My Secretary Part 3

Natuwa naman ako sa comment na parang “diesel engine” si Marie, kailangan munang painitin ng husto para malakas at mabilis umarangkada. May point ka pare. Hehehe. So this story has a "diesel engine" pacing.

Sabi nga nila, nothing beats a wonderful fuck when both partners truly and fully give-in to the act. Ang pinakamasarap na kantot ay hindi sa mga iba't ibang positions kundi kung saan hinuhugot ang libog at pagnanasa. Kung ito ay hinuhugot lamang sa hangaring angkinin ang babae, ito ay hindi makabuluhan at mabilis na kumukupas. Pero kung ang libog at pagnanasa ay hinugot sa kailaliman ng puso upang ibigay ang sarili mo ng buong buo, ito ay walang pagsasawa at ang sarap ulit-ulitin. Dahil hindi nakakasawang ibigay ang sarili sa taong totoong mahal mo - lalo na pag ang taong iyon ay "AKO". Hahaha. :)

Parang ganito ang tema ng kwento ko: Kaya medyo magtiyaga kayo. :)

Ang kwento sa buhay ni Marie ay di naman niya na-i-kwento sa isang setting lang. Most often, sa opisina during break time. Minsan pag may dinner out kami with other employees. Palagi kaming huli na umalis sa restaurant at panay ang kwentuhan. May time rin na hirap siya kumuha ng taxi kaya hinatid ko siya at pinaakyat ako sa bahay niya. Kaya habang kini-kwento niya ang kanyang buhay, naging mas close din kami sa isa’t-isa. Though, medyo ilag ako pagdating sa aking sarili – reserved person ako – minabuti ko na lamang makinig sa kanya. At ang galing din niya mag-kwento, nakakaaliw pakinggan.

At yun nga, buo na ang loob niyang makipaghiwalay ngunit panay naman ang habol ng lalaki sa kanya at umiiyak pa nga raw ito at nagmamakaawa.

‘Dun ako nagsimulang may “concern” kay Marie, on the first days of her work, she was so effective, efficient and productive. Ang galing niya mag-trabaho. Pero, pag almost 5pm na, panay ang pindot niya sa cellphone at talagang di maipinta ang mukha sa inis. Pinalipas ko lang ‘yun kasi personal naman na buhay. Ngunit ‘nung maaga ako sa office, nag ring ang phone sa secretary’s table, sinagot ko ito at lalaki ang nasa kabilang linya at hinahanap si Marie. Parang galit. Nagpanggap ako na janitor at kinausap ko siya. ‘Yun pala ang bf ni Marie. Pina-facilitate ko ang sarili niya para magbigay pa ng detalye tungkol sa kanila. ‘Yun nga, parang nagmamakaawa siya at buong hangad na makipagbalikan kay Marie.

Nang dumating si Marie sa office, pinapunta ko siya kaagad sa table ko at kinausap. Kahit may alam ako ay di naman ako nagpapahalata. Tinanong ko siya kung bakit parang balisa siya pag mag-5pm na.

Kasi raw, gusto ng lalaki na sunduin siya sa work, ngunit umayaw siya at mapilit ang lalaki. Ayaw din daw niyang makita sa opisina ang lalaki kasi iniingatan din niya ang kanyang reputasyon bilang isa sa mga top workers ng kumpanya.

Tinanong ko siya kung anu ba talaga ang gusto niya. Baka lang nasaktan siya at gusto lang gumanti sa lalaki pero sa totoo, gusto pa rin naman niya ito.

At ‘dun nga siya humahagulhol sa pag-iyak dahil di mapigilan ang sarili. Nahalata ko na ang pag-iyak niya ay puno ng timpi at inis. First time kong nakita ang babaeng may "very strong personality" na umiyak sa harap ko.

Ngunit, dahil pilyo rin ako, nang yumuko si Marie at humagulhol, di ko maiwasang tumingin sa lumihis niyang white loose cloth blouse at kita ko ang napakakinis niyang cleavage. At habang umiiyak siya ay lalo ko pang nasilayan pati ang boobs niya kasi trendy din ang kanyang bra. Dahil mas matangkad ako, nasilayan ko ng husto ang suso niyang maputi, malinis at sobrang kinis. At pag gumalaw siya konti, dahil medyo nakaluwa sa bra, nasilayan ko pa ang slight pinkish niyang nipples.

Ang sama ko, sinisilipan ko pa ang sekretarya kong nagdadalamhati. Hehehe. Sa ganong bagay, guys are guys. Pero paano mo i-handle ang ganung sitwasyon, dun lumabas ang tunay mong pagka-lalaki. :)

Dahil sa nasilayan kong kahubdan ni Marie, medyo sumikip ang pundiyo ko, nagalit si manoy at “na-stress” ang garter ng brief ko. Di maipakaila ang kagandahan ni Marie. Imagine, kahawig ni Amy Smart with the butt of Jennifer Lopez, nasa harap mo at nakitaan mo ng cleavage, suso at nipples. Sino bang alaga ang hindi mag-huramintado nun? :)

Huminahon pa rin ako. Tumayo ako para ma-relax si “manoy”, tinungo ko siya at hinawakan sa balikat, binigyan ko rin siya ng pampunas ng luha. Tinanong ko anu ang maitutulong ko sa kanya. Nasa bandang likod niya ako. At dun lalo kung kita ang kanyang dibdib. Imbis na ma-relax lalong tumigas si “manoy”.

Sinabi ni Marie, na ayaw niya talaga sa lalaking ‘yun. Naawa lang siya noon. At ‘dun siya nagsimulang mag-kwento sa’kin tungkol sa kanyang buhay.

Ako na ang nag-volunteer ng tulong. Para tumigil na ang lalaki ay ihahatid ko siya sa bahay after office hours at pag-Friday, i-dinner ko sila ng anak niya at manood ng sine. At yun nga ang ginawa namin. Pagkalipas ng isang buwan, siguro nakita ng lalaki na wala na talaga siyang pag-asa, lalo na pag nakita niya ako [na talagang malayo-malayo siya kahit hindi sa stability kundi sa hitsura – hehehe conceited yet honest -] tumigil din. Naging malapit na nga ako kay Marie, kasi siya na mismo ang nag-imbita sa’kin na sumama na rin akong magsimba pag Linggo. At di naman ako maka-hindi sa kanya. Pero sa office, maganda pa rin ang tandem namin, kasi very professional siyang magtrabaho – isinantabi niya talaga na close friend kami pagdating sa work.

Sa mga okasyon na kasama ko si Marie, ilang beses ko na ring nasilayang patago ang kanyang katawan. Halimbawa pag nasa kotse kami, di nakakaligtas ang kanyag makinis at bilugang hita sa’king mapagmasid na mga mata. At pag ina-alalayan ko siyang bumaba, pinag-piyestahan rin ng mga mata ko ang yumuyogyog niyang regular size na suso – na sa tingin ko ay parang di masyadong na test-drive. Hehehe. Katamtaman kasi ang laki at firm pa, hindi laylay. And of course pag tumalikod na siya, umaantig ang puson ko habang nakatingin sa “swinging butt” niya.

‘Nung may bonding ang mga kalalakihan sa kumpanya. Na-diskobre ko na halos lahat ng mga lalaki ‘dun pati na ‘yung mga may asawa ay may paghanga din pala kay Marie. At may iilan pang medyo lasing na nag-kwento na pinag-parausan nila si Marie sa isip nila habang nag-ma-masturbate. At yung iba, iniisip daw si Marie habang kinakantot ang asawa o gf.

Ang mga lalaki talaga. Kaya mga girls, dapat may “mind reader” kayo habang nakipagkantutan sa inyong asawa o bf para masiguradong sa inyo ito umuungol at hindi sa iba. Hehehe. :)

Kaya usap-usapan pala sa kumpanya na nawalang parang bula ang mga pantasya nila nang ma-assigned si Marie sa’kin. Gumuho raw ang kanilang mga pangarap. Loko-loko talaga!!!

Kahit may halong sekswal ang pakikitungo ko kay Marie ay mataas naman ang respeto ko sa kanya. Ayaw ko ring abusuhin ang lalim ng aming pagkakaibigan at pagtitiwala niya sa’kin. Kaya minabuti ko na lamang na ikubli at kontrolin ang pagtingin at pagnanasa ko sa kanya.

Ngunit nagbago ang lahat ‘nung pinadala ako for 3 weeks sa Europe para sa isang training. Pansin ko ang lungkot ni Marie kahit na di siya nagpapahalata. Sa sarili ko naman, naging mahirap ang 3 weeks na hindi ko nakikita at nasisilipan ang kagandahan ni Marie. Nasanay na rin akong mag-imagine na parang minsan pag may pina-pirmahan si Marie ay kusang pinalihis na niya ang kanyang blouse para lilitaw ang kanyang cleavage. At kung nakaupo siya sa table niya at nakatingin ako parang sinadya rin niyang i-open ang legs niya para masilipan ko ang kanyang nakakaakit na katawan at pagkababae. Sa tantya ko nga, parang halos araw-araw ay alam ko ang kulay ng panty at bra niya dahil sa mga tagpong iyon. Kaya nalungkot ako sa trip ko na mag-isa at kahit first week pa lang, gusto ko nang umuwi.

Panay naman ang official update niya tungkol sa mga transactions sa opisina. ‘Pag binasa ko yun parang ini-imagine ko na rin na kausap ko si Marie. After two weeks, ‘di maibsan ang pagod at pangungulila, nadagdagan pa ng napakalamig na klima ng Pransya. Ngunit ang lahat ay parang bulang naglaho nang binuksan ko ang mailbox at binasa ang message ni Marie:

“Sir, this is not an official report but a personal one. I’ll just want to let you know that we really miss you here, well, I really miss you...in the office.., nah, I really miss you – your company. I hope you’re doing well”.

Naglaho lahat ng pagod ko at napasigaw at napalundag ako sa hotel room ko. At higit sa lahat, hhhmmmm, tumatayo at tumitigas kaagad si “manoy”. Hehehe. Parang may inaabangang pangyayari. And I wrote back:

“Dear Secretary, the place is good but not if you’re alone. Soon, I wish you to be here, not alone.” Excited akong inaantay ang kanyang sagot. :) :) :)

[Itutuloy]