Kanlungan III

"Halika, Dida. Kainin natin itong mga prutas. Kuwentuhan mo na din ako, wala pa kasi akong kilala dito eh", yaya ko sa kanya.

Nag-isip ang dalagita.

"Sige po, may isang oras pa naman bago dumating si Kap."

Tumakbo na naman siya patungo sa akin. Isang dipa ang layo niya ng tumigil siya sa harap ko. Doon ko napagmasdan mabuti ang kanyang kaanyuan.

Maamo ang mukha ni Dida. Tama lang ang kanyang height na sa tingin ko ay 4'10" o 4'11". Sigurado akong wala pa siyang 5 feet dahil hanggang kili-kili ko lang siya. 5'6" lang ako, medium built, hindi naman nakakapag-gym kaya may konting beer belly, pero kayang ipitin sa tuck in (at minsang hindi paghinga).

Kayumanggi siya. Hindi ganoon kaputi, hindi din naman maitim. Ang napansin ko sa kanya ay ang medyo "may kulay" na ngipin niya. Medyo mukhang hindi nasisipilyo. Ganunpaman, mukhang parang wala sa kanya iyon dahil hanggang tenga pa din ang kanyang ngiti. Mawawala ang atensiyon mo sa ngipin niya kapag napansin mo na ang dalawang maliit na biloy sa kanyang baba. Isa sa kanan, isa sa kaliwa.

"Hmmmmnnn, Mikee Cojuangco", nasa isip ko.

"Anong gusto mong kainin, Dida", ungkat ko sa kanya habang papasok sa aking bagong bahay.

Hindi siya sumagot kaya nilingon ko siya. Doon ko nakitang nakatingla siya at parang sinusukat ang lawak ng kisame. Ang kanyang kanang kamay ay humahaplos sa muebles na kanyang nadadaanan. Medyo nakaawang ang makipot niyang bibig na parang namamangha sa nakikita.

"Hindi ka pa ba nakakapasok dito, Dida?", ungkat ko.

"Hindi pa po, Kuya. Marami pong aso dati dito sina Congressman. Puno po ng mga kawal ang paligid nito dati at pinapahabol sa aso ang makitang lumalapit."

"Hahaha! Baka naman bodyguards ang ibig mong sabihin. Hindi kawal."

"Basta po may mga baril sila. Bantay daw po sila ni Congressman."

"O sige, ano bang gusto mong kainin?"

"Wala po. Busog pa po ako. Kumain na po ako ng papaya't chico kanina nung manguha po sina Ka Puring ng prutas. Gusto ko lang pong makita ang loob ng bahay kaya po sumama po ako sa inyo", sabay ngiti ni Dida sa akin.

"Matanong ko nga, ilang taon ka na ba?"

"Kinse po. Terdyir na po ako sa Nasyonal."

"Hmmnnn, parang kulang sa eskuwela ang bata," isip ko.

"Halika, gumawa ako ng juice. Inom na lang tayo sa veranda."

Ngumiti pa ang dalagita at kinuha ang aking kamay sabay sabing, "Tara, Kuya!"

Habang paakyat ng hagdan, napagmasdan ko mula sa likuran ang pang-dalagitang likuran ni Dida. Wala pang korte. Bata pa talaga. Nakaputi siyang duster na hanggang baba ng tuhod. Naka tsinelas na luma at nakapusod ang lampas balikat na buhok.

"Maganda ang batang ito paglaki", bulong ko.

"Kuya?"

"Ah, wala, sabi ko upo ka doon sa silyang malapit sa veranda. Ikukuha kita ng baso."

Pagkabigay ko ng juice, inusisa ko na siya.

"Nasaan ang magulang mo? Anong ginagawa nila?

"Si Ka Puring, siya ang namamahala ng prutasan. Kaming mga bata ang tagakuha niya, sa bawa't sampung prutas, may isa kami. Pero maraming prutas si Ka Puring. May langka, mangga, chico, guyabano, papaya, kaimito, at mabolo. Pero pinakapaborito ko yung papaya kasi madali lang kunin. Susungkitin lang, tapos sasaluhin. Ang lalalaki pa!"

Ngumiti lang ako.

"Si Kap naman, mas madalas nasa barangay. Hindi na siya nagtatrabaho kasi maraming nagpapadala sa kanya ng kung anu-ano. Minsan, 3 tinali. Minsan, inahin naman. Nung isang linggo, may nagpadala ng ulo ng baboy damo, minsan tapang usa. Marami kasi siyang natutulungan pero hindi naman siya nagpapabayad kaya siya binibigyan ng kung anu-ano."

"Teka, kaanu-ano mo si Ka Puring at si Kap"?

"Nanay at Tatay ko po."

**************************