1. Home
  2. Stories
  3. SUGO (Kabanata IV)
Filipino Sex Stories

SUGO (Kabanata IV)

37 minutes
*****Pasensya na medyo na busy ako these past few days kaya natagalan ako mag-update. Maraming maraming salamat sa mga sumuporta sa akin ng kwento ko. Marami rin salamat sa nag follow at nag sa friend request sa akin dito. Hinding-hindi ko kayo bibiguin.*****

***Shout-out pala sa iniidolo kong author na nag inspirasyon sa akin upang magsulat at gumawa ng kwento. Lalo na kay anino ang author ng HARAPIN ANG LIWANAG AT LIWANAG SA DILIM****

Title: SUGO

Author: Celester

Genre: Fantasy, Horror, Adventure, Drama, Erotic

KABANATA IV: NIGHTMARE AND SERENITY

Sa abandonadong gusali na nasa gitna nang matinding ulan…

"Maligayang pagbabalik mga pili kong kawal." Pagbati ni Chrollo habang nakaupo sa trono na nasa altar sa dulong bahagi ng atrium na nasa loob ng abandonadong gusali.

Nakayuko sa harap ang mga piling kawal ng nilalang ng kadiliman na sina Kapreng Hidalgo, Tikbalang Ernesto, Nunong Carpio, Tiyanak Gullom, Aswang Michelle, Manananggal Angela at Syokoy Troy.

"Maraming salamat sa iyo kamahalan dahil muli mo kaming binuhay. Utang namin sa inyo ang aming buhay kamahalan." Sabay sabi ng mga piling sundalo habang nakaluhod ang isang kanang paa at nakayuko ang ulo nila sa harap ng kanilang pinuno na si Chrollo.

Nakangiting demonyo naman si Chrollo sa kanila. Tumayo si Chrollo mula sa kinauupuan niyang trono pagkatapos ay lumakad siya malapit sa gilid ng altar para kunin ang misteryosong aklat na nasa bookstand. Pagkatapos niya kinuha ang misteryosong aklat, lumakad siya pabalik sa kanyang trono tapos umupo ito. Muli siyang nagsalita sa mga piling kawal.

"Humarap kayo sa akin." Utos niya sa mga piling kawal.

Nang marinig ito ng mga piling kawal sa inutos ng kanilang pinuno ay humarap sila at tumayo.

"Sa mga hindi pa nakakilala sa akin… Ako si Chrollo… Isa akong dyablong nigromante at hari ng mga nigromante." Pagpapakilala niya sa kanila.

Nahintakutan ang mga piling kawal sa sinasabi ng kanilang pinuno.

"Sa ngayon kilalanin nyo muna ako bilang hari." Dagdag pa ni Chrollo.

Samantala, nasa gilid ang mga nakatayong iba pang nilalang ng kadiliman lalo na si Eddie habang nakikinig sa kanilang pinuno na si Chrollo.

"Hari ng mga nigromante tapos dyablong nigromante?" Sa isipan ni Eddie habang napatanong siya at nahintakutan rin dahil ngayon lang niya nalaman ang katauhan ni Chrollo.

Pinagmasdan rin niya ang mga piling kawal at sa nakikita niya ay nahintakutan rin ang mga piling kawal ni Haring Chrollo.

"Ano kaya ang binabalak niya?" Dagdag pa niya.

"Hmmm..." Takang sabi ni Haring Chrollo sa mga piling kawal.

"Mukhang hindi niyo ako maalala." Dagdag pa niya.

Muli siyang tumayo mula sa kinauupuan niyang trono pagkatapos ay itinaas niya kaliwang kamay tapos binuka niya ang palad. Lumingon siya sa kanyang kaliwang kamay na itinaas niya tapos ay ilang segundo lang ay may sumulpot na bolang enerhiya na kulay ubeng liwanag sa ibabaw ng kaliwang palad niya.

"Huh?" Napanganga si Aswang Michelle sa kanyang nakikita.

Matapos iyon, unting-unti lumalaki ang kulay ubeng enerhiya hanggang sa sinlaki ng bola ng basketbol. Muli siyang humarap sa mga piling kawal habang nakataas pa rin ang kanyang kaliwang kamay na may bolang enerhiya na kulay ube sa ibabaw ng palad niya.

"Kung hindi nyo ko maalala." Sabi ni Haring Chrollo sa mga piling kawal.

"Bueno, ihahagis ko ito sa inyo para bumalik ang inyong memorya." Sabi niya.

"Daemonum Commentaria (Demonic Memoirs)!" Inihagis ni Haring Chrollo ang bolang enerhiya na kulay ube sa mga piling kawal sa pamamagitan ng paghagis ng parang sa larong baseball.

Nang tinamaan sila, sumigaw sila sa sakit.

"Haaaaaa! Haaa! Haa! Haaaaa!" Naramdaman nila ang epektong tinira sa kanila ni Haring Chrollo pagkatapos nangingisay-ngisay ang kanilang katawan.

Nasaksihan ito ng mga nilalang ng kadiliman lalo na si Eddie. Nagulat sila sa ginawa ng hari.

"Ganito ba talaga kalakas ang hari ng mga dyablong nigromante o…." Napatigil siya ng kunti.

"Mas kilala sa wikang Ingles na Dark Lord of Devil Necromancers?" Dugtong sabing isinalin niya sa wikang ingles ang Haring mga Dyablong Nigromante. Lalo siyang natakot dahil lumingon sa kanya si Haring Chrollo.

"Tama ka Eddie, isa akong Dark Lord of Devil Necromancers. Hahaha! Hahahahaha! Hahahahahaha!" Ganting sabi ni Haring Chrollo kay Eddie tapos ay humalakhak ng malakas ang mala demonyong boses.

Napanganga at nagulat si Eddie dahil nabasa niya ang kanyang isip. Kasabay pa ng dagundong ng kulog at kidlat sa langit ang pangyayaring nagaganap sa abandonadong gusali.

Kay Lando at mga Bolignok na sina Twilly at Fulgoso…

"Pedro! Pakikuha mo mga damit natin. Lumalakas ang ulan!" Utos ni Lola Dalia sa kanyang asawang si Lolo Pedro.

Dali-daling kinuha ni Lolo Pedro ang mga damit nilang sinampay pagkatapos ay ipinasok niya ito sa loob ng kanilang bahay.

Samantala kay nina Lando, Twilly at Fulgoso ay pinag-iisipan nila kung ano ang kanilang sunod na hakbang ang gagawin habang kusina pa sila.

"Twilly! Fulgoso! Ano gagawin natin?" Sabi ni Lando sa kanila. Si Fulgoso at Twilly ay naka tuon parin sa direksyon kung saan nararamdaman nila ang kampon ng kadiliman.

Ilang segundo ang katahimikan ay nagsalita na si Fulgoso.

"Lando." Tawag ni Fulgoso sa kanya habang humarap muli si Fulgosa sa kanya.

"Ang gagawin natin ay….." Sabi ni Fulgoso.

"Ano Fulgoso?" Takang tanong ni Lando habang humarap sa kanya si Fulgoso.

"Magtago! Haaaaaa! Awwwwwooooo! Haaaaaaa! Magtago tayo!" Mukhang natakot bigla si Fulgoso.

Tumatalon-talon ito habang natatakot at nangingiyak. Mukhang nakakatawa ang sitwasyon nila ngayon kaya binatukan ni Twilly si Fulgoso.

"Hayyy! Kahit papaano hindi ka parin nagbabago Fulgoso." Sabi ni Twilly kay Fulgoso.

"Hahaha! Hindi ko akalain may ganitong asal pala si Fulgoso." Natatawang sabi ni Lando sa kanila.

Pagkatapos nila mag-agahan ay pumasok sa kwarto ni Lando na sina Twilly, Fulgoso at Lando.

"Lando." Tawag ni Twilly kay Lando.

"Twilly?" Sagot ni Lando habang nakaupo sa kanyang upuan malapit sa kanyang study table.

"Diba pumasok sa katawan mo ang karit at krus?" Tanong ni Twilly kay Lando.

"Oo kaninang madaling araw Twilly. Bakit?" Sagot ni Lando kay Twilly.

"Kasi alam ko hindi ka pa marunong gumamit yan." Sabi ni Twilly sa kanya. Tumayo bigla si Lando mula sa kanyang upuan malapit sa study table.

"Hmmmm…" Sabi ni Lando habang nag-iisip siya.

"Kailangan mo muna magsanay Lando gamit ang mga sandata mo." Sambit ni Fulgoso kay Lando.

"Oo nga pero sino magtuturo sa akin?" Napatanong si Lando kay Fulgoso.

"Hmmm…" Napaisip si Fulgoso.

"Kung nabubuhay pa ang iyong papa mo Lando siguro siya ang magtuturo sa iyo." Sabi ni Twilly sa kanya.

"Pero wala na ang papa ko Twilly." Sagot ni Lando kay Twilly.

"Hay nako. Paano ito." Sabi ni Fulgoso. Nagpatuloy parin ang malakas na ulan sa kanilang lugar.

Samantala, kay misteryosong matandang bulag…

"Hmmm.." Napakamot siya gamit ang kanang kamay sa bandang baba niya habang abala siya sa pagpili ng mga bilihing pagkain para iluto niya habang nasa palengke siya.

"Huh? Manong? Hehehe… Ako na po pumili baka nahirapan ka kasi bulag ka eh.. Hehe…" Sabi ng tindera sa kanya.

"Hah… Hah… Hah… Pasensya na po ali." Nahihiyang sabi ng matandang bulag habang napakamot siya sa ulo.

"Ahhh… ali meron ba kayo bigas at mga di-lata?" Dagdag niya habang nagtanong siya sa tindera.

"Meron po manong. Sinkwentay singko kada kilo ng bigas namin tapos yung di-lata naman ay dalawampung piso lang." Sagot ng tindera sa kanya.

"Sige po ali. Pabili po dalawang kilong bigas at tatlong di-lata. Hah… Hah… Hah…" Sabi niya.

Napabugnot ang ali kasi naiibahan siya sa asal ng matandang bulag na bumili sa kanya. Ilang minuto lang ay binigay ng tindera ang binili ng matandang bulag sa kanya.

"Ito po bayad ali." Binayad ng matandang bulag ang binili niyang dalawang kilong bigas at tatlong di-lata sa tindera.

"Antay lang manong may sukli pa po." Kumuha ng tindera ang sukli para ibigay sa matandang bulag.

"Ito po…. Huh? Saan siya?" Sabi ng tindera habang nabigla siya dahil wala ng matandang bulag na bumili sa kanya. "Saan yun?" Dugtong niya at lumilingon-lingon pa siya sa paligid ng palengke mula sa pwesto niya.

Ilang minuto ang nakalipas ay nakarating yung matandang bulag sa inuupahang bahay.

Pumasok siya at inilatag ang binili niyang pagkain sa lamisa tapos ay binaba niya ang suot niyang sombrero at hinubad niya ang trench coat at isinabit niya ito sa dingding. Umupo siya sa mahabang upuan pagkatapos ay sumandal siya. Itinabi niya ang patpat sa gilid.

"Haaayyy.." Huminga siya ng malalim habang tumingala sa kisama.

Ilang sandali lang ay nakaidlip siya. Nang malalim na ang kanyang tulog ay nanaginip siya.

"Zooooommmmmm!" Tunog ng eroplanong sinakyan niya.

"Haaaaaaaaa! Haaaaaaa! Mamatay tayo!" Sigawan ng mga pasaherong lulan ng eroplanong sinakyan nila.

"Ginoong Netero! Ginoong Netero! Ginoong Zobek Netero!" Lalaking sumigaw ng tawag sa matandang bulag na ang pangalan niya ay Zobek Netero.

Hindi pa siya bulag sa panahon ito.

"Meastro!" Ganting tawag niya.

"Maghanda ka! Mapapalaban tayo!" Sabi ng maestro niya.

"Ano?! Sino maestro?!" Tanong ni Zobek Netero sa maestro niya.

"Yung humahabol sa akin." Sabi ng maestro niya.

"Yung mga aninong nilalang nanaman?!" Gulat na tanong niya.

"Oo! Ginoong Netero." Sabi mg maestro niya.

"Huhuhu! Mommy! Huhuhu!" Iyak nang batang babae habang niyakap siya ng kanyang ina.

"Anak! Huhuhu! Panginoon sana iligtas mo kami." Dasal nang ina ng batang babae.

Napalingon si Ginoong Zobek Netero sa pasaherong mag-ina. Napapikit at napabagnot si Ginoong Zobek Netero sa sitwasyon nila ngayon.

"Ayan na sila Ginoong Zobek!" Sabi ng maestro niya.

Gumapang ang mga nilalang na anino sa sahig papunta sa kanila pagkatapos ay huminto ito sa pagitan nila at tsaka ito lumitaw sa harap nila.

"Bakit tayo hinahabol nila?!" Tanong ni Ginoong Zobek Netero habang naghanda siya at inilabas niya ang sandatang krus na sumulpot sa kanang palad niya.

"Hindi ko alam Ginoong Zobek pero may kutob akong tungkol ito sa kahapon ko na naibaon ko na sa limot." Paliwanag ng sabi ng maestro sa kanya.

"A… ano?!" Gulat ng sabi ni Ginoong Zobek Netero.

Inilabas na rin ang maestro niya ang sandatang krus sa palad niya. Nagsimula ng sumugod sa kanila ang mga aninong nilalang na naging hugis tao na may mapupulang mata sa balintataw nila.

"Waaa!" Sumugod na rin sina Ginoong Zobek at ang maestro niya. Sinangga nila ang itim na espadang gamit ng mga aninong nilalang sa pamamagitan ng latigo na galing sa dulo ng maikling parte ng sandatang krus.

"Ting! Ting! Ting!" Salpukan ng latigo at espada.

"Wah! Wah! Waaaaa!" Ingay nilang Ginoong Zobek at maestro habang nagpatuloy nilang sinangga ang itim na espadang ginamit ng mga aninong nilalang.

"Akala niyo mapapatay niyo kami?" Reaksyon ni Ginoong Zobek.

"Huwag tayo magpakasiguro Ginoong Zobek." Sambit ng maestro.

"Paano mo nasabi maestro?" Napatanong si Ginoong Zobek sa maestro niya.

"Hindi ordinaryo ang kalaban natin dahil hindi katulad sa nakasagupa namin noong kapanahonan pa ng ninuno mo Ginoong Zobek." Sabi nang maestro niya.

"Hindi katulad sa mga bampira, taong lubo at ibang kampon ng kadiliman ang nakalaban niyo noon ng lolo ko?!" Nahintakutan si Ginoong Zobek sa mga sinasabi ng maestro niya.

"Oo Ginoong Zobek!" Sagot ng maestro niya.

Napabugnot at pinagpawisan lalo sila.

"Waaaa! Wa! Wa!" Sabay ulit nila.

Nang nasungkit ng maestro ang itim na espada ng kalaban nila. Agad niya ito hinila at inihagis sa sahig.

"Huh! Mahina pala mga to maestro." Reaksyon ni Ginoong Zobek sa nagawa ng maestro niya.

Napangiti pa ang maestro pero ang inihagis niyang itim na espada ay naging anino at bumalik ito sa kalaban nila.

"Ano?!" Nagulat si Ginoong Zobek sa ginawa ng kalabang anino nila.

"Tot! Tot! Tot! Tot! Tot!" Nag alarm ang eroplanong lulan nila na hudyat nang malapit na sila bumagsak sa karagatan.

"Haaaaaaaa! Mamamatay na tayo lahat!" Nagpapanik na ang mga pasahero.

"Sir! Sir! Saan babagsak ang eroplano?" Tanong ng flight attendant sa mga piloto.

"Sa karagatan ng Romblon." Sagot ng piloto sa eroplanong sinakyan nila.

Agad tumakbo paalis sa cockpit ang flight attendant pagkatapos ay dinayal niya ang intercom.

"Mga binibini, ginang at ginoo, ang eroplano na ito'y babagsak sa karagatan ng Romblon sa loob ng sampung minuto. Ipinakita po namin kanina sa inyo ang wastong pag gamit ng seatbealt, life vest, at oxygen mask. Ipinakikiusap po namin na inyong basahin ang safety information card na nasa bulsa ng upuan ng inyong harapan at inyo pong pag-aralang mabuti ang mga labasan para sa sandaling kailangan natin ito. Para sa inyong kapakanan, sundin po lamang ang mga patnubay ukol sa kaligtasan. Maraming Salamat at Pagpalain kayo ng Diyos!"

Anunsyo ng flight attendant sa mga pasahero. Narinig ito nila Ginoong Zobek Netero at kanyang maestro.

"Sa karagatan ng Romblon? Hindi maaari?!" Nahintakutan ang maestro ni Ginoong Zobek sa anunsyo ng flight attendant kung saan sa karagatan ng Romblon ang babagsak ng sinasakyan nilang eroplano.

"Bakit po maestro? Bakit kayo natatakot?" Gulat na tanong ni Ginoong Zobek sa maestro niya.

"Sa Romblon Triangle! Sa Romblon Triangle babagsak ang eroplanong sinakyan natin Ginoong Zobek!" Sagot ng maestro ni Ginoong Zobek.

Lalong nangingilabot si Ginoong Zobek sa sagot ng maestro niya.

"Huwag mong sabihin katulad ito sa Bermuda Triangle. Putang ina!" Napamurang sabi ni Ginoong Zobek.

Lalo hinigpit ang hawak nilang sandatang krus. Nakahanda na rin ang mga kalaban nila.

"Ginoong Zobek." Tawag ni maestro sa kanya.

"Ako na bahala dito sa kalaban. May iutos ako sa iyo." Sabi ng maestro niya.

"Ano ipapagawa niyo sa akin maestro?" Tanong ng maestro sa kanya.

"Wasakin mo yung pader ng eroplano." Utos ng maestro.

"Anong sabi mo?! Maestro lubhang mapanganib ang ipapagawa mo sa akin!" Buwelta ni Ginoong Zobek sa maestro niya.

"Lalong babagsak ang erop…." Naputol nalang pagsasalita ni Ginoong Zobek.

"Wala na tayong magagawa pa Ginoong Zobek!" Sumbat ng maestro sa kanya.

"Maestro?!" Sabi ni Ginoong Zobek dahil nakita niya na pumikit at umiiyak ang maestro niya.

Ang sandatang krus na ginamit niya ay dinisarmahan niya pagkatapos ay inilabas rin niya ang karit ni kamatayan.

"Hanapin mo ang taong inalagaan ko Ginoong Zobek!" Sabi nang maestro niya.

Biglang hiniwa ng maestro niya ang pader sa eroplano kaya nagulat si Ginoong Zobek at pati na rin ang kapwa nilang pasahero.

"Haaaaaaaaaa! Babagsak na ang eroplano!" Hiyawan ang mga pasahero.

"Tit! Tit! Tit! Tit! Tit!" Lalong bumilis ang tunog ng alarm ng eroplano.

"Maestro?!" Gulat na sabi niya.

Umalis sa pwesto ang maestro sa harap ng kalaban niyang anino pagkatapos ay lumapit siya kay Ginoong Zobek. Hinawakan niya ang damit ni Ginoong Zobek.

"Maestro?! Ano ang gagawin mo?" Gulat at takang tanong ni Ginoong Zobek sa maestro niya.

"Hanapin mo ang anak ko Ginoong Zobek! Hanapin mo si Leandro Dela Cruz! Ang pangalan ng anak ko Ginoong Zobek! Huling utos ko na ito sa iyo Ginoong Zobek! Huhuhu!" Utos nang maestro niya at tuloy humagulgul sa iyak ang maestro sa harap niya.

Kaya binuhat siya ng maestro.

"Maestro?! Anong gagawin mo? Maestro?!" Reaksyon pa niya habang binuhat na siya ng kanyang maestro.

"Ito ang huli nating pagsasama Ginoong Zobek." Hinahong sabi ng maestro niya habang nakangisi at tumulo ang luha ito sa harap niya.

"Paalam Ginoong Zobek! Haaaaa!" Inihagis niya ng malakas si Ginoong Zobek sa himpapawid sa labas ng eroplano.

"MAAAAAEESSSTRROOOOO!!!" Sigaw niya habang tumilapon papalayo sa eroplanong babagsak sa Romblon Triangle.

Matapos ng sandali na yun ay biglang nagising si Ginoong Zobek Netero sa inuupuan nya at hingal na hingal siya matapos niyang magising sa bangungot na yun.

"Haa… Haa… Haa…" Hingal niya. Pilit siyang hinahabol ang bangungot ng kahapon sa pamamagitan ng panaginip niya.

Balik kay Mrs Berta kung saan nasa kwarto siya ng kanyang asawa na si Herbert…

"Huhuhu! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko sa ginawa ko sa iyo noon mahal. Naging duwag ako pero nung panahon yun ay nanganganib ang buhay mo. Mahal ko." Sabi ni Mrs Berta habang patuloy siya umiiyak sa harap niyang pinakamamahal niyang si Herbert. Batid niya hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili.

Muli niya inaalala kung bakit hindi siya sumipot sa kasal nila ni Herbert noon…

Dalawang araw ang nakalipas matapos nabigong kasalan nilang Herbert at Berta, nakauwi si Berta sa kanilang bayan sa probinsya ng Siquijor. Sinalubong siya ng kanyang mga magulang.

"Anak? Buti at umuwi ka." Sabi ng nanay niya.

"Natutuwa akong muli kang bumalik anak ko." Sabi naman ang tatay niya.

Masaya sila dahil umuwi ang kanilang anak na si Berta. Hindi ito pinansin ni Berta ang mga magulang niya at nanatiling siyang tahimik habang nakapasok na siya tirahan ng kanilang magulang. Grabe ang kalungkutan niya, iniisnab lang niya ang mga magulang sa harap niya pagkatapos ay pumasok siya sa kanyang kwarto.

Ang mga gamit niyang dala galing sa Maynila ay hinagis niya ng malakas sa pader ng kwarto niya. Dahilan ay naglalagan ang mga gamit na nakasabit sa pader. Narinig naman to ng mga magulang niya kaya pumasok na rin sila sa kwarto.

"Anak?! Ano ang ginagawa mo?" Napatanong ang ama niya.

Nakatalikod si Berta sa kanila.

"Alam kung galit kapa sa amin anak dahil sa ginawa namin sayo. Sinunod lang namin batas at kultura sa ating mga Babaylan." Paliwanag ng ama niya.

"Ano?! Masaya naba kayo sa ginawa niyo sa akin?! Akala ninyo ay matutuwa ako dito?! Hah! Pinagbabantaan niyo pa ang buhay ng mahal ko?! Si Herbert! Huhu!" Pinagsisigawan niya ang kanyang magulang habang patuloy siyang umiiyak.

Ramdam na ramdam niya ang sakit, puot at galit na naidulot sa kanyang magulang.

"Hinding-hindi ko kayo mapapatawad!" Muling sinigawan ni Berta ang kanyang mga magulang.

"Berta?!" Takang sabi ng ina niya.

"Berta! Huwag mo yan gawin dito. Mapipilitan rin kaming gamitin ang kapangyarihan namin kung lalaban ka." Sabi ng ama niya.

Nakikita nila na si Berta ay ginalaw niya ang mga kamay pagkatapos ini ekis niya ang dalawang braso. Nagliwanag na kulay dilaw ang buong katawan ni Berta at ilang segundo ay nagsilabasan ang mga tattoo niya.

Ang tattoo ng sinaunang Pilipino… Ang Pintados! Winawasiwas ni Berta ang mga kamay at braso niya pagkatapos ginalaw ng pasulong ang kanang paa niya. Lumakas ang ihip ng hangin sa paligid ng kwarto nila dahilan na nagsilaglagan ang mga gamit nila.

Nag-iipon na pala si Berta ang bolang enerhiya na kulay dilaw sa pagitan ng mga kamay at braso habang patuloy sa pagwasiwas. Wala na siyang pakialam kung ano ang mangyari sa kanya dahil nabahiran na ang sakit, puot at galit ang puso at damdamin niya. Matapos niya maipon ang bolang enerhiya ay itinira ito sa kanyang magulang.

"Itong sa inyo! Igawas ang kurente ni Bakunawa (Ilabas ang kuryente ni Bakunawa)! Haaaaaa!" Inihagis na niya ang bolang enerhiya.

"Bertaaaa!" Sabay sigaw ng magulang nila. Nang tamaan niya ang magulang sa paghagis ng enerhiya ay nagdulot ito ng pagsabog.

"Boom!" Ang maganda nilang tahanan ay nawasak. Narinig ito ng mga kapitbahay nilang Babaylan.

"Ano yun?" Sabi nung kapitbahay nila. Lumabas sila sa kanilang tinitirahang bahay. Nakikita nila ang umuusok at nawasak na bahay ng pamilyang Montalban.

Samantala, tumakbo ang batang kapitbahay nilang Berta para isumbong ang kaguluhan sa pamilya nila.

"Tandang Domeng… Tandang Domeng! Hah Hah! Hah!" Tawag sa batang kapitbahay nilang Berta habang tumatakbo papunta sa naglalako ng tuba na si Tandang Domeng.

"Oh! Dodong… Naparito ka. Mukhang nagmamadali ka ha? " Takang tanong ni Tandang Domeng kay Dodong.

"Hah! Hah! Kasi po nagkagulo ang pamilyang Montalban." Sumbong ni Dodong kay Tandang Domeng.

"Anong sabi mo?!" Gulat na tanong ni Tandang Domeng.

"Kasi po si Ate Berta po inaway niya ang magulang niya. Ginamitan niya ang kapangyarihan." Sagot ni Dodong kay Tandang Domeng.

"Anooo? Isumbong ko to kay Punong Punchong Wandu." Sabi ni Tandang Domeng.

Nagmamadali si Tandang Domeng papunta sa kagubatan kung saan andun ang pinuno ng mga Babaylan na si Punong Punchong Wandu. Si Tandang Domeng ang kaisang-isang kanang kamay ni Punong Punchong Wandu.

Siya ay isang daang siyam na anyos na matandang lalaki. Naglalako ito ng mga tuba sa bayan ng Siquijor. Nang nakarating na si Tandang Domeng sa kagubatan ay nakita niya si Punong Punchong Wandu na abala sa pagdarasal sa anito na kasama ang iba pang Babaylan. Nakaputi ang lahat ang kanilang kasuotan.

"Punong Babaylan! Haa.. Haa.." Tawag ni Tandang Domeng sa pinuno nilang si Punong Punchong Wandu habang hinihingal sa pagod.

"Narito ka ba Tandang Domeng para magsumbong sa akin tungkol sa kaguluhan dyan sa baryo? Lalo na ang pamilyang Montalban? Hahaha!" Sagot ng pinuno ng Babaylan.

Nagulat si Tandang Domeng sa sinasabi ng kanilang pinuno.

"Huh? Opo pinunong Babaylan." Sagot ni Tandang Domeng.

Si Punong Punchong Wandu ay pinuno at pinakamalakas na Babaylan sa kanilang tribu sa Isla ng Siquijor. Ang edad niya ay isang daang dalawampu't isang anyos na at pinakamatandang Babaylan sa kanila. Sa katandaan ni Punong Punchong Wandu ay nakatayo siya pero nakabako.

"Kung ganun ay tayo na!" Sagot ni Punong Punchong Wandu.

Balik sa eksena ng Pamilyang Montalban…

"Haaa… Haaa… Haaa…" Hinihingal si Berta sa ginawa niyang pagtira sa magulang niya habang nawasak niya ang tahanan at tanaw niya ang mga kabahayan sa paligid.

Nakikita niyang mga kapitbahay nagsilabasan sa kanilang tinirhan at pinapanuod siya. Ang akala ni Berta ay napatay niya ang magulang pero nakaiwas na pala ito sa kanyang tinirang bolang enerhiya niya.

"Anak! Dinamay mo pa ang tahanan natin dahil sa kahibangan mo!" Galit ng ama niya.

"Tama na yan anak! Huhuhu! Huminahon kana!" Umiiyak na rin ang kanyang ina.

"Wala akong pakialam sa inyo! Sinira niyo ang pangarap at buhay ko! Kaya magbabayad kayo sa ginawo niyo!" Sigaw sa galit niya sa kanyang magulang.

Muli naman inipon ang enerhiya sa pagitan ng winawasiwas niyang palad at braso niya. Pero mas lalo pang lumakas ang enerhiyang inipon niya kumpara kanina.

"Igawas ang kurente ni Minokawa (Ilabas ang kuryente ni Minokawa)!" Inihagis niya ang bolang enerhiya na sobrang lakas kumpara kanina papunta sa tinatayuan ng kanyang magulang.

"Igawas ang himbis ni Bakunawa (Ilabas ang kaliskis ni Bakunawa)!" Inilabas na rin ang kapangyarihan ng kanyang ama pero hindi labanan ang kanilang anak na si Berta kundi depensahan ang kanilang sarili.

Matapos maihagis ni Berta ang bolang enerhiya patama sa magulang niya, ang bolang enehiya ay naging hugis ng maalamat na ibon na si Minokawa.

Nang tumama ito sa harang ng magulang nila ay nagdulot ito malakas na tunog sa impak ng kapangyarihan nila at naging resulta ng shockwave sa paligid. Tumulong na rin ang mga kapitbahay nila.

"Berta! Tama na yan! Mga magulang mo yan! Bigyan mo naman ang pag-unawa kahit respeto lang!" Sermon ng kapitbahay niya.

"Tama! Ikaw Berta wala kanang respeto dito sa ating lugar! Dapat siguro makulong ka!" Sagot naman nung isa.

"Kahit magtulong-tulong pa kayo ay wala na akong pakialam sa buhay ko. Haaa!" Sigaw ni Berta. Hindi parin natapos ang salpukan nila.

"Haaaaa!" Sigaw ng ama nya habang pinigilang lalo ang pwersa ng enerhiyang ginamit ni Berta sa kanila.

Ilang minuto ang nakalipas ay sa wakas nanghimasok na ang pinuno ng Babaylan na si Punong Punchong Wandu. Pinigilan ni Punong Punchong Wandu si Berta sa pamamagitan ng pagkontrol sa kanya ng kapangyarihan.

"Berta, apo ko undangi nana (Berta, apo ko tigilan mo yan)!" Sabi ni Punong Punchong Wandu na mahinahon kay Berta. Lumingon si Berta sa kanyang pinuno at duon ay tumigil na siya sa paggamit ng kapangyarihan.

"Lola?! Huhuhu!" Humagulgul sa iyak si Berta pagkatapos ay tumakbo papunta sa kanyang pinuno ang lola niyang si Punong Punchong Wandu. Niyakap niya ito ng mahigpit.

"Lola?! Huhuhu!" Humagulgul pa rin ito. "Hay. Tahan na apo ko." Pinakalma ni Punong Punchong Wando si Berto habang hinahaplos niya ito. Matapos ang sandaling iyon ay lumapit ang mga magulang ni Berta sa pinuno nila na si Punong Punchong Wandu.

"Pasayloa kami sa bati nga panghitabo diri Lola Punchong Wandu (Patawaran niyo sana kami sa pangyayari dito Lola Punchong Wandu)." Humingi ng tawad ang mga magulang ni Berta sa pinuno nilang si Punong Punchong Wandu habang lumuhod sila sa harap ng pinuno nila.

"Hahaha! Tumayo nga kayo." Sabi ni Punong Punchong Wandu habang nakayakap parin sa kanya si Berta.

"Huh? O… Opo Lola Punchong Wandu." Utal na sabi nila.

"Hay… Ang tahanan niyo. Hahaha!" Napatawang sabi ni Punong Punchong Wandu sa kanila.

"Hayaan ninyong tanggapin ang parusa niyo sa amin Lola Punchong Wandu." Sabi mg ama ni Berta sa pinuno nila.

"Kunting problema lang yan Tadelius. Huwag muna dibdibin ako na bahala dito. Hahaha!" Kumbinsi ng pinuno nila habang napatawa parin sa pangyayari nila kanina. Tadelius Montalban ang ama ni Berta.

"Berta anak? Patawarin mo ko." Sabi ng ina niya.

"Hay… Huwag muna siya pansinin Berna." Sambit ng pinuno nila sa ina ni Berta. Si Berna Montalban ay ina ni Berta.

"Hahaha! Bueno, ako na bahala dito sa bahay niyo. Berna saglit lang muna ha? Huwag kana umiyak. Ako na bahala sa iyo. Hahaha!" Pinahinahon ni Punong Punchong Wandu si Berta.

"Huhuhu! Sige po Lola." Hagulgul parin si Berta habang pinahid niya ang luha.

Lumakad papalapit si Punong Punchong Wandu sa bahay na nawasak ni Berta.

Pagkatapos ay inilabas niya ang Agimat ng Uruborus na nakasabit sa suot niyang mahabang kwintas. Itinuon niya amg agimat sa nawasak na tindahan pagkatapos ay lumiwanag na kulay berde ang Agimat ng Uruborus. Matapos ang sandaling iyon ay bumalik sa normal amg bahay nilang nawasak. Nagulat sila sa taglay mg kaapngyarihan mg Agimat ng Uruborus.

"Lola?! Ang galing ha. Binalik mo sa normal ang bahay namin." Napahanga si Berta sa ginawa ng kanyang pinuno.

"Ngayon ko lang nasasaksihan ang taglay ng kapangyarihan yan pinuno." Sabi nang ama ni Berta na si Tadelius.

"Sa totoo lang ay ngayon ko lang ito nagamit ang kapangyarihan ito." Sabi ng pinuno nila.

"A… A. Anoo?!" Nagulat sila sa sinasabi ng pinuno nila. "Hahaha! Oo mga apo ko. Totoo ang sinasabi ko." Totoong sabi ni Punong Punchong Wandu.

"Huling ginamit ang kapangyarihan nang Agimat ng Uruborus ay noong panahon pa ng ninuno natin." Dagdag pa niya.

"Ang tagal na pala pero kailan talaga Lola?" Tanong ni Berta kay Punong Punchong Wandu.

"Noong panahon ng Digmaang Nigromansya." Sabi nang pinuno nila.

"Ano?! Si… Si… Sigurado kaba pinuno?" Sagot nang kanang kamay niyang si Tandang Domeng.

"Andyan ka pa pala Lolo Domeng." Sabi ni Berta at nagmano ito kay Tandang Domeng.

"Hay… kanina pa ako dito. Hindi niyo pala ako napansin." Napabugnot tuloy si Tandang Domeng sa kanila.

"Hahaha! Bueno… Itutuloy ko mamaya ang kwentong tungkol sa pinagmulan ng agimat na ito at ang Digmaang Nigromansya. Sa ngayon ay magdiriwang muna tayo sa pagbabalik ni Berta dito sa baryo natin. Hahahaha!" Sabi nang pinuno.

"Sige po pinuno!" Sabay sabi mg magulang ni Berta.

"Lola? Sama ako sa iyo." Paglalambing ni Berta kay Punong Punchong Wandu.

"Berta anak… Huwag muna sa ngayon dahil babalik pa ang pinuno natin sa kagubatan." Sabi ng ama ni Berta na si Tadelius.

"Anak patawarin mo sana ako." Sabi naman ang ina niya na si Berna. Sumimangot naman si Berta sa kanila.

"Hahaha! Hayaan ninyo Tadelius… Berna. Ako muna bahala sa anak niyo. Hahaha!" Sabi nang pinuno nila.

"Sa ngayon ay ipaghanda niyo muna para sa selebrasyon natin mamayang gabi. Hahaha!" Dagdag pa nang pinuno nila.

"Punong Punchong Wandu ako na bahala mag anunsyo para sa selebrasyon natin mamaya sa mga kapitbahay nating mga Babaylan." Sabi ni Tandang Domeng kay Punong Punchong Wandu.

"Sige Domeng. Baka maglalasing ka na naman sa mamaya sa inumin mong tuba. Hahaha!" Sagot ni Punong Punchong Wandu kay Tandang Domeng na may halong biro.

"Pinuno naman oh. Bihira lang eh." Sagot naman ni Tandang Domeng sa kanya.

"Hahaha! Sige alis muna kami ni Berta. Berta, tara na. Hahaha!" Paalam niya.

Makalipas ng ilang oras, alas otso na nang gabi ay ipinagdiriwang nila ang pagbabalik ni Berta Montalban. Parang piyesta ang selebrasyon nila ngayon. May nag lilitsonan pa ng baka at baboy, may nagpakitang gilas sa kakayahan nila, may nagkantahan, nagpatunog ng musika, may sayawan malapit sa malaking apoy na nilibot nila at may mga batang nagtakbuhan pa.

Kay gandang pagmasadan ang selebrasyon nila. Nakaupo sina Berta, Tadelius, Berna, Tandang Domeng at iba pa. Habang ang pinuno nila na si Punong Punchong Wandu ay nakaupo sa may gitnang bahagi na pinalilibutan nila ang nagliliyab na malaking ng apoy o bonfire. Rinig nila ang nagpalakpakan mga kasama nila habang pinagmasdan nila amg sumasayaw malapit sa malaking apoy.

Para sa kanila ay nanumbalik ang sigla at katahimikan sa baryong tinitirhan nila dahil sa kaguluhang nangyari kanina. Nagkaroon muna nang kunting katahimikan sa mga sandali dahil nagsalita ang pinuno nila sa gitna ng selebrasyon.

"Mga alugod kung kasama! Nais kung iparating sa inyo ang maliligayang gabi para sa inyo. Yun ay ang muling pagbabalik ang anak ng pamilyang Montalban na si Berta." Talumpati ni Punong Punchong Wandu sa mga kasama niyang Babaylan.

Pumalakpak ang mga ka tribu nila para kay Berta Montalban.

"Simula noong umalis si Berta Montalban dito sa baryo natin ay parang may kulang sa atin. Bago siya umalis noon ay humingi muna siya ng permiso sa akin. Taos puso ko naman tinanggap para narin sa kanyang pangarap. Upang makamit ang kanyang pangarap. Ang pangarap nya iyon ay kanyang natupad. Parang ibon na malaya ang lipad." Parang tula ang talumpati nang pinuno nila na si Punong Punchong Wandu para sa pagbabalik ng apo nilang si Berta.

Lalo nagpalakpakan ang mga ka tribu nila.

"Woooo! Maligayang Pagbabalk Berta!" Binabati si Berta sa mga katribu niyang Babaylan.

Napahanga si Berta sa talumpati ng kanyang pinuno na si Punong Punchong Wandu. Kaya naman ay ang sakit, puot at galit niya na nararamdaman noon ay napalitan ng katahimikan, kaginhawaan at kapayapaan sa kanyang sarili. Kaya nagpasalamat siya sa mga katribu niya.

"Maraming… Maraming… Salamat po sa inyo mga katribu ko lalo sa iyo Lola at pati narin sa inyo Nay.. Tay.." Pasalamat niya at sa wakas ay niyakap na rin nya ng sabay ang mga magulang niya.

Umiiyak sa kaligayahan ang mga magulang ni Berta. Matapos ang talumpati nang pinuno na yun ay muli nagpatuloy ang mala piyesta g selebrasyon.

Makalipas ng ilang minuto ay lasing na lasing na si Tandang Domeng habang kasabay niya sa inuman ang mga kalalakihan. Kahit sa edad niya ay malakas pa rin si Tandang Domeng marahil sa kanyang kinakain niya at sa pagiging Babaylan. Nakita niya ang dalagang laging pinipilyohan niya. Nakatingin ito sa kanya at nakangiti ito. Kaya tumayo siya at pinuntahan niya ito.

"Paumanhin po… Hehehe… ako pala si Domeng. Ano pangalan mo inday?" Tanong niya sa dalaga.

"Hay nako Tandang Domeng pauli-ulit mo nalang yan tinatanong mo sa akin. Hihihi!" Sagot at may pagkapilyang sabi ang kausap ni Tandang Domeng.

"Hahaha! Pasensya na Inday Badidat medyo nakainum na kasi ako eh." Napakamot nalang sa ulo si Tandang Domeng.

"Umupo ka dito sa tabi ko Tandang Domeng. Hihihi!" Sabi ni Inday Badidat sa kanya. Si Inday Badidat ay kwarentay anyos na dalaga pero hindi ito nakapag-asawa dahil na rin sa kanyang ugali na may pagkapilya at kahit sinu-sinong lalaki ang natikman niya.

"Lalo kang gumaganda Inday. Hehehe!" Binobola niya si Inday Badidat.

"Hihihi! Ikaw talaga Tandang Domeng." Kinikilig naman itong matandang dalaga na si Inday Badidat. Lumapit si Tandang Domeng sa tinga ni Inday Badidat pagkatapos ay binulungan niya ito.

"Tara sama ka sa akin bahay ko. Hehehe!" Bulong ni Tatay Domeng kay Inday Badidat. Lumilingon muna si Inday Badidat sa paligid na nasa gitna ng mala piyestang selebrasyon. Pagkatapos ay tumayo siya at sumama kay Tandang Domeng.

"Sige! Hihihi!" Tinanggap ni Inday Badidat sa alok ma sumama siya papunta sa bahay ni Tandang Domeng.

Makalipas ng ilang minuto ay nakarating na sila sa bahay kubo ni Tandang Domeng. Nang pumasok na sila ay sinunggaban agad ng halik ni Inday Badidat sa labi ni Tandang Domeng.

"Hmmmmmpphhh!" Nag espadahan ang kanilang dila sa loob ng kanilang labi.

Ilang segundo lang ay inalis nila ang mga dilang nag eespadahan sa loob ng kanilang labi. Lasang lasa ni Inday Badidat ang tuba sa bibig ni Tandang Domeng.

"Sarap pala ng ininum mo kanina Tandang Domeng. Nalalasing ako sa iyo. Hihihi!" Pilyang sabi ni Inday Badidat kay Tandang Domeng.

"Hehehe! Tila nagustuhan mo talaga ang kamandag ko Inday." Sagot naman ni Tandang Domeng kay Inday Badidat.

"Hihihi! Tara na nga sa kwarto mo!" Sabik na sabik si Inday Badidat saky Tandang Domeng.

Ang mga kamay nakasuot na sa loob nang kasuotang pang-itaas ni Inday Badidat. Malaya nang pinag-lalamas ang dalawang tayung-tayong mga suso ni Inday Badadit. Habang si Tandang Domeng ay nasa likod ni Inday Badidat.

"Hmmmm.. Uuuugghhh!... Sarap ng ginawa mo Tandang Domeng!" Nasasarapan si Inday Badidat sa ginagawa ni Tandang Domeng.

Biglang hinalikan ni Tandang Domeng mula sa likod. Napabaling tuloy ang mukha ni Inday Badidat pakaliwa.

Niyakap pa sya nang mahigpit nang ni Tandang Domeng habang pinagsasawa ang dalawang kamay sa mga suso nya. Naramdaman din ni Inday Badidat ang matigas na namang kahabaan ni Tandang Domeng na dumikit sa may hiwa nang puwitan nya.

Di tuloy mapigilang mag-init si Inday Badidat. Pumasok na sila sa loob ng kwarto ni Tandang Domeng pagkatapos ay ipiniwesto niya si Inday Badidat sa gilid ng papag niya.

Naghinang na naman ang mga labi nang dalawa. Ang mga dilang maiinit nag-paikot-ikot sa isa't-isa. Sobrang init at alab na agad. Kapwa lubhang sabik na naman para sa isa't isa.

Habang naghahalikan ay agad hinubaran nila angkmga kasuotan. Kapwa sila nagmamadali ilang sandali lang ay saglit at mabilis nawala ang mga hadlang sa mainit na pag-uulayaw nilang dalawa. Lumantad ang kaygandang katawan ni Inday Badidat kahit kwarentay anyos na.

Halos mabaliw na si Tandang Domeng sa nakikita niyang magandang katawan ni Inday Badidat.

"Inday… Nakakagigil ka…" Bulong ni Tandang Domeng sa kanang pisngi nang ni Inday Badidat.

Ganun din naman si Inday Badidat. Nang makita niya ang may kakisigan katawan ni Tandang Domeng ay naglalaway siya kahit matanda na si Tandamg Domeng. Nag-iinit ng husto ang pagnanasa ni Tandang Domeng sa kalgitnaan nilang carnal na pangyayari.

"Tandang Domeng… Hmmm… Uuuggghhh!" Ang mga kamay ni Inday Badidat ay wala ring tigil sa paglamas sa iba't-ibang parte nang katawan nang matandang pinagnanasa niya.

Paghiga ni Inday Badidat sa may papag ay nakabuka na ang mainit na mga hita nito. Si Tandang Domeng nama'y nasa gitna na ring nang masarap na kandungan ni Inday Badidat.

Agad nakatutok ang naghuhumindig na kahabaan sa mainit at madulas na hiwa. Ang mga kamay ni Inday Badidat ay nasa may likod na kaagad nang bandang puwitan ni Tandang Domeng.

Nararamdaman niya mga nangungulubot ng balat sa puwet ng matanda. Hinihila na ang bewang nang matanda bilang imbitasyon.

"Uuuuuugggghhh! Tandang Domeng!" Ang napa-ungol na si Inday Badidat dalaga nang dumulas ang pinaka-ulo nang buong katigasan ni Tandang Domeng sa masabaw na nyang hiyas.

"Ahhhh! Puta! Ang sarap mo Inday Badidat!" Si Tandang Domeng habang napapamura at dahan-dahang umuulos ang tumutuhog ng batuta sa masarap na lagusan.

"Tandang Domeng! Ang sarap mo! Uuuuugghhh! Kahit matanda ka ay wala kang pinagkaiba sa mga lalaking nakasagupa ko sa mundo ng carnal…

Uuuuugghhhh!" Kagat-kagat pa ni Inday Badidat ang isang tenga ni Tandang Domeng sa panggigigil.

Mainit na agad ang mga hugpungan! Pagsagad nang buong kahabaan ni Tandang Domeng sa mainit at madulas na kailaliman, urong-sulong na agad ang puwitan nang matanda sa masarap na kandungan nang dalaga.

"OOHHH!! UUUGGHHH!! TANDANG DOMENG!! ANG SARAP!! ANG SARRAPP-SARAPP!!" Hindi mapigilang mapalakas ang boses ni Inday Badidat.

Wala siyang pakialam kung may makirinig sa kanya pero sigurado siyang wala dahil abala sa selebrasyon ang mga kapitbahay nila.

Napayakap na naman ang mga kamay, hita at binti sa mainit na katawan ni Tandang Domeng. Tila ayaw nang pakawalan ang pagkaka-sugpong nang mahabang pag-aari.

Tuwing huhugot ang matanda ay sinusundan agad nang seksing balakang ang kahabaan na yun.

"KREK!! KREK!! KREK!! KREK!! KREK!!" Kasabay ang mga ingay na gawa nang papag na gawa sa kawayan sa mainit na pagtatalik nang dalawa.

Pabilis nang pabilis naman ang paghindot nang matandang sa kandungan ni Inday Badidat.

"Uuuuggghhhh!! Malapit na! Malapit na ako!!" Napatiling si Inday Badidat.

Lalo namang ginanahan si Tandang Domeng. Lalong niyang binilisan ang pagbayo halos madurog ang seksing katawan nang kinakantot na dalaga sa tindi nang pagbayo.

"Humpp! Humpph!! Hummphh! Malapit na rin ako Inday!!" Naramdaman ni Tandang Domeng na malapit na siya sa sukdulan.

"Oohh!! Oohh!! Oohh!! Oohh!!" Ang mga ungol nang dalaga na si Inday Badidat palakas na rin nang palakas.

Buong gilas ang pagsalubong nang kahiyasan sa bawat paglusong nang mahabang katigasan. Malapit na naman sa rurok ang dalawang na nasa mundo ng carnal.

"OOOOOOOHHHHHH!!!!" Kapwang naabot na nila ang tuktok ng carnal.

Balik sa eksena ng noon ni Berta kung saan ipinagdiriwang ang pagbabalik niya sa probinsya…

Habang pinagmasdan nila ang malaking liyab ng apoy, nagsalita si Punong Punchong Wandu sa kanya.

"Hahaha! Berta… Alam kong kaunti na ang nabibilang ko oras sa mundo." Sabi nang pinuno niya.

"Lola… Huwag ka naman ganyan magsalita. Malakas kapa naman. Sige lola hayaan mong alagaan kita tutal nakapagtapos naman ako mg nursing. Hihihi!" Kumbinsi ni Berta kay Punong Punchong Wandu.

"Hahaha! Hanggang ngayon ay ganyan parin ang pakikitungo mo sa akin apo ko simula noong bata kapa. Hahaha!" Sabi ng pinuno niya.

"Anak, hayaan mo ang pinuno natin. Andito naman kami ng tatay mo." Paglalambing nang ina niyang si Berna.

"Sige lang nay dahil nandito na ako lalo hahaba ang buhay ni Lola. Hihihi!" Tila ang maynagbago sa asal ngayon ni Berta kumpara noong nagtratrabaho siya sa hospital na napakasungit.

"Patawarin ninyo ako ulit nay.. tay… ha. Handa akong pagbayaran sa mga ginagawa ko kanina." Humingi ulit ng tawag si Berta sa mga magulang niya.

"Anak.. Okay na yun ang importante nandito kana sa piling nang nanay mo." Sabi nang tatay niya na si Tadelius.

"Hahaha!" Napatawa si Punong Punchong Wandu.

Nang tumayo siya at ang anunsyo ulit sa mga katribu niya.

"Bueno! Ipagpatuloy ko ang kwento tungkol sa pinagmulan ng Agimat ng Uruborus at ang madilim na kasaysayan sa nangyayari sa ating mga ninuno ang Digmaang Nigromansya." Sabi niya.

Kaya nagkaroon muli ng katahimikan pagkatapos ay nagsiupuan ang mga katribu niya sa mga kanilang upuan.

Hinubad niya ang suot ng mahabang kwintas kung saan nakasabit ang Agimat ni Uruborus. "Sa loob ng libu-libong taon, ang perlas ng silanganan na kinatatayuan natin ngayon ay umaapaw kasaganahan at pagkakaisa ng mga iba't ibang nilalang noon." Kwento ni Punong Punchong Wando sa mga katribu niya.

"Ang nilalang na nagkakaisa ito'y binubuo ng apat na pangkat. Una ay ang Engkanto at Engkantada. Pangalawa ay tayong mga Babaylan. Pangatlo ay mga duwende. Pang-apat…." Pagputol niya at nagkaroon ng kunting katahimikan.

Ang apoy naman na nagliliyab sa harap nila ay unti-unting humihina.

"Ang pang-apat na yun ay mga Maligno!" Dugtong ni Punong Punchong Wandu.

Nagulat sila sa sinasabi nang pinuno nila dahil hindi nila alam na kaalyado pa nila noon ang mga maligno.

"Ano pinuno?! Kasama pala natin mga maligno noon? Paano? Eh sila yung mga mabagsik, sakim at mapangahas na nilalang na yan. Mga masasama sila pinuno." Sabi ng isang katribu nila.

"Hahaha! Hindi pa ako tapos dito mga alugod kung Babaylan. Hayaan nyo ako ipagpatuloy ang kwento para malinawagan kayo. Hahaha!" Sabi niya habang tumatawa sa katribu niya.

"Kahit ganyan ang mga maligno noon ay ipinagpatuloy nila ang pagkakaisa. Ang apat na pangkat ay nagtayo ng isang santuwaryo ng mahika, karunungan at pagkakaisa." Kwento niya.

"At para narin sa kanila kanilang sinasamba ng mga dakilang diyos. Sa atin ay ang Dakilang Bathala na si Tungkung Langit. Sa mga duwende ay si Dakilang Bathala na si Dvalin. Sa mga Engkanto at Engkantada ay si Dakilang Bathala na si Emre. Panghuli ay Dakilang Bathala na si Sitan para sa mga maligno." Kwento nang pinuno nila. Napahanga sila sa kwento ni Punong Punchong Wandu dahil kung gaano kapayapa noon ang mga kasama nilang ninuno.

"Napakasaya noon ang pamumuhay ng ating mga ninuno hanggang sa…." Putol niya at ilang sandali ay nagpatauloy siya sa kwento ng kasaysayan ng mga sinaunang Pilipino.

"Iyon ay dumating matinding banta para sa mga apat ng pangkat namumuhay noon. Ang mga dyablo!" Dugtong sabi niya at nahintakutan ang mga katribu niya.

"Tapos ay nagbago ang balanse ng apat na pangkat. Dyablo ng hangin, dyablo ng lupa at dyablo ng tubig. Kinubkob ng mga nilalang ang lupang silanganan na tinirhan ng mga ninuno natin na walang katapusan, araw at gabi. Ang karamihan ay tumakas, umanib lalo na ang mga maligno!" Gulat na sabi niya.

Napakamao ang kaliwang palad ni Punong Punchong Wandu habang hawak pa rin niya ang Agimat ng Uruborus sa kanang kamay niya. "Ang iba sa ating mga ninuno ay humingi ng dasal sa kanila kanilang Dakilang Bathala. Pagkatapos ay binigyan sila ng maykapal ang kapangyarihan na ginamit ng mga Dakilang Bathala noong malawakang digmaan. Upang ipatawag ang mga natutulog na dambuhalang makapangyarihang nilalang. Ang Bakunawa, Minokawa, Ketu, Laho, Tambanakawa, Bawa at Arimoanga." Sabi ni Punong Punchong Wandu.

"Nakakakilabot pero nakakamangha dahil akala namin mga Bakunawa lang ang pinakamalakas na maalamat na nilalang. Marami pala sila." Manghang sabi ni Berta.

"Grabe nahintakutan kami pinuno." Sabi naman ibang katribu niya. "Hahaha! Sige ipagpatuloy ko ang kwento. Matapos nila ipinatawag amg mga makapangyarihan nilalang na ito ay inutos nila ito para labanan ang mga mananakop. Ang labanan ay tumagal ng maraming siglo hanggang sa wala na natirang kapangyarihan ang mga nilalang na ito. " Biglang nalungkot si Punong Punchong Wandu.

"Lubhang makapangyarihan ang dyablo na ito. Dahil ultimo ang Dakilang Bathala nilay wala ng sapat na kapangyarihan para labanan ang makapangyarihang dyablo na ito." Kwento niya pero habang ang mukha niya ay malungkot pa rin.

"Dahil ang dyablong kinalaban nila ay may hawak na libro." Sabi ni Punong Punchong Wandu sa katribu niya.

"Anong libro yun pinuno?" Tanong ni Tadelius sa pinuno niya.

"Ang libro na yun ay ang Aklat ng mga patay na dyablo o mas kilala bilang Demon Necromonicon. Mapa hanggang ngayon ay hindi parin natin alam kung ano ang pinagmulan ng Demon Necromonicon na hawak mg pinakamakapangyarihang dyablo na iyon." Kwento ng pinuno nila.

"Teka lola, may pangalan bang pinuno ng mga dyablo na kinalaban ng mga ninuno natin noon?" Tanong ni Berta kay Punong Punchong Wandu.

Lumingon si Punong Punchong Wandu sa kanya at nakangisi ito.

"Hayaan mo ipagpatuloy ko ang kwento apo. Malalaman mo rin yan." Sabi ng pinuno niya.

"Ahh! Ehh! Hehehe! Sige Lola." Napakamot tuloy si Berta sa hiya.

"Ang mga hindi namatay sa labanan binihag at kinain ng mga dyablo na iyon. Ang pangalan ng hari mga dyablo nanakop sa lupang sinilangan na tinirhan ng mga ninuno noon ay ang Hari ng mga Dyablong Nigromante… Si Chrollo!" Gulat na sabi niya.

"Kampante si Haring Chrollo sa panunungkukan niya nagtagal ng ilang siglo ngunit…." Putol na sabi ng pinuno at ilang saglit ay nagpatuloy siya. "Sa ikalabing anim na siglo kung saan aksidenteng napadpad ang mga Kastila dito sa lupang silinganan ay nasaksihan noon ang mga pari na galing sa bansang Espanya ang bangungot na sinapit sa mga ninuno natin noon. Kaya inutos ng mga pareng Kastila ang kasamahan nila para bumalik sa Espanya para iulat ang nangyayaring makahindik balahibo ang sitwasyon dito noon. Ilang buwan ang nakalipas ay nakarating dito sa lupang silanganan ang binansagan nilang tagapagtanggol at tagapagligtas ng sangkatauhan laban sa mga kampon ng kadiliman." Ipinaliwanag na rin niya kung paano nagsimulang iligtas ang Pilipinas noon.

"Tinuturing ito mga Kastila ang taong tagapagligtas noon bilang Banal na Mandirigma o Holy Warrior. Hindi rin nila ito alam kung ano ang pinagmulan ang taong ito dahil isa daw siyang immortal." Paghangang sabi niya.

Umilaw ang hawak niyang Agimat ng Uruborus. "Kaya nagsanib pwersa ang mga ninuno nating Babaylan, Engkanto at Engkantada, at duwende habang kasama nila ang taong binansagan nilang Banal na Mandirigma at mga sundalong Kastila laban sa makapangyarihang dyablo ng nigromante. Nagtagal ng isang linggo ang labanan. Pero marami ang namatay sa labanan na yun. Ang iba ay sumuko at tumakas. Nakuha nang tagapaligtas ang librong Necromonicon pagkatapos ay ibinigay ito sa mga Babaylan para magbantay sa aklat na ito. Hindi lang yun ibinigay rin sa atin ng tagapagligtas ang Agimat ng Uruborus para mag mistulang susi kung sakaling muling gagamitin naman sa kasamaan ang Necromonicon." Kwento niya.

"Kaya pala ang pinagmulan ng Agimat na yan ay galing pala sa taong tagapagligtas sa ibayong dagat." Sabi ng mga katribu niya.

"Dyan nagtatapos ang kasaysayan ng Digmaang Nigromansya." Dugtong sabi ng pinuno nila.

"Bueno! Malalim na ang gabi. Babalik na ako sa kagubatan para magdasal at pagkatapos ay matulog. Hahahaha!" Isinuot ni Punong Punchong Wandu ang kwintas niya pagkatapos ay pabalik sa kagubatan kasama ang kapwa niyang Babaylan.

"Anak balik na tayo sa tirahan para makapagpahinga na tayo." Sabi nang ina niyang si Berna.

"Sige nay. Ako rin inaantok na ako." Sagot naman ni Berta sa ina niya.

Tumayo na sila mula sa kinauupuan nila pagkatapos ay lumakad pabalik sa kanilang tahanan. Ilang minuto ang nakalipas ay nakarating na sila sa kanilang tahanan.

"Anak, una na kami ng nanay mo ha. Ikaw na bahala dito kung matutulog kana o hindi pa." Sabi ng tatay niyang si Tadelius.

"Sige po." Niyakap at binebeso beso niya ang nanay at tatay niya bago pumasok sa kwarto.

Nang nasa kwarto na Berta ay nagbihis na siya ng pantulog pagkatapos ay humiga na siya para matulog. Ilang minuto ang nakalipas ay nakatulog ng mahimbing si Berta.

Sa gitna ng mahimbing ng tulog niya ay may bumubulong sa kanya habang natutulog.

"Berta… Berta… Berta…" Sabi ng bumubulong sa kanya.

"Berta… Berta… hayaan mo tulungan kita." Bulong ulit sa kanya ang misteryosong boses.

Bigla siya bumangon at lumilingon sa paligid ng kwarto niya habang napabugnot ang mukha sa narinig niyang misteryosong boses.

Sino kaya ang bumubulong kay Berta sa misteryosong boses? Makatutulong kaya ito sa kanya o hindi? Abangan ang mga sumusunod na kabanata…

ITUTULOY…