip ko ngayon, wala pa man, busted na ang lalaking ito. Pati ba naman sa panliligaw nakadepende pa rin sa magulang? Hindi ba nya kayang manligaw mag-isa? Imposible namang hindi nya alam ang pinaplanong ito ng Ama nya.

Ang masaklap pa nito iniwan nila kaming dalawa. Ako at si Marlon. Biglang nagpaalam ang magasawang David, ni hindi na tinapos ang pagkain. Kunwari pa silang may urgent meeting kuno pero alam ko namang gusto lang nila akong masolo ng anak nila.

Ito namang si Daddy, gamit ang palabra de 'onor, nagdesisyon ding magpaalam sa isang tingin lang ni Mr. David, and on my part, bilang respreto kailangan ko talagang magpaiwan. Haish

So ang finale, pinagtyagaan kong kausapin si Marlon kahit pa sobrang irritated ako sa kanya. Wala syang sariling diskarte hindi tulad ni Kuya Sebastian. Lalo tuloy umaangat ang pogi points ni Kuya sa akin sa kakakumpara ko sa kanya sa isang lalaking tulad ni Marlon. Mas angat si Kuya at mas lalo lang lalalim ang pagtingin ko sa kanya kapag ganito.

"So tell me more about Lea." paunang banat ni Marlon.

"MORE? Wait. Ngayon lang tayo nagkita ah! May alam ka na agad sa akin?"

"Hmm... Sabihin na nating may konting info na ako tungkol sayo. Alam mo kase noon pa man gusto na kita..."

Nashock ako, "Really?!" baka naman gusto mo lang katawan ko?

Hindi ako nagpadala sa lahat ng pambobola nya. Ang sabi ko na lang sa kanya masyado pa akong bata para sa relasyon, na college pa lang ako, kaso ang sagot nya handa daw syang maghintay kahit gaano katagal.

Obviously, ayoko sa kanya, at wala syang hihintayin dahil kahit kailan hindi ko sya magugustuhan, sya na presko at akala mo kung sinong pontio pilato. Umusa sya kung gusto nya, pero never ko syang magugustuhan kahit ano pa ang gawin nya.

Nang makakuha ako ng tyempo, nagpaalam na ako sa kanya. Nagdahilan na lang ako na may importanteng gagawin ako sa bahay. Noong una ayaw pa nyang maniwala sa akin. Parang bata sya, nakakainis at kailangan ko pa talagang suyuin makaalis lang ako. Fuck!

Pero paglabas ko naman ng resto doon ko pa lang narealized na wala pala akong sasakyan, at ang problema, walang taxi dito, jeep o bus?

"Ihahatid na lang kita." offer sa akin ni Marlon na nasa likod ko na pala.

"Hindi, ok lang. Magbu-bus na lang ako."

"Ano ka ba! I insist. Ayaw ko namang sabihin ng Daddy mo na hindi kita kayang ihatid."

Kitam! Imbes na kaligtasan ko ang alalahanin nya, yung masasabi pa talaga ni Daddy ang concern nya! Hindi tulad ni Kuya na super thoughtful. Binibigyan talaga nya ng importansya ang feelings ko.

Ayoko mang pahatid pero pumayag na lang ako, kaysa naman makunsumisyon lang ako sa kakapilit nya. Two doors lang kotse nya, no choice ako kundi maupo sa tabi nya.

Hindi ko alam kung bakit naiinis ako sa kanya, lalo na kapag nagsasalita sya. Damn! Ayoko syang kausap! Grr... Teka! Hindi kaya 'the more you hate, the more you love' ang kwento namin?

THEE MORE YOU HATE, THE MORE YOU LOVE???

NO!!!

Ayokong isipin yon! At ayokong magkaroon kami ng kwento! Yuck!
Naiinis lang talaga ako sa pagmumukha nya. Mukhang kahit ano pang gawin nya hindi nya mahihigitan si Kuya sa puso ko.

Pagdating sa bahay nagpumilit pa talaga si Marlon na pumasok sa loob. Hindi man lang nya hinintay na anyayahan ko sya, o di kaya nagtanong man lang kung gusto ko syang papasukin sa loob.

Bahala sya! Iniwan ko sya sa sala at dumiretso na ako pumanhik sa kwarto ko. Nadatnan kong bukas ng bahagya ang pinto ng silid ko. Dahan-dahan pa akong humakbang para sana silipin kung sino ang taong pumasok sa silid ko, pero nang makalapit ako bigla na lang itong bumukas at tinamaan pa ang kamay ko, "Aawww!" ang sakit! tumaas agad ang dugo ko at nang-init ang ulo.

"Naku sorry po Ma'am." paumanhin ng isang maid na ngayon ko lang nakita dito sa mansyon.

Tingin ko mas matanda sya sa akin pero hindi rin nagkakalayo ang agwat ng edad namin. Syete! Irritated agad ako sa kanya. Feeling sya! naka-earpiece pa sya habang may hawak na feather duster.

"Just who the hell are you?" in anger.

"Angie po Ma'am. Sorry po talaga, hindi ko po kasi kayo napansin."

"Stupid! Umalis ka na nga! You're fired!" still in anger.

"Ma'am sorry po. Huwag nyo naman po akong tanggalin, kakasimula ko lang po ngayon sa trabaho eh..."

"So?! I said you're fired!" sinigawan ko na sya.

Biglang sumulpot si Kuya Sebastian sa likod ko, "O, what happened? Ba't ka sumisigaw?"

"Eh ito kasing maid, aanga-anga eh! Tinamaan nya yung kamay ko."

Sumabat yung maid, "Hindi ko naman po sinasadya Sir..." nakayuko at animo nagmamakaawa talaga.

"Sige Angie, lumabas ka na." sabi ni Kuya sa maid.

Liningon muna nya ako bago sya umalis, "Sorry po ulit Ma'am..." nag-bow pa talaga. "Thank you po Sir." sambit pa nya kay Kuya, nakangiti, ang sarap sampalin.

Ako tuloy itong lumabas na kontrabida sa paningin ni kuya Sebastian. Nakakainis naman kasi talaga. Kanina kay Marlon at ngayon sa maid, i've got a bad day!

Pinapasok ako ni Kuya sa kwarto ko, siguradong sesermonan na naman ako nito dahil sa nadatnan nya sa amin nung maid. Ibinagsak ko lang yung shoulder bag ko sa couch atsaka na ako nag-dive sa kama ko. Nagmukmok.

"Lea, bakit ba ang init ng ulo mo ha?" tanong ni Kuya na nanatiling nakatayo sa tabi ng pinto.

"Sorry kuya... I just had a bad mood."

"Ano bang nangyari? Bakit hindi mo kasabay umuwi sina Mama?"

Napalingon ako sa kanya, "Hindi ba nila sinabi sayo?"

"Ang alin?" pagtataka nya.

Muli akong bumangon, kahit pagod ako umupo pa rin ako sa gilid ng kama para harapin si kuya. Sya naman lumapit sa akin at tinabihan ako.

"Nakakainis kuya! Iniwan nila ako sa lalaking yon!"

Nagtaka na naman sya, "Teka, sinong lalake? At bakit ka nila iniwan?"

Grr... Hindi ko alam kung maiinis ako o malulungkot kapag sumasagi sa isip ko ang lalaking yon.

"Si Marlon. David's heir. Ang gusto nila, pakasalan ko sya!"

Napatingin sa akin si kuya Sebastian. Napakasiryoso ng mga mata nya, biglang tumalim ang tingin, kinabahan pa ako sa titig nya. Sabi ko na eh, mukhang ayaw din ni kuya na makasal ako sa lalaking yon, mukhang hindi sya sasang-ayon sa kasalan.

Nagulat na lang ako nang, "Ha Ha Ha" biglang humagikgik sya sa tawa, "Ha Ha Ano ka ba Lea? Are you kidding me now? You're only college tapos sasabihin mo sa akin ipakakasal ka na? HaHaHa"

"Kuya, i'm deadly serious!" nasigawan ko tuloy sya, "Sinabi ko bang ngayon ako ikakasal? When I reached the right time, ayun, ipapakasal na ako sa kanya!." hiningal pa ako.

Naputol ang pagtawa nya at bumalik sa pagkasiryoso ang kanyang mukha. Paano ba naman mangiyak-iyak na ako, kulang na lang tumulo na luha ko. Halos hindi sya makapagsalita, and after a while naitanong na lang nya, "Bakit?".

"Bakit pa! Edi sa negosyo, sineset nila ako sa fixed marriage! Ayaw daw nilang maputol ang monarchy."

"Lea naman. I don"t think magagawa nila Mama sayo yon, lalo na si Dad. Although business minded sila, but still, tayo pa rin ang priority nila, I mean, tayo pa rin ang mas importante kaysa negosyo."

"Indeed! Pero mukhang iniipit nila si Daddy dahil sa malaking utang na loob sa kanila nito."

Natigilan si Kuya, mukhang napaisip sya ng malalim. Alam din kase nya na kung hindi dahil sa mga David matagal ng bumagsak ang kumpanya namin. Ayon kase kay Daddy, mula noong pumanaw na si Lolo nahirapan syang magpatakbo ng negosyo, lalo na hindi sila magkasundo ni Tito, na imbes na tulungan eh mas lalo pa daw pinababagsak.

Hindi ko maintindihan kung paano nangyari ang mga bagay na yon, basta ang David Enterprises daw ang sumalo sa kanila. Kaya ganoon na lang kung i-train nya si Kuya, at maging ako pagdating ng tamang panahon. Pero hindi siguro nakita ni Daddy na mangyayare ang fixed marriage na ito. Sabagay wala pa namang official statement si Daddy, pero natatakot pa rin ako...natatakot.

"Kuya, natatakot ako..."

Niyakap ko si Kuya Sebastian, dumikit talaga ako sa kanya, niyakap ko sya ng mahigpit, iginapos ang magkabilang kamay sa bewang nya na parang bata.

Gumanti sya ng yakap, "Shh... Huwag kang matakot, hindi ka namin pababayaan." ang yakap nya, yakap ng isang mapagmahal na kuya, pero ang yakap ko, yakap ng isang babaeng nagmamahal.

Ang bango nya...

Amoy na amoy ko ang natural nyang amoy...

Amoy ng isang katakam-takam na lalaki...

Hanggang sa magkaroon na ng munting pagnanasa ang yakap ko. Humigpit. At ang mga kamay ko tila may gustong masalat, may gustong makapa. Hindi ko alam kung bakit, pero parang nag-iiba ang pakiramdam ko. May munting init na umuusad sa buong katawan ko, hindi ko alam kung saan nagmumula.

"Kuya, mahal na mahal kita..." bigla ko na lang nasambit, at gusto ko mang bawiin pero nasabi ko na.

"Mahal din kita Lea..." tugon nya.

Tugon nya na kinagulat ko. Nakadama ako ng kaba pero buti na lang at hindi pa ako natatangay ng emosyon ko. Buti na lang at hindi pa ako nawala sa sarili ko. Buti na lang agad kong naisip na mahal nya ako bilang kapatid, at tingin nya sa sinabi ko, mahal ko sya bilang kuya. Ang hindi nya lang alam, ibang klase ang pagmamahal na nadarama ko para sa kanya.

Hindi ko talaga mawari kung bakit nag-iinit ako sa bisig nya, bugso ng damdamin na alam kong hindi dapat nararamdaman sa isang kapatid. Pero sa mga oras na ito gustong-gusto ko na talagang maghubad.

Gusto ko syang halikan, gusto ko syang hubaran, gusto kong mahawakan ang pagkalalake nya. Gustong-gusto ko syang makasiping ngunit alam ko rin na imposible, dahil kapatid lang ang turin nya sa akin, at alam kong kailanman hindi nya ako magagawang halikan sa labi.

"Magpahinga ka na..." sumunod na sinabi nya kasabay ng pagkalas nya sa yakapan namin.

Gusto ko mang habulin ang katawan nyang nawalay sa katawan ko, hindi ko magawa. Bitin ako sa yakap nya. Gusto ko syang hatakin pabalik pero nakatayo na agad sya.

"Take a nap. Tatawagin na lang kita sa dinner." huling sambit nya kasabay ng matunog na halik sa noo ko, atsaka na nya ako iniwan sa aking kwarto.

Napalunok ako pagsara ng pinto. Dama ko pa rin ang init na nananalaytay sa aking kalamnan. Ito ang simula ng pagpapantasya ko kay Kuya. Alam kong mali ang pagnasaan ang sarili kong kapatid, pero putcha naman! Tao lang ako, ano'ng magagawa ko kung sya ang hinahangad ng puso ko at hinahanap-hanap ng katawan ko? I'm hungered for his touch...

Hanggang sa mauwi ang lahat sa isang mapangnasang imahinasyon, mapanabik na halusinasyon, mapanuksong panaginip. Napapasalat sa pagkababae ko, at sa aking mga suso. Hindi ko namalayang ginagalaw ko na pala ang aking sarili.

Mainit...

Mapusok...

Malagkit...

Makatas...

Masarap damhin sa pakiramdam, nakakapangwala sa sarili. Feeling ko ibang nilalang ako sa mga sandaling ito. Kakaibang kaligayahan, senswalidad na ngayon ko lang naranasan. At ang tanging laman ng aking isipan ay ang kapatid ko, si kuya Sebastian.

>>>>>
g kontrolin ang emosyon. Yung hindi ka na mahihirapan o masasaktan kapag nalaman mong hindi mo pwedeng mahalin ang taong tinitibok ng puso mo.

Ang sakit diba? Hindi mo pwedeng mahalin ang taong sadyang mahal mo na? para mo na ring sinabing huwag na akong huminga.

Paano mo naman kaya buburahin sa isip mo ang taong tanging laman ng utak mo mula sa paggising mo sa umaga, maghapon, hanggang gabi bago ka matulog?

Paano mo naman kaya buburahin sa buhay mo ang taong nagsisilbing hangin mo sa paghinga, nagpapatibok ng iyong puso, ang kaluluwa ng iyong katawan?

Hindi ko alam kung paano ko sya minahal, basta nadama ko na lang...at hindi ko alam kung bakit ko nadama...basta ang alam ko kailangan kong itago ang nararamdaman kong ito, dahil hindi ko dapat ito nararamdaman. Pero kahit anong pigil ang gawin ko, mahal na mahal ko pa rin talaga ang kapatid ko...

"Maganda ba ako, kuya?" tanong ko kay kuya Sebastian habang nagli-lipstick ako sa loob ng kotse. Tinatahak namin ang daan papuntang school.

"Oo naman! Ikaw na ang pinakamagandang kolehiyala sa buong mundo." sagot nya habang nakatuon ang pansin sa pagmamaneho.

"Ows talaga? Eh kung sakaling hindi mo 'ko kapatid, liligawan mo ba ako?" biro ko. But deep inside napakameaningful.

"Ha Ha Ha" napatawa sya ng malakas, "Of course Lea!"

Kunot-kilay ako, "Nakakainsulto ka naman tumawa kuya eh! Hmpf"

Ganito ang kulitan namin ni Kuya Sebastian sa loob ng kotse every morning. Hinahatid muna nya ako sa school bago sya pumasok sa office. Lagi kaming magkasama, 70% ata ng oras ko sya ang nasa tabi ko. Kaya naman hindi ko maiwasan na hindi ma-attract sa kanya.

Oo, attracted ako sa kanya, at ilang beses kong hiniling na sana attraction lang talaga ito, na walang deeper meaning. But the problem is, I see him as a man-a man of my dream in fact. Nasa kanya na ata ang lahat ng katangian ng isang Mr. Right. Matalino, gwapo, kind hearted, sweet, romantic, lahat-lahat na, para sa akin wala talaga syang kapintasan.

"Kuya, I think it's about time na bigyan na ako ng own car ni Daddy, tutal college na rin ako diba?" kinulit ko uli sya.

"I don't think so..." tugon nya, abala pa rin sa pagdi-drive.

"Huh?! Kuya naman! Para hindi ka na rin naaabala sa paghatid-sundo sa akin diba? Please tell Dad that i'm now ready for a car!"

Napatingin sya sa akin,
"Tumigil ka nga dyan! You're only sixteen! and you know nothing about driving. At okay lang naman sa akin kahit hatid-sundo kita sa school mo." ang cute talaga nya tingnan while driving.

Kumapit ako sa braso nya, "Ikaw kasi kuya eh! Kailan mo ba ako tuturuang mag-drive?" nakapa ko na naman muscles nya. Alam kong para sa kanya lambing-kapatid lang ito, pero iba para sa akin eh. Ibang-iba.

"Oh, diba tinuturuan na kita?"

"Huh? Eh puro ka naman lecture eh! Puro batas trapiko, mga iiwasan sa kalsada, tamang anggulo, depensive driving, right of way, traffic signs, traffic light, pedxing, kung ano-ano! Ayaw mo naman ipahawak sa akin iyang manibela."

"Eh ganon talaga! Madali lang magoperate ng kotse, ang mahalaga sa akin safe ka, lalo na kapag mag-isa ka lang. Kaya dapat mo munang matutunan lahat yon! H'wag kang atat! Baka kapag natuto ka na mag-drive, sa huli eh ayaw mo na magdrive."

Minsan nakakainis din naman sya, pero okay lang, at least may dahilan ako upang lambingin sya. Lambing ko bilang babae, at hindi bilang kapatid kundi isang nagmamahal na babae. Iba talaga ang epekto sa akin sa tuwing mahahaplos ko sya eh.

Sa araw-araw naming pagsasama ni kuya alam ko at natitiyak kong pagmamahal nga itong nararamdaman ko. Lagi ko kasi syang pinapantasya, nangangarap na sana iharap nya ako sa altar.

Lagi kong naiimagine ang sarili ko na pinagsisilbihan ko sya bilang maybahay nya. Gusto ko talaga syang mapangasawa. Gusto kong maranasan na sabay kaming mag-shower, gusto kong makita nya ang katawan ko na hubo't-hubad, at gusto ko ring makita ang katawan nya na walang saplot.

Kinikilig ako sa twing napapatitig ako sa mga labi nya, lagi ko ring pinapantasya na kahalikan ko sya, magkalapat ang aming mga labi, nakapikit at parehong naliligayahan.

Hindi ito basta pagnanasa ng laman, kase may pag-ibig eh. Yung tipong ayaw ko syang makasex lang, gusto ko 'make love' ng dalawang pusong nagmamahalan. Gusto ko may intimate pleasure na hindi lang basta libog.

Alam ko na hindi talaga ako dapat magkaroon ng ganitong klaseng attraction para sa kapatid ko, kaya hangga't nakakaya ko tinatago ko ito, tinatago ko ang feelings ko, na animo may tanikalang nakakadena paikot sa puso ko.

Sinubukan kong ituon ang atensyon ko sa iba. sinubukan kong tumingin sa ibang lalaki, sinubukan kong buksan ang puso ko sa kung sino mang lalaking kakatok. At ang una kong visitor? Tama, si Marlon David, ang kaisa-isang anak sa David Entreprises.

Una kaming nagkakilala ni Marlon noong sapilitan akong isama nila Mama sa kanilang business meeting. Nagtaka pa ako dahil ako lang ang isinama, at si Kuya na usually na sinasama biglang naiwan ngayon sa bahay.

Since it's Daddy, hindi ako makahindi, so sa ayaw at sa gusto ko sasama talaga ako. Inisip ko na lang na baka tini-train na ako ni Daddy sa etrepreneur world.

Pagdating namin sa isang high class restaurant nadatnan namin ang mag-asawang David na nakaupo na sa isang long table kasama ng anak nilang lalaki.

Kamayan at beso-beso nang makita nila sina Dad. Kinamayan din ako ni Mr. David, "So this is your daughter huh." kausap nya si Dad pero sa akin sya nakatingin. Hinalikan din ako ni Mrs. David bilang pagbati din, "Your so beautiful Hija." puri pa nya sa akin.

Ngayon ang atensyon ko nasa binatang lalaki na biglang tumayo nang magtagpo ang aming mga mata. Matangkad sya, hindi maikakaila na gwapo din sya at malakas ang dating. Naisip ko na baka ito na ang hinihintay kong lalaki na tutulong sa akin na burahin ang malalim na nararamdaman ko kay kuya Sebastian.

Paglapit nya sa akin kinuha nya ang kamay ko at hinalikan nya ito. Tuwang-tuwa naman ang mga parents namin nang mapangiti ako at magblush ang pisngi.

"There's no such face as beautiful as yours in this world." litanya nya. Ang corny pero pasok pa rin sa banga. Ha Ha

Actually hindi ako sanay sa ganito kapormal na approach. Pinang-hila pa nya ako ng silya na parang isang prinsesa talaga. Umi-style but at least, gentleman. Matapos non umupo na sya sa harapan ko katabi ng parents nya, ako naman sa tabi nina Mama.

"Naalala ko pa Panyero noong nagsisimula pa lang kayo sa negosyo, halos hindi mo malaman kung saan ka hahagilap ng investor. But now behold, matatag na kayo." panimula ni Mr. David sa usapan.

"Oo nga. Those days were the hardest days of my life." tugon ni Daddy na may ngiti, "Salamat na lang sa tulong mo Panyero." dugtong pa nya.

"Ha Ha Wala yon. Maliit na bagay lang yon. Kahit ano, basta ikaw Panyero."

Ang buong akala ko tungkol sa business ang magiging usapan namin, pero sa tema ng pananalita nila Mr. David, sa panghahalungkat nila ng lahat ng naitulong nila sa kumpanya namin at sa lahat ng utang na loob nina Daddy at Mama sa pamilya nila, sa tingin ko mukhang nagpapahiwatig sila ng isang malaking pabor na gusto nilang hilingin.

Walang-wala naman sa akin ito pagkat ang atensyon ko na kay Marlon. Palihim ko syang sinusulyap-sulyapan 'cause I find him really attractive. But after a while, I suddenly find him very annoying. Our discussion turn out to be the most pathetic thing to me ever!!!

"Kumusta na nga pala si Sebastian? Bakit hindi nyo sya isinama?" pagpapatuloy ni Mr. David sa usapan matapos naming maka-order ng food..

"Kilala mo naman yon. He's always busy, at walang time sa ibang bagay na walang kinalaman sa negosyo." si Mama ang sumagot.

"Ha Ha Nakakatuwa talaga ang batang yon. Napakaswerte nyo sa kanya, malaki ang dedikasyon nya sa negosyo, makakasiguro kayo na mahusay ang successor ng kumpanya nyo."

"Totoo yang sinabi mo Panyero. Siguradong hindi ako bibiguin ni Sebastian pagdating ng araw."

"Panyero, matagal na tayong magkaibigan, alam mo naman na pamilya na ang turin ko sa iyo. Uhrm. Mas maganda siguro kung pagsamahin na lang natin ang mga negosyo natin. Ano sa tingin mo Panyero?"

Abala ako sa pagkain ko at hindi ko gaanong pansin sila, pero nagtaka lang ako dahil ang tagal bago nakasagot si Daddy, para bang may isang bagay syang pinangangambahan.

"Panyero, alam mong sang-ayon ako sa sinabi mong yan. Sino ba naman ang makakatanggi sa David Enterprises, isa sa pinakamalaking kumpanya sa bansa."

Tama naman si Daddy pero sa hitsura nya bakit parang ayaw nya? Malaking opportunity ito para lumago at mas lalong lumaki pa ang business namin. Ngunit nagulat na lang ako sa sumunod kong narinig kay Mr. David, at doon ko lang natanto kung bakit parang ayaw ni Daddy.

"Ha Ha Ha Magaling Panyero. Tunay na ginagamit mo nga ang utak mo. At sa tingin ko Panyero, mas magiging maayos ang lahat kung legal na rin tayong magiging pamilya. Bakit hindi na lang natin ipakasal ang anak kong si Marlon kay Lea?"

Naging siryoso si Daddy, "Panyero, hindi naman ako tutol sa nais mong mangyari, pero sa bagay na yan hindi ko hawak ang desisyon, ayokong pangunahan ang anak ko sa magiging asawa nya, isa pa, napakabata pa ng anak ko para sa pagaasawa."

"Ha Ha Ha I understand. Masyado ka namang siryoso. Hindi naman kami nagmamadali. Idadaan namin sa pormal na paraan. Hayaan muna natin magkakilala ng lubusan ang dalawa, magligawan."

"Salamat Panyero nauunawaan mo 'ko."

Isa lang ang nasa isip ko ngayon, wala pa man, busted na ang lalaking ito. Pati ba naman sa panliligaw nakadepende pa rin sa magulang? Hindi ba nya kayang manligaw mag-isa? Imposible namang hindi nya alam ang pinaplanong ito ng Ama nya.

Ang masaklap pa nito iniwan nila kaming dalawa. Ako at si Marlon. Biglang nagpaalam ang magasawang David, ni hindi na tinapos ang pagkain. Kunwari pa silang may urgent meeting kuno pero alam ko namang gusto lang nila akong masolo ng anak nila.

Ito namang si Daddy, gamit ang palabra de 'onor, nagdesisyon ding magpaalam sa isang tingin lang ni Mr. David, and on my part, bilang respreto kailangan ko talagang magpaiwan. Haish

So ang finale, pinagtyagaan kong kausapin si Marlon kahit pa sobrang irritated ako sa kanya. Wala syang sariling diskarte hindi tulad ni Kuya Sebastian. Lalo tuloy umaangat ang pogi points ni Kuya sa akin sa kakakumpara ko sa kanya sa isang lalaking tulad ni Marlon. Mas angat si Kuya at mas lalo lang lalalim ang pagtingin ko sa kanya kapag ganito.

"So tell me more about Lea." paunang banat ni Marlon.

"MORE? Wait. Ngayon lang tayo nagkita ah! May alam ka na agad sa akin?"

"Hmm... Sabihin na nating may konting info na ako tungkol sayo. Alam mo kase noon pa man gusto na kita..."

Nashock ako, "Really?!" baka naman gusto mo lang katawan ko?

Hindi ako nagpadala sa lahat ng pambobola nya. Isang 23 years old magkakagusto sa isang 16 years old? Ang sabi ko na lang sa kanya masyado pa akong bata para sa relasyon, kaso ang sagot nya handa daw syang maghintay kahit gaano katagal.

Obviously, ayoko sa kanya, at wala syang hihintayin dahil kahit kailan hindi ko sya magugustuhan, sya na presko at akala mo kung sinong pontio pilato. Umusa sya kung gusto nya, pero never ko syang magugustuhan kahit ano pa ang gawin nya.

Nang makakuha ako ng tyempo, nagpaalam na ako sa kanya. Nagdahilan na lang ako na may importanteng gagawin ako sa bahay. Noong una ayaw pa nyang maniwala sa akin. Parang bata sya, nakakainis at kailangan ko pa talagang suyuin makaalis lang ako. Fuck!

Pero paglabas ko naman ng resto doon ko pa lang narealized na wala pala akong sasakyan, at ang problema, walang taxi dito, jeep o bus?

"Ihahatid na lang kita." offer sa akin ni Marlon na nasa likod ko na pala.

"Hindi, ok lang. Magbu-bus na lang ako."

"Ano ka ba! I insist. Ayaw ko namang sabihin ng Daddy mo na hindi kita kayang ihatid."

Kitam! Imbes na kaligtasan ko ang alalahanin nya, yung masasabi pa talaga ni Daddy ang concern nya! Hindi tulad ni Kuya na super thoughtful. Binibigyan talaga nya ng imprtansya ang feelings ko.

Ayoko mang pahatid pero pumayag na lang akoo, kaysa naman makunsumisyon lang ako sa kakapilit nya. Two doors lang kotse nya, no choice ako kundi maupo sa tabi nya.

Hindi ko alam kung bakit naiinis ako sa kanya, lalo na kapag nagsasalita sya. Damn! Ayoko syang kausap! Grr... Teka! Hindi kaya 'the more you hate, the more you love' ang kwento namin?

THEE MORE YOU HATE, THE MORE YOU LOVE???

NO!!!

Ayokong isipin yon! At ayokong magkaroon kami ng kwento! Yuck!
Naiinis lang talaga ako sa pagmumukha nya. Mukhang kahit ano pang gawin nya hindi nya mahihigitan si Kuya sa puso ko.

Pagdating sa bahay nagpumilit pa talaga si Marlon na pumasok sa loob. Hindi man lang nya hinintay na anyayahan ko sya, o di kaya nagtanong man lang kung gusto ko syang papasukin sa loob.

Bahala sya! Iniwan ko sya sa sala at dumiretso na ako pumanhik sa kwarto ko. Nadatnan kong bukas ng bahagya ang pinto ng silid ko. Dahan-dahan pa akong humakbang para sana silipin kung sino ang taong pumasok sa silid ko, pero nang makalapit ako bigla na lang itong bumukas at tinamaan pa ang kamay ko, "Aawww!" ang sakit! tumaas agad ang dugo ko at nang-init ang ulo.

"Naku sorry po Ma'am." paumanhin ng isang maid na ngayon ko lang nakita dito sa mansyon.

Tingin ko mas matanda sya sa akin pero hindi rin nagkakalayo ang agwat ng edad namin. Syete! Irritated agad ako sa kanya. Feeling sya! naka-earpiece pa sya habang may hawak na feather duster.

"Just who the hell are you?" in anger.

"Angie po Ma'am. Sorry po talaga, hindi ko po kasi kayo napansin."

"Stupid! Umalis ka na nga! You're fired!" still in anger.

"Ma'am sorry po. Huwag nyo naman po akong tanggalin, kakasimula ko lang po ngayon sa trabaho eh..."

"So?! I said you're fired!" sinigawan ko na sya.

Biglang sumulpot si Kuya Sebastian sa likod ko, "O, what happened? Ba't ka sumisigaw?"

"Eh ito kasing maid, aanga-anga eh! Tinamaan nya yung kamay ko."

Sumabat yung maid, "Hindi ko naman po sinasadya Sir..." nakayuko at animo nagmamakaawa talaga.

"Sige Angie, lumabas ka na." sabi ni Kuya sa maid.

Liningon muna nya ako bago sya umalis, "Sorry po ulit Ma'am..." nag-bow pa talaga. "Thank you po Sir." sambit pa nya kay Kuya, nakangiti, ang sarap sampalin.

Ako tuloy itong lumabas na kontrabida sa paningin ni kuya Sebastian. Nakakainis naman kasi talaga. Kanina kay Marlon at ngayon sa maid, i've got a bad day!

Pinapasok ako ni Kuya sa kwarto ko, siguradong sesermonan na naman ako nito dahil sa nadatnan nya sa amin nung maid. Ibinagsak ko lang yung shoulder bag ko sa couch atsaka na ako nag-dive sa kama ko. Nagmukmok.

"Lea, bakit ba ang init ng ulo mo ha?" tanong ni Kuya na nanatiling nakatayo sa tabi ng pinto.

"Sorry kuya... I just had a bad mood."

"Ano bang nangyari? Bakit hindi mo kasabay umuwi sina Mama?"

Napalingon ako sa kanya, "Hindi ba nila sinabi sayo?"

"Ang alin?" pagtataka nya.

Muli akong bumangon, kahit pagod ako umupo pa rin ako sa gilid ng kama para harapin si kuya. Sya naman lumapit sa akin at tinabihan ako.

"Nakakainis kuya! Iniwan nila ako sa lalaking yon!"

Nagtaka na naman sya, "Teka, sinong lalake? At bakit ka nila iniwan?"

Grr... Hindi ko alam kung maiinis ako o malulungkot kapag sumasagi sa isip ko ang lalaking yon.

"Si Marlon. David's heir. Ang gusto nila, pakasalan ko sya!"

Napatingin sa akin si kuya Sebastian. Napakasiryoso ng mga mata nya, biglang tumalim ang tingin, kinabahan pa ako sa titig nya. Sabi ko na eh, mukhang ayaw din ni kuya na makasal ako sa lalaking yon, mukhang hindi sya sasang-ayon sa kasalan.

Nagulat na lang ako nang, "Ha Ha Ha" biglang humagikgik sya sa tawa, "Ha Ha Ano ka ba Lea? Are you kidding me now? You're only sixteen tapos sasabihin mo sa akin ipakakasal ka na? HaHaHa"

"Kuya, i'm deadly serious!" nasigawan ko tuloy sya, "Sinabi ko bang ngayon ako ikakasal? When I reached the legal age, ayun, ipapakasal na ako sa kanya!." hiningal pa ako.

Naputol ang pagtawa nya at bumalik sa pagkasiryoso ang kanyang mukha. Paano ba naman mangiyak-iyak na ako, kulang na lang tumulo na luha ko. Halos hindi sya makapagsalita, and after a while naitanong na lang nya, "Bakit?".

"Bakit pa! Edi sa negosyo, sineset nila ako sa fixed marriage! Ayaw daw nilang maputol ang monarchy."

"Lea naman. I don"t think magagawa nila Mama sayo yon, lalo na si Dad. Although business minded sila, but still, tayo pa rin ang priority nila, I mean, tayo pa rin ang mas importante kaysa negosyo."

"Indeed! Pero mukhang iniipit nila si Daddy dahil sa malaking utang na loob sa kanila nito."

Natigilan si Kuya, mukhang napaisip sya ng malalim. Alam din kase nya na kung hindi dahil sa mga David matagal ng bumagsak ang kumpanya namin. Ayon kase kay Daddy, mula noong pumanaw na si Lolo nahirapan syang magpatakbo ng negosyo, lalo na hindi sila magkasundo ni Tito, na imbes na tulungan eh mas lalo pa daw pinababagsak.

Hindi ko maintindihan kung paano nangyari ang mga bagay na yon, basta ang David Enterprises daw ang sumalo sa kanila. Kaya ganoon na lang kung i-train nya si Kuya, at maging ako pagdating ng tamang panahon. Pero hindi siguro nakita ni Daddy na mangyayare ang fixed marriage na ito. Sabagay wala pa namang official statement si Daddy, pero natatakot pa rin ako...natatakot.

"Kuya, natatakot ako..."

Niyakap ko si Kuya Sebastian, dumikit talaga ako sa kanya, niyakap ko sya ng mahigpit, iginapos ang magkabilang kamay sa bewang nya na parang bata.

Gumanti sya ng yakap, "Shh... Huwag kang matakot, hindi ka namin pababayaan." ang yakap nya, yakap ng isang mapagmahal na kuya, pero ang yakap ko, yakap ng isang babaeng nagmamahal.

Ang bango nya...

Amoy na amoy ko ang natural nyang amoy...

Amoy ng isang katakam-takam na lalaki...

Hanggang sa magkaroon na ng munting pagnanasa ang yakap ko. Humigpit. At ang mga kamay ko tila may gustong masalat, may gustong makapa. Hindi ko alam kung bakit, pero parang nag-iiba ang pakiramdam ko. May munting init na umuusad sa buong katawan ko, hindi ko alam kung saan nagmumula.

"Kuya, mahal na mahal kita..." bigla ko na lang nasambit, at gusto ko mang bawiin pero nasabi ko na.

"Mahal din kita Lea..." tugon nya.

Tugon nya na kinagulat ko. Nakadama ako ng kaba pero buti na lang at hindi pa ako natatangay ng emosyon ko. Buti na lang at hindi pa ako nawala sa sarili ko. Buti na lang agad kong naisip na mahal nya ako bilang kapatid, at tingin nya sa sinabi ko, mahal ko sya bilang kuya. Ang hindi nya lang alam, ibang klase ang pagmamahal na nadarama ko para sa kanya.

Hindi ko talaga mawari kung bakit nag-iinit ako sa bisig nya, bugso ng damdamin na alam kong hindi dapat nararamdaman sa isang kapatid. Pero sa mga oras na ito gustong-gusto ko na talagang maghubad.

Gusto ko syang halikan, gusto ko syang hubaran, gusto kong mahawakan ang pagkalalake nya. Gustong-gusto ko syang makasiping ngunit alam ko rin na imposible, dahil kapatid lang ang turin nya sa akin, at alam kong kailanman hindi nya ako magagawang halikan sa labi.

"Magpahinga ka na..." sumunod na sinabi nya kasabay ng pagkalas nya sa yakapan namin.

Gusto ko mang habulin ang katawan nyang nawalay sa katawan ko, hindi ko magawa. Bitin ako sa yakap nya. Gusto ko syang hatakin pabalik pero nakatayo na agad sya.

"Take a nap. Tatawagin na lang kita sa dinner." huling sambit nya kasabay ng matunog na halik sa noo ko, atsaka na nya ako iniwan sa aking kwarto.

Napalunok ako pagsara ng pinto. Dama ko pa rin ang init na nananalaytay sa aking kalamnan. Ito ang simula ng pagpapantasya ko kay Kuya. Alam kong mali ang pagnasaan ang sarili kong kapatid, pero putcha naman! Tao lang ako, ano'ng magagawa ko kung sya ang hinahangad ng puso ko at hinahanap-hanap ng katawan ko? I'm hungered for his touch...

Hanggang sa mauwi ang lahat sa isang mapangnasang imahinasyon, mapanabik na halusinasyon, mapanuksong panaginip. Napapasalat sa pagkababae ko, at sa aking mga suso. Hindi ko namalayang ginagalaw ko na pala ang aking sarili.

Mainit...

Mapusok...

Malagkit...

Makatas...

Masarap damhin sa pakiramdam, nakakapangwala sa sarili. Feeling ko ibang nilalang ako sa mga sandaling ito. Kakaibang kaligayahan, senswalidad na ngayon ko lang naranasan. At ang tanging laman ng aking isipan ay ang kapatid ko, si kuya Sebastian.

>>>>>