Book 2:Bawal na Relasyon #7

Chapter 7

"uhm, uh, uh, ah, ah, ooohhh, aaahh..."
Nagtalukbong ng unan sa mukha ang babae.
"aaahhhhh..."
Bumiling sa kaliwa, "hhaaahhh..." bumiling sa kanan.
Patuloy pa rin ang pag-ungol, ng hindi na makatiis ay bigla siyang bumangon paupo.

Tila naalimpungatan si cindy, pupungas-pungas pa siya na nagpalingon-lingon sa paligid.
Hinahagilap sa isip kung nasaan siya at kung ano ang nangyayari.
"oo nga pala, nagpalit kami ni matt ng higaan." bulong ni cindy sa sarili.
Tumingin siya sa higaan ng tita marie niya, wala ito doon.
"hah, hah, hah, hah, aaahhh." muli ay narinig na naman niya ang mahinang pag-ungol mula sa banyo.
Tila yata ang tita marie niya ang umuungol.
Pinakinggan pa niya itong mabuti, tinitiyak sa sarili kung ito nga ang kanyang tita marie.
At ng masiguro ay biglang napangiti ang dalaga.
"hay, si tita talaga. Malamang sabik na sabik na siya sa sex, hihi." napapangiting umiling-iling na lang si cindy.

Naiintindihan naman niya ang kalagayan ng kanyang tita dahil matagal na itong byuda.
Bilang isang tao ay mayroon din naman itong pangangailangan panlupa.
Babalik na sana ulit si cindy sa paghiga ng...
"aaaaahhhhh..." narinig na naman niya ang malakas na ungol mula sa banyo na ikinagulat pa niya.
Isa pang ipinagtataka ni cindy ay tila ata hindi nag-iisa ang kanyang tita.
Muli niyang pinakinggan, medyo malabo, dahan-dahan siyang lumapit sa pinto ng banyo.
Itinapat ang tenga sa pinto, hindi nga siya nagkamali, may ibang taong kasama ang kanyang byudang tita.

"ahhh, tita lalabasan na po ako." nagulantang si cindy sa kanyang narinig.
Pamilyar ang boses, boses ito ng isang lalaki, tama...
Ang kapatid niyang si ryan ang kasama ng kanyang tita marie.
Hindi siya makapaniwala, nanlambot ang kanyang katawan.
Muntik na siyang matumba sa tapat ng pinto dahil sa panginginig ng tuhod.
Gusto niyang sumigaw, gusto niyang magwala, gusto niyang pasukin ang dalawa sa loob ng banyo ngunit wala siyang lakas.
Wala ring boses na gustong lumabas sa kanyang bibig.
At di nagtagal ay isa-isa na ngang dumaloy ang mga luha ng dalaga.

Galit siya sa kanyang tita, galit siya sa kanyang kapatid.
Masyado pang bata si ryan at bakit nga kay ryan pa siya pumatol.
Pamangkin niya ito, kapatid siya ng kanilang papa.
Ang daming ibang lalaki bakit si ryan pa.
Sari-saring katanungan ang gumugulo ngayon sa isipan ni cindy.
Natigil lamang ito ng marinig niya na palabas na ang dalawang nasa banyo.
Mabilis siyang bumalik sa higaan at saka nagpanggap na natutulog.

Kitang-kita niya ang kapatid ng lumabas ito ng banyo.
Pinipigil niyang huwag gumawa ng ingay, pinipilit itago ang paghikbi.
Ipinikit ni cindy ang kanyang mga mata hanggang sa...

"cindy, cindy, cindy, bangon na dyan. Mag-ayos ka na at uuwi na tayo." ang tita marie niya, nakangiti pa ito.
Pupungas-pungas naman siya ng mata na nakatingin sa mukha nito.
Pinipilit balikan kung ano ba ang nangyari kagabi.
"panaginip lang ba yon?" sa isip ng dalaga.
Ramdam niya na hindi iyon panaginip dahil ramdam niya ang hapdi ng mata dahil sa pag-iyak niya kagabi.

Bumangon siya ngunit hindi nagsasalita.
Masama ang loob niya sa kanyang tita, maging sa kanyang kapatid.
Subalit napagdesisyunan ni cindy na itago na lang ang kanyang natuklasan.
Nagpanggap siya at umakto ng normal.
Kinakausap siya ni marie at kakausapin din niya ito na parang walang nangyari.
Nasusuklam talaga siya dito dahil sa pagpatol sa kapatid.
Pagdating nila sa mansyon ay nagkulong lang si cindy sa kanyang kwarto ng buong magdamag.
Hinahatiran na lang siya ng pagkain ngunit hindi niya magawang kumain dahil sa bigat na kanyang dinadala.

Bandang hapon, kumatok ang pinsang si matt.
"ate cindy, si matt to. Pwede ba kong pumasok?" si matt.
"sige matt, tuloy." mahinang sabi ni cindy.
"ate, pasensya ka na sa ginawa ko ah. Hindi ko lang talaga mapigilan ang nararamdaman ko para sayo." nagi-guilty na paliwanag ni matt.
Ang akala niya ay siya ang dahilan kung bakit nagkakaganito ang magandang pinsan.
Hindi nagsalita si cindy, bahagya lamang siyang ngumiti sa pinsan.
Para namang nabuhayan si matt dahil sa naging reaksyon ni cindy.
Subalit sa kaibuturan ng puso ni cindy ay mayroon din siyang nadaramang pagkamuhi sa pinsan.
Ang mama nito ang may kasalanan ng kanyang pagdadalamhati.
"sige matt, ayos na yun, huwag mo ng isipin. Makakaalis ka na." may pagkamasungit na sabi ni cindy sa pinsan.
"sige ate, salamat." at malungkot na tumalikod ang bata palabas ng silid.

Kinagabihan, si ryan naman ang dumalaw sa kanyang ate.
"ate kamusta ka na? Maghapon kang hindi bumaba ah. Nag-aalala na sayo si-la-lo-lo-at..." hindi nagawang tapusin ni ryan ang sasabihin.
Dire-diretso siyang pumasok ng kwarto at hindi na kumatok.
Pareho namang nabigla o nagulat ang magkapatid dahil sa tagpong iyon.
Si cindy kasi ay kalalabas lang ng banyo.
Nakatapis lang ito ng maigsing tuwalya na tumatakip sa mayaman niyang katawan.
Si ryan naman ay manghang-mangha sa nakikita niyang kariktan.
Nakita kasi niya ang masikip na dibdib ng ate niya.
Tila ito isang lobo na gustong pumutok anumang oras.
Ipit na ipit ito sa pagkakatabing ng tuwalya kaya naman kitang-kita ang kabuuan ng malulusog na dibdib ng dalaga.
Ang mapuputi at bilugang mga hita na hindi magawang takpan ng maliit na tuwalya.
Ang matambok na puwet na pinatingkad pa ng masikip na pagkakatabing dito.

Hindi rin naman kaagad nakapagreact si cindy.
Para siyang napako sa pagkakatayo ng makita ang kapatid.
Ramdam pa rin niya ang pagkamuhi dito dahil sa pakikipag-ulayaw nito sa kanilang byudang tita.
Ayaw niya muna itong makausap, kahit ang pagmumukha nito ay ayaw na muna niyang makita.

Ilang saglit din silang walang kibo at walang reaksyon.
Hanggang sa sila ay mahimasmasan.
"oh! Ano ka ba naman ryan? Sabi ko naman sayo na kumatok ka muna bago ka pumasok sa kwarto ko." mabilis namang tinakpan ni cindy ng isang braso ang kanyang dalawang dibdib at ang isang kamay naman ay inilagay sa puson upang ingatang huwag makita ng kapatid ang kanyang iniingatang yaman.
"pasensya ka na ate, hinahanap ka kasi nila lola eh." nauutal na sabi ni ryan sa nakatatandang kapatid.
"sige, sabihin mo susunod na ko." masungit pa ring sabi nito kay ryan.
Tumalikod na si ryan at itinuloy naman na ni cindy ang pagbibihis.
"hay, buti na lang nagtakip ako ng twalya. Wala pa naman akong undies, kung nagkataon..." bulong niya sa sarili.

Pagdulog sa hapag kainan ay nakisalamuha na si cindy at nagkunyaring ayos lang siya.
Kainan, kwentuhan at diyan natapos ang masayang bakasyon ng pamilyang castillo.

Itutuloy...

Pa-add naman po ako sa facebook, pakisearch na lang Tang P. Ang or [emailprotected]