Mr. Trajano -- Part Ten

Ang sumusunod na kuwento ay kathang-isip lamang at bunga ng pantasya ng may-akda. Ang anumang pagkakahawig sa tunay na pangyayari o tao ay pawang nagkataon lamang at hindi sinasadya. Huwag gagayahin sa tunay na buhay ang mga mahahalay na gawain sa sumusunod na kuwento upang huwag barurutin ng iyong kakosa sa iyong tumbong habang nakakulong sa pinakamalapit na kulungan. Kung gusto ninyo itong i-post sa ibang site, magpaalam naman kayo sa may-akda para hindi na magkahiyaan pa

...

Mr. Trajano -- Part Ten
By GreenHyperion

Hawak ang susi ng girl's locker room na hiniram ni Mr. Trajano sa custodian, kaswal siyang lumapit sa pinto at binuksan iyon.

Kukunin lamang sana ni Mr. Trajano ang notebook ni Alice na naiwan nito sa isa sa mga locker sa locker room ng swimming pool ngunit iba ang nadatnan niya. Kita ng kanyang mga mata ang gwardya ng paaralan na si Mang Dionisio, nasa ibabaw ng isang dalagitang estudyanteng nakatuwad at tila handa nang ilugso ang puri nito.

Mabilis niyang iginala ang kanyang paningin. Nakita niya ang isang pulang fire extinguisher sa isang tabi at siyang inihampas sa likod ni Mang Dionisio.

"Heto na Andrea, tikman mo ang tutà ko, ugggh—!" narinig niyang naibulalas ng sekyu bago dumapò ang kanyang hawak na fire extinguisher sa maskuladong katawan nito. Tila nauupos na kandilang napasubsob ito sa ibabaw ng dalagita.

Agad niyang dinaluhan ang estudyante.

"Miss, ayos ka lang ba?" tanong ni Victor sa dalagita. "Anong ginawa niya sa iyo?"

Lumingon sa kanya ang babae. Kung hindi siya nagkakamali, si Andrea García ang babaeng iyon, ang tinatawag na "campus idol" ng Ursino Catholic School.

Napagtanto na lang ni Mr. Trajano na halos hubo't-hubad na si Andrea, kitang-kita ng kanyang makasalanang paningin ang makurbang katawan ng estudyante. Napalunok siya ng tuyo nang mapagmasdan ang pisngi ng ubod ng tambok na puwitan ng dalagita, katambukang naka-eengganyong lapi-lapirutin.

"M-Mr. Trajano?" humihikbing anas sa kanya ni Andrea. "Akala ko mamamatay na ako, hu-hu-hu "

Pilit munang iwinaksi ni Victor ang namumuo na naman niyang pagnanasa sa sariwang alindog ng dalagita. Kailangan muna niya itong daluhan sa pag-atake rito ng manyakis na si Mang Dionisio.

"Ayos ka lang ba, García?" tanong niya rito habang tinutulungan itong bumangon.

Minasdan pa ni Andrea ang walang malay na si Mang Dionisio, katabi nito ang fire extinguisher . "Ito siguro "yung pinanghampas ni Sir sa likod ng hayop na "yan," sabi pa niya sa kanyang isip.

Nakahinga siya ng maluwag. Ang akala talaga niya kanina ay tuluyan na siyang madudungisan ng purì sa kamay ng buhong na security guard.

"Thank you po, Sir," pinunasan pa niya ang mga luhang umaagos sa magkabila niyang pisngi. "Kung hindi po kayo dumating baká baká hindi ko na alam kung ano pa ang maaari niyang gawin sa akin " sabi pa niya bago napasubsob sa balikat ni Mr. Trajano at tuluyang napaiyak.

Napayakap pa mandin kay Mr. Trajano ang dalagita. Ramdam ng binatang guro ang bahagyang pagdiin ng mga mayayamang dibdib ni Andrea sa kanyang bisig. Lalong inalihan ng pagnanasa ang guro.

Magkaganoon man ay pilit pa ring pinigilan ni Victor ang sarili.

"Tumahan ka na riyan García," alo pa niya sa dalagita habang hinahaplos niya ito ng bahagya sa likod nito. Umiwas na lang siya ng tingin upang hindi tuluyang matukso sa nakalantad na alindog nito. "Kailangan mo pang magbihis para makapagsampa ka ng reklamo sa mga pulis."

Ilang saglit pa ay bumangon na rin si Andrea. "Salamat po talaga Sir, ha? Kung hindi po talaga kayo dumating baká tuluyan na po akóng ni-reyp ng gagong ito," sabi pa niya bago binigyan ng tadyak ang walang malay na sekyu.

"Wala iyon. Bilang guro ninyo, tungkulin din naming ipagtanggol ang mga estudyante kapag nasa kapahamakan silá."

"Talaga po? Sige, simula ngayon Sir Victor, kayo na po ang knight in shining armor ko," sabi pa ni Andrea kay Mr. Trajano.

Ngumiti lamang ang binatang guro. "Kapag nagkataon, madali ko lang matitikman ang babaing ito," sabi pa Victor sa kanyang isip.

"Ano Tyrone?" tanong ng boses ng isang babae sa telepono. "Napatawag ka?"

"May balita na akó sa iyo," sabi ng lalaki sa kabilang linya.

"Ano namang balita mo ngayon?"

"Na-impeach na si Chief Justice Corona," seryosong sagot ng lalaki.

"Hindi "yun ang ibig kong sabihin, gunggong!" angil ng babae. "'Yung pinapatiktikan ko sa iyo ang sinasabi ko. Nakita mo ba? Totoo ba ang mga tsismis dyan?"

"Kumpirmado. May lakad pa nga siya mamaya kasama "yung babae."

"Nakuha mo ba "yung pangalan?"

"Hindi, eh. Pero ang alam ko, anak siya ng may-ari ng taniman ng mga bulaklak malapit sa Pagbilao. Estudyante niya rito sa Ursino."

Natigilan si Nika sa narinig. Hindi niya akalaing papatol si Victor sa isang estudyante, ngayon pa namang ikakasal na silang dalawa.

"Hmp, humanda sa akin "yang Victor na "yan," bulalas pa ng dalaga. "Huwag lang siyang magpapahuli sa "kin, kundi ay puputulin ko ang kaligayahan niya. Magmanman ka pa riyan, Tyrone. May premyo ka sa akin kapag naibigay mo sa akin ang pangalan at litrato ng babaing iyon."

Habang nagbabasa ng aklat sa library ng eskwelahan ay paminsan-minsang sumusundot sa gunita ni Alice ang imbitasyon sa kanya ni Mr. Trajano. Nag-aalangan pa rin siya kung papayag siya sa imbitasyon ng kanyang guro sa English. Naisip niyang mahirap ang magkaroon ng bawal na relasyon sa isang guro sa loob ng eskuwelahan, at kapag nahuli silá ay tiyak na sisipain silang dalawa mula sa paaralang iyon.

Lalo na siguro kapag nalaman ng iba ang ginagawa sa kanya ng guro, tiyak niyang ikukulong si Mr. Trajano. Malamang ay hindi na rin siya papag-aralin sa Ursino Catholic School.

Maya-maya ay may narinig siyang nag-uusap malapit sa kanyang kinauupuan.

"Narinig mo ba "yung nangyari kanina?" sabi ng isa mga tatlong estudyanteng nag-uusap ng tahimik sa loob ng silid-aklatan.

"Bakit, ano ba ang nangyari?" tanong ng isa sa mga estudyante, ang tanging lalaki sa grupo.

"Hindi mo ba nakita kanina?" sagot naman ng pangatlo. "May mga pulis na pumasok sa loob ng eskuwelahan. Ang sabi nila, may aarestuhin daw silá."

Biglang kinabahan si Alice sa narinig. "Hindi kayâ huhulihin na nila si Mr. Trajano?" sabi ng dalagita sa kanyang isip. "Diyos ko po, baká nalaman na nila "

"Hindi ba dapat matuwa ka pa?" bulong naman ng kabilang parte ng kanyang isip. "Ikukulong na nila ang taong umakit sa iyo at nagpatikim sa iyo ng luto ng Diyos? Makakaganti ka na sa pananamantala niya sa iyo."

Lumipas pa ang ilang minuto. Napansin niya, hindi pa nga palá bumabalik si Mr. Trajano simula nang pumunta ang guro sa swimming pool at magboluntaryong kunin ang kanyang naiwang notebook. Hindi mapakali si Alice sa kanyang kinauupuan.

Tumayo na rin siya. Patakbo sana siyang lalabas ng silid-aklatan nang sitahin siya ng librarian.

"Saan ka pupunta, miss?" sita ng masungit na librarian ng paaralan na si Mrs. De la Vega.

Napatigil si Alice, inihinto ang dapat sana'y halos patakbo nang paglabas mula sa library. "Ay! Sorry po Mrs. De la Vega. Lalabas lang po sana akó."

"Huwag mo nang uulitin iyan!"sabi pa sa kanya ng librarian. "Library ito, hindi track oval. Umayos ka nang hindi kitá ireport kay Rektora. Malinaw ba iyon?"

Tumango na lamang siya at dahan-dahang lumabas ng silid-aklatan.

Agad na nagpunta si Alice sa locker room ng swimming pool. Wala siyang nadatnan doon. Pati sa faculty room ay hindi na rin niya nakita ang guro.

Ipinasya na lang niyang bumalik sa kanilang classroom para sa susunod niyang klase.

Parang walang anumang lumipas ang apatnapung minuto at natapos na ang kanilang huling subject.

Dali-dali siyang pumunta sa tagpuan nila ni Mr. Trajano. Nakapagpasya na siya—sasama siya sa kanyang guro mamayang gabi.

Halos isang oras naghintay si Alice sa ilalim ng puno ng akasya kung saan ipinaparada ni Mr. Trajano ang sasakyan nito. Lumipas ang ilang minuto, hanggang sa tuluyan nang lumubog ang araw.

"Nakupo, baká tuluyan na siyang hinuli ng mga pulis," puno ng pag-aalalang sambit ng dalagita. "Uuwi na nga lang akó "

Bumaba na mula sa kanyang sinasakyang kotse si Dr. Ybardolaza. Pinagmasdan niya ng mabuti ang himpilan ng pulisya, hinihintay kung sinu-sino ang lumalabas mula roon. Nakita niya kanina si Victor na sumama sa mga pulis na pumasok kanina sa paaralan.

Naghintay pa siya ng ilang sandali. Magga-gabi nang magpasya na siyang umalis na lamang.

Pasakay na sana siya ng kanyang koste nang makita na niya si Mr. Trajano. Nanlaki ang kanyang mga mata nang malaman kung sino ang kasama nito—si Andrea García, nakahilig sa kaliwang bisig ng kanyang kaibigan.

"Ano'ng ginagawa ng dalawang ito sa istasyon ng pulis?" tiim ang bagang na sambit sa sarili ni Dr. Ybardolaza. "Ngayon alam ko na kung sino ang kinakalantari ni Victor sa klinika. Kailangang malaman niya ito kaagad " sabi pa niya sa sarili bago kinuha ang kanyang cellphone.

Halos paliparin na ni Mr. Trajano ang kotse pabalik ng paaralan. Nakalimutan niyang may lakad nga palá siya ngayong gabí kasama ang kanyang estudyante, palibhasa ay pansumandali niyang tinulungan si Andrea.

Ngunit nawalang saysay ang pagdudumali niya—wala na si Alice sa kanilang tagpuan.

Nagpasya na lang siyang pumunta ng fastfood chain na iyon ng mag-isa. Babawi na lamang siya bukas sa paborito niyang estudyante.

Habang nasa biyahe ay siya namang pagtunog ng kanyang cellphone.

"Hello?" sagot niya sa nasa kabilang linya. "Sino ito?"

"Bakit? Hindi mo na ba nakikilala ang boses ko, ha?!" pasigaw na sabi sa kanyang nobya niyang si Nika mula sa kabilang linya ng telepono. "Baká naman may iba ka nang babae ngayon kayá balak mo na akóng kalimutan, gunggong ka!"

"Nagkakamali ka ng akala mo, honey," kaila niya sa nobya. "Ikaw lang talaga ang nag-iisang babae sa buhay ko."

"Maniwala akó sa iyo," patutsada pa nito sa kanya. "Pumunta ka nga rito, ngayon din!"

"Pero hon, pwede bang bukas na lang? May pinapupuntahan kasi sa akin si Mr. Gregorio—"

"Na naman?! Sige, pagbibigyan kitá ngayon, pero kapag hindi ka nagpakita rito sa bahay bukas, tatamaan ka talaga sa akin!"

Napalunok ng tuyô si Victor. Ibang klase kung magalit si Nika, kayâ palilipasin niya muna ang isang tulog bago puntahan ang kanyang nobya.

Maya-maya pa ay tumunog na naman ang kanyang cellphone.

"Hello?! "Di ba sabi ko pupunta akó buk—ah, ikaw palá "yan García. Bakit ka napatawag?"

Hindi kaagad nakasagot si Andrea, tila tinitimbang muna kung ano ang sasabihin sa kanya.

"O ano Andrea, may problema ba?" tanong pa niya sa dalagita.

"Um, puwede po kayong pumunta rito sa apartment ko bukas?" paanyaya nito sa kanya.

"Bakit naman? May handaan ba sa inyo?" pabiro pa niyang tugon. "Sigurado ka bang papayag "yang kasera mong may pumupuntang iba sa apartment na tinutuluyan mo?"

"Hindi po. Kuwan, gusto ko lang po kasing magpasalamat sa inyo sa pagkakaligtas ninyo sa akin Atsaka isa pa, wala naman pong pakialam ang kasera namin kung may ibang nagpupunta rito. Basta sinisiguro lang niya kung maayos at malinis ang mga kuwarto namin. So, puwede po ba kayong pumunta rito?" sabi pa nitong may himig paglalambing.

Siya naman ang hindi naman makasagot. "Naloko na," sabi ni Victor sa kanyang isip. "Mukhang palay na ang lumalapit sa manok." Kayá lamang ay pupuntahan niya bukas si Nika sa bahay nito, kayá hindi niya alam kung matatanguhan niya ang imbitasyon sa kanya ng "campus idol".

"Basta, hihintayin ko po kayo bukas dito, ha?" sabi pa ni Andrea. "I don't take no for an answer."

Napaisip si Mr. Trajano sa sinabing iyon ni Andrea. Hindi niya inaasahang manggagaling pa sa isang babaing estudyante ang isang imbitasyong pumunta sa tirahan nito.

Sa kabilang banda, napangiti naman si Victor. Kapag pinuntahan niya kasi si Andrea sa apartment nito, at wala pa itong kasama, mataas ang tsansang matikman niya ang sariwang alindog ng seksing "campus idol."

"O sige, pupunta na akó riyan. Pero sigurado ka na bang gusto mo akóng papuntahin diyan sa lugar mo bukas? Matapos ng nangyari sa iyo?"

"Sigurado po akó, Mr. Trajano. Sigurado po akóng hindi kayo katulad ni Mang Dionisio. Paano po, hihintayin ko po kayo rito bukas, ah. Alam na po ninyo ang papunta rito, ha. Lagot kayo sa akin kapag tinanggihan ninyo akó."

"Oo na, you don't take no for an answer. Sige, sige, pupunta akó riyan sa inyo bukas. Good night."

"Good night din po, Sir."

Naalala pa niya ang bango ng hininga ni Andrea, ang lambot ng maninipis nitong mga labì nang halikan siya nito kanina matapos niya itong ihatid kanina sa apartment nito. Nabigla pa siya noong una, ngunit nang lumaon ay gumanti na rin siya ng halik. Yayakapin pa sana niya ito at hihilahin nang papasok sa apartment nang makarinig silá ng mga yabag. Napilitan na siyang magpaalam kaagad sa dalagita upang mandi'y masundo na rin si Alice.

Muling inilapag ni Mr. Trajano ang kanyang cellphone sa dashboard. Kumambyo muli siya, at tila wala sa loob na ang nakatirik niyang sandata ang kanyang nahawakan.

"Mukhang mapapalaban ka na naman, manoy," wika pa niya sa kanyang galit na galit na pagkalalaki.

(Sundan)