Filipino Sex Stories
Harem I : Introduction
" Mr Dela Cruz, another zero" ang sabi ng aking professor sa subject na Transportation.
Kung kilala niyo ang ang namayapang actress na si Bela Flores, ganun ang datingan ng professor na ito.
Nakasalamin at ubod ng katarayan.
Pinakita niya sa klase ang papel bilang example daw ng mga walang pag asang estudyante.
May mga ilang estudyante ang nakatingin lamang sa kanya. Mayroon din na pasimple sumusulyap sa akin.
Sulyap ng pagka awa at ang mas masakit ang sulyap ng pagkukutsa.Nakaduko na lamang ako sa sulok malapit sa pintuan habang hiyang hiya ako.
" Mr Dela Cruz, get your paper" ang sigaw nito.
Kahit mabigat ang loob ko ay kinuha ko na ang test paper ko.Ito na ang pang apat kong bagsak na exam sa prelims.
" Dismissed" ang sigaw nito at nauna na akong lumabas.
Kaagad akong pumunta sa banyo ng aming paaralan. Tiniyak ko na walang akong kasabay. Ng matiyak ko na wala akong kasabay ay sinara ko ang pintuan nito.
Pumasok ako sa isang cubicle at sinara ko ang takip ng toilet bowl. Umupo ako at kaagad na tumulo ang luha ko.
" Di ko na kaya, bakit ko pa kasi naisipan na kumuha ng kursong Civil Engineer" ang hagulgol ko.
Ako nga pala si Juan Dela Cruz, 19 years old. Isang 4th year Civil Engineering student. Magaling naman ako sa math at science, pero hindi ko alam kung bakit bigla akong humina ngayon taon.
Isang dahilan na din siguro ay pagiging working student ko. Amuyong ako o isang utusan sa isang fastfood katapos ko sa school.
Mahirap lamang kami, ang aking pamilya ay nasa probinsya. Kaya ako lamang ang mag isa dito sa lungsod.
May maliit kaming bahay dito na aking tinutuluyan. Wala halos o minsan ay wala talaga na ipapadala ang aking magulang dahil sa hirap din sila sa buhay.
" Magaling ka, maniwala ka lang" ang laging pumasok sa akin isip kapag nahihirapan na ako at gusto sumuko.
Isa itong salita ng aking maestra sa elementarya bago ako magtapos ng pag aaral doon.
Kaya heto ako ngayon at inayos ko ang aking sarili. Kinuha ko ang luma kong panyo sa aking bulsa pinunasan ang aking mga luha sa mukha.
Lumabas na ako ng banyo. Dire diretso lang ang lakad ko. Ayaw ko na makausap muna ang sino man.
Gusto ko ay makarating agad ako sa akin trabaho at para makauwi din ako agad.
Ganoon ang bilin sa akin ng amo ko, pwede na ako umuwi basta tapos na lahat ang utos nito. Alam kasi niya na working student ako kaya hindi siya gaano mahigpit.
Kaya pumasok na ako agad sa restaurant. Dumiretso agad ako sa opisina ni Boss. Mukhang seryoso ito at may hawak na importanteng papel.
" Good Afternoon Boss" ang bati ko sa amo kong lalaki. Kamukha nito ang artistang si Romy Diaz. Ung laging binubugbog ni FPJ sa mga pelikula niya.
" Good Afternoon din Juan" ang sagot nito sa akin.
" Boss, ano pong task ko ngayon?" ang tanong ko dito.
" Juan, Iho" ang sabi nito sa akin.
" alam mo naman na mahina ang benta natin ngayon" ang sabi ni Boss.
" Boss, ibig sabihin po ba nito?" ang di ko matapos na tanong sa akin boss.
" Ito na ang final pay mo iho, papatawag na lang kita kapag nakabawi na tayo. Pasensya ka na" ang sabi ni Boss sa akin sabay abot ng envelope.
" Salamat din po" ang sabi ko dito at umalis na ako ng tuluyan.
Halos pagsakluban ako ng langit dahil sa sunod sunod na kabiguan ko.
Kaya di ko alam kung paano ako nakauwi pero heto ako ngayon sa akin kwarto. Binibilang ang huling sahod ko.
" 5000 din ito" ang sabi ko sa akin sarili.
" tatagal din ito ng isang buwan pero kailangan ko makahanap agad ng trabaho" ang pag eencourage ko sa akin sarili.
Biglang tumunog ang aking cellphone. Isang unknown number pero kaagad ko sinagot ito dahil baka sila nanay eto. Madalas kasi ay nakikitawag lang sila kaya paiba iba ang numero nila.
" Hello?" ang bati ko dito.
" Magaling ka, maniwala ka lang"
Kung kilala niyo ang ang namayapang actress na si Bela Flores, ganun ang datingan ng professor na ito.
Nakasalamin at ubod ng katarayan.
Pinakita niya sa klase ang papel bilang example daw ng mga walang pag asang estudyante.
May mga ilang estudyante ang nakatingin lamang sa kanya. Mayroon din na pasimple sumusulyap sa akin.
Sulyap ng pagka awa at ang mas masakit ang sulyap ng pagkukutsa.Nakaduko na lamang ako sa sulok malapit sa pintuan habang hiyang hiya ako.
" Mr Dela Cruz, get your paper" ang sigaw nito.
Kahit mabigat ang loob ko ay kinuha ko na ang test paper ko.Ito na ang pang apat kong bagsak na exam sa prelims.
" Dismissed" ang sigaw nito at nauna na akong lumabas.
Kaagad akong pumunta sa banyo ng aming paaralan. Tiniyak ko na walang akong kasabay. Ng matiyak ko na wala akong kasabay ay sinara ko ang pintuan nito.
Pumasok ako sa isang cubicle at sinara ko ang takip ng toilet bowl. Umupo ako at kaagad na tumulo ang luha ko.
" Di ko na kaya, bakit ko pa kasi naisipan na kumuha ng kursong Civil Engineer" ang hagulgol ko.
Ako nga pala si Juan Dela Cruz, 19 years old. Isang 4th year Civil Engineering student. Magaling naman ako sa math at science, pero hindi ko alam kung bakit bigla akong humina ngayon taon.
Isang dahilan na din siguro ay pagiging working student ko. Amuyong ako o isang utusan sa isang fastfood katapos ko sa school.
Mahirap lamang kami, ang aking pamilya ay nasa probinsya. Kaya ako lamang ang mag isa dito sa lungsod.
May maliit kaming bahay dito na aking tinutuluyan. Wala halos o minsan ay wala talaga na ipapadala ang aking magulang dahil sa hirap din sila sa buhay.
" Magaling ka, maniwala ka lang" ang laging pumasok sa akin isip kapag nahihirapan na ako at gusto sumuko.
Isa itong salita ng aking maestra sa elementarya bago ako magtapos ng pag aaral doon.
Kaya heto ako ngayon at inayos ko ang aking sarili. Kinuha ko ang luma kong panyo sa aking bulsa pinunasan ang aking mga luha sa mukha.
Lumabas na ako ng banyo. Dire diretso lang ang lakad ko. Ayaw ko na makausap muna ang sino man.
Gusto ko ay makarating agad ako sa akin trabaho at para makauwi din ako agad.
Ganoon ang bilin sa akin ng amo ko, pwede na ako umuwi basta tapos na lahat ang utos nito. Alam kasi niya na working student ako kaya hindi siya gaano mahigpit.
Kaya pumasok na ako agad sa restaurant. Dumiretso agad ako sa opisina ni Boss. Mukhang seryoso ito at may hawak na importanteng papel.
" Good Afternoon Boss" ang bati ko sa amo kong lalaki. Kamukha nito ang artistang si Romy Diaz. Ung laging binubugbog ni FPJ sa mga pelikula niya.
" Good Afternoon din Juan" ang sagot nito sa akin.
" Boss, ano pong task ko ngayon?" ang tanong ko dito.
" Juan, Iho" ang sabi nito sa akin.
" alam mo naman na mahina ang benta natin ngayon" ang sabi ni Boss.
" Boss, ibig sabihin po ba nito?" ang di ko matapos na tanong sa akin boss.
" Ito na ang final pay mo iho, papatawag na lang kita kapag nakabawi na tayo. Pasensya ka na" ang sabi ni Boss sa akin sabay abot ng envelope.
" Salamat din po" ang sabi ko dito at umalis na ako ng tuluyan.
Halos pagsakluban ako ng langit dahil sa sunod sunod na kabiguan ko.
Kaya di ko alam kung paano ako nakauwi pero heto ako ngayon sa akin kwarto. Binibilang ang huling sahod ko.
" 5000 din ito" ang sabi ko sa akin sarili.
" tatagal din ito ng isang buwan pero kailangan ko makahanap agad ng trabaho" ang pag eencourage ko sa akin sarili.
Biglang tumunog ang aking cellphone. Isang unknown number pero kaagad ko sinagot ito dahil baka sila nanay eto. Madalas kasi ay nakikitawag lang sila kaya paiba iba ang numero nila.
" Hello?" ang bati ko dito.
" Magaling ka, maniwala ka lang"