True wife confessions CARLA

True wife confessions CARLA

Nagising ako nun isang umaga na binabaha na ang lugar namin. Ilang araw na rin kasing nag-uulan nun. Hindi naman makauwi ang asawa ko na nagtatrabaho bilang call center agent sa ortigas. Mataas na daw ang baha sa kanila at wala na raw siyang masasakyan.

"bumalik muna ako dito sa office hon...baka sa hapon pa ko makauwi"

"ok hon...basta mag-ingat ka palagi...I Love You!"

"mag-ingat ka rin diyan hon....I Love You too honey!"

Ilang mga araw nang nag-uulan nun, hindi ko pa alam kung may bagyo nun pero sobrang lakas talaga ng ulan ng araw na yon. Sa sobrang lakas ng pag-uulan ay bumigay ang isang bahagi ng dingding ng kwarto na tinitirhan namin dahil masyado ng nababad sa sobrang pagkabasa sa lakas ng ulan . Pumapasok na tuloy ang ulan na nun sa loob ng kwarto namin. Kaya kahit malakas ang ulan at hanggang beywang na nun ang baha ay naglakas loob akong lumabas para ayusin ang nasirang bahagi ng dingding namin na gawa lamang sa plywood.

Katabi lang ng ilog ang tinitirhan namin. Mahigit isang taon pa lang nang lumipat kami sa lugar mula ng magsama kami ng asawa ko. Rumaragasa na nun ang agos ng ilog ng tinungo ko ang likod ng bahay. Dikit-dikit ang mga barung-barong na mga kabahayan kaya marami kang makakapitan at mapapatungan, kaya nga kahit malapit sa ilog ay naglakas-loob pa rin akong ayusin ang nasirang dingding namin.

"naku...kailangan magawa ko na ito kaagad...lalo pa palang tumataas ang baha"

Hindi ko abot ang nasirang bahagi ng dingding nun kaya kinailangan ko ng mapapatungan. Nakakita ako nun sirang malaking balde at yun yung itinaob ko para gawin kong tuntungan. Halos malapit na ako nun matapos nang biglang mabiyak ang pinapatungan kong balde. Bigla akong bumagsak at lumubog sa baha. Natakot ako nun bigla na baka maanod ako sa ilog. Mabuti na lang at may tumulong sa akin at nahawakan agad ako.

"mang Berting?!"

"bakit ikaw ang gumagawa niyan nasaan ba ang asawa mo..."

"hindi pa ho makauwi grabe daw ang baha sa trabaho nila"

Sabi ni mang Berting na nakita niya daw akong nagpupokpok at napansin niyang bibigay ang pinapatungan ko kaya mabilis daw siyang pumunta sa akin nang makita niyang matutumba na ako. Laking pasalamat ko nun na nandoon siya, kundi dahil sa kanya ay napunta na ako nun siguro sa ilog.

"sige na pukpukin mo na uli.... iangat na lang kita para maabot mo"

"pero?!..."

"gawin mo na...tumataas pa lalo ang tubig baka anurin na tayo dito"

Nagulat ako nang mula sa likod ko ay niyakap niya ako sa beywang iniangat niya nga ako para muling pukpukin ko raw ang nasirang dingding. Nahihirapan kami dahil natatangay na kami ng rumaragasang baha. Minsan ay dumudulas ako sa pagkaka-angat niya at nabababa ako pero muli niya akong hahawakan sa beywang para iangat uli. Minsan ay nasasagi niya maselang bahagi ng katawan ko pero hindi ko na napapansin yun sa kagustuhan kong matapos na ang ginagawa ko. Hanggang sa hindi ko nun inaasahan ng bigla na lang kami matumba pareho. Lumubog kami nun sa baha nang hindi ko sinasadyang mahawakan ang ari niya. Nakapuruntong siya nun na maong. Pero kahit nakamaong siya ay naramdaman ko ang pamumukol niyon.

"ayy!?"

"bakit?..."

"sorry mang Berting..."

"para saan..."

"ha e kasi....wala...ang bigat ko kasi yata...kaya natumba tayo"

"kaya naman kita...nangalay lang siguro ako.... sige na tuloy na natin para matapos na..."

Nang muling iniangat ako ni mang Berting ay naramdaman ko uli ang pamumukol ng harapan niya. Nakiskis mula sa likod ko pababa sa hita ko ang harapan niya. Ramdam na ramdam ko yun dahil naka-leggings lang ako nun na pambahay. Hindi ko yun pinansin nun at pinagpatuloy ko yung pagpukpok habang nakaangat hawak ni mang Berting. Hanggang walang anu-ano'y muli na naman kaming natumba.

"pasensya na Carla...ang lakas kasi ng agos ng tubig"

"ok lang ho mang Berting..."

Muli niya ako nun inalalayan na maiangat. Nagulat ako nang may maramdaman akong matigas tumutusok sa likuran ko. Nang oras na yun ay hindi ko na inalam nun kung ano yun. Ang gusto ko lang ay matapos na ang inaayos ko. Hindi ko na napansin nun na nasa dibdib ko na pala ang kamay ni mang Berting. Hindi ko na nagawang alisin ang kamay ni mang Berting. Binilisan ko na lang ang pagpukpok para matapos na ang inaaayos ko. Sa ginawa kong pagmamadali ay napukpok ko tuloy nun ang kamay ko. Namilipit ako nun sa sakit. Binaba ako ni mang Berting para tingnan ang nangyari sa akin.

"aray...ang sakit..."

"anong nangyari sayo..."

Tinignan ni mang Berting ang napukpok kong kamay. Hindi ko nun napansin na hinihimas na pala niya ang pagitan ng mga hita ko. Masakit pa rin ang kamay ko nun at lumakas pa ang ulan. Hanggang dibdib ko na nga ang baha sa kinatatayuan namin. Doon ay napansin kong nasa loob na pala ng suot kong leggings ang kamay niya. Nagpupumilit pa siya nun na ipinapasok pa sa panty ko.

"anong ginagawa mo mang Berting..."

"pagbigyan mo ako Carla...paliligayahin kita..."

"eeeee!!...bitiwan mo ako"

Lumakas pa lalo ang ulan nun. Magtatanghali na nun pero makulimlim ang paligid dahil sa sobrang lakas ng ulan. Nagsisigaw na ako nun dahil pilit na niyang hinuhubad ang suot kong leggings na pambaba ko pero walang makarinig dahil malakas ang tunog ng ulan na bumabagsak sa mga bubungang yero. Nagawa niyang maibaba ang leggings kasama ang panty ko hanggang sa hita ko nun. Doon ko lang rin nakita na nakababa na pala suot niyang maong. Naalala ko bigla na ang titi na pala niya ang naramdaman tumutusok kanina sa likuran ko.

"wag mang Berting...."

Para siyang bingi na hindi ako naririnig. Kahit anong gawin ko ay hindi niya na ako binibitiwan sa pagkakayakap sa akin. Naramdaman ko ang titi niyang bumubundol na sa bandang puwetan ko habang pilit niyang hinuhubad pa ang suot kong pambabang leggings. Halos maka-inom na ko ng tubig-baha sa ginagawa kong pagpupumiglas sa kanya. Panay naman ang kanyod niya mula sa likuran ko habang nakapulupot ang kamay niya sa balakang ko. Napakahigpit ng yakap niya, hindi ko matanggal ang braso niya sa tiyan ko. Mabibilis ang kanyod niya mula sa likuran ko at halos maduwal na nga kami sa tubig baha, hanggang sa maramdaman kong bumabangga na sa kaangkinan ko ang ulo ng titi niya. Kailangang may gawin ako, yun ang mabilis na tumakbo sa isipan ko nun.

"arayyykkuupp!..."

Inabot ko ang titi niya na tumutusok na nun sa kaselanan ko at pagkatapos ay kinurot ko nang sobrang lakas. Namilipit siya sa sakit nun, bumaon ang mga kuko sa balat ng titi niya sa lakas ng kurot na ginawa ko. Dahil dun ay nagawa kong makakawala sa pagkakayakap niya sa akin. Hinabol niya ako kahit na namimilipit pa siya sakit. Hindi ko na alam kong saan ako nakatakbo dahil halos wala na akong makita sa lakas ng ulan. Hanggang hita ko lang ang baha dun sa tinakbuhan ko kaya nakalitaw ang harapan at puwetan ko habang nagtatatakbo ako sa baha. Hindi ko na nun nagawang itaas ang leggings ko na naibaba niya hanggang sa tuhod ko sa kagustuhan kong makalayo sa kanya. Pero dahil hindi ko pa nun naaayos ang nakababa kong leggings ay nagkatali-talisod ako at naanod pabalik sa kanya na humahabol sa akin.

"huli ka!...saan ka pa pupunta..."

"wag ho....mang Berting"

Niyakap niya ko ng mahigpit sa tagiliran ko. Pilit niyang itinataas ang puting blouse ko at pilit inaabot nang bunganga niya ang dibdib ko. Wala akong suot na bra nun kaya di ko na nagawang pigilan pa ang pagsubsob ng mukha niya at dinede ang isa sa mga suso ko. Kahit anong tulak ko sa ulo niya ay hindi ko magawang maalis sa dibdib ko na halos masubo na niya ng buo-buo.

"parang awa niyo na...mang Berting...."

Ang isang kamay niya ay naramdaman ko na lang na nasa pagitan na ng mga hita ko. Nakalapat na lapat ang palad niya sa kaangkinan ko, habang kumikiskis ang mga daliri niya sa pinakahiwa ng pagkababae ko. Tinutulak ko ang kamay niya para maalis sa gitna ng mga hita ko pero para pa tuloy dumidiin pang lalo sa harapan ko ang palad niya. Hindi ko na nga nun napigilan ang papasok nang daliri niya sa loob ko, sa puke ko.

Napakalakas ng walang humpay ang pag-ulan nun. Makulimlim ang kalangitan at halos di mo na makita ang paligid. Maingay ang mga tunog ng nagbabagsakang ulan. Doon ko napagtanto na wala na akong magagawa kay mang Berting na walang humpay ang pagpapasasa sa katawan ko. Bumagsak ang luha sa mga mata ko kasabay ng mga bumabagsak na butil ng mga ulan, tanging pag-iyak na lang nagawa ko habang nagpapalit-palit ang bunganga ni mang Berting sa magkabilang mga suso ko at ang daliri niya ay naglalabas-pasok na sa puke ko.

"huhuhuhu!....parang awa mo na....huhuhuhu!!"

Para bang natanggap ko na nun sa sarili ko na wala na akong magagawa nun. Na wala nang makakatulong sa akin, walang nakakaalam sa kinaroroonan ko kasama si mang Berting. Para akong natulala na at nawalan na nang lakas upang lumaban. Napansin siguro yun ni mang Berting na sinamantala naman niya para lumipat pababa ang mukha niya sa pagitan ng mga hita ko.

Lubog na nun hanggang sa beywang ko ang kinatatayuan ko nang tinungo ng ulo niya ang puke ko. Nakita ko nun kung paano ring lumubog ang ulo niya sa baha. Tanging bunbunan na lang niya ang nakalitaw sa tubig baha. Pursigido siyang maabot ng bibig niya ang puke ko kahit na hirap na siya nun makahinga. Hanggang maglapat na nga ang bunganga niya at ang pinakahiwa ng puke ko.

Malamig ang tubig baha pati ang ulan nun na patuloy pa ring bumabagsak. Nanginginig na nga ang buo kong katawan sa lamig kasama ang takot sa mga nangyayari sa akin habang nakalubog kami sa baha. Hanggang sa naramdaman ko ang noo'y napaka-init na dila ni mang Berting. Gumuguhit sa pinakagitna sa pinakahiwa ng pagitan ng mga hita ko. Napapatingkayad ang mga paa ko habang parang brotsa ng pintura ang dila niya na sinakop mula pinakababa hanggang pinakataas ng hiwa sa puke ko. Paulit-ulit yun, at sa bawat galaw ng ulo niya ay siya ring paggalaw nang beywang ko na napapa-angat sa kakaibang kiliting nararamdaman. Para ako nung matutumba sa ginagawa niya kaya kumapit na lang ako sa mga nakausling mga kahoy ng mga bahay na nandoon.

"uuunngghh..."

Nakataas ang dalawang mga kamay ko na nakahawak sa mga kahoy nang isa sa mga bahay sa kinaroroonan namin. Nakalimutan ko pang ibaba ang blouse ko na itinaas niya kaya nakabuyangyang at nakalitaw na litaw ang mga suso ko matapos niyang pagpasasaan. Nakita ko pa na lang na nun bigla ang nagpapalutang-lutang na kulay pink ko na panty. Gusto ko nun abutin pero natangay na ng rumaragasang tubig baha sa gitna ng ilog. Hindi ko na nakita ang leggings ko nun na hindi ko namalayan nun kung paano niya natanggal kasama ng panty ko.

"uuunnnggghhh..."

Naramdaman ko na lang ang kamay niya sa bandang puwitan ko at pilit niyang inaangat ang katawan ko sa ibabaw ng baha. Ginagawa niya yun habang nakasubsob pa rin ang mukha niya sa gitna ng mga hita ko. Lumitaw ang dalawang tuhod ko hanggang sa mga binti at mga talampakan ko sa ibabaw ng baha. Buti na lang at may nakakapitan ako dahil baka lumubog na ang katawan ko sa ginagawa nun ni mang Berting. Kitang-kita ko kung paanong parang nilalantakan ang puke ko ni mang Berting. Para siyang baboy na nakasubsob sa puke ko ang nguso niya at walang habas na sa pakiramdam ko noo'y walang humpay na pagkain niya sa akin. Wala siyang pakialam nun makainom man siya ng tubig baha. Sabik na sabik siya na may halong panggigigil.

"oohh..."

Hindi ko alam nung mga oras na yun ang nararamdaman ko. Natatakot ako sa patuloy na pag-uulan at pagtaas ng tubig, natatakot ako kay mang Berting sa ginagawa niya sa akin. Pero kasabay niyon ang kakaibang pakiramdam ko, ang di ko maipaliwanag na kiliti habang kumakain ang bunganga niya sa puke ko. Hindi ko alam kung ano ang iisipin, ang alam ko lang ay kailangan kong kumapit ng mabuti sa kinakapitan ko. Dahil kung hindi ay inanod na ako at malamang kasama pati si mang Berting na walang pakialam sa nangyayari sa paligid namin.

"tama...naah...ooohhh"

Gusto ko na siyang huminto. Lumalakas pa lalo ang daloy ng baha na baka tuluyan na kaming anurin. Gusto ko siyang huminto dahil mataas na ang baha, abot na ang ulo ko at nagpapalutang-lutang na lamang ang katawan ko sa ibabaw ng tubig na nakataas ang dalawa kong mga paa. Gusto ko na siya nun huminto, dahil ang totoo ay hindi ko na nun kakayanin. Hindi ko alam kung hanggang saan ko pa mapipigil ang sarili ko sa napipintong pagsabog ng naiipong kiliti sa puson ko dahil sa patuloy na ginagawa niya. Nauubusan na ako ng lakas dahil sa ginagawa kong pagpipigil sa sarili. Halos hindi na nga ako makahinga.

"aaaww....aaawwww...aaaaahhhh!!...."

Hanggang sa hindi ko na nga nun napigilan pa, tuluyan nang sumambulat ang naipon kong kiliti sa katawan. Sumirit palabas sa katawan ko ang kakaibang nararamdaman ko sa patuloy na ginagawa sa akin ni mang Berting. Hindi ko maipaliwanag sa sarili ko nun ang sarap na nangyayari sa akin. Hindi ko pa naranasan ang ganong kasarap. Hindi ko akalain na ganon ang magiging reaksiyon ko. Kahit sa asawa ko ay hindi ko pa naranasan ang ganoong kasarap na pakiramdam. Sa sobrang tindi nang nararamdaman ko nun ay nakabitaw na ako sa kinakapitan ko. Wala na akong alam sa mga nangyayari.

"Carla...Carla..."

Inaanod na pala ako nun, mabuti nalang na nahawakan agad ako ni mang Berting. Takot na takot ako nun, hindi ako marunong lumangoy at hinang-hina pa matapos kong marating ang rurok ng sarap. Niyakap ko nang napakahigpit si mang Berting. Hinding-hindi talaga ako nun bibitiw kay mang Berting ano man ang mangyari. Pakiramdam ko ay kay mang Berting, walang mangyayaring masama sa akin. Kahit pa na katatapos niya lang nun ako gawan ng masama. Muntik na nga kami anurin nun sa gitna ng ilog, mabuti na lang ay nakahawak siya sa mga sanga ng niyog na inanod sa ilog at naipit sa mga barung-barong na mga bahay sa gilid ng ilog.

"mang Berting..."

"Carla..."

Nakayakap lang ako nun kay mang Berting habang dinadala niya ako sa mas ligtas pa na lugar. Nakapikit lang ako nun at pinabayaan ko na lang siya kung saan niya ako dadalhin. Sobrang takot ko nun na wala na akong magawa, pinaubaya ko na ang lahat kay mang Berting. Hindi ko na siya pinigilan sa pagnanakaw niya ng halik sa akin habang pilit niyang inililigtas ang mga sarili namin palayo sa rumaragasang ilog. Kahit pa panay ang halik niya sa labi ko habang tinutungo namin ang mas ligtas na lugar.

"mang...Berting...."

"yumakap ka lang huwag kang bibitiw..."

"oho....mang Berting..."

Pinabayaan ko na rin siya nang hindi na niya inihiwalay ang bibig niya sa mga labi ko habang mahigpit akong nakayakap sa kanya at mahigpit ang yakap niya sa akin, nakayakap din ang dalawa kong mga binti sa balakang niya. Kahit pa bumubukas ang bunganga niya at ang dila niya na pilit binubuksan ang nakatikom ko pang bunganga. Hanggang sa maramdaman ko na may tumutusok na sa kaangkinan ko na bukas na bukas sa kanya sa pagkakayakap nang mga paa ko sa katawan niya.

"baka...anurin uli tayo mang Berting..."

"kumapit ka lang sa akin ng mabuti...akong bahala sayo"

"o...ooohh...."

Kumapit na nga lang ako nun nang mahigpit kay mang Berting habang nararamdaman ko ang unti-unting pagpasok ng titi niya sa akin. Hinahanap ng bibig niya ang bibig ko habang pinapasok niya ang kaloob-looban ng pagkababae ko. Kusa na akong nagpaubaya sa gusto ng bunganga niya nang maramdaman ko na napapasok na ng kabuuan niya ang kabuuan ng kaangkinan ko. Napakabilis ng dila niya na halos magalugad ang buong bunganga ko sa paghahanap sa dila ko sa loob.

Kinakantot na ako ni mang Berting sa gitna ng malakas na ulan at tumataas pa ring baha sa gilid ng rumaragasang ilog. Ni sa panaginip ay hindi ko naisip na mangyayari sa akin ang ganon. Si mang Berting na kilala sa lugar namin na nangangalakal ng basura. Ang siyang gagahasa sa akin, pero ang alam kong mas mali at hindi katanggap-tanggap ay nagugustuhan ko ang ginawa niyang pagsasamantala sa akin. Sa kabila ng napakalakas na ulan at tumataas na baha. Sa ilog na kasama ang naglulutangang inanod na basura sa pagraragasa nito. Nagpapakantot ako kay mang Berting.

Lumalaban na ako ng halikan sa kanya. Nakikipaglaplapan na din ang bibig ko sa bibig niya. Nag-iiskrimahan ang mga dila namin habang mahigpit akong nakayakap sa kanya. Wala ako na nun pakialam sa paligid, pinabayaan ko lang si mang Berting na kantutin ako. Ninanamnam ko ang sarap ng bawat kanyod niya sa akin. Hanggang maramdaman ko ang napakainit na likidong sumirit sa kaloob-looban ko. Gusto ko man na pigilan yun ay huli na dahil napakarami nang naramdaman kong pinakawalan niya sa matres ko. Pakiramdam ko ay punumpuno ako, doon ko lang naranasan ang ganong karaming ipinutok sa sinapupunan ko. Yumakap na lang ako sa kanya habang tinatanggap ko lahat ng pinakakawalan niya. Walang humpay ang kanyod niya habang patuloy ang pagpapakawala niya. Hanggang sa unti-unting lumambot at dahan-dahang lumiit ang titi niya sa puke ko at di nagtagal ay kusang kumawala na sa kaloob -looban ko. Ang mga bibig namin ay dahan-dahan na ding naghihiwalay.

Nanatili lang kaming magkayakap. Naghihintay sa sunod na mangyayari. Ang ulo ko ay nasa balikat niya habang nakatingin ako sa malayo tanaw ang tubig baha na hindi humihinto sa pagtaas. Malakas pa rin ang ulan habang kaming dalawa ni mang Berting ay magkayakap sa gilid ng ilog na pakiramdam ko nun ay lampas tao na. Hindi ko nun maipaliwanag ang nararamdaman ko. Natatakot ako sa malakas na ulan at mabilis na agos ng ilog, pero parang ayaw ko pang matapos ang lahat. Gusto ko lang nang mga oras na yun ang yumakap sa kanya. Sa kanya, pakiramdam ko ay ligtas ako. Na walang mangyayaring masama sa akin, lumakas pa man ang malakas nang ulan at tumaas pa man ang mataas nang baha. Anurin man ako, alam ko andyan lang siya kasama ko. At kahit saan man kami mapunta, alam ko ang lahat ay magiging mabuti.

"umalis na tayo dito...."

"saan tayo pupunta...."

"umuwi na tayo....baka dumating na ang asawa mo..."

Nalungkot ako nun bigla, pakiramdam ko ay ganon na lang ba. Matapos niyang makuha ang gusto niya lahat-lahat sa akin na inilaan ko lang para sa asawa ko. Pauuwiin niya lang ako sa bahay namin na parang walang nangyari. Gusto kong sabihing isama niya ako kahit saan niya gusto. Gawin niya pa sa akin ang anumang gusto niyang gawin sa akin. Pero wala akong lakas ng loob pa nun na magpakababa pa. Masyado nang napakababa ng tingin ko sa sarili ko matapos magpagahasa sa gitna ng napipintong kalamidad. Ayaw kong isipin na magmamakaawa ako sa kanya.

"bakit Carla?..."

"wala....naisip ko kasi na wala akong suot na pambaba"

"naanod na kanina..."

"pinaanod mo e...."

"pabayaan mo na....nakalubog naman tayo sa baha....hindi halata kung may suot tayo o wala"

Sa kalsada na kami dumaan ni mang Berting. Maraming tao nun na iyong iba ay abala na lumilikas para takasan ang papataas pa ring baha. Hanggang dibdib ko ang baha sa kalsada nun. Nauna ako sa paglalakad habang nakasunod si mang Berting. Hindi halata na wala akong suot na pambaba at panty, maging si mang Berting ay hindi halatang hubo't-hubad siya habang naglalakad.

"Carla....kanina pa ako katok ng katok sa bahay ninyo walang sumasagot....saan ka ba galing....kanina pa tawag ng tawag ang asawa mo sa cellphone ko..."

"aling Susan?!...."

"sabi ng asawa mo sumama ka na raw sa akin sa evacuation center....doon na lang daw kayo magkita."

"hindi niya raw ba ako kukunin dito..."

"sabi kasi niya baka bukas pa siya makauwi...."

"pakisabi na lang pagtumawag pa siya uli sayo na hindi ako aalis sa bahay...hangga't hindi niya ako pupuntahan"

Naiinis ako nun sa asawa ko. Para niya akong pinabayaan sa gitna ng delubyo. Kung nandito lang siya ay hindi ko naranasan lahat ang ganon. Pero wala siya, nasa trabaho niya at walang kahirap-hirap na naghihintay lang na humupa ang baha. Samantalang ako ay naranasan ko na ang lahat. Sumuong sa malakas na ulan at tumataas na baha, muntikan pang malunod at anurin ng rumaragasang ilog. Ginahasa at pwersahang inilugso ang puri.

Pero tapos na yun, ang itinuring kong gumahasa at sumamantala sa akin ay siya ring nagparamdam sa akin ng importansya. Siya ang nagparamdam na ligtas ako at walang mangyayari sa aking masama kahit ano mang delubyo ang kaharapin ko basta kasama ko siya. Kaya nga mas ginusto ko pang kasama siya nun sa gitna ng napipintong delubyo kaysa makipagsiksikan sa mga evacuation center.

"mang berting....samahan mo na lang ako sa bahay....mukhang hindi na uuwi ang asawa ko...."

Pagdating namin ni mang Berting nang bahay ay nalubog na ang mga gamit namin sa loob. Ang mga upuan, lamesa, maging ang tv namin ay nakalutang na sa baha. Hanggang dibdib ko na ang baha sa loob. Dumeretso na kami kaagad ng akyat sa taas dahil alam kong wala na akong magagawa sa mga gamit naming nalubog na ng baha. Maliit lang bahay namin na inuupahan naming tatlong libo buwan-buwan na may dalawang palapag.

Pag-akyat ko kasunod na si mang Berting. Nagpunas ako ng katawan at tinanggal ang suot ko na lang nun na blouse na basang-basa. Magbibihis na nun ako sana nang pigilan ako ni mang Berting.

"wag ka na magsuot ng damit...."

"bakit ho?...nakakahiya ho...."

"mahihiya ka pa ba sa akin...."

"e....kasi..."

Hindi na nga nun ako nagdamit, nung una ay naiilang pa ako at tinatakpan ko pa ang maseselang bahagi ng katawan ko. Napakalagkit ng mga tingin sa akin ni mang Berting na lalong napapa-ilang sa mga galaw ko. Hindi ako sana'y nang ganon kahit pa na nakuha na naman niya iyon. Nasanay lang siguro ako sa asawa kong may pagkakonserbatibo ang pagtingin sa akin.

"siyanga pala...bumili ako nang kanin at sardinas....kumain muna tayo Carla"

"may bukas pang tindahan...?"

Kaya pala nawala si mang Berting nung kausap ko si aling Susan. Bumibili na pala siya nun ng pagkain. Mabuti na lang dahil nakaramdam na ko ng gutom nun. Wala na kaming magamit na mga plato at kutsara nun na nakalutang na sa baha. Kaya nakaplastic na lang ang kanin namin at inihalo na yung ulam naming sardinas. Ang higaan na ang naging lamesa namin habang sa sahig na kami nakaupo.

"halika dito Carla....kumandong ka sa akin..."

"ayyy....mang Berting..."

Hinila ako ni mang Berting paupo sa kanya. Pareho kaming walang mga suot na nakaupo sa sahig habang kumakain sa tabi ng higaan. Nakayakap sa akin si mang Berting at malikot ang kamay niya habang nakakamay akong sumusubo ng kanin at ulam na sardinas. Panay uli ang nakaw niya ng halik sa akin habang ang palad niya ay kung saan-saan napapadpad sa katawan ko. Sa mga suso ko, minsan sa tiyan at pusod ko, minsan sa kili-kili ko na may kasama pang pangingiliti niya. Hindi tuloy ako makakain ng maayos nun.

"mamaya na kasi yan....kumain ka muna rin kasi...."

"subuan mo na lang ako Carla..."

Hindi ko na siya nun mapigilan sa ginagawa niya sa akin habang kumakain kami. Naisip ko na lang na kailangan makakain ako kahit papaano dahil naisip kong baka matatagalan pa ang pagbaha dahil patuloy pa rin nun ang malakas na pag-ulan na pakiramdam ko noo'y wala nang katapusan. Sinusubuan ko na lang rin si mang Berting na alam kong gutom na at inuna lang akong lantakin kaysa sa binili niyang pagkain.

"gusto pa rin nito Carla o....basa pa rin ito o..."

"mang Berting talaga...andami mo kasing pinaputok sa akin....kahit pinunasan ko na e may lumalabas pa rin...."

"ganon ba...pahalik pa nga..."

"kumain ka nga muna..."

Matapos kong subuan si mang Berting ay para siyang batang sinipsip ang mga daliri ko na may naiwan pang malilit na butil ng kanin at sarsa nang sardinas. Hinawakan na niya nun ang kamay ko at gumapang pa ang bibig niya patungong braso ko. Pilit niyang itinaas ang kamay ko at ipinagapang pa niya ang bibig niya sa ilalim ng braso ko nun. Nagtaasang bigla ang mga balahibo ko sa katawan sa magkahalong kiliti at sensayon, lalo na nagtuloy-tuloy ang bibig niya sa kili-kili ko.

"hihi...hhhh...tama...na...nakikiliti aakoohh...."

Hawak niya ang kamay ko na pinipigilan niya habang humahalik siya sa kili-kili ko. Naramdaman ko pa nga ang dila niya sa kili-kili ko. Matapos nun ay gumapang pa ang bunganga niya sa dibdib ko. Hindi ko na nga natapos ang pagkain namin. Hindi ko na kayang dayain nga nun ang sarili ko. Humarap na ako sa kanya at ipinaubaya ang dalawa kong suso sa kanya. Para siyang baby sa pagsuso sa dibdib ko. Siya lang ang nakalamutak sa mga suso ko nang ganon.

"mang Berting....ooooohhh...."

Ang kamay niya ay humihamas sa mga pisngi ng puwet ko. Ang daliri naman niya'y pinapadulas na nya nun sa pinakahiwa ng puke ko. Nararamdaman ko na ang lalo pa nung tumitigas niyang titi na nakatutok na sa puke ko. Nagpapalipat-lipat sa bibig ko at mga suso ang bunganga niya. Bigay na bigay na ako nun sa ginagawa niya sa akin. Paminsan ay ako pa ang nagtataas ng ulo niya para hagilapin ang bibig niya. Ang dila ko na ang nag-uumpisang gumalaw habang nakikipaglaplapan sa kanya.

"teka...sandali...Carla..."

Pinunasan ko ang magkahalo naming laway na naiwan sa mga labi ko, nabigla ako nang pinahinto ako ni mang Berting. Sinapo niya ang natitira naming pagkain sa higaan at umupo siya sa higaan. Nakaharap lang ako sa kanya na parang isang batang na naghihintay sa sunod na gusto niyang mangyari. Kinuha niya ako sa magkabilang kili-kili ko at ipinalapit ako sa kanya. Nakaluhod ako nun kaharap siyang nakaupo na sa kama namin. Muli uli ay naglapat ang mga bibig namin habang nakaluhod ako sa harapan niya.

"mang...Berting..."

Pinahawakan niya sa akin ang titi niya na noo'y sobrang tigas na tigas na. Doon ko pa lang nakita kung gaano iyon katigas at kung gaano iyon ka-tirik na tirik. Napakainit niyon sa mga palad ko at ramdam ko ang mga ugat niyon sa paligid. Hinawakan niya ang ulo ko at hinimas-himas ang buhok ko. Nabasa ko nun ang gusto niyang mangyari, pero hindi ko alam nun kung paano uumpisahan. Hindi ko pa nagawa ang gusto niyang mangyari kahit sa asawa ko ay hindi ko pa nagawa ni halikan man lang ang sa kanya. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko at dahan-dahang inilapit ang bibig ko sa naghihintay niyang titi. Naalala ko nun ang napanood ko minsang x-rated na dvd. Ginaya ko na lang kung paano isinusubo ng babae doon ang titi ng kapartner niya.

"dahan-dahan lang Carla..."

"sorry...sorry..."

Hindi ko alam kong nasasaktan siya sa pagsusubo ko sa titi niya, pinipigilan niya ang ulo ko. Inaalalayan niya ang panga ko habang nakasubo ang titi niya sa bunganga ko. Hindi nagtagal ay nakuha ko na rin ang gusto niyang mangyari. Hanggang sa tuluyan na niya akong pabayaan. Hindi naman niya ako nun pinilit, hindi ko maipaliwanag kung bakit ko nagagawa ang ganon. Nagugustuhan ko pa nga ang pagsubo sa titi niya kahit na nalalasahan ko pa iyon. Siguro naliligayahan lang akong nalalaman kong nasasarapan siya sa ginagawa ko. Ganon din siguro ang nararamdaman niya nung ang puke ko ang kinakain niya. Kaya naman pinagbutihan ko ang ginagawa ko para lalo pa siyang masarapan. Ganti ko yun sa ginawa niya sa akin.

"teka...teka...hinto...muna..."

Muli ay pinahinto ako ni mang Berting. Nasa kasarapan na ako nun nang ginagawa kong pagsusubo ng titi niya. Kaya parang nalungkot pa ako nang pahintuin niya ako. Humahabol siya ng paghinga na nagpangiti naman nun sa akin. Pakiramdam ko ay pinigilan niya na lang ang sarili niya na labasan sa ginagawa ko sa kanya. Buti na lang rin dahil baka sa bibig ko pa niya pinalabas ang tamod niya.

"halika...na...nga...dito...."

"mang...Berting...."

Para akong bata uli na kinuha niya sa sahig sa magkabilang kili-kili ko. Muling naglapat ang mga bunganga namin habang dinadala niya ako sa gitna nang kama namin. Napasama ang bibig ko sa bibig niya nang humiga siya at ilapat ang likod niya sa ibabaw nang higaan. Kasabay din ang katawan ko na nakapatong sa ibabaw niya. Walang katapusang laplapan at pagpapalitan ng laway ang ginawa namin habang nasa ibabaw niya ako. Ang kamay niya ay humihimas sa likuran ko pababa sa dalawang umbok ng puwet ko. Ang mga daliri niyang iginuguhit niya sa butas ng puwet ko hanggang sa pinakahiwa na ng puke ko. Naiipit nang katambukan ko ang parang bakal na sa tigas ang titi niya na nagpupumilit kumawala. Parang alon naman ang katawan ko habang gumagalaw sa ibabaw niya. Napakatindi na nang nararamdaman kong sensasyon na pakiramdam ko'y malapit ko nang marating ang sukdulan. Kaya kinuha ko na ang titi niya at ako na ang nagtutok sa puke ko. Kusa namang dumulas na tuloy-tuloy sa kaloob-looban ng puke ko. Ang beywang ko nun ay parang may sariling isip na kusang gumagalaw nang makapasok na ang titi niya sa akin. Lumilipad na lang ang utak ko nun na ninanamnam ang sarap na nararanasan habang idinidiin ko ang beywang ko sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang pagkakabaon ng titi niya sa mga kalamnan ng kaloob-looban ng puke ko na hindi pa ko nakukuntento at pilit ko pang ipinangangaladakan ang sarili ko sa kanya. Gusto kong abutin ang pinakarurok ng pinakarurok sa piling niya.

"AAAAAAHHHH!!!...."

Hindi nga ako nabigo nun. Ang inakala kong sukdulan na ay may susukdulan pa pala. Ang pinakamasarap kong nalasap ay hihigitan pa ng mas pinakamasarap pa. Hindi ko alam kong paanong nangyayari at posible pala ang ganon. Ang magagawa ko lang ay tanggapin ang lahat nang sarap na ipinalalasap sa akin na ang kapalit ay ang pag-agos ng masagana kong katas na kumakawala mula sa pinakakaluwalhatian ko.

Bagsak ang katawan ko matapos kong muling maranasan ang pinakarurok ng kaligayahan. Pero si mang Berting ay patuloy pa rin ang mga galaw niya sa ilalim ko. Ang mga labi ko ay ayaw niyang pakawalan, hindi tumigil ang paglapa niya sa bunganga ko kahit na hindi na ako makaganti sa masisiil niyang halik. Alam kong naglalabas-pasok pa rin ang titi niya kahit na hindi ko na maramdaman dahil sa sobrang pangangatal ng buo kong katawan. Hindi pa rin nagbago ang pagkasabik niya sa akin.

Niyayakap niya ako nang mahigpit at nagpagulong-gulong kami sa ibabaw ng kama na noo'y hindi pa namin alam na umabot na pala ang tubig baha sa sahig ng itaas ng bahay namin. Sa ibabaw ko ay marahang kumakanyod si mang Berting habang hinahayaan ko lang siyang pagsawain sa bibig kong nakabukas lang ang bibig niya. Inilagay niya ang dalawang mga kamay ko sa may ulunan ko. Pinagapang niya ang mukha niya sa pareho kong kili-kili hanggang sa dalawang mga suso ko. Alam kong pilit niyang binubuhay ang nawala kong pagnanasa sa katawan. Kahit pa na kakatapos pa lang nun na kumawala sa katawan ko ang init ng kasabikan ko.

Hindi ko alam kong paano niyang nagagawa, naramdaman kong nagkakalakas na naman ako. Unti-unti ay nadadarang na naman sa haplos ng palad niya at ng mga labi niyang pinaliliguan ng halik ang mukha kong nasa harapan niya. Ang titi niyang muling tumutusok sa kaibuturan ng aking pagnanasa. Ang katawan niyang kumikiskis sa katawan ko. Sapat na para muling manumbalik ang pagnanasa sa buo kong katawan.

"mang...Berting....oooohhh!..."

Kumportable akong nakahiga sa kama namin na tinatanggap ang pagkantot sa akin ni mang Berting. Wala na akong nasa sa isip nun kundi si mang Berting habang kinakantot ako sa ibabaw ng kama namin. Nangungusap ang mga mata namin sa sarap na nilalasap namin sa pagsasalo ng mga katawan namin. Ang bawat kalamnan ng loob ng kaselanan ko ay sinasakop ng katawan ng noo'y sobrang tigas niyang pag-aari. Nagbibigay sa amin ng kaligayahan, sa mga nasasabik naming katawan at kaginhawaan sa aming kaluluwa na lalo pang nagbuklod sa aming dalawa.

"mahal mo na ba...ako...Carla?..."

"may...asawa...na...akoooooh!...."

"sumama ka na...sa...akin...paghupa ng baha..."

Mahal ko ang asawa, pero nung mga oras na iyon na nasa gitna ako ng napipintong kalamidad. Nung mga oras na iyon na kailangan ko siya ay wala siya. Si mang Berting ang tumugon ng mga pangangailangan ko ng mga oras na yun. Ipinaramdam niya kung gaano ako kahalaga sa kanya na nakahanda siya sa kapahamakan maangkin niya lang ako. Handa akong samahan sa kalagitnaan ng delubyo para pagaanin ang mahirap kong sitwasyon. Lahat nang iyon ang tumatakbo sa isipan ko nun. Ang magiging reaksyon ng ibang tao, ng pamilya ko, at ng asawa ko. Kasabay niyon ang sarap ng ginagawa ni mang Berting na pagkantot sa akin. Gulong-gulong ang utak ko, hindi ko alam ang isasagot ko. Ang alam ko lang ay ayaw kong saktan si mang Berting sa isasagot ko.

"ewan kooo...."

"mahal na mahal kita Carla...noon pa mula ng dumating kayo dito mahal na kita...."

"oo naaa!....!

"mahal mo rin ako?"

"mahal na mahal kita mang Berting..."

"sa akin ka na lang...."

"sayong-sayo lang ako...."

"kukunin na kita sa asawa mo..."

"oo...sasama ako....sayo...mang Berting...."

Nahirapan akong pakawalan ang mga katagang yun. Napakahirap magdesisyon lalo na't kasal pa ako nun. Kaya ipinikit ko na lang nun at pinabayaan ang puso kong sabihin ang nararamdaman. Napakaluwag ng pakiramdam ko nun matapos kong masabi ang nilalaman nang puso ko. Sa isip ko ay alam kung napakalaking pagkakamali ang nagawa ko. Pero ng mga oras na yon ay handa akong panindigan ang anumang magiging kapalit ng mapangahas kong desisyon.

"talaga Carla..."

"oo...oo..."

Naluluha pa ang mga mata ko, hindi dahil sa pagsisisi sa nasabi kundi dahil sa hindi ko maipaliwanag na kagalakan sa dibdib. Na minsan sa buhay ko ay nagpakatotoo ako, sinunod ko ang gusto ko. Na naging tao ako na nagkakasala subalit handang tanggapin ang magiging kapalit.

"paliligayahin kita habang nabubuhay ka Carla...aking reyna..."

"oooohhh....mang Berting...."

Itinaas niya ang paa ko, inilagay niya sa balikat niya. Doo'y ramdam ko ng buong-buo ang napakatigas niyang titi. Unat na unat ang mga hita ko, doon ko lang naramdam na ganon kasagad sa loob ng puke ko ang titi niya. Sa sobrang pagkasagad ng titi niya ay pakiramdam ko ay naaabot na ang matris ko. At kapag huhugutin na niya ay parang hinuhugot niya rin pati kaluluwa ko. Pagtapos ay muling itatarak na parang hanggang sa puso ko naisaksak ang noo'y napakatutis niyang titi. Na nagpapaputi sa mga tanging nakikita kong kapaligiran namin na noo'y naaabot na pala ng tubig baha ang pinagsasaluhan naming higaan.

"malapit...ka...na...ba?....ipuputok...ko...na...Carla...."

"malapit....na...rin....akoooh...."

Patuloy ang napakalakas na ulan nun, ang pagbaha ay umabot na nga nun sa sahig sa ikalawang palapag nang bahay namin. Ang mga paa ko ay nasa magkabilang balikat ni mang Berting, ang titi niya ay sagad na sagad kapag bumabaon sa puke ko. Mabibilis na ang pagkanyod niya sa akin na nakahiga sa ilalim niya. Napakabilis niya akong kinakantot na nauubusan na ako nang hininga sa paulit-ulit na pagtatarak niya ng titi niya sa akin. Hanggang sa parang biglang tumigil ang mga sandali. Habang sabay naming pinakawalan ang napakatinding pagnanasa sa aming mga katawan.

"AAAAAHHHHHH!!!..."

Magkasabay namin inabot ang langit ni mang Berting. Walang sino man ang makakapigil nang kagustuhan ng mga katawan namin na lasapin ang sarap ng rurok nang kaligayan. Bumuhos man ang napalakas na ulan. Abutin man kami ng baha. Sa pagkakataon na yon, sa amin lang ni mang Berting ang sandali. Ang mga katawan namin ay naging isa. Ang mga puso namin ay nagkakaintindihan. At ang isip namin ay nagpasya na mula niyon, kaming dalawa ay kaming dalawa lang at wala nang iba pa.

"mang Berting..."

"inabot na pala tayo nang baha Carla..."

Nabasa na pala ako nang tubig baha. Inabot na pala nun ang kamang pinagsasaluhan namin ng kaligayahan. Nabasa ang kutson, ang sapin, at ang mga unan at kumot. Ang katawan ko ay lumubog na kung hindi ako bumangon. Si mang Berting ay kumuha nang mapapatungan at ipinatong niya sa ibabaw ng kama.

"anong gagawin natin mang Berting...malakas pa rin ang ulan sa labas..."

Kalmado lang siya, nag-iisip nang gagawin namin. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isipan niya ng mga sandaling yon. Nakakarinig na kami nang mga tao sa labas na sumisigaw at humihingi ng tulong. Nakakakilabot ang mga panaghoy na alam kong nakakaranas na ng hirap. Pero ako ay hindi natatakot nun. Alam kong hindi ako pababayaan ni mang Berting. Alam kong gusto niya akong makasama na palagi at alam kong iingatan niya ako kaya wala akong naramdamang pangamba.

"Carla...Carla....nandiyan ka pa ba?...."

Narinig namin ni mang Berting ang sumisigaw sa labas. Sinilip ni mang Berting sa nakasaradong bintana ng bahay namin. Hanggang bewang na ni mang Berting ang baha sa itaas nun ng bahay namin. Nakita niya na may rescue boat sa tapat ng bahay namin. Nag-iikot-ikot sila nun at naghahanap pa ng mga naiwang pang tao sa lugar namin.

"ayaw ko....gusto ko kasama ka...."

"kaya ko ang sarili ko Carla...ang mahalaga ay ikaw....susunod ako sayo doon."

Gusto ni mang Berting na sumama na ako sa mga nagrerescue. Sabi niya na mas ligtas ako kung sasama ako sa kanila. Kaya lang ako lang ang gusto niyang sumama. Kaya naman niyang languyin papuntang evacuation center. Kumuha siya ng damit ko sa kabinet na inabot na ng baha. Para akong bata na sinusuotan ng damit. Si mang Berting din nagsuot sa akin panty. Ayaw ko kasi nun sumama sa mga nagrerescue kung hindi kasama si mang Berting.

"sumunod ka kaagad...."

"oo...Carla....kukunin kita dun sa evacuation center...."

Mula sa bintana ay tinawag ko papaalis na sanang rescue. Puno na ang bangka nun ng mga ni rescue nila. Si aling Susan ang nagsabi sa kanila na nasa bahay pa ako. Bago ako sumampa sa bangka na kapantay na ng bintana namin ay muli akong tumingin kay mang Berting na nakakubli sa likod ng bintana. Hinalikan ko siya na parang ayaw ko nang bumitaw.

Hindi umalis ang mata ko bintana ng bahay. Nakasilip nun si mang Berting habang papalayo ako sakay ang iba pang na rescue. May kurot sa puso habang lumalayo ang sinasakyan kong bangka. Namalayan ko na lang na tumutulo na ang mga luha sa mata ko. Punom-puno na kami nun sa bangka. May ilan pang bigla-biglang sumampa sa bangka. Napakaswerte ko na ligtas akong nakasakay sa bangka na na rescue. Sa malayo, sa may ilog ay may nakikita na akong tinatangay habang sumisigaw at humihingi ng saklolo. Pero iba ang nararamdaman ko. Parang nadudurog ang puso ko habang unti-unti ay nawawala sa paningin ko si mang Berting. Biglang nakaramdam ako ng takot, pakiramdam ko ay hindi ako ligtas kasama ng mga nakasakay sa bangka. Isa lang nun ang alam kong makakapagligtas sa akin sa delubyo ng gabi na iyon.

"loko-loko ka talaga Carla....tsupp...bakit mo ginawa yun Carla....tsupp...magpapakamatay kaba....tsupp...hindi mo dapat ginawa yun Carla...tsupp..."

Tumalon ako mula bangka. Kahit hindi ako marunong lumangoy ay tumalon ako sa baha para muling bumalik sa bahay namin. Para muling makasama si mang Berting. Lumubog ako sa tubig baha nun na lagpas tao na. Pero hindi ako kinakabahan nun. Mula sa ilalim nang baha ay may yumakap sa akin. Alam ko na nun kung sino yun. At nang
umahon na kami ay nasa bahay na namin kami.

"bakit mo ginawa yun Carla?"

"akala ko ba sayo lang ako....di ba sinabi mo na sayo lang ako..."

"Carla..."

Halos ayaw nang maghiwalay ng mga labi namin. Napakasaya ng puso ko nun. Hindi ko maipaliwanag ang galak ko habang kasama ko na muli si mang Berting. Ayaw ko nang bumitiw habang magkayakap kami.

"mahal na mahal kita mang Berting..."

Sa bubong na kami ni mang Berting umakyat. Malakas pa rin ang ulan at patuloy pa ring tumataas ang baha. Wala na kaming ibang mapupuntahan kundi ang bubong na ng bahay namin.

Tahimik na ang paligid, tanging tunog na lang ng ulan ang maririnig. Lubog na ng tuluyan ang ibang bahay na katabi namin. Wala na kaming nakikitang mga tao. Ang tanging nakikita lamang namin ay baha sa buong paligid namin. Basang-basa kami ng ulan sa ibabaw ng bubong. Magkayakap kami habang nakahiga sa ibabaw ng bubong.

"saan mo ako dadalhin mang Berting kapag nawala na ang baha?"

"iuuwi kita sa probinsiya namin Carla..."

"marami ka bang kamag-anak doon?..."

"may isang kapatid ako doon..."

"hindi ka na ba nag-asawa mang Berting?..."

"ikaw na ang asawa ko di ba.."

"oo syempre....dati na, may anak ka ba?..."

"nagtrabaho ako dati sa saudi, nagkaroon ako ng dalawang anak. Palagi akong nagpapadala ng pera sa asawa ko noon , akala ay maayos ang lahat. Pero pagbalik ko ng Pilipinas ay wala na sila sumama siya sa pinsan ko . Nagpunta sila ng maynila. Wala akong kapera-pera na nun, hinanap ko sila. Nakita ko nga sila pero, masakit dahil masaya na sila na kasama ang pinsan ko. Ako na hindi na halos kilala ng mga anak ko. Kaya yun napadpad ako dto. Sinarili ko na lang ang lahat. Masaya na sila, iyon naman dahilan kaya ako nagpunta ng saudi. Ang mapasaya sila.."

Madilim na ang gabi, tumigil na ang ulan. Pero patuloy pa rin na rumaragasa ang tubig baha. Naglapat muli ang mga katawan namin sa ilalim ng kaulapan sa ibabaw ng bubong na yero. Basa ang gabi, ang mga katawan namin na pinaliguan buong maghapon ng ulan, subalit ang init ng silakbo ng aming mga damdamin ang nagtatanggal sa amin ng ginaw.

Muling naming pinagsaluhan ang lagkit ng aming kasabikan sa isa't-isa. Walang nasa sa isip kundi ang pagkakataon na magkasama kami muli. Hindi ko inakala na sa buong araw na iyon ay magigising ako sa makailang-ulit na kaligayahan sa isang hindi inaasahang tao. Ang tao na yun din pala ang gigising sa natatago kong tunay na pagkatao at magmumulat sa akin ng kahulugan ng tunay na kaligayahan.

"mang Berting..."

"ituloy natin Carla..."

Muli na namang nag-umpisang umulan. Pero hindi na namin naramdaman ang mga patak niyon. Sa amin ang bubong, magpagulong-gulong man kami. Wala na kaming pakialam. Tanging bugso na lang ng aming mga damdamin ang pinaiiral namin. Ang init ng aming katawan, ang kasabikang bumabalot sa aming pagkatao. Ang ligaya sa aming mga puso, sa aming pagtatalik. Sa ibabaw ng bubungang yero.

"Mang Berting...."

"kumapit ka lang sa akin...huwag na huwag kang bibitiw Carla..."

Lumangitngit na ang mga kahoy at plywood na dingding. Ang mga pako ay isa-isa kong naririnig na natatanggal. Isang troso kasabay ng mga waterlily ang bumangga sa amin. Unti-unting nasira ang kinakapitan ng bubong namin. Dahil sa patuloy pang pagtaas ng tubig baha, sa lakas ng pagragasa nito. Dahan-dahan na inaanod ang bubungang kinalalagyan namin.

"Sobra na ito...walang pang nangyayaring ganito..."

"anong gagawin natin mang Berting..."

"yumakap ka lang sa akin...akong bahala..."

Yumakap ako ng napakahigpit kay mang Berting. Yung yakap na walang makakapaghiwalay sa amin. Unti-unti ay nadadala ang bubong na kinalalagyan namin sa gitna ng ilog, kung saan napakabilis ng daloy. Ang ilog na tuluyan nang nawala at ang tanging makikita mo ay karagatan ng tubig baha. Kasabay ang ilan pang bubungang inanod at ang nakapagtatakang dami ng troso, magkayakap kaming inihahanda ang sarili habang tinatangay kami ng napakabilis na daloy ng tubig. Sa di kalayuan ay ang tulay na halos kapantay na ng tubig baha.

"humawak ka lang sa kamay ko, kahit anong mangyari wag kang bibitaw...

"oo mang Berting...."

"mahal na mahal kita Carla"

"mahal na mahal din kita mang Berting"

Nakatayo kami, sa papalapit na tulay. Umaanod ang kinalalagyan naming bubong. Inihanda namin ang aming sarili sa papabanggang konkretong tulay.

"mang Bertingggg!...."

"humawak ka lang!..."

Kahit anong higpit ng yakap ko, nang bumangga ang bubungang yero nalaglag kami ni mang Berting at nakabitaw ako sa kanya. Hindi ko alam kung paanong muli niya akong nahatak at niyakap sa balakang ko.

"aaaa...Carlaaa!...dalian mo humawak ka...."

Nakakapit si mang Berting sa
bakal na nakausli sa tulay. Ang isang kamay naman niya ay nakayakap sa katawan ko na pilit niyang itinataas para makaaapak ako sa tulay. Sa di kalayuan ay nakita ko ang napakaraming troso, papalapit sa amin na naiipit ng malakas na daloy ng tubig baha at ng konkretong tulay na ilang hakbang ko na lang ay ibabaw na.

"bilisan mo...Carlaaa!"

"mang Bertingggg!....

Naiakyat niya ako sa ibabaw ng tulay. Hawak ko pa rin ang isang kamay niya. Hindi ako bumitiw kahit pa anurin ako pabalik. Mahal na mahal ko na siya. Sa napakaikling panahon, pinaramdam niya sa akin ang tunay na dahilan kung bakit ako naging babae. Kung paano maging isang babae. Kung paano ang tunay na pagpapakalalake.

"uhh...Car..."

"mang Bertinggggg!!!..."

Isa-isang nagdatingan ang maraming troso. Bumangga sa tulay na bawat bangga ay yumuyugyog sa sementong tulay. Naipit si mang Berting sa patuloy na nagdadatingang troso kasama ang lahat ng mga inanod ng Baha. Mga bahay at bubungan, mga water lily, mga basura na sumiksik sa ilalim ng tulay. Sinisiksik kasama si mang Berting.

"mang Bertinggg....hinding-hindi ako bibitiw...."

"salamat....hindi rin ako bibitiw....aalagaan kita hanggang sa pagtanda mo....babantayan kita...."

"waaagg...."

Hinding-hindi ako bibitaw, pero si mang Berting. Hinawakan ng isa niyang kamay ang kamay kong mahigpit na nakahawak sa kamay niya. Isa-isa niyang tinanggal ang daliri kong nakakapit sa isang kamay niya. Magkatapat ang mga mukha namin. Nagpapa-alam ang mga nangungusap niyang mga mata.

Hindi ko siya maintindihan, sinabi niyang aalagaan niya at babantayan ako hanggang pagtanda ko. Hindi ako bumitaw pero siya ang bumitaw.

"huhuhu....mang Berting..."

Nakangiti ang mukha niya bago pa tuluyang naipit ang buong niya katawan at pumailalim sa rumaragasang daloy ng ilog. Sumama ang katawan niya na natangay papalayo ng mga sari-saring basura. Iyak ako ng iyak na nakadungaw sa gilid ng tulay. Parang gusto ko na ring tumalon. Pakiramdam ko na nawalang bigla ang buong buhay ko sa bagong kong pangarap na binuo kasama si mang Berting kahit sa napakaikling panahon.

"dito...may tao pa dito...bilisss"

Naipon kami na mga nakaligtas sa ibabaw ng tulay. May mga bata, matanda na pareho ko ay inanod din ng rumaragasang baha. Pareho kong nagdadalamhati sa dahil iniwan ng minamahal sa buhay.

Sa evacuation center naghihintay na sa akin ang asawa ko. Hindi ko nun alam kung asawa pa ang mararamdaman ko sa kanya. Umaasa pa rin akong makakaligtas si mang Berting. Pero tumigil na ang ulan, humupa na baha. Napakaraming namatay sa naranasang kalamidad. Mga bangkay na nagkalat na isa-isa kong tinitignan sa pag-asang makikita ko pa siya.

Ang segundo ay naging minuto, minuto na naging mga oras. Ang oras ay naging mga araw, mga araw na lumipas na naghihintay sa pagbabalik ni mang Berting para kunin ako at tuparin ang pangako namin sa isa't-isa. Hanggang ang araw ay naging linggo, na naging buwan. Nagmumukmok sa bagong tinitirhang kinuha ng asawa ko.

Hanggang isang araw, habang nakahiga ako at nagmumukmok pa rin sa pagkawala ni mang Berting. Naramdaman kong may kung anong pumitik sa puson ko. Simula nun ay nagdere-deritso ang pagpitik na sa tiyan ko. Kinagabihan ay biglang sumama ang pakiramdam ko at nahihilo at nagsusuka-suka ako. Sa buong pagsasama namin ng asawa ko, pinangarap niyang magkaanak kami. Buong akala namin ay sa akin ang may deprensya, kaya nagulat ako nang sabihin sa akin nang magpacheck-up ako na buntis ako.

~fin~