Halik Sa Hangin

Im sorry adrian kelangan natin mag bawas ng tao dahil sa pandemya!, biglang bumaliktad ang mundo ng binatang si adrian matapos marinig ang mga salitang ito matapos ang 5 taon na paninilbihan sa kumpanyang pinaglaanan nya ng oras ata talento.

Lumuluhang nagligpit ng desk ang binata kasama ang ibang empleyado ng kumpanya, balisa ang lahat walang kasiguraduhan , walang katiyakan kung anong bukas ang kanilang haharapin.

Isa lang si adrian sa mga biktima ng pandemya na nag pahirap sa maraming mamayan ng ating bansa, kabilang sya sa estado na kung saan sapat lang para makapag bigay sa pamilya sa probinsya at sapat lang para mabuhay ang sarili. Sa edad na 25 anyos namasukan sya sa isang factory simula pa lang nung 20 anyos si adrian, masakit man para sa kanya katulad ng karamihan ng dahil sa responsibilidad bilang panganay mas minabuti nyang kalimutan na lang ang disploma para makatapos ang ibang kapatid.

Mabait na anak si adrian katunayan simula ng mamatay ang mga magulang nya sya ang tumayong nanay at ama sa mga magkakapatid at sumuporta sa lolo at lola nya.

Masakit man para kay adrian minabuti na lang nya na umuwe ng probinsya dala dala ang naipon na pera para don na lang mag simula ulit ng panibagong buhay, naisipan nya na siguro sa halaga na ito na nakuha nya matapos ang limang taon na serbisyo makakapundar sya ng maliit na tindhan sa kanilang baryo.
Umaga ng martes , matapos ang pangit na simula ng linggo na yon bumangon si adrian para ihanda ang sarili sa pag uwe sa probinsya.

Adrian : eto na ata huling langhap ko ng polution dito sa maynila, pero alam ko pasasaan ba at magiging maayos din ang lahat.

Tok! Tok! Tok!

Adrian: sino namn kaya etong ang aga aga nag mumuni muni pako e istorbo na.

Dali daling binuksan ni adrian ang pinto, mahinang boses ang bumati sa ramdam ang lungkot sa napipintong pag alis..

Adrian: ikaw pala cherry, ang aga mo namn ata . Aba aba may dala ka pang pandesal..
Si cherry kabit ng landlord ni adrian, sa edad na 23 nakipag sapalaran si cherry sa maynila dahil din sa kahirapan at kawalan ng maasahan napilitang kumapit sa patalim ito. Lihim namn nilang tinago ni adrian ang relasyon dahil kilala si manong steve na tirador sa tondo.

Cherry : adrian nabaltaan ko kay steve na aalis ka na daw ngayon para umuwe sa inyo huhu

Adrian : oo cherry alam mo namn wala nakong trabaho, mahihirapan nako bayaran ang upa ko dito.

Cherry: wag moko iwan dito adrian , isama moko please huhuhu.

Adrian : cherry gusto ko man kaso alam mo namn na hirap din ako sa buhay..
Niyakap ni adrian si cherry ng mahigpit, hinalikan ni adrian ng mabagal ngunit may kasamang lubos na pag mamahal ang mapupulang labi ni cherry.

Adrian: cherry uhmm hindi ko makakalimutan ang labi mo

Cherry : adrian mahal kita (kasabay ng luha sa mga nata nito)

Dahan dahan hiniga ni adrian si cherry sa maliit na kama, habang tinatanggal ni adrian ang mga saplot nito nakatingin lang si cherry sa muka ni adrian at bakas sa mga mata neto ang pag uubaya.
Hindi din nag tagal sa huling pagkakataon tumanbad kay adrian ang perpektong katawan ng dalaga, sinimulan ni adrian na dilaan ang tenga neto pababa sa leeg.
Hindi pinalagpas ni adrian lamasin ang suso nito at dilaan ang paligid ng utong ni cherry, nagpaubaya na si cherry tanging ungol at hawi sa buhok na lang ni adrian ang naiganti neto.
Pababa na sa pusod ni cherry ang dila ni adrian habang pinipisil ang utong nito na nag pabaliw sa dalaga, narating ni adrian ang panty nito na inamoy amoy pa nya at dinilaan bago tuluyang tangalin ang panty neto..
Nag simula si adrian laplapin ang hita neto at halikan ang mga paa neto , bago simulan na kainin ang puke ng dalaga.
Halos hindi na mapakali si cherry kung ano ang gagawin dahil sa lalim ng inaabot ng dila ni adrian, rumagasa ang katas ni cherry na nagpa ngiti kay adrian. Hinatak pataas ni cherry ang ulo ni adrian at doon nag halikan sila palitan ng laway dila sa dila.
Tuluyang hinubad ni cherry ang suot na boxer brief ni adrian at doon kumawala ang galit na burat niya, dinilaan nito ang kabuuhan bago isubo ng dahal dahan.
Ungol at hawak sa ulo ang naiganti ng binata habang subo subo ni cherry ang burat ng binata, banayad dahan dahan buong buo ganyan sinubo ng dalaga ang alaga ng binata. Nagka tinginan ang dalawa senyales na oras na para pag isahin ang katawan nila, nakaupo si adrian ng sumampa si cherry sa kanyang hita, dahan dahan binaon ni cherry ang alaga ni adrian habang nilalap lap ng binata ang leeg ni cherry dahan dahan na binabayo ng dalaga ang alaga nito.
Alam ng dalawa na huling beses na nila itong nag tatalik at wala ng oras , kaya namn hindi na nag atubili si adrian inihiga na nya si cherry , at binayo nya ito ng buong pagmamahal mariin pero dahan dahan , sagad pero banayad tanging sa mga mata lang sila nag uusap.
Ramdam ni adrian ang pamumuo sa kanyang bayag na mariin namn ang pag sumamo ni cherry na wag hugutin pakiusap nito gusto nyang dalhin ang anak ni adrian.
Wala ng oras na sinayang si adrian dahil na din sa libog at pag mamahal kumawala ang tamod nito sa sinapupunan ni cherry at isang hindi makakalimutang halik ang pinag saluhan nilang dalawa..

Alas tres ng hapon ng marating ni adrian ang terminal ng bus , sakto namn dahil sa pandemya wala gaanong pasahero at nakakuha agad ito ng maayos na upuan pauwi ng bicol.
Naging maganda ang byahe ng bus para kay adrian dumating sya bicol bandang alas singko ng madaling araw medyo natagalan kase dahil naputukan sila ng gulong.
Sumakay si adrian ng tricycle papasok sa kanilang brgy, sa arko ng kanilang brgy isang magandang babae ang nakatayo at tila may inaantay.
Tinignan maigi ni adrian ang babae habang umaandar ang tricycle at tila parang pamilyar ang muka ng babae sa kanya, ng makalagpas ang tricycle naisipan ni adrian na ibaling ang tingin sa harapan ngunit pag silip nya sa salamin sa loob ng tricycle napansin nyang nakatitig na ang dalaga sa kinaroroonan nya. Hinayaan namn ito ni aderian at umidlip muna dahil halos 1 oras pa ang byahe ng tricycle.
Makaraan ang isang oras sinalubong si adrian ng kanyang lolo at lola , dito na linag tapat ni adrian lahat. Naluluha man ay nagpaka lalaki ito at hinarap ang lahat, naintindihan namn ito ng mga matanda at sinabhan na huwag mag alala at pagtutulungan nilang lahat ito.

Biyernes ng umaga, pag dilat ng mata ni adrian bumalik sa isip nya ang dalaga na nakita nya sa arko nais nya sana tanungin sa lolo at lola kaya lang mas minabuti nyang maglakad lakad sa dalampasigan para makapag isip isip kung pano mag sisimula .

Habang nag kakape sa dalampasigan, namataan ni adrian ang dalaga na halos kamuka ng nakita nya sa arko . Noong una ay akala nya ay namamalikmata lang sya pero kinalaunan namukaan nya na ito dahil sa maamong ngiti ng dalaga..

Adrian: CARLAAAAAAAA!!

Si carla ang kababata ni adrian, ang babaeng naiwan ng binata bago ito lumuwas ng maynila para makipag sapalaran, ang babaeng pinangakuan nya na babalikan at makakasama habang buhay..

Carla : ( naka ngiti kay adrian)

Adrian: huy kamusta kana ?? Kilala mo paba ako?

Carla: oo namn adrian, pano ko namn makakalimutan yung lalaking nangako sakin na ako lang ang mamahalin habang buhay ( ngiti pa nito)

Adrian :nako carla pasensya kana madaming ngyare, mahabang kwento kase e.. (sagot ng binata)

Adrian: bakit andito ka ? Ang aga aga pa tska ang layo neto sa bahay nyo a..
Carla: ahh wala namn gusto ko lang kase makita yung bukang liwayway tska naalala mo bago ka umalis dito sa kubo nato ngyare lahat ( nahiya itong tinakpan ang kanyang mga mata)

Adrian : ahh eee ( nahihiyang sumagot ang binata)

Doon nga binalikan ng dalawa ang mga alala ala ng nakaraan, ninamnam ang nga pangako sa isat isa nung kabataan nila , para silang mga bata na sa panandaliang panahon ay naibalik ang ngiti na walang pangamba. Nagpaalam na ang binata sa dalaga dahil kelangan pa nyang pumunta sa bayan para mamili ng mga pangunahing paninda. Sumagot namn ang dalaga .

Carla: BUMALIK KA HA ,AANTAYIN KITA.

Sa palengke kasama ang lola ni adrian, namili sila ng paninda, bili dito bili doon makalipas ang 2 oras ng pamimili nag pasya sila na umuwe na at ihanda ang mga pinamili. Sa bahay ng mag anak , masayang inayos ni adrian ang mga paninda nito.
Samantala habang nag aayos ng paninda si adrian , dumaan namn ang kababata nito na si kulot. Agad namn binati ni kulot ang kaibigan

Kulot: hoy adrian langya namn dumating ka pala di ka nag sasabe sana ay nakapag handa kame .

Adrian : paswnsya na pare wala din kase ako mapapa inom gawa ng minalas sa maynila.

Kulot: nako wala yon para namn bago ng bago to.. ano mamaya daan ka sa bahay mag inom tayo ako ang bahal bagong sahod ako sa sakahan ngayon.

Adrian: nako sige pare tapusin ko lang tong ginagawa ko.

Pasado alas siete ng gabe ng magpaalam si adrian sa lola nya para pumunta kala kulot, habang nasa daan sa dalampasigan namataan nya si carla na nakatayo at nakatingin sa kanya.

Adrian: oh carla gabe na bakit andito kapa?

Carla: INAANTAY KITA ADRIAN

Adrian: nako nag biro ka nnamn simula kanina nag antay ka? .

Carla: simula pa noon adrian inaantay na kita.
Adrian : nako puro ka biro halika na nga ihahatid na kita sa inyo, tutal papunta namn ako kala kulot para uminom ..

Pumatak namn ang butil ng luha sa mata ni carla ng banggitin ni adrian ang pangalan ni kulot..

Adrian: huy anong ngyare sayo ??( pag aalala ni adrian)

Carla: wala adrian sige na lumakad kana , aantayin ko na lang si itay dito..

Adrian :sigurado kaba ? Baka hindi dumating si ka pedring.

Carla : dadating yun adrian, GABE GABE PUMUPUNTA SI ITAY DITO.

Adrian: osige mauna nako( pag tataka namn neto)

Habang naglalakad si adrian papunta sa bahay ni kulot, nakasalubong namn nya si ka pedring na lasing na lasing at tila wala sa sarili..

Adrian: oh manong pedring kanina pa kayo inaantay ni carla don sa may kubo, kayo namn kababae non tao pinag aantay nyo.

Ka pedring: phutchang ina mo , bakit bunalik kapa? Hayop ka!! Anong si carla nag aantay?! Putangina mo!!( sabay takbo ni ka pedring palayo kay adrian)..

Takang taka namn si adrian sa inasal ni ka pedring pero dahil nga alam nyang lango sa alak ay pinabayaan nya na lang ito..
Sa bahay ni kulot masayang nag iinuman ang mag barkada, hangang nabanggit ni adrian si carla.

Adrian : pareng kulot naalala mo ba si carla?

Tahimik na tumatagay si kulot.

Adrian : uy pare may tinatanong ako e.

Balisa si kulot at tila pinag papawisan ng malamig.

Kulot: pare inom na lang tayo sayang ang gabe.

Hindi namn na kinulit ni adrian si kulot dahil sa hiya na din neto na sya na nga ang galing sa maynila ay sya pa itong nailibre ..
Masayang natapos ang inuman ng dalawa at napag pasyahan ni adrian na doon na lang muna sa bahay ni kulot magpalipas ng gabe tutal ay lasing namn na ito. Sa kasarapan ng tulog ni adrian bandang alas tres ng madaling araw ng gisingin sya ng malamig na hangin, wari nya ay isang halik ang gumising sa kanya galing kay carla..

Kinaumagahan sa bahay nila adrian, naghahanda ng almusal ang lola nito at ang lolo namn ni adrian ay nagkakape ng makauwe eto.

Lolo: oh apo halika na magkape ka mukang napalaban ka sa inuman kagabe a.

Adrian :oo nga lo pinagbigyan ko lang si kulot at minsan lang namn.

Masayang nag kwentuhan ang mag lolo habang nag aalmusal, nabanggit ni adrian ang ama ni carla na lasing na nadaanan nya ngunit wala man lang reaction sa mga matanda tanging tungo lang ang naisagot neto. Hangang sa mabasag ang katahimikan sa loob ng kanilang pamamahay ng simulang mag kwento ni adrian ang tungkol kay carla simula ng pag dating nito sa baryo gang sa araw araw nilang pag uusap at kwentuhan. Masayang nag kwento si adrian tungkol kay carla,bakas sa lolo ni adrian ang gulat at pangamba sa sinasambit ng apo ang lola namn ni adrian ay tumalikod sa kanila at lihim na napaiyak sa mga kwento ng apo.

Adrian: nako la kung makikita nyo lang si ca...

Lolo: tama na apo.

Adrian: pero lo nako matutuwa kayo kay car..

Lola: apo tama na huhuhuhu!!! ( pasigaw na hagulgol).

Lolo: pumasok ka muna sa loob ng kwarto matilda ako ng bahal magpaliwanag kay adrian

Humahagulgol na pumasok si lola sa kwarto, bakas sa muka ni adrian ang lubos na pag alala at pag tataka sa reaction ng kanyang lolo at lola. Nag simula namm mag paliwanag si lolo na nagpabago sa ngiti ni adrian.

Lolo: makinig ka apo, ang mga susunod kong sasabihin ay maaring ikasakit mo at ikagulat pero panahon na para malaman mo ang mga pangyayare simula ng iwan mo ang baryo..

Itutuloy....