sUpeR cLuMsy 2

Ahhhhaaaahhh! GOOOOOD MOOOORNING!
Ngayon ko lang na-appreciate ang ingay ng
alarm clock ko. Mabilis akong naligo at
nagbihis. Parang ang gaan ng pakiramdam
ko.Pagka-ayos ng sarili, diretso agad sa sa
kusina.
” Ma, anong almusal?…”, oo nga pala,
lumuwas sa probinsya si ermats. Badtrip
walang pagkain. Sa canteen na lang ako
kakain., baka makita ko pa si Ayen
dun.Eeeeeehhhhh!. Kinikilig ako!. Nyahahah!
Pagdating sa school, silip agad ako sa puno
ng mangga. Wala si Ayen… makakain na lang
muna. Buong maghapon ko syang hindi
nakita. Malamang busy. Ang dami naman
kasing extra curricular activities nun.
Homeroom President, Editor-in-Chief, Student
Council member, at kung anu-anong club pa.
Halos hilain ko na ang oras para lang
matapos na ang araw. Kaya nga halos
mahalikan ko ang matandang dalaga kong
teacher sa Math nang sabihin nya na tapos na
ang klase (syempre hindi ko ginawa, hindi ako
pumapatol sa puno, maugat na kasi yun eh.
Nyahahaha!). Mabilis akong nagpunta sa
aming tagpuan. Pero wala pa sya. Hintayin ko
na lang siguro.
30 minutes… Maya-maya dadating na yun.
1 hour… Sige konti pa dadating na yun.
1 hour and 30 minutes… Dadating pa ba yun?
2 hours… Hay! Di na dadating yun…
Badtrip! Nakalimutan yata. O baka naman
nananaginip lang ako kahapon?.Hindi eh,
masakit pa rin yun tama ko sa sikmura. Hay!
Nasaan naman kaya yun?
Para akong lantang gulay na naglalakad
papunta sa gate. Siguradong nakalimutan nya
yun. Baka nakahanap na ng mas maayos na
partner. Hay! Palabas na sana ako ng gate
nang may marinig ako. Boses na
nanggagaling sa likod ng Science building.
Dahan-dahan akong lumapit.
“Ano bang problema mo Ayen, bakit mo ako
pinapahirapan?”, si Kumag yun ah!
“Alam mo, wag mo kasing gawing kumplikado
ang mga simpleng bagay at pagkatapos ay
isisisi mo sa iba kung bakit ka nahihirapan”
“Nakikipag-break ka ba saki’n?”, huh? ano
daw yun?
“Break? Of course, not!”
“Heheheheh. Narinig nyo yun boys? Sabi sa
inyo type rin ako nito eh.”, narinig ko namang
automatic na tumawa ang mga kulugo.
“Kasi wala namang ibre-break. Hindi naman
tayo at kahit kelan hindi magiging. Asa ka
naman.”
Nakita kong nagkulay hotdog na naman si
Kumag. Hinablot nya ang kamay ni Ayen.
“Ano ba! Bitiwan mo nga ako!”, halatang
nasasaktan sya.
“Kung hindi kita makukuha sa santong
dasalan… Dadaanin na lang kita sa… Ano nga
ba yun? Ah basta! Sa’kin ka lang!”
Hindi ko na kaya ang nakikita ko. Mabilis
akong lumabas sa pinagtataguan ko.
“Hoy mga kulugo, bitiwan nyo nga sya!”,
familiar sa’kin to ah.
“Aba, tingnan nyo kung sinong dumating?.
Sige boys, tirisin nyo nga yang kutong lupang
yan.”
**Background music: Eye of the Tiger
(Survivor)**
Risin’ up, back on the street
Did my time, took my chances
Went the distance, now I’m back on my feet
Just a man and his will to survive…
Lumapit sakin ang tatlong itlog. Hinanda ko
na ang pwesto ko para sa malupit na uppercut
at roundhouse kick. Bruce Lee stance!
( Whoooahh!) Sige lang, lapit at nang
matikman nyo ang bangis ko. Sumugod na
yung isa, akmang susuntok. Umilag ako.
WHAM!
BLAG!
**It’s the eye of the tiger, it’s the cream of the
fight
Risin’ up to the challenge of our rival
And the last known survivor stalks his prey in
the night
And he’s watchin’ us all in the eye of the
tiger… **
“…urghhhh… ”
“…awww…”
Pagdilat ng mata ko, halos maputi pa rin ang
buong paligid. Pumikit ulit ako. Parang
namamaga ang nguso ko. Masakit din ang
katawan ko. Tangina! di gumana ang
roundhouse kick ala Chuck Norris.
“Franz, ok ka lang?”, dinig ko ang pag-aalala
sa boses nya. Hinaplos nya ang pisngi ko.
Aray! Sakit naman nun. Dumilat ako. Medyo
maayos na ang paningin ko. Nakita ko si
Ayen… Shit! Dyahe! Bigla akong tumayo. Aray!
Para akong ginahasa ng sampung baklang
maton. Sakit!
“Oh, teka. Wag mo nang pilitin. Masama ang
tama mo oh.”
“Ayen, ok ka lang? Hindi ka ba nasaktan?
Nasaan na sila Leo?”
“Hah? Ah ayun malamang naggagamot din ng
sariling pasa nila.” , naalala ko, president nga
pala ‘to ng Tae Kwon Do club. 2nd Degree
Black Belt.
“Pasensya ka na. Di man lang kita
naipagtanggol”
“Asus, wala yun. Ang tapang mo kaya. Hanga
nga ako sa’yo eh. Para kang superhero kanina
nung lumabas ka.”
“Superhero ka dyan? Sino naman ako? …
Tama, ako si Super Clumsy: Ang
Tagapagtanggol Na Inaapi!”
“Hahahah! Puro pasa ka na nga, kalokohan pa
yang banat mo. Kaya mo bang maglakad?
Gabi na. Gagawa pa tayo sa inyo di’ba?”
Para akong nakainom ng isang drum na
energy drink. “Oo nga pala no, tara!”
Para akong timang na nakangiti habang
naglalakad. Panay ang sulyap ko sa kanya.
Minsan nahuhuli nya ako pero napapangiti na
lang din sya. Hay! Sarap!
Pagdating sa bahay, pinaupo ko muna sya sa
sofa. “Teka lang hah, kuha lang ako ng
maiinom.”
“Wag na ayos lang. Ah… Franz, pwede bang
makiligo? Galing kasi ako ng practice, ang
lagkit ko eh. May dala naman akong sabon at
shampoo.”
“Yun lang pala eh. Sige, yung puting pinto
yung CR. Nasa loob ang switch. Gusto mo
samahan kita?”
“Ano?”
“Ah..ibig kong sabihin, sasamahan kita sa
may pinto tapos mag isa ka ng pumasok.”,
naku naman, baka masipa ako nito. ”
Magluluto na rin ako ng pagkain natin.”
“Sige, salamat.”, nakita ko syang
naghahalungkat ng gamit sa bag nya. “Uh
oh…”, napasimangot sya.
“Um, bakit?”
“Ah.. ehh kasi… wala pala akong nadalang
shorts… kainis naman yun pa yung
nakalimutan ko!”, para syang batang
nagmamaktol.
Mabilis akong umakyat sa taas. Kumuha ng
shorts sabay takbo pababa. “Eto, gamitin mo
muna, jersey short nga lang yan.”
Tiningnan nya nang maigi ang shorts.
“Hmmm… Wala ka bang hadhad?”
“Ano?! Syempre wala! Malinis naman ako noh!
Kung ayaw mo nyan yung palda na lang ng
ermats ko.”, namula ako sa hiya.
“Hahah, joke lang di na ‘to mabiro. Sige
maliligo na ako.”, dahan-dahan syang
pumunta sa may pinto ng CR. “Hoy! Wag kang
maninilip hah?!”
“Huh! Asa ka naman!”, sa loob ko, Kung
pwede ka nga lang eh… Hihihih….
Nagpunta na ako sa kusina para magluto.
Hotdog, skinless longganisa, itlog at
sinangag. Eto lang yung laman ng ref eh.
Nagsasalang na ko ng sinangag nang marinig
ko na bumukas ang pinto ng CR. Kasunod nun
ang halimuyak na sumasabog sa buong
kabahayan. Nagulat ako ng may dumikit sa
likod ko. Nakadungaw si Ayen sa niluluto ko.
“Good morning…”
“Good morning?”, adik ata to eh. Good
morning sa gabi?
“Hahah!Eh puro pang almusal yang niluluto
mo eh.”, oo nga naman, ngayon ko lang
napansin.
“Hmmmmmm… Bango naman, sarap kainin…”
“Sino, ako?”
“Huh? Hindi, yung sinangag.”, nakita ko syang
umirap pero nakangiti.
“Handa ko na nga yung mga plato…”
Tahimik kaming kumakain. Ang awkward ng
dating. Nakaisip ako ng pambasag.
“Yen, tingnan mo ‘to.”, kumuha ako ng hotdog
at pinwesto patayo. Napatass ang kilay nya.
“Hulaan mo kung sino hah. Ahem… ahem…
Ayen, kelan mo ba ako sasagutin? Ang galing
ko kayang magbasket ball, tsaka sikat ako.”
“Ahahah! Sira! Pero, mukha ngang hotdog yun
si Leo.”, kumagat sya ng hotdog.
“Mmmm.. in fairness masarap ang hotdog mo
hah… juicy… hihih…”, para naman akong
nakuryente sa sinabi nya. Pilya to ah.
Tapos kumuha naman sya ng longganisa,
pinwesto rin patayo. Ako naman ang nagtaka.
“Eto hulaan mo… Hoy! bitiwan nyo sya!”,
kumuha sya ng hotdog at hinampas sa
longganisa. Bumagsak ang longganisa sa
plato.
Na-gets ko agad ang ibig sabihin. Hindi ako
natuwa. Lampa nga ang tingin nya sakin.
“Ui, hala nagtampo na. Eto naman oh…”, hindi
pa rin ako umimik.
“Alam mo, kahit maliit to, mas gusto ko pa rin
ang longganisa. May kakaibang sarap eh… ,
napasulyap ako sa kanya.
Nakangiti sya habang dahan-dahang
sinusubo ang longganisa…