TRISIKEL 7

TRISIKEL 7

Pagkatapos ng trabo sabay na lumabas ang magkakapatid sa departamentong pinagtatrabahoan.

Nakatayo ang magkapatid sa gilid ng kalsada para mag abang ng masasakyan. Ate mauna na kayo may pupuntahan lang ako. Sabi ni lyka. Saan ka pupunta? Tanung naman ni sarah kung saan nagpapara ng sasakyan. May date ako ate? Ang pagsisinungaling ni lyka ang totoo kasi hinahanap niya ang ama. Nagbabakasali ito na makita ang ama kung saan ito nakitang namalimos sa kanila. Date na naman, palagi nalang kayong nagdadate pero hanggang ngayon dimo parin ipinakilala sa amin.? Ang pag angal ni jean. Hwag kang mag aalala ate balang araw dadalhin ko rin sya sa bahay para makilala ninyo? Seryosong sagot ni lyka. Oh paanu mauna na kami, ingat ka nalang sis. Sabat ni sarah na nakasakay na sa taxi. Tnx ate sege babye ingat din kayo.

parang sinakloban ng langit at lupa ang mukha ni lyka ng dumating sa bahay. Nawalan na siya ng pag asang makita pa ang ama.
Anung nangyari sa date ninyo, bakit ganyan ang mukha mo? Nag away ba kayo? Naghiwalay ba kayo? Sunod sunod na katanungan ni jean sa kapitid ng makita ang malungkot nitong mukha. Wala ate. Timping sagot ni lyka. wala! , anung wala? magkaganyan ba ang mukha mo kung wala? Galit na tanung ni jean di para kay lyka kundi para sa ka date nito. Di sya nagpakita ate. Ang sagot ni lyka at tuloyang umiyak. Niyakap naman ni jean ang kapatid alam nya kung gaanu kabigat at kasakit ang naramdaman nito. Pati sya naapektuhan sa dinaramdam ng kapatid. Parang dinurog ng pinung pino ang kanyan halos maiyak na rin si jean. Pero pinipigilan nya ayaw niyang madaragdagan ang sakit na dinaramdam ng kapatid.
Hinagod niya ang likoran ni lyla ng maibsan kahit kaunti ang paninikip na dibdib at maipadama nya ang suporta dito.

Lyka halika kana at kakain na tayo. Tawag ni sarah sa kapatid. Mauna na kayo ate wala akong gana maaga pa naman eh. Sagot lyka na nakaupo sa harap ng bintana. Nakapatong ang baba sa kanang palad habang ang siko naman nakatukod sa frame ng bintana. Oh sege basta kumain ka mamaya ha mahirap na! baka malipasan ka pa ng gutom. Alam muna. Pangungumbinsi ni sarah.
opo ate sagot ni lyka kung saan walang hangganan ang tingin.

natapos nalang ang dalawa sa pagkain pero si lyka di parin nagbago ng posesyon.

Aayy! Sigaw ni lykang napapikit ang mata at nanginig ang katawan.
Sa pagkarinig ng magkapit agad itong nagtakbohan patungo sa kinaruruonan ni lyka.

Ang anung nangyari? Sabay na tanung ng mapkakapatid na nag alala.

Yung. . Yong. .pulubing palaging nakatambay jan sa may malaking kahoy nasagasaan. Ang sagot ni lyka habang tinuturo ang kinaroroon ng pulubi na nakapikit ang mga mata at nanginginig ang katawan sa takot.

Hay naku! Akala ko kung anu na. Tinakot mo naman kami. Sagot ni sarah. Wala namang nasagasaan ah sabi naman ni jean.

Kaya dahan dahang ibinukas ni lyka ang mga mata at tiningnan ang kinaruruonan ng pulubi.

Nakita nga ni lyka ang pulubing nakatayo nakatingin sa kanila.

Napatitig bigla si lyka sa pulubi sabay sabing papa.
Kaya mapatingin din si sarah at jean sa pulubi.

Sabay nagtakbohan ang magkapatid palabas ng bahay pero ng makalabas na sila wala na doon ang pulubi. Pumunta pa sila sa kabilang kanto pero wala na talaga.

Di napigilang mapahagolgol ni lyka ng makauwi na sila sa bahay. Ang taong kanyang hinahanap palagi na pala niyang nakita.

Bakit ka umiiyak jan? Singhal ni sarah. A.Ate ssi papa na miss ko na si papa. Ang pautal utal na sagot ni lyka dahil umiiyak. Pwede ba huwag mo nang banggit ang hinayupak na taong yun. Galit na sagot ni sarah. Ate di ka ba naawa kay papa? Tanung ni lyka kay sarah na tuloy parin sa pag iyak. Awa dapat bang kaawaan ang hayop na yun? Ganting tanung ni sarah.

Kung di kayo naawa kay papa, ako awang awa ako sa kalagayan nya. Mahal ko parin siya. Porke nagkasala na yung tao, tandaan ninyo ate nakapagpatawad nga ang maykapal, tayo pa kaya na tao lang. mga wala kayong puso. Tumakbo si lyka papasok sa kwarto iniwan na nya ang magkapatid. Bago pa ito pumasok. Lumingon pa ito sabay sabing pasigaw kahit anung magyari di natin maitatagi ama parin natin sya. At isa pa ito ang tandaan ninyo. sa ayaw man at sa gusto ninyo kung makita ko si papa iuuwi ko sya rito. tuloyan na itong pumasok sa kwarto. Parang masira ang pintuan sa lakas ng pahampas na pagsara blagggg!!

kinabukasan

maagang bumangon si jean para maghanda ng almusal. Di siya nakatulog kagabi sa kakaisip sa mga pinagsasabi ng kapatid. parang dinudurog ang kanya puso sa sakit. sa bawat salitang binibiwan ng kapatid parang punyal na dahan dahan itinatarak sa kanyang dibdib.

Good morning ate ang masayang bati ni sarah at humalik sa kanya.
Oh sarah gising kana pala si lyka? Tanung ni jean. Di ba ikaw ang unang nagising dapat ako ang magtanung sayo? Ganting tanong ni sarah. Huwag ka ngang pilosopo, ang aga aga pinapainit mo ang ulo ko. Ang sagot ni jean na naiinis sa sinabi ng kapatid. Sorry ate. Ang paghingi ng paumanhin ni sarah. Okey! Sege gisingin muna kapatid mo baka mahuli pa tayo sa trabaho alas sais na. Utos ni jean. Pagkatapos masagot ng opo ate tumalima na si sara para puntahan ang kwarto ng kapatid.

Tok tok! Lyka gising na. Tawag ni sarah sa kapatid. Ammhh ate kayo nalang ang pumasok sa trabaho masama ang pakiramdam ko. Paki sabi nalang ni ate jean. Sagot ni lyka. Nilalagnat ka ba? Tanung ni sarah nag alala. Wala ate magbigat lang ang katawan ko. Paliwanag naman ni lyka.

Ate di daw sya papasok masama daw ang pakiramdam nya. Ang sabi ni sarah kay jean ng makabalik sa kinaroroonan ng kapatid. Ah ganun ba sege maghanda ka na. Ikaw nalang muna ang papasok at kausapin ko lang kapatid mo mamaya. Alam muna. Sagot ni jean.

Mag alas 10 na ng umaga pero wala pang naumpisahang trabaho si sarah. napaisip sya na tama naman talaga ang mga sinasabi ng kanyang kapatid. Baliktararin man ang mundo ama parin nila ito. Kung sabagay di naman itinuloy ang pagpanamantala nito sa kanya. Kaya napagdisisyonan ni sarah na pagbigyan ng isa pangpagkakataon ang ama. Pero natigilan sya bigla ng magtanung ang kabilang isip. Paanu? Saan mo siya makikita?. Kung hahanapin man saan? Lalong kumukolot ang utak ni sarah sa kakaisip. At bakit nasa lansangan ito at namalimos, gayong sa pagkakaalam nya nakakulong ito dahil nahatulan ng habang buhay na pagkakulong. Halos mabaliw si sarah sa mga katanungang sumibol sa kanyang isip.

tok tok! lyka lumabas kana jan tanghali na di ka pa nag alamusal. Tawag ni jean sa kapatid. Ate wala akong gana. sagot ni lyka. Bukas mo tong pinto. Sege na. Mag usap tayo. Sabi ni jean. ilang saglit lang bumukas na nga ang pinto. Anu po yon ate? Halika sa loob. Ang pag anyaya ni lyka. Nakita ni jean ang malungkot na mukha ng kapatid at alam nyang umiiyak ito dahil namumugto ang mga mata.

Anu ba ang nangyari sayo? bakit ka nagkaganyan?. Alam mo di lang siya ang lalaki dito sa mundo, kalimotan muna yung, walang kwenta mong bf. isip mo nalang di sya kawalan sayo. Ang payo ni jean sa kapatid.
Di naman siya ang iniiyakan ko ate isa pa, wala pa akong bf no.. Sagot ni lyka. Anu? Eh bakit ka. .dina natapos ni jean ang sasabihin. Sinagot na ni lyka Si papa ate na miss ko na siya. Gusto ko nangbumalik sya. Kung nagkasala si papa sa inyo sa akin walang nagawang kasalanan si papa. Lyka makinig ka nga sa akin. Ala. . .di parin natapos sa pagsalita si jean nagsalita na naman si lyka. Mga wala kayong puso ate di man lang kayo naawa sa kalagayan ng tao. Isipin mo! kung di dahil ka papa wala tayo dito sa mundo. Biglang kumulo ang dugo ni jean sa pinagsasabi ng kapatid kaya dina nya napigilan ang sarili.

pwede ba huwag mo akong sigawan. Ate mo ako. Galit na sabi ni jean.
Oo nga ate kita diko nakalimutan yun. Sana inisip mo rin ang naramdaman ng kapatid mo. Ganting sagot ni lyka.
Kung namiss mo si papa lalo na ako. Ang mahinahong boses ni jean at nagsimula na rin naglabasan ang luha sa mata. Kaya huwag mo ako pagsasabihan ng ganya. Kung totoo yang pinagsasabi mo anu ang ginagawa mo para makabalik si papa dito diba, wala! Puro pagdidate ang inatupag mo. Ngayon may gana ka pang pangaralan ako. Para malaman mo. Lahat ng araw ng pahinga ko sa trabaho iginugolgol ko sa paghahanap kay papa muna ng makita ko siyang namalimos. Kahit pagod ako di yon sapat na dahilan para hanapin si papa. Ngayon sabihin kung sino ang walang pakialam sa atin. sabihin mo! At tuluyan ng humahagolgol. Sorry ate diko alam. Napayakap si lyka kay jean naumiiyak at tuloy sa pagsasalita. Akala mo lang yun ate na wala akong pakialam. Para malaman mo rin. Sa bawat pagpapaalam ko sa inyo na makipagdate di totoo yun. Ginamit ko lang yung dahilan para hanapin si papa. Walang humpay nag iyakan ang magkakapatid.

nagdaan ang mga araw.

Nag aayos si jean sa mga gamit. Ng may nalaglag na sobre sa sahig. Pinulot nya ito at ibinalik sa lalagyan. pero di niya maiwasang tingnan ito bakit walang nakalagay na address at pangalan sa pinapadalhan. Dinukot ni jean ang laman ng sobre. Sinimulang basahin. nanlaki ang kanyang mga mata sa nabasa kaya pala parang may kulang ang buhay niya ngayon alam niya kung anu at sino?

Kinabukasan niyaya ni jean ang magkakapatid na magsimba pagkatapos dinalaw nila ang puntod ng ina.

Masayang nakauwi ang magkakapatid. Ang gaan ng pakiramdam ni jean.

Syanga pala mga ate inutosan ako ng presidente ng pinagtatrabahuan natin. Na ipaalam ko sa lahat ng empleyado na may pagtitipong magaganap bukas pupunta daw ang may ari at gustong makausap lahat ng empleyado.

excited na nag hintay ang mga empleyado sa pagdating ng may ari ng kampanyang pinagtrabahuan. Sinu kaya ang may ari tanung ng isip ni jean. Sa tinagal nilang nagtrabaho dito di man lang nila nakilala at nakita ng may ari.

Lumabas ang presidente ng kampanya. Matapos nitong naglahad ng takbo ng kampanya. Lumabas ito saglit maya maya bumalik ulit. At iniwelcome ang may ari. Lahat nakatitig sa pabukas ng pintuan. Lahat nag aabang. At lumabas ang isang lalaki sabay nagpalakpakan ang mga empliyado habang patatulala ang magkakapatid na nakatitig sa lalaking lumabas. tristan sabi ni jean. Oo si tristan nga ang nakita ni jean nalumabas mula sa pintuan. Halos di makapaniwala ang magkakapatid sa nakita. si tristan pala ang may ari ng kanilang pinagtatrabahuan. Kaya pala tri-cycle ang pangalan, ikinuha pala ito sa pangalan nyang tristan sabi sa isip ni jean. Pagkatapos magpakilala ni tristan tinatawag nya ang magkakapatid na papuntahin sa harapan. Kabadong naglalakad ang magkakapatid papunta sa kinaroroonan ni tristan. Ng makarating na sila. Nakipagkamay si tristan ng mga ito. At sinabi kumusta na kayo maam.

Matapos makipagkamay ni tristan muling nagsalita.

NAIS KUNG IPAKILALA SA INYONG LAHAT, ANG TATLONG BABAENG NASA INYONG HARAPAN ANG SIYANG MAY ARI NG KAMPANYANG PINAGTATRABAHUAN NINYO.

Yumuko si tristan tanda ng pagrespito nito.

Natutulala ang magkakapatid sa narinig. Di nakapaniwala. Magtanung pa sana ang mga ito pero pinigilan ni tristan.

Binalot ng katahimikan ang paligid. lahat nanlaki ang mga mata sa di inaasahang pasabog na binitiwan ni tristan.

Natapos ang pagtitipon walang ibang pinag usapan ang mga empleyado kundi ang maglakapatid.

Sa silid kung saan naiwan ang magkakapatid kasama si tristan.
anung ibig sabihin nito? Paanu n. .di na natapos ni jean ang sasabihin ng inilabas ni tristan ang isang dokomentong naglalahad na sila ang nagmamay ari ng ng kampanya.

Alam kung naguguluhan kayo sa nalaman ninyo. Dito masasagot lahat ng katanungang gumugulo sa inyong isipan. Inabot ni tristan ang isang plaka ng cd. Sa maglalapatid. Kung may katanungan pa kayo pagkatapos ninyong mapanuod ang laman dyan. Maari ninyo akong tawagan at puntahan sa nalalagay na numero at address dito. Sabay abot ng malíit na papel. Pagkatapos tanggapin ni jean nagpaalam na. Marami pa raw asikasohin.

pagkarating ng makakapatid sa bahay isanalang ni lyka ang cd sa player. Di na nga nila nakuhang magbihis.

Ilang sandali lang may lumabas na tao sa tv at nagsalita. Nag iyakan ang magkakapatid sa narinig mula sa tv sa sinabi ng lalaki. Nayakapan ang magkakapatid. Nanikip ang kanilang mga dibdib nanginginig ang mga katawan. Parang binagsakan sila ng langit.

Kinuha ni jean ang papel na ibinigay sa kanya at mabilis na idinadial ang numerong nakasulat. Pero busy ito ilang beses na nyang sinubukan pero busy talaga.
Di nakatulog ang magkakapatid sa gabing yun kaba at takot ang naramdaman sa maaring mangyari sa kanila.

Kinabukasan maagang pinuntahan ng magkapatid ang lugar na nakalagay sa papel.

Nang matuntun nila. Wala si tristan doon. Ang sabi ng sekretarya sa kanila pero may hinabilin ito. Kung magpunta daw sila ipasabi nalang nasa ganitong lugar siya naghintay.

Kabadong kabado ang magkakapatid pinuntahan ang motel na sinasabi ng sekretarya.

Ate uwi nalang tayo natatakot ako baka diko kakayanin ito please. Isauli mo nalang yang papeles sabihin mo di natin matatanggap yan please. Pagmamakaawa ni sarah kay jean.

Tumahimik ka nga andito na tayo itutuloy na natin to. Buong tapang na sagot ni jean pero sa totoo kinakabahan din ito sa maaring mangyare sa kanila. Halos sasabog na ang dibdib nya sa kabang naramdaman. Nagpakatatag nalang sya para maibasan ang takot ng mga kapatid sa maaring mangyari sa kanila.

Si lyka puro pag iyak na lang ang ginagawa.

Ng makita ni jean ang numero ng kwarto sa sinasabi ng sekretarya ni tristan. Kakatok na sana si jean pero bigla syang hinila ni sarah. Ate huwag na natin tong ituloy please uuwi na tayo díko kakayanin to te please. Ang pagmamakaawa ni sarah sa takot na narmdaman.

Tok tok tok. .ang tunog ng paglapat ng likorang bahagi ng daliri ni jean sa pintoan. Atehh ang pag awat ni sarah. Habang nakayoko lang si lyka patuloy sa paghagolgol na tinatakpan ng dalawang palad ang mukha.

Yes! Tuloy! Di nakalock yan. sagot ng boses lalaking nanggaling sa loob.

Hinawakan ni jean ang door knob at dahan dahang pinihit.