Mr. Trajano -- Part Eight

Ang sumusunod na kuwento ay kathang-isip lamang at bunga ng pantasya ng may-akda. Ang anumang pagkakahawig sa tunay na pangyayari o tao ay pawang nagkataon lamang at hindi sinasadya. Huwag gagayahin sa tunay na buhay ang mga mahahalay na gawain sa sumusunod na kuwento upang huwag barurutin ng iyong kakosa sa iyong tumbong habang nakakulong sa pinakamalapit na kulungan.

...

Mr. Trajano -- Part Eight

by GreenHyperion

Kagagaling lang ni Mr. Victor Trajano mula sa kanyang klase sa third year. Patungo na siya sa faculty room upang kunin ang mga gamit niya para sa pagtuturo niya sa susunod niyang klase nang makasalubong niya si Mang Dionisio, isa mga security guard ng Ursino Catholic School, galing sa direksyon ng faculty room. Mas malaki ang katawan nito kaysa sa kanya, marahil ay madalas itong nasa gym at nagpapalaki ng mga masel nito para na rin sa trabaho nito.

"Good morning po, Sir," bati sa kanya ni Mang Dionisio.

"Good morning din Mang Dionisio," ganting bati niya sa sekyu. "Saan po kayo galing at may dala kayong camera?"

"A-Ah, wala Galing ako actually kay Mr. Gregorio, humiram kasi siya sa akin ng camera, kinuha ko lang kasi kuwan may kailangan akog kunan," medyo pautal-pautal na sagot nito sa kanya.

"Buti nga po kayo mayroon kayong sariling camera."

"Kung gusto ninyo Sir, hiramin ninyo minsan."

"Oo sige, sasabihin ko na lang sa iyo kung kailangan ko," sagot niya bago iniwan ang sekyu at tumungo sa faculty room.

Pasipol-sipol pang naglakad muli si Mr. Trajano patungo sa pinto ng faculty room. Bubuksan pa lang sana niya iyon nang matanaw sa "di kalayuan ang isang pamilyar na tanawin na muling nagpabuhay sa kanyang dugo. Nakita niyang muli ang kanyang magandang estudyanteng si Alice, nabighani ulit siya sa murang alindog ng dalagitang pumupuno sa kanyang gunita at pagnanasa sa mga nakaraang araw.

Sa pagkasabik nga niyang makita si Alice, hindi na niya napansin ang isa pang babaing estudyanteng nagmamadaling lumabas ng faculty room.

Siniguro muna ni Victor na walang gaanong tao bago niya kinausap ang dalagita.

"G-Good morning po," iwas pa ang tingin na bati sa kanya ng magandang dalagita. "H-Hindi po akó puwede ngayon, may ano po ngayon "

"Huwag mo nang intindihin iyon," alam na ni Mr. Trajano kung ano ang ibig sabihin nito. Pilit muna niyang nirendahan ang nagsisimulang na naman niyang pagnanasa na sipingan ang dalaginding. "Ano Valenzona, may gagawin ka ba mamaya pagkatapos ng uwian ninyo?"

"Bakit po?"

"W-Wala naman, naisip ko lang na isama ka, may magbubukas kasing fastfood chain malapit sa crossing, bukas na ang grand opening. Gusto mo bang sumama?"

Rumehistro ang pagkagulat sa maamong mukha ng magandang estudyante.

"Sige, ganito na lang, hihintayin kita bukas ng uwian sa may labasan. Kapag hindi ka pumunta bukas sa kotse ko, ibig sabihin hindi ka sasama, ayos na ba iyon sa iyo?"

Tangó lang ang itinugon ng dalagita.

"May periodic test kayo mamaya "di ba?" tanong ni Mr. Trajano sa dalagita. "Good luck na lang sa "yo," sabi pa niya bago mabilis na dinampian ng halik sa noo nito.

"Yun lang at muling tinungo ni Mr. Trajano ang pintuan ng faculty room.

"Class, isara na ninyo ang mga notes ninyo," pahayag ni Miss Valdez sa kanyang klase. "Magsisimula na tayo ng test ninyo sa Filipino. Siguraduhin lang ninyo na walang magkokopyahan sa inyo, maliwanag ba?"

"Opo!" sabay-sabay na tugon ng mga estudyante.

Kinakabahan namang itinago ni Andrea ang papel na kanina pa niya tinitingnan pagkagaling niya sa labas ng classroom. Siniguro muna niyang mababasa niya ang nilalaman ng papel na iyon, pumunta pa siya sa girl's locker room ng swimming pool ng eskuwelahan upang walang makakakita sa kanya. Nagmamadaling tinupi niya iyon at isinilid sa loob ng kanyang bag.

Sisiguraduhin ni Andrea na sa pagkakataong ito, mataas na ang gradong makukuha niya sa para sa test na iyon at mananalo pa siya sa pustahan nila ng isa pa niyang kaklase na si Janine, na kasama rin niya sa swimming team ng eskuwela.

Naalala pa niya ang usapan nila kahapon ni Janine sa swimming pool habang may praktis silang dalawa para sa swimming event na sinalihan nila sa darating na inter-provincial meet.

"Kumusta na nga palá ang pagre-review mo?" tanong sa kanya ng kaklase. Nakaupo siya sa gilid ng pool habang si Janine naman ay tila naglalaro lang na palutang-lutang sa swimming pool.

"Para saan?" kunwa'y walang alam na tanong ni Andrea.

"Ano ka ba girl?! Nakalimutan mo na ba? Periodical test natin bukas?"

Muntik nang maubo si Andrea sa narinig. "Ha?! Muntik ko nang makalimutan "yun, ah! Bakit ngayon mo lang pinaalala, bruha ka!"

"Masyado ka na kasing busy sa pagpapraktis kayá nakalimutan mo na," sabi pa sa kanya ni Janine. "Gusto mo magpustahan tayo?"

"Ano namang pustahan "yun? Alam mo namang hindi ka uubra sa "kin kahit na sa freestyle."

"Eh "di sa periodical test natin, pupusta akong mas magiging mataas ang score ko sa'yo."

"Grabe ka naman, daya mo!" tungayaw ni Andrea kay Janine, "Alam mo namang mahina akó sa Filipino, eh. Ano naman ba ang premyo kapag nanalo ang isa sa atin sa pustahan?"

"Simple lang naman girl. Kung sino man ang matatalo sa atin, manlilibre sa Aston's."

"Ha!? Sa makalawa pa magbubukas "yun, ah! Pero sige, "yun lang palá, eh, call!"

Ilang saglit pa ay may narinig silang tunog na para sa isang camera. Biglang napatayò si Andrea.

May naaninag siyang anino na tumalilis mula sa entrance ng swimming pool ng paaralan. Mabilis na tumakbo ang dalagita, pilit na hinabol ang taong iyon, ngunit wala siyang naabutan kundi mabilis na yabag ng sapatos na papalayo sa lugar na iyon.

Nagkaroon ng hinala si Andrea—maaaring may lihim na nagmamasid sa kanila sa swimming pool at kinukuhanan silá ng litrato.

Muling tiningnan ni Andrea ang kanyang wristwatch. Alas-siyete diyes na ng umaga, nahulí na siya sa pagpasok sa Ursino Catholic School, palibhasa'y may tinapos pa siyang assignment nila para sa English. Hapong-hapo na siya, pawisan pa siya kaya nagulo na ang kanyang mahaba, makintab na buhok at make-up pinagkaabalahan pang gawin ng kanyang yaya, ngunit binalewala niya ang mga iyon.

Ang mahalaga ngayon kay Andrea ay ang makapasok siya sa eskuwela, mahulí man siya o hindî.

Papahakbang pa lang sana siya sa gate ng paaralan nang pigilan siya ni Mang Dionisio, ang naka-assign na security guard sa eskuwela nang oras na iyon.

"Miss, hindi ka na puwedeng pumasok," maawtoridad na sita sa kanya ni Mang Dionisio. "Alas-siyete pasado na, alam mo namang hindi na kami nagpapapasok ng ganitong oras."

"Ginawa ko pa po kasi "yung assignment ko, eh," paliwanag naman ni Andrea, bago muling humakbang papasók. "Ngayon, puwede na ba akong pumasok, kahit ngayon lang, sige na po—"

"Sinabi ko naman sa iyong hindi pupuwede, Miss García," sagot pa sa kanya ng sekyu. Sa laki ng katawan nito ay puwede na itong pagkamalang bouncer sa isang club, o "di kaya'y isang goon sa isang lumang action movie.

"Sige na naman, papasukin ninyo po akó," pangungulit pa ng dalagita. "Ano bang gusto ninyong gawin ko?"

Nabigla pa si Andrea nang bigla siyang hawakan ng mariin sa magkabila niyang balikat ni Mang Dionisio.

Sa isang iglap ay tila nagpalit ng tono ang sekyu.

"Pero kung gusto mo talagang makapasok, puwede naman nating gawan "yan ng paraan, eh," sabi pa nito sa kanya, sabay silay ng isang nakakalokong ngiti mula sa makakapal nitong mga labì.

"Papaano, ano'ng paraan?"

Palibhasa'y gusto na ring makapasok ni Andrea sa loob ng paaralan, kampanteng sumunod na lamang siya sa sekyu. Maliit lamang ang guard house na iyon, sa tantya nya ay mga nasa tatlong metro ang haba't lapad ng maliit na kongkretong guard house. Maliit lamang ang parang butas na parihaba na mga bintana niyon.

Laking gulat na lang niya nang isara na nito ang pintuan, at ini-lock pa iyon.

"Alam mo iha, makakapasok ka lang kung pagbibigyan mo akó ngayon," lalong lumapad ang pagkakangiti ng mahilig na sekyu. Unti-unti ay nilapitan siya nito.

Kinabahan na si Andrea.

"T-Teka anong gagawin mo sa "kin?" mataray na tanong niya sa sekyu. "Huwag mo akhummpp—"

Hindi na nakahuma si Andrea, agad siyang sinambilat ng halik ng manyakis na sekyu. Tila ito bampirang sinagpang ang kanyang matatamis na mga labì ng makakapal nitong mga labì.

Pilit pang iniiwas ng dalagita ang mukha niya mula sa sumasalakay na mga labì ng sekyu, ngunit mahigpit siya nitong hinawakan sa kanyang panga upang hindi maipaling ang kanyang ulo. Wala pang dalawang segundo ang dumaan, naramdaman na lang ng dalagitang marahas na siyang sinisiil ng halik ng sekyu sa kanyang murang labì.

Parang gustong maiyak ni Andrea sa sinasapit sa buhong na si Mang Dionisio. Kahit minsan ay hindi pa siya nahalikan ng isang lalaki. Nakadalawang boyfriend na siya, ang isa roon ay sinubukan pa siyang nakawan ng halik, ngunit ngayon ay nakakaramdam ng panliliit sa sarili ang "campus idol" ng Ursino Catholic School — malaya itong binibigyan ang dalagita ng kanyang "first kiss', at labag pa sa kanyang kalooban, dinadaan siya nito sa dahas.

Ibig masuká ng dalagita nang gamitin ng manyakis na sekyu ang dila nito at pilit iyong isinuot sa pagitan ng maninipis niyang mga labì. Malayo ang halik na iyon sa ideyal na halik na napapanood lang niya sa mga love stories sa sinehan—ang kay Mang Dionisio ay mapang-angkin, barubal, parang kumakain lang ng pangkaraniwang ulam kung sakupin ng magaspang nitong mga labì ang sarili niyang labì. Pakiramdam niya pa ay nanlaki ang kanyang ulo nang walang anu-ano'y naramdaman niyang walang ingat na dinakmâ ni Mang Dionisio ang isa sa mga mayayaman niyang dibdib at sinimulan iyong lamasin, minasa iyong parang arinang isasalang sa hurno at gagawing monay.

Mga ilang saglit pa ay hinila ang kanyang murang katawan ng buhong at mahigpit siya nitong niyapos, ninanamnam ang pagkakadiin ng malambot at balingkinitan niyang katawan sa malapad na kaha ng manyakis. Naramdaman pa niyang may kung anong matigas na bagay na nakabukol at nakatukod sa kanyang puson at pilit pa iyong ipinagduduldulan sa kanya.

"Ang animal na ito!' inis na sigaw sa isip ng dalagita, "Gusto pa yata akóng reypin. Humanda ka sa akin kapag nakawala akó rito, hayop ka!'

Naramdaman pa ni Andrea na bumitiw na ang isang kamay nito sa pagsapo sa kanyang dibdib. Namangha pa ang dalagita nang mamalayan nitong napadako na palá ang mapangahas nitong kamay sa ilalim ng kanyang palda, patungo sa pagitan ng kanyang mga hita. Sa labis niyang pagkabigla, sinubukan pa niyang kipitin ang kanyang mga hita, ngunit hulí na ang lahat, nakarating na ang mapangahas na kamay ng sekyu sa pakay at sinimulang damhin sa ibabaw ng panty niya ang kanyang kaselanan. Pilit pa siyang tumingkayad upang iwasan iyon ngunit parang tuko iyong kumapit sa parte ng kanyang katawan na hindi pa nahahawakan ninuman.

Nagsimulang mangilid ang luha sa mga mata ng dalagita. Naiinis siya na maiiyak sa ginagawa sa kanya ng malibog na sekyu.

Limang minuto pang naglunoy ang mahilig na si Mang Dionisio sa batambatang kariktan ni Andrea. Sa loob ng panahong iyon ay malaya niyang nasukat ang iba't-ibang dimensyon at kurba ng murang katawan ng "campus idol' sa pamamagitan ng kanyang kamay. Sa loob ng maikling panahong iyon ay walang sawang sinimsim ni Mang Dionisio ang artipisyal at natural na bango na nanggagaling sa alindog ng dalagita.

Sa loob ng maikling panahong iyon ay hindi na napansin ni Andrea, nagawa ng buhong na maantig ang kanyang pagnanasa, habang panay ang pigâ at dalirot ng kamay ni Mang Dionisio sa pinakamaselang bahagi ng kanyang pagkababae. Kahit may harang iyong sedang underwear ay sigid sa kanyang pagkatao ang paglulumikot ng mga daliri ng sekyu sa talutot ng kanyang birheng bulaklak.

Bitin man, tinantanan na rin ni Mang Dionisio ang magandang dalagita.

Ilang segundo pang hindi makaimik si Andrea, pilit na inaapuhap ng kanyang murang isip ang ginawa sa kanya ng mahilig na sekyu.

"Walanghiya ka!" tungayaw niya nang makabawi na ang dalagita sa pagkabigla. Sumulak ang kanyang dugo at inambahan ng sampal ang buhong, ngunit mabilis nitong pinigilan ang kanyang kamay.

"Huwag kang mag-alala iha," katal ang boses na sabi ni Mang Dionisio sa magandang estudyante.

"Anong huwag akóng mag-alala?! Muntik mo na akong gahasain!"

"Gahasain? Pero hinalikan lang naman kita Miss García," pagpapatuloy pa ni Mang Dionisio. "'Yun lang naman ang kapalit ng pagpapapasok ko sa iyo sa loob ng eskuwela. Baka naman higit pa roon ang gusto mong mangyari sa atin. Teka lang sandalî " tila may naalala ang sekyu, may kung ano itong dinukot mula sa bulsa nito. Nagtaka naman si Andrea kung ano ang laman ng hawak ngayon ni Mang Dionisio na kung anong litrato. "May ipapakita nga palá akó sa iyo."

"At ano naman iyon, manyakis ka ummpphh—"

Naagapan ng sekyu ng isa pa nitong kamay ang matalas na dila ng dalagita, agad na tinakpan ang bibig nito.

"Pwede bang rendahan mo "yang bibig mo kapag kasama mo akó?" babala pa ni Mang Dionisio kay Andrea. Sa pagkakataong iyon ay nag-iba na naman ang awra ng mukha ng sekyu, tila kriminal na papatay ng tao kahit anong oras. Nakaramdam ng takot ang dalagita. "May ipapakita lang muna akó sa iyong litratong tiyak kong magugustuhan mo."

Kapagkuwa'y ipinakita ni Mang Dionisio kay Andrea ang nilalaman ng dalawang litrato. Nanlaki ang mga mata ng dalagita, naramdaman na lang nito ang mga tuhod na nalulusaw na parang kandila.

"Siguro naman ay pagbibigyan mo pa akó sa request ko ngayon magandang binibini," kunwa'y masuyong sambit ni Mang Dionisio sa dalagita. "Simple lang naman ang gagawin mo, hindi ko ikakalat ang dalawang litratong ito, kapalit naman niyon, puwede ko ulit sa iyong gawin ang ginawa ko sa iyo kanina kahit kailan ko gustuhin," kapagkuwa'y inilapit pa nito ang bibig sa tainga ng dalagita, saka bumulong. " o higit pa roon. "Di akó papayag na "di kitá maangkin, Andrea."

Kinabahan pang lalo si Andrea dahil sa hulíng narinig. Dahil lamang palá sa isang pagkakamali, mauuwi ang lahat sa pagbibigay niya sa karnal na kagustuhan ng malibog na security guard " o higit pa roon."

Nadaig ang nararamdamang galit ng dalagita ng matinding kahihiyan at takot sa kung ano pang maaaring gawin pa sa kanya ng malibog na sekyu.

"S-Sige," tila wala sa loob na sabi ni Andrea, bago inayos ang sarili at lulugo-lugong lumabas na ng guard house, patungo sa kanyang silid-aralan.

Ngingisi-ngisi lamang si Mang Dionisio habang pinagmamasdan ang nilalaman ng dalawang litratong iyon—si Andrea García, kitang-kita sa litrato habang kinukuha ang isang test paper mula sa mesa ni Miss Valdez.

Itutuloy