sUpeR cLuMsy 1

“Arrggghh!!! Bitiwan mo nga ako!”,
nagpupumiglas ang isang dalaga mula sa
pagkakahawak ng isang lalake.
“Aba pare pumapalag pa!”, parang mga asong
ulol na nag aabang ang mga kasama nya.
“Bwahahah! Eto ang gusto ko. Mas masarap
daw kainin ang buhay na tilapya.
Bwahahahah!â”, mala demonyong tawa ang
umalingawngaw sa tahimik na gabi.
Dali-dali akong lumabas sa pinagtataguan ko.
“Hoy mga kulugo! Bitiwan nyo sya!”
“Aba, sino naman tong kutong lupang to?!”,
lumapit sakin ang tatlong kasama, may dala-
dalang balisong at baseball bat.
Slow motion……
Akmang ipapalo sa’kin ang hawak na
baseball bat, nakailag agad ako. Binigyan ko
sya ng isang malupit na uppercut!
BLAG!
One down!
Sabay na lumapit ang dalawa. Binigyan ko ng
flash chop ang may hawak ng balisong,
tumilapon ang patalim. Sinalo ng kaliwang
kamay ko ang suntok ng isa. Mabilis akong
umatras at binigyan ng roundhouse kick ala
Chuck Norris ang dalawa.
WHAM!
Tumilapon na parang basura.
Nakita kong may nakatutok na kutsilyo sa
leeg ng dalaga.
Parang kidlat, dumapot ako ng bato, hinagis
sa ire, at umikot at sinipa ng malupit! Sapul si
kumag sa noo.
Mabilis na tumakbo sakin ang dalaga.
“Thank you…”, mahigpit syang yumakap
sa’kin. Matikas naman akong tumayo.
“You’re my hero…”, tumingin sa’kin ang
dalaga. Whohoah! Ang babaeng aking
pinapangarap. “Ah.. Ayen? Ayos ka lang?…”,
swerte ko!
“Salamat talaga….Pa’no ba kita
mababayaran?”
“Ayos lang yun. Karangalan kong matulungan
ang isang binibini…”, naks!
“Hmmm… ganito na lang..”, hinawakan nya
nag magkabila kong pisngi. Tumingin sakin
ng malagkit at naka-kagat labi. Napalunok
ako.
“Gusto mo… bibigyan na lang kita ng masarap
na kan… TUT!.. TUT!”
“Ah…ano?”
“Sabi ko, bibigyan kita ng masarap na kan…
TUT!… TUT!.. TUT! ”
Tut! Tut! Tut! TUT! TUT! TUT! TUT!
“Arrrggghhh! Anak ng kamote naman oh!
Lecheng alarm clock ’to! Pambitin amf! Hay!
7:00… Kelangan ko ng maligo…”
**Background music: All Star (Smash Mouth)
**
Somebody once told me the world is gonna
roll me. I ain’t the sharpest tool in the
shed…..
Mabilis akong naligo, nag-toothbrush, kinuha
ko ang school uniform na naka hanger sa
closet, humarap sa salamin. Konting ayos ng
kwelyo, sinuklay ang buhok gamit ang kamay.
Konting kindat, “Whoh! Ang pog… ang payat
ko!”..kainis!!
“Francisco! Ano ba mala-late ka na!”,
tumawag na naman ang aking butihing ina.
“Sige Ma, andyan na po…”,konting hagod pa
ng tingin sa sarili sabay dampot ng bag.
“Anong almusal……”
“Ano ka ba naman Francisco?! Alam mong
may pasok ka nagpuyat ka pa sa kaka
computer kagabi!”
“Gumagawa po ako ng proje…..”
“Tapos tanghali ka na gigising. Yung report
card mo bakit wala pa?!”
“Next week pa po ang release nung card……”
“Tumawag pala ang Tatay mo, kinukumusta
ang pag-aaral mo. O hala sige kumain ka na
at tanghali na!”
“Ok na po, busog na ko sa sermon nyo….
“Anong sinabi mo?!”
“Ah wala po, sabi ko mabubusog ako dito sa
sinangag nyo. The best talaga magluto ang
ermats ko!”
“Asus! Mukha mo! Sige na bilisan mo na.
Ikaw nang bahala dyan may gagawin pa ako.”
Hay! Lagi na lang ganito ang buhay ko.
Feeling ko looooooser ako eh. Yung tipong
may malaking L na nakadikit sa noo ko. Hindi
naman ako nerd o geek. Pero sa school di ako
ganon ka popular. Hindi naman ako pangit,
hindi lang talga pansinin. Hindi nga naman
ako cool. School-bahay-computer lang ang
alam ko. Di gaya ng iba, varsity, ROTC Officer,
rich kid….astigin. Kaya tuloy hindi ako
mapansin ni Ayen.. Hay…..
Tama na ang drama, mabilis kong tinapos
ang pagkain ko.
“Ma, alis na po ako!” dinampot ko na ang bag
ko sabay labas sa pinto.
**Hey now you;re an All Star get your game
on, go play
Hey now you’re a Rock Star get the show on
get paid
And all that glitters is gold Only shooting
stars break the mold……**
Pagkabukas ng gate, tumingin ako sa langit.
Pumikit at huminga ng malalim. ”
Hayyy….Today’s gonna be a good day!”,
nararamdaman ko ang init ng pag asa mula
sa aking ulo pababa sa buo kong katawan…
mainit… ramdam ko hanggang sa may paa
ko… mainit at….basa?!
Napadilat ako at agad napayuko. Walang
hiyang aso ‘to! Mukha ba akong fire hydrant?!
Kinikilig pa habang nakataas ang paa.
Arrgghhh! Badtrip! Pumasok ako sa bahay
para magpalit ng medyas at punasan ang
sapatos ko. Wala na! Late na ako sa first
period ko.
Pawis na pawis ako. Takbuhin ko ba naman
ang 2 kilometro eh. Eh kaso, late pa rin.
Nagpasya na lang ako na magpalipas na lang
oras sa may puno ng mangga sa may
campus. Hintayin ko na lang na matapos ang
klase sa Physics (first period namin). Habang
papalapit ako sa paborito kong tambayan,
bigla akong napatigil… nakita ko sya…
nakaupo sa bench sa ilalim ng puno… si
Ayen..
**Backgroud music: Close to You ( The
Carpenters)**
Why do birds suddenly appear everytime you
are near?
Just like me, they long to be close to you…
Haaaayyyy… para syang dyosa na nakaupo sa
kanyang trono. Gusto kong lumapit at mag-
alay sa kanya ng wagas na pag-ibig… Gusto
kong ialay sa kanya ang buong mundo…
Gusto kong mahawakan ang kanyang mga
kama… kamalas-malasan naman oh!
Nakita kong paparating ang apat na kulugo.
Sila Leo, sikat na basketball player sa school
namin. Matangkad, semi-kalbo at saksakan
ng angas. Yung tipong noong naghagis ng
kayabangan ay sinalo lahat at nagtampisaw
pa. Hindi naman gwapo, mukha nga syang
hotdog na naglalakad eh. Sa likod naman nya
ang kanyang mga alepores na kulang na lang
ay dilaan ang sapatos nya. Sira ang diskarte
ko. Lalapitan ko pa naman sana si Ayen.
“Yen, musta na?”, wow, close kayo? “Baka
gusto mong manood ng laro mamaya…”,
mabilis na umupo si Kumag sa tabi ni Ayen.
“Di ako mahilig sa basketball”, humarap si
Ayen sa kabilang pwesto.
“Eh di, magmeryenda na lang tayo…”
“May baon ako.”
“Ah, nood na lang tayo sine.”
“Di ako mahilig sa movie.”, di man lang nag
aksaya ng panahon para tingnan si Kumag.
Parang nainis na ata. Bigla syang tumayo at
humarap kay Ayen.
“Ano bang problema mo?”
“Ako? Wala akong problema, ikaw meron ata.
Tingin ko may problema ka sa pagmumukha
mo.”
“Bakit ka ba ganyan? Ano bang kulang?
Magaling ako mag basketball, sikat ako sa
school. Swerte mo nga ikaw ang nagustuhan
ko.”
“Malas ko at ako pa.”
“Ayen, tandaan mo ‘to. Hindi magtatagal,
mapupunta ka rin sakin.”
“Ah, ok. Hindi ka pa aalis?”
Mabilis na tumalikod si Kumag, Pulang pula
ang mukha, lalo tuloy nagmukhang hotdog.
Parang gusto kong tumawa ng malakas. Kaso
parang… papunta ata sa direksyon ko sila
Leo. Yari…
“Anong ngini-ngiti-ngiti mo dyan? Huh?!”
“Hah… ah.. wala… Urgghh!”,halos maihi ako sa
sakit. Sinikmuraan ako ng kumag.
“Sa susunod, wag kang haharang sa dadaan
ko lalo na pag mainit ulo ko. Alis dyan!”,
tinulak ako, napasalampak tuloy ako sa
simento. Tangna! Sakit talaga!
“Hey, ok ka lang?”, oh my! patay na agad
ako? Bakit may anghel na dito?
“Ui! Ayos ka lang ba?, si Ayen pala.
Wahh! Si Ayen! Nilapitan ako! Wuhooo!
**On the day that you were born
The angels got together and decided o create
a dream come true
So they sprinkled moondust in your hair of
gold and starlight in your eyes of blue…**
“Ah… oo… ok lang ako…”, pinilit kong tumayo,
syempre patikas para pogi points. Sa loob
loob ko naman, tangina! May araw ka ring
kulugo ka.
Inalalayan nya ako papunta sa puno.
“Upo ka. Pasensya ka na hah. Siraulo talaga
yung grupo ni Leo eh.”
Wala naman ako sa sarili. Nakatitig lang ako
sa kanya.
“Nga pala, kakausapin talaga dapat kita. Kasi
yung tungkol sa baby thesis natin sa Social
Studies. Wala akong ka partner eh. Pwede
ikaw na lang?”
“Hah?… Ah… gusto mo akong maging partner
sa paggawa ng baby…..thesis? Eh bakit wala
ba sa mga kaklase mo?”, wow naman! Swerte!
“Eh may mga ka partner na sila lahat eh. Sabi
naman ni Ma’am ok lang kahit taga ibang
section basta under pa rin nya. Bakit, ayaw
mo ba? Sige ok lang…” , nakita kong
sumimangot sya ng konti.
Ah..hindi…ano kasi… sige! Partner tayo! Kelan
tayo mag-uumpisa?”, oo nga pala, mas
mataas ng section sakin si Ayen.
“Ummm… Bukas. Pwede ba sa inyo? Wala kasi
akong computer eh”
“Oo ba! Sige bukas… ah… sa bahay… gawa
tayo…baby…. thesis.”, nauutal pa ako amf!
“Ayan! Sige!… So..ahh.. pasok na ako..sige..
kita tayo bukas dito tapos tuloy na tayo sa
inyo.”, sabay ngiti. Para akong malulunod.
“O-Oo sige… bye… ingat…”
Iiiiiiiyyyyaaaaahhhhoooowww!
Parang lumulutang ang paa ko habang
naglalakad pauwi. Hindi ko inaasahan ang
swerte ko!
“Mother! Oh my Mother! Pa-kiss nga!”
“Anong problema mo?…. Anak mag-usap nga
tayo.”, seyoso ang mukha ni ermats. “Nag-
dru-drugs ka ba?”
“Ho?! Hindi noh! Ano ba yun?! Hindi Ma,
masaya lang ako.”, abot tenga ang ngiti ko.
“Siguraduhin mo lang Francisco. At ako
mismo ang puputol sa sungay mo. Syanga
pala, kailangan kong lumuwas sa Mindoro.
May pinaasikaso ang Lola mo. Sa Lunes na
ako babalik. Tatlong araw kang bantay sa
bahay. May pera dun sa tokador para sa
pagkain mo. Bantayan mong maigi ‘tong
bahay hah.”
“Sure Mother! Akong bahala!”
Tumingin ulit si ermats na parang walang
tiwala sakin.
“Ma naman! Kaya ko ‘tong bantayan. Relax ka
lang.”
“Eh ano pa nga ba. Kung hindi lang
importante yung lakad ko eh. Sya sige
magiimpake muna ako.”
Dumiretso ako sa kwarto at patalon na
sumampa sa kama! Swerte nga naman!
Wuhoo! Sumilip ako sa bintana.
“Nasaan kaya yung aso at magpapaihi ulit
ako!”