Dakilang guro :"Sandata ng matanda"

“Iha…” panimula ko.

“Sumabay ka na sakin magtatraysikel na lang ako pauwi mukha kasing uulan. Saan bang bahay niyo ipadadaan ko na lang sa drayber.” wika ko.

“O baka gusto mo i-bahay na kita. He he he.” sa isip ko.

“Naku sir, ‘wag napo nakakahiya naman. Maghihintay nalang po ako ng jeep at tsaka lagi naman po ganito pag-umuuwi ako.” tanggi sa akin ni Lilibeth.

“O eto na traysikel… sigurado ka bang ayaw mo?” sa pagbabaka sakali.

“A eh…,” pagkabigkas niya nito ay tumukod siya upang tinggnan kung may paparating na jeepney ngunit siya’y nabigo.

Sukbit ang maliit na bag sa kanyang likod at bitbit na yakap ang kanyang mga libro, muli siyang tumingin sa akin at nagbitiw ng isang malamyos na ngiti. Hindi na ako nagdalawang isip pa…

“Halika na at baka pati ako eh abutin ng ulan magkasakit pa ako.” pilit ko kay Lilibeth.

“O hahalikan na lang kita?” sa isip ko.

“Malapit lang naman yata bahay niyo at tsaka on-the-way naman yata eh, bakit ‘di ka pa sumabay kesa gabihin ka ka-iintay dyan… O ano na?” pagkatanong ko nun ay dali-dali na siyang sumakay sa loob ng traysikel at tumabi sa akin.

Pag-upo pa lang ay naamoy ko na ang pabango at krema na kanyang pinahid sa kanyang balat. Ito ay marahil upang hindi maamoy ang puting likido na inilabas ng batang lalake kanina lamang. Habang tumatakbo ang traysikel, tumatakbo din sa aking isipan na paano kung ako yung lalakeng kaulayaw niya kanina. Mas maliligayahan kaya siya? Magniig kaya kami kagaya ng hiling nung batang lalake kanina? Malamang siya na ang umpisa ng pantasya ko…

(Ang mga pangalang nabanggit ay ‘di tunay na mga pangalan, pinalitan lamang para maangkop. At ang mga sumusunod ay tumutugma sa pangyayari upang bigyang kulay ang laman ng istorya.)

Narating naming ang kanyang bahay. Dalawang kanto lamang ang layo nito sa akin. Pagbaba niya, sinulyapan ko pa ang pagtuwad niya ng ‘di maumpog sa bubong ng traysikel. Kanina lamang ay hawak ng batang lalake ang tumbong na ito. Ngayon, nakakubli at kakaumang sa aking mukha. Titig ako ng ‘di ko namalayan na lumingon pala siya sa akin. Inayos ko ang aking upo, ‘di ko alam kung nakita niya ang makahulugan kong tingin sa kanyang puwit. Ngumiti siya sa akin at nagpasalamat, gayun din naman ako. Sa pagngiti niyang yun, lumabas ang dalawang biloy sa gilid ng kanyang labi. Bagay sa kanyang kagandahan na tumutugma sa ayos ng kanyang nakalugay na buhok. Inosente kung tingnan at ibang klase ang apila ng batang ito sa akin.

Lunes, maaga akong pumasok upang linisin ang mga instrumento nang mapansin ko si Mang Norberto na nagwawalis malapit sa kanyang silid. Naisip kong lapitan siya at alukin ng agahang aking dala. Napansin ko na nandun na din pala ang kanyang bunsong anak na si Cathleen. Siya’y aking pinagmasdan habang papalapit sa kanyang ama. Ini-abot ang almusal na dala at nagpaalam na ito’y papasok na sa kanyang silid aralan, ngunit ako’y nabigla ng dumampi ang labi ng anak sa labi ng kanyang ama at ito’y nababad sandali. Si Mang Norberto naman ay napalinga inalam kung meron bang nakakita sa kanila. Ako nama’y dagliang nagkubli, nagtataka subalit minabuti na lang na magtungo sa aking silid.

May nais akong malaman mga tanong upang malinawan ang aking pag-iisip na tanging si Mang Norberto lamang ang makasasagot. Kailangan ito nang sa gayun ay makumpleto at maisagawa ang aking plano.
Matapos ang tanghalian, isang oras bago ang sunod na klase, nagtungo ako sa likod ng aming gusali upang manigarilyo. Nandoon na si Mang Norberto naghihintay sa aking pagdating. Bumati ako at nag-alok ng sigarilyo’t minatamis(candy). Nagsimula kami sa nakaugaliang tipikal na pag-uusap nang naglaon ay naglakas loob na akong ihayag sa kanya ang aking nasaksihan kamakailan. Yumuko siya na parang bigo at nagbuntong hininga. Matapos yun ay malumanay na nagsalita…

“Iho…, malakas ang aking pangangatawan pwedeng ihalintulad sa isang kalabaw kung kumayod pero mahina ang aking damdamin pagdating sa sekswalidad.” Pag-amin ni Mang Norberto.

“Madali akong madarang sa mga nakikita ko at nagiging aktibo ako lalo na’t alam kong menor de edad ang mga ito. Sa aking sarili ito ay isang pantasya na nagbibigay aliw lamang sa pagod ng aking pagtatrabaho.” Pagpapatuloy nito.

Naiitindihan ko si Mang Norberto, sa estado niya at sa kanyang kinalalagyan ibukod pa ang paglisan ng kanyang asawa. Nalalaman ko na seryoso siya sa kanyang tinuran, kaya siya’y aking pinakinggan na lamang. Madami pa siyang inihayag sa akin ngunit mas nabigyang pansin ko ang dahilan kung bakit siya umalis sa kanyang dating trabaho at ang bigkis ng pagsasama ng kanyang mga anak.

Naubos ang kalahating kaha ng sigarilyo ng tumunog ang aking telepono. Simula na pala ng sunod na klase. Nagmamadali akong nagpaalam kay Mang Norberto.Hindi pa ako nakakalayo ng binilin niya sa akin na bumalik doon mamayang hapon upang ituloy ang aming pag-uusap.

Pagkapasok ko ng aking silid, nandoon na ang klase nila Cathleen. Nakita ko ito na may kausap na lalake at dagliang umupo ng makita ako. Si Lilibeth naman ay nakasalampak sa silya na hawak at tinitipa ang paborito kong gitara. Hindi pa niya ako nakikita at napansin ko agad ang ayos ng kanyang upo. Nakabuka ang mga hita nito at lilis ang saya na angat sa tuhod. Kumilos siya at kinabig ang gitara palapit sa kanyang katawan nang ‘di sinasadyang humapit din pa-angat ang kanyang saya. Nanlaki ang aking mga mata sa nakita. Ngayon, malinaw sa akin na talagang katakam-takam ang batang ito. Makinis at bilugan ang mga maputing hita nito. Nagbitaw ako ng tinig…

“Ehem…” habang naglalakad sa harap ng klase.

Sa pagkagulat ay napatayo si Lilibeth at dagliang binalik sa kaha ang gitara.

“Good afternoon, sir Sayson!” bati ng klase.

“Good afternoon. Sige maupo na kayo.”

Muli kong sinulyapan si Lilibeth, umaasang magsukli ng isang ngiti ngunit ako’y bigo. Gaya ng dati, siya ay tahimik sa klase. Ikinukubli ang sarili sa lugay ng kanyang buhok. May angking kagandahan at may misteryosong katauhan.

Ano nga ba ang sinabi sa kanya ng batang lalake at gayun na lamang ang pagsang-ayon niya sa kagustuhan nito? Kyuryusidad nga ba o sadyang masungay(horny) siya? Ito ang bagay na dapat kong malaman sapagkat si Lilibeth ang piraso na kukumpleto sa aking palaisipan.

Hapon, nagtungo ako sa likod ng aming gusali na bilin sa akin ni Mang Norberto. Nadatnan ko siya doong nakaupo sa damuhan at ang braso ay nakatukod sa sirang upuan. Nagsindi ako ng sigarilyo at naupo malapit sa tabi niya.

Nakatingin sa malayo at nagsimula na namang magkwento si Mang Norberto…

Mang Norberto: “Marami na akong karanasan sa pakikipagtalik sa bayarang babae man o sa mga estudyante.”

Hindi ko alam kung gulat, taka o mangha ang naramdaman ko ng pagbungad niya nun. Tiningnan ko siya at seryoso pa din ang kanyang mukha. Tiwala naman ako marahil palagay na ang loob ko sa kanya at dahil na din siguro sa pareho kami ng bisyo at pantasya ng matandang ito. Ang kwento niya kaninang tanghali ay patungkol sa batang kasabwat kung bakit siya umalis sa dating trabaho. Ngunit parang ibang bahagi nanaman ito ng kanyang kwento…

Mang Norberto: “Mga babaeng mas bata sa akin at may mga mas bata pa.”

Sa pangangatawan naman ay sadyang tikasin si Mang Norberto.

Mang Norberto: “Nagtitiwala ako sa iyo iho, kaya sana ipangako mo na sa atin lamang ang pag-uusap na ito. Bueno, parang mahilig ka din naman na kagaya ko, eh makinig ka sa ikukwento ko dahil alam ko ‘di magtatagal eh mangyari din sayo ‘to.
Kilala mo na siguro si Nenita, estudyante mo siya at katorse anyos, matanda lang ng dalawang taon sa anak ko na nasa third year high school dun sa second floor. Nahuli ko siya kasama ang ilang kalalakihan na naninigarilyo dito mismo sa likod. Sa takot, nagtakbuhan sila pero ‘di ko hinayaang makatakas si Nenita. Nahawakan ko agad siya sa kanyang braso at tinakpan ang kanyang bibig. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun pero pilit pa rin nagpupumiglas siya, yun nga lang mas madiin ang kapit ko sa kanya, he he. Wala na sa paligid ang mga kasama niyang mga lalake at padilim na din ng hapon na yun.
Tiniyak ko muna na wala na ding tao sa paligid bago ko alisin ang kamay ko sa bibig niya at simulan siyang kausapin. Natatandaan ko pa ang pangyayaring yun…”

Tuloy ang kwento ni Mang Norberto...

Mang Norberto: “Ineng, ‘wag kang matakot ‘di naman kita sasaktan eh.”

Nenita: “Ungh ehem ehem. ‘Di ako makahinga pati ilong ko tinakpan niyo at ang baho ng kamay niyo Mang Norberto!”

Mang Norberto: “Ehe he. Pasensya na galing kasi ko sa pagtatanim. Teka, bakit ka nga ba naninigarilyo dito? Eh alam mo naman na pinagbabawal manigarilyo ang mga bata, tulad mo.”

Nenita: “Sinubukan ko lang naman po eh.”

Mang Norberto: “Subok man yan, eh bawal pa din. Tsaka baka magkasakit ka sa baga.”

Nenita: “’Bat pa kayo naninigarilyo eh masama pala.”

Mang Norberto: “Aba, pilosopo pa ‘tong batang to ah. Sandali nga, alam na ba sa inyo na naninigarilyo ka?”

Nenita: “Ah eh, wala po… kung ‘di niyo sasabihin. At saka sabi ko nga po sa inyo, eh subok lang po yun. Not a big deal, di ba po?”

Mang Norberto: “Sa iyo not a big deal pero saken’ ang magsinungaling, eh big deal. At ayokong magsinungaling. Paano nalang kung mahuli ka ng titser mo na naninigarilyo ka dito tapos tanungin ako, alangan naman na magsinungaling ako, di ba?”

Nenita: “Subok nga lang po eh. Ibig sabihin ‘di na mauulit, noh?”

Mang Norberto: “Sa tingin mo ba yung mga kasama mong lalake kanina sumusubok lang din? Sa subok lang din naman sila nag-umpisa ah. Masarap sa pakiramdam kaya nila inulit uli. Kaya sigurado ako na uulitin mo pang manigarilyo.”

Nenita: “Ah basta Mang Norberto, sana wala kayo pagsabihan nito. Pagnagkataon lagot ako kina Daddy.”

Mang Norberto: “Hindi ko masisiguro yan kasi nga ayoko magsinungaling.”

Nenita: “Ganito nalang po, bibigyan nalang kita ng bagay na ‘di niyo makakalimutan tapos kalimutan na natin nakita niyo, ok ba yun Mang Norberto?”

Mang Norberto: “Ano naman ang ibibigay mo saken’?”

Nenita: “Relos o kaya kwintas?”

Mang Norberto: “Meron na ko nun bigay ng asawa ko dati.”

(Mula nung mabosohan ko kayo ng syota mo na nagkakatutan dun sa C.R. ng second floor, pantasya na kita. At sigurado akong ipa-uulit mo saken’ ang sarap na mararanasan mo. Tiyak naman na masisisyahan ka, sa tindig pa lang at tikas ng sandata ko siguradong mapapanaginipan mo pa ‘to. Ang gusto ko katawan mo, ineng.)

Nenita: “Kung meron na kayo, ano naman po mabibigay ko sa inyo para lang kalimutan na ‘to?”

Mang Norberto: “Bigyan mo ko ng di mo pagsisisihan at yung alam ko na gusto mo din… bigyan mo ko karanasan.”

Nenita: “Karanasan? Ano yun?”

Mang Norberto: “’Di ba may karanasan ka na sa seks? Ang alam ko kinakantot ka ng syota mong maliit ang tite dun sa C.R. ng second floor tuwing biyernes at usapan niyo yun, di ba?”

Nenita: “Hah? ‘di po totoo yan!”

Mang Norberto: “Sinungaling! Alam ko lahat at dinig ko pa kung paano ka masarapan tuwing ginagawa niyo yun. At tsaka kala ko ba may ibibigay ka saken? Pwes ito gusto ko.”

(Sabay himas ng kaliwang kamay ni Mang Norberto sa balakang at ang kanang kamay ay umalalay sa kanang leeg ni Nenita.)

Mang Norberto: “Gusto ko din ipalasap sayo’ ang sarap ng kantot ko at baka sabihin mo na ito nalang ang ipapalit mo sa syota mo.”

(Sabay nguso sa mamumukol na pundiyo ng kanyang pantalong maong. Napadilat ang mata ni Nenita sabay takip sa kanyang bibig ng makita ang nakabukol doon. Tiyak niya na matikas nga ang sandata ng matanda. Hindi nagtagal ito ay tumingala upang tumingin sa mukha ng matanda. Kita niya ang kulubot sa mukha nito ng ito’y ngumiti sa kanya.)

Mang Norberto: “Sabi ko naman sa iyo ‘di ako sinungaling. Nalaman mo tuloy ang sikretong nalalaman ko. Tsk tsk, paano nalang kung malaman din ng magulang mo yung sikretong nalalaman ko?”

Nenita: “Ok sige na nga po aminin ko na, totoo po lahat yun at subok lang naman po yun eh. Mang Norberto please, ‘wag na sana makarating sa amin ‘to.”

Mang Norberto: “Ipinagkalat ko ba ang nakita ko, ineng? ‘di naman ah. Sa akin lang, eh dapat isama mo naman ako sa trip mo. Pantasya na kita matagal na at kung may gusto kang ibigay saken’, yang katawan mo na pinagnanasahan ko at ang gusto ko at ngayon na!”

Nenita: “Mang Norberto kung ito ang sinasabi mo, sigurado ka bang ‘di ko pagsisisihan ‘to?”

(Hawak na ni Nenita ang nakabukol sa pundiyo ni Mang Norberto.)

Mang Norberto: “Ineng, bakit ‘di mo subukan? Tutal mahilig ka naman sumubok. Wala pa sa balat ng lupa ang tumalo sa tikas ng tite ko. Ikaw ang isa sa maswerteng makakatikim nito. Itatarak ko yan at ikikiskis sa loob ng maliit na puke mo. Gusto mo yun di ba?”

(Napalunok ng tuyo si Nenita habang dukot na niya ang sandata ng matanda mula sa loob ng kanyang maong.)

Nenita: “Enjoy nga po ako pagkinakantot ako ng boyfriend ko pero ‘di ko po alam kung mag-eenjoy din ba ako dito sa tite niyo. Para po kasing mahihirapan kayong ipasok yan sa puke ko.”

Mang Norberto: “’Wag ka na mag-alala. Problema ko na yun, ineng. Kaya kong gawan ng paraan yan at magaling ako dyan, he he he.”

(Nagsimula nang kumilos ang matanda at pakagat niya itong hinalikan sa kaliwang leeg habang ang mga kamay ay nakaalalay sa katawan ng bata. Mabilis ngunit eksakto ang mga kilos ng matanda. Ang kaliwang kamay ay nagsuot sa blusa ng bata at ng pagbalik nito ay nasa palad na nito ang bra ng bata. Dagli niya itong ibinulsa sa likod ng kanyang maong habang ang kanang kamay naman ay nagpa-ibaba upang abutin ang laylayan ng saya ng bata. Nang maabot, dali-dali niya itong itinaas sabay suksok sa kaliwang gilid ng panty ng bata.)

(Napatingala si Nenita na dilat ang mata at napanganga sa pagkabigla. Kanina ramdam niya ang kalyo sa palad nito ng itakip ito sa kanyang bibig. Ngayon, parang may pinapatag ang palad nito sa kanyang kaselanan marahil dinarama ng matanda ang pagkabata ng puke ni Nenita. Nagbitiw ng malamyos na tinig ang bata ng maramdaman niyang pumailalim ang apat na daliri ng matanda. Kinabig nito ang puke ng bata sabay himas paitaas.)

Nenita: “Ohh my goddd… Maaang Nooorbertooo, san-sannndali lannng. Unnghhm waaait, please…’wag dyan sensitive ako dyan.”

(Kumalas si Mang Norberto, hinatak niya pababa ang panty ng bata at ito’y kanyang ibinulsa. Hinubad ni Mang Norberto ang puting damit at tumayo ng tuwid upang ipakita din ang tikas ng kanyang katawan kay Nenita.)

Mang Norberto: “Ineng, ipatitikim ko sa sa iyo ang ‘di kayang ibigay sa iyo ng syota mo. Sa laki, haba at tigas nito’y ‘di mo na babalikan ang titeng yun. Tiyak na aangkinin mo na ang sandata ko oras na pumutok ito sa loob ng puke mo.”

Nenita: “Shhiiiit…ibang klase po talaga ang tite niyo Mang Norberto, nakakatakot.”

(Pinagmamasdan ni Mang Norberto ang inosenteng itsura ni Nenita. Hinagod nito ang nakatirintas na buhok nang halikan niya ito sa noo. Hanggang dibdib lamang niya si Nenita kaya bumaluktot ito upang kalagin ang butones ng blusa ng bata. Hindi niya ito tuluyang hinubad bagkus, hinayaan lamang niya na nakabukas at kalag ang butones nito.)

Mang Norberto: “Ineng, Pagmasdan mo. Mamaya lamang paliligayahin ka nito at bibigyan ka ng sarap ng ‘di mo pa nararanasan sa buong buhay mo.”

Nenita: “Dalawang palad po ang haba ng tite niyo at para pong napakataba nito sa karaniwan.”

(Hawak ngunit ‘di masapo ng bata ang kahabaan at katabaan ang sandata ng matanda. Hawak din naman ng matanda sa magkabilang balakang ang bata ng ipihit niya itong patalikod sa kanya.)

Mang Norberto: “Ineng, tumalikod ka ng mahimod ko yang maliit mong puke. Kailangang magkatas maige yan, bago ko tuluyang kantutin ka.”

Nenita: “Sige lang po Mang Norberto gawin niyo kung anung dapat gawin.”

(Marahil ay sabik na rin ang bata kaya ito’y nagpaubaya na sa matanda. Pagtalikod pa lang ay humagod na kaagad ang mahabang dila ng matanda mula itaas na bahagi ng kanyang bewang pababa sa kanyang kaselanan. Dito na nagbabad ang bunganga ng matanda at sinungkal ng kanyang pinalapad na dila ang kaselanan nito.)

Nenita: “Anghhn Manoooonngg… paraaangg annngg hiirap tiisssiiin. Ahhhnnggg sssaaarapp niyaaan!”

(Sadyang biniyayaan si Mang Norberto ng matikas na pagkalalake at bukod dun ay ang kanyang mahabang dila na ngayon nga ay pumapaikot sa kaselanan ni Nenita. Natigil ang paghalinghing ng bata ng maramdaman niyang pumasok sa loob ang kalahati ng dila ni Mang Norberto.)

Nenita: “Mukha pong totoo ang sabi niyo Mang Norberto pero parang dila pa lang po ninyo eh hahanap-hanapin ko na.”

(Sandaling natigilan si Mang Norberto at nilabas ang kanyang dila sa kaselanan ni Nenita. Umayos siya ng pwesto upang mainangat pa lalo ang puwit ng bata sabay tinuyo ang laway ng kanyang dila at biglang pinasok sa makipot na keselanan ng batang si Nenita.)

Nenita: “Ohhh…awhnn ssaaarapp po niyaaan maanooongg… ahhh. Sigee paa pooo ooohh…”

Mang Norberto: “Talagang masarap, ito yata ang inaral ko sa iskul ko dati… aawwn ahh. Ang sarap ng katas mo, ineng. Swabe sa panlasa ko aawggh…aah.”

Nenita: “Aaahhh graabee…shh sshhhiiitt aaahhnng…”

(Nagtagumpay si Mang Norberto na basaing maige ang kaselanan ni Nenita. Sandali pa lang ang pinalalasap ng matanda ng yumanig ang katawan nito sa sarap na tinamasa sa marahas na dila ni Mang Norberto. Tumutulo pa ito sa hita ng bata.)

Nenita: “Mang Norberto, aahhn ahaa aang sarap poo nun, ang galing po ng dila niyo. Baka po hanap-hanapin ko na yan. Ibang klase ang paghimod niyo at grabe po ang dila niyo sa loob ng puke ko ramdam ko po na parang umabot na yata sa dulo. Nakakakiliti po na parang… ewan, di ko po alam basta po masarap.”

Mang Norberto: “Sabi ko naman sa iyo eh, mas maliligayahan ka saken’ at wala pa yan, ineng, itong susunod na gagawin ko sa iyo ay siguradong mapapanaginipan mo mamayang pagtulog mo.”

(Inabot ni Mang Norberto ang upuang malapit sa kanilang kinatatayuan. Isinandal niya ito sa dingding ng gusali at pinatuwad nito ang batang si Nenita.)

Mang Norberto: “Oops teka lang, ‘wag mo pahirin yang katas ng puke mo, pampadulas yan. Makipot pa kasi yang puke mo at sa laki nitong tite ko, eh kakailanganin natin yan. Sumampa ka dito, itukod mo ang tuhod mo sa upuan at tumuwad ka nang makantot na kita.”

Nenita: “Opo Mang Norberto, pero pwede po ba talaga tayong magkantutan? Inaalala ko lang na baka po mapilay ako sa gagawin niyo ang laki kasi ng tite niyo eh.”

Mang Norberto: “Ineng, ‘wag mo na isipin yun, importante masasarapan ka dito sa gagawin ko at tsaka nagawa ko na ito dati kaya wala ka dapat alalahanin. Barako man ako kumantot pero alalalayan kita. Isa pa, kapag ‘di ko nagawa ng mabuti ‘to siguradong aayaw ka na at ‘di na mauulit ‘to, di ba? Kaya dyan ka lang i-ayos mong mabuti ang pwesto mo ng sa gayun eh banayad kitang makantot.”

(Nilawayan pang muli ni Mang Norberto ang makipot na kaselanan ni Nenita gayun din naman ang kanyang sandata. Pagkatapos nun ay ibinaba pa niya ng konti ang likod ng bata upang mapatuwad pa ito ng mabuti. Sa ganung ayos niya inihanda ang kanyang sandata sa entrada ng makipot na kaselanan ni Nenita.)

Mang Norberto: “Ineng, ipapasok ko na… Pakiramdaman mong mabuti para malaman mong nagsasabi ako ng totoo at maikumpara mo na rin ang kantot ko sa kantot ng syota mo.”

Nenita: “Sige po Mang Norberto, kayo na pong baha… aaahhhnn ouch ahh…”

(Hindi na natuloy pa ang sinasabi nito sapagkat ipinasok na ni Mang Norberto ang naghuhumindig niyang sandata sa makipot na kaselanan ni Nenita. Dalawang pulgada pa lamang ay parang hirap ng tanggapin ng bata ang mga susunod na bayo sa kanya ng matanda.)

Nenita: “Aaahh… ouumhn… Anlakiii phhooo… talaga ng tiitee niiyooo manooongg aanngh. Sandaliii poo… ahhn… aaahhh… ouch!”

Mang Norberto: “Mararamdaman mong pagkaskas ng bawat pulgada ng tite ko, ineng… haah… umphn hah… Ano? Masarap ba?”

Nenita: “Maaang Norbertooo! Opoo massarap phoo… sobrang sarrap pooo ng pakiiiramdam… haah… sa puuuke koooh… oooh myy gaahhd… uhhng!”

(Napangiwi nanaman si Nenita sa banayad na paglabas masok ng matikas na sandata ni Mang Norberto. Ngunit ito’y nagsisimula pa lang, dalawang pulgada pa lamang ang nakapasak sa makipot na kaselanan ng bata. Huminto panandali ang matanda. Pilit pang itinaas mabuti ni Mang Norberto ang bilugang puwit ni Nenita na sinabayan ng bwelo upang ihanda ang mga susunod na pagpasak ng ilan pang pulgada ng kanyang naghuhumindig na sandata.)

Nenita: “Ssshhh… Arghh… araaay manooong sandaliii lanng… aahww sshhiiit anng sakkiiiiit! Ang puke ko manong, ang puke ko phooo masakiiiit… waait laanng…”

Mang Norberto: “Uuhmm… masakit na masarap di ba? sasanayin kong mabuti sa kantooot yang puke mo… hanggang sa mabanat yan at tanggapin lahat ng buong pulgada nitong tite khoo… ooohh… isa sa pambato ang puke mo, ineng! ansarap mong kantutin!”

(Tinitiyak ni Mang Norberto na sagaran ang sarap na nararanasan ni Nenita sa bawat pulgadang pumapasok sa kanyang kaselanan. Pautal na mga salita at impit na lamang ang tanging naririnig nito sa bata. Nalalaman niyang ‘di niya kailangang madaliin si Nenita sapagkat nakuha na nito ang kanyang hilig.)

Mang Norberto: “hmmn… ummngh… uhh… langya kang bata ka ang tindi magkatas ng puke mo… humanda ka na, ineng, malalabas masok na ‘ko sayo! Oohh… haah… ahaa…”

Nenita: “Shheeet! Ansakeeet! Ooohhh… ummmph… mmmp… aah… dyan pooo… oooh… anng sarapp… mmmp!”

Mang Norberto: “Unngh… ganito ang tamang pagkantot sayo… uuhh… uunnhh… uunnghh… gusto mo to, di ba? uunghh dahan-dahan at nanunuot sa puke mo yung sarap!”

Nenita: “Ewan ko phooo… mmpph… mmmp… ‘di ko po aahhhlamm basta aanghh sarapp poo ng pakiramdam nng unngh… puke ko, manoong!”

Mang Norberto: “Ummm… uum… Ibang klase ka talaga, ineng. Ummp… eto ng hinihintay mo!”

Nenita: “Haaahh… uunggh… mmpp… Maang Nooorbeeer… mmmp!”

Mang Norberto: “eeh… eto pa, ineng,… oooh… uuum… uuhm!…”

Nenita: “Ayaaan ganyann… nngah… manoong… mmpp… mmmmpppphhh!”

(Mabilis napigilan ng kanyang kaliwang palad ang pag-alpas ng ingay mula sa kanyang bibig dahil dito, napalapat ang kanyang kaliwang pisngi sa dingding ng gusali. Nanginig ang buong katawan ng bata. Naging mabilis naman sa pag-alalay si Mang Norberto at nayakap niya mula sa likod ang bata. Muntik ng mahulog si Nenita sa upuan nang masira ang isang paa nito. Sa ganung ayos ay tuloy pa rin ang matanda sa pagbayo sa bata.)

Nenita: “Uunnmgh… manooong… mmp… uuummp…”

Mang Norberto: “ahh… aahhh… ang sarap mong kantutin, ineng. Eeh… eto malapiiit nakhoo… ohh… oooh!”

Nenita: “Aah… aaannhh… aaahhh! Shhiit! Ooohhh!”

(Sa tindi ng sarap na rararamdaman ni Nenita, nagtuloy-tuloy ang kanyang orgasmo na halos magkasabay lamang sa rurok na ligayang tinatamasa naman ng matanda. Hinugot ni Mang Norberto mula sa pinakapuno ang kanyang sandata mula sa makipot na kaselanan ni Nenita. Itinira ang isang pulgada at ang ulo nito nang pinakawalan ang napakaraming katas. Tinaas pa nito ang kanyang kanang paa sa upuan upang ‘di tuluyang mabuwal sa kanilang posisyon. Umapaw sa makipot na kaselanan ni Nenita ang napakaraming katas at nanulay hanggang sa kanyang binti. Hindi pa tuluyang hinugot ng matanda ang kanyang sandata ng ito ay magsalita…)

Mang Norberto: “Haah… haa… hmm… ahaha… ano sa tingin mo, ineng? Mas masarap ang kantot ko di ba?”

Nenita: “Op… opo Mang Norberto mas masarap po kayong kumantot!”

Mang Norberto: “Pwede ba nating ulitin ‘to? Kung payag ka, ibang klaseng sarap naman ipatitikim ko sayo dahil sagad na ang gagawin kong kantot sayo. Buong tite ko matitikaman mo!”

Nenita: “Ibig nyo pong sabihin ‘di pa pala buong sukat ng tite nyo ang napasok?!”

(Anim na pulgada lamang ang ipinasok ni Mang Norberto sa kaselanan ni Nenita. Sadyang itinira nito ang dalawang pulgada upang hindi ito tuluyang umayaw sa sakit. Eksakto at kalkulado ng matanda kung paano pasabikin ang bata. Nag-isip muna si Nenita kung ano ang angkop na sagot para sa kanya at sa matada. Naguguluhan siya ngunit dinidiktahan siya ng kanyang nararamdaman matapos lamang ang mainit nilang paktatalik.)

Nenita: “Ah… eh… sigurado po ba kayo na pwede tayong magkantutan?”

Mang Norberto: “O eh di ba katatapos lang natin magkantutan?”

Nenita: “Oo nga po pero nakakalito po eh… pero mas gusto ko po yung sarap ng kantot niyo, kung ‘di pa nga lang po masakit tong puke ko eh baka umulit pa ko…”

Mang Norberto: “Yun naman pala eh, ineng, madali lang yan… tsaka mo na isipin yun kung nalilito ka pa ang mahalaga matikman mo muna yung pinakaputahe ko sa pagkantot. Subukan mo lang uli.”

Nenita: “Hmmn… teka manong habang pinag-iisipan ko balik niyo muna yung bra at panty ko suot ko muna!”

Mang Norberto: “Ineng, pwede bra nalang? Akin nalang ‘tong panty mo para mabura na sa isip ko na nanigarilyo ka! He… he… ‘di ko naman ibabandera ‘to. Itatago ko, remembrans! Hi… hi…”

Nenita: “Okey, ingatan niyo ha, bago yan!”

(Nagsuot na ng bra si Nenita. Nakatanghod naman si Mang Norberto at sinisipat ang bilugan at makinis na puwit ng bata. Na kanina lamang ay halos kanya na itong wasakin kung hindi lamang niya nagpigilan ang kanyang sarili. Mahusay pumili si Mang Norberto, pambato ang ganda ni Nenita, maayos at malinis manamit. Hindi din pangkaraniwan ang kinis at puti ng kanyang kutis na kay Mang Norberto ay parang kutis ng isang mestisa. Ngayon lamang siya nakatikim ng ganitong klase ng babae. Inosente at may katakam-takam na pigura.)

Nenita: “Aalis na po ako, Mang Norberto. Baka po hinahanap na ko samen’…”

Mang Norberto: “Teka,ineng, sandali lang. Yung sagot mo? Ano payag ka bang ulitin natin? Kagaya ng nangyari kanina, ‘di mo pagsisisihan at tsaka ‘wag ka mag-alala ‘di na natin gagawin dito, dun tayo sa bahay ko para walang istorbo at para mas mainit ang kantutan natin.”

Nenita: “Pero…”

Mang Norberto: “Ah basta, wala ng pero pero… sana maintindihan mo nararamdaman ko, ineng. Gusto ko din matikman kung paano ka magbigay ng sarap sa kantutan kagaya nung ginagawa mo sa boyfriend mo, inggit ako dun eh.”

Nenita: “Ha ha ha… manong, yun po ba? ah eh subok lang din po yun eh… he… hi hi… pero…”

Mang Norberto: “Pero nanaman…”

Nenita: “Pero… pero siguraduhin niyo po na kasing-sarap nung kanina ang kantot niyo ha? Ang sarap po kasi eh… kayo lang nakagawa saken nun, pers taym ko po naranasan yun!”

Mang Norberto: “Sigurado yan, ineng. Paliligayahin kita ng mas masarap pa sa ginawa nating kantutan kanina.”

Nenita: “Promise?”

(Nagpakawala ng ngiti ang batang si Nenita. Lalo namang nabighani ang matandang si Mang Norberto sa ngiti ng bata. Banaag sa kanyang mukha ang walang pag-aalinlangan, tuwa, pagsang-ayon, at pagsubok na muling mapaligaya ang inosenteng si Nenita.)

Mang Norberto: “Ang ganda mo Nenita. Promise!”

Nenita: “Hi… hi… sinabi niyo pangalan ko…”

…

…

Nenita: “Iwan ko na po kayo, Mang Norberto…”

…

…

Nenita: “Oh my! Ang laki po talaga ng tite niyo. Gosh! Can’t believe na nakaya ko po yan…”

(Habang ipinaloloob ni Mang Norberto ang kanyang magiting na alaga ay muli pang dumampi ang palad ni Nenita at malamyos na hinagod ito mula sa pinaka puno hanggang sa ulo nito. Napakagat sa labi ang matanda ng bumitiw na ang bata. Inilapit ang kanyang labi sa pisngi ng bata subalit naging mailap ito at kumaripas ng takbo. Lumingon pa itong muli sa kinatatayuan ni Mang Norberto hanggang sa maglaho na ito sa paningin ng matanda.)

…

Napailing at napabuntong hininga si Mang Norberto sa pagtatapos ng kanyang kwento. Sa kanyang gunita ay sariwa pa ang mga pangyayari. Hinimas pa nitong muli ang upuang nasira kung saan sila nagtalik ng batang si Nenita. Ako naman ay hindi makapaniwala sa swerte ng matanda at natupad ang isa sa kanyang mga pantasya.

Itinapon ang naupos na sigarilyo at siya’y nagsabi…

“Iho, sadyang malapit ang loob ko sa iyo at sa tingin ko naman ika’y mapagkakatiwalaan ko… kaya bilang ganti sa pagtitiwala mo…” nagsalita ang matanda habang ito’y papatayo.

“Mang Norberto, teka muna… parang alam ko na ibig niyong sabihin. Ayoko madamay… kung ipatitikim niyo sa akin si Nenita, labas ho ako dyan. Tsaka nalawayan niyo na yun eh ha ha ha…” ‘di naman ako seryoso sa aking inusal.

Bagamat, may kaka-ibang dating ang kagandahan ni Nenita ay dalawang isip pa din ako kung tama nga ang hinala kong ipatitikim sa akin ang bata.

“Engot! Syempre ‘di si Nenita! Akin na ang batang yun. Ang ibig kung sabihin, eh kung gusto mo din bang makatikim ng tulad ni Nenita?! Kasi ang alam ko matalik niyang kaibigan yung estudyante ni Mister Mendoza sa ingles na si… ahy… sino nga ba yun?” napa-isip ang matanda.

“Peste nalimutan ko pangalan ng batang yun… sino nga ba yun?” ipinikit pa ang kanyang mga mata upang alalahanin ang pangalan ng bata.

“Ah basta ituturo ko nalang sa iyo bukas. Mahilig at mapusok din ang batang yun kasi ilang beses ko na din yung nabosohan. At pagsinuwerte pa tayo baka silang dalawa na ang ating pagpyestahan.” Sabik na pagkakasabi ni Mang Norberto.

“Handa mo sarili mo kasi gusto ko sa lalong medaling panahon. Inip na din ako at sabik na sabik nako ke’ Nenita. Magkita nalang tayo dito bukas. Isasama ko na din si Nenita para naman mapag-usapan na natin yung plano.” wika nito.

Sa itsura ni Mang Norberto, desidido siya na maulit muli ang pagtatalik nila ni Nenita.

Hindi sinasadya ang planong tinutukoy ni Mang Norberto ngunit ‘di ko pa din naman pinawawalang bahala ang nauna. At kung kami nga ay swertehin, baka ito na marahil ang unang hakbang upang maisagawa ko din ang aking naunang plano.

Abangan… O=(','Q)