Filipino Sex Stories
Pagtatapat Ni Laura
Author's note:
Hello everyone, This will be my first Tagalog fiction story. I'm not used to it, but I'd like to test the waters and check if I can do a full Tagalog story. My writer's heart loves you all! I will update Hija De Puta as soon as possible. Keep safe.
See you around!
Ilang taon na rin ang lumipas mula nang umalis si ate papuntang Estados Unidos. Pagkatapos niyang makasal sa amerikanong nakilala niya sa internet ay bumukod sila at nagrenta ng apartment na medyo kalayuan sa amin.
Makalipas ang ilang buwan ay nabuntis si ate at na ayos din ang mga papeles para sa kanyang pagsama sa asawa.
Nabawasan ang saya at sigla ni Nanay. Nakikita ko minsan si itay na umiiyak habang tinitingnan ang larawan ni ate. Hindi na rin masyado nakikipaglaro sa akin ang aso ni ate sa akin. Ewan ko ba, parang nawalan ng liwanag ang bahay simula ng bumukod si ate at ng kanyang asawa. Madalang na rin tumawag si ate kay inay at sa akin pero di na niya kinakusap si itay mula nang nakalapat ang mga paa niya sa Estados Unidos. Tampuhan lang siguro iyon,
Sa kasalukuyan ay bumukod na rin ako sa isang apartment na nirentahan ko na malapit si pinagtatrabahuan ko.
Dumalaw lang ako sa bahay at kumuha ng photo albums namin ni ate at iba pang gamit. Sariwa pa rin sa akin ang mga alaala namin nila ate sa kwarto ko na konektado sa kwarto niya. Napaupo ako sa kama at kinuha ang kahon na para daw sa akin sabi ni Inay. Mga litrato namin nila Nanay, ate at ako pero bakit wala si itay. Nakita ko rin ang mga sulat ko kay ate. Mga sulat niya rin sa akin. Dyornal ni ate.
Isang taon lang ang agwat namin kaya napagkakamalan kaming kambal. Isang taon lang ang agwat namin ni ate kaya halos lahat ng mga gamit ni ate ay napapasa sa akin lalo na noong mga panahong nasa elementarya pa lang kami at hindi pa regular sa trabaho si itay. Masayahing tao si ate. Maganda. Mabait. Matangkad. Matalino. Lagi nga kaming kinukumpara simula nung bata pa kami hanggang sa naka tapos kami sa kolehiyo. Nung una ay wala lang yun sa akin pero dumating ang panahon na medyo nalulungkot ako tuwing pinupuri ang aking ate sa harap ko kahit nandoon naman ako. Pero napagtanto ko, "bakit naman ako magseselos kay ate? Pareho naman kaming maganda at matalino?" Winaglit ko sa isipan ko na dapat akong magselos kay ate. Napakabait ni ate sa akin, sa kanyang mga kaibigan, sa kay itay at nanay, sa kanyang mga kaklase. Mahal na mahal din siya ng mga taong nakapalibot sa kanya.
Ako, may mga kaibigan naman ako. Medyo aktibo naman sa paaralan. Sadyang nakakapagod lang kumausap sa mga taong di ko naman kaano ano. Ayaw ko rin sila bigyan ng ngiti at pansinin kung di ko naman kilala.
Kaya di nakapagtataka ay nanalo si ate bilang SK chairman sa aming barangay at naging muse din sa basketball sa kanilang paaralan. Doon nagsimula ay pinadala siya sa ibang lugar sa Pilipinas para sa mga conferences. Naging abala si ate sa pag araral at pagiging politiko. Minsan, nakikita ko sya na natutulog sa sala na bukas ang butones at nakataas ang laylayan ng kanyang palda. Tinatakpan ko na lamang ng kumot o minsan ay ginigising ko sya para lumipat sa kanyang kwarto.
Isang araw, Lunes ng umaga ay nakita ko si ate na nakatulala sa sala at mugto ang mga mata. Akala ko ay nag away lang sila ng kanyang nobyo kaya binalewala ko lang iyon.
"Mikaela, ikaw ha? Medyo suplada ka raw sabi ng isa sa aking mga kaklase. Masaya ang maraming kaibigan" ani ni ate nang minsan ay nagkasabay kami papuntang paaralan.
"Hindi naman ako suplada, ate. Medyo masungit. Okay na ako sa kanila Toto at Rachel ano, ayaw ko na magdagdag ng sakit sa ulo" sagot ko.
"Sabagay, pero kahit na Mikay-----pero sige na nga, basta pagbutihin ang pag aaral ha? " tugon ni ate at saka nagsabi na di siya makakasabay sa pagkain para sa hapunan namin mamaya. Tumango na lamang ako.
Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay mayroong problema si ate. Naging matamlay siya pero pinipilit pa rin niyang ngumiti sa harap ng mga tao. Ginagawa ang kanyang mga responsibilidad. Nakikipagkulitan pa rin sa akin. Palakaibigan pa rin. Muntik ko nang makalimutan, 17 si ate at 16 naman ako. Naging regular na din si itay pero umalis si inay papuntang Qatar at may natitirang isang taon bago makauwi dito. Wala din kaming katulong at kaya naman naming dalawa ang maglinis ng bahay.
Itutuloy......
Hello everyone, This will be my first Tagalog fiction story. I'm not used to it, but I'd like to test the waters and check if I can do a full Tagalog story. My writer's heart loves you all! I will update Hija De Puta as soon as possible. Keep safe.
See you around!
Ilang taon na rin ang lumipas mula nang umalis si ate papuntang Estados Unidos. Pagkatapos niyang makasal sa amerikanong nakilala niya sa internet ay bumukod sila at nagrenta ng apartment na medyo kalayuan sa amin.
Makalipas ang ilang buwan ay nabuntis si ate at na ayos din ang mga papeles para sa kanyang pagsama sa asawa.
Nabawasan ang saya at sigla ni Nanay. Nakikita ko minsan si itay na umiiyak habang tinitingnan ang larawan ni ate. Hindi na rin masyado nakikipaglaro sa akin ang aso ni ate sa akin. Ewan ko ba, parang nawalan ng liwanag ang bahay simula ng bumukod si ate at ng kanyang asawa. Madalang na rin tumawag si ate kay inay at sa akin pero di na niya kinakusap si itay mula nang nakalapat ang mga paa niya sa Estados Unidos. Tampuhan lang siguro iyon,
Sa kasalukuyan ay bumukod na rin ako sa isang apartment na nirentahan ko na malapit si pinagtatrabahuan ko.
Dumalaw lang ako sa bahay at kumuha ng photo albums namin ni ate at iba pang gamit. Sariwa pa rin sa akin ang mga alaala namin nila ate sa kwarto ko na konektado sa kwarto niya. Napaupo ako sa kama at kinuha ang kahon na para daw sa akin sabi ni Inay. Mga litrato namin nila Nanay, ate at ako pero bakit wala si itay. Nakita ko rin ang mga sulat ko kay ate. Mga sulat niya rin sa akin. Dyornal ni ate.
Isang taon lang ang agwat namin kaya napagkakamalan kaming kambal. Isang taon lang ang agwat namin ni ate kaya halos lahat ng mga gamit ni ate ay napapasa sa akin lalo na noong mga panahong nasa elementarya pa lang kami at hindi pa regular sa trabaho si itay. Masayahing tao si ate. Maganda. Mabait. Matangkad. Matalino. Lagi nga kaming kinukumpara simula nung bata pa kami hanggang sa naka tapos kami sa kolehiyo. Nung una ay wala lang yun sa akin pero dumating ang panahon na medyo nalulungkot ako tuwing pinupuri ang aking ate sa harap ko kahit nandoon naman ako. Pero napagtanto ko, "bakit naman ako magseselos kay ate? Pareho naman kaming maganda at matalino?" Winaglit ko sa isipan ko na dapat akong magselos kay ate. Napakabait ni ate sa akin, sa kanyang mga kaibigan, sa kay itay at nanay, sa kanyang mga kaklase. Mahal na mahal din siya ng mga taong nakapalibot sa kanya.
Ako, may mga kaibigan naman ako. Medyo aktibo naman sa paaralan. Sadyang nakakapagod lang kumausap sa mga taong di ko naman kaano ano. Ayaw ko rin sila bigyan ng ngiti at pansinin kung di ko naman kilala.
Kaya di nakapagtataka ay nanalo si ate bilang SK chairman sa aming barangay at naging muse din sa basketball sa kanilang paaralan. Doon nagsimula ay pinadala siya sa ibang lugar sa Pilipinas para sa mga conferences. Naging abala si ate sa pag araral at pagiging politiko. Minsan, nakikita ko sya na natutulog sa sala na bukas ang butones at nakataas ang laylayan ng kanyang palda. Tinatakpan ko na lamang ng kumot o minsan ay ginigising ko sya para lumipat sa kanyang kwarto.
Isang araw, Lunes ng umaga ay nakita ko si ate na nakatulala sa sala at mugto ang mga mata. Akala ko ay nag away lang sila ng kanyang nobyo kaya binalewala ko lang iyon.
"Mikaela, ikaw ha? Medyo suplada ka raw sabi ng isa sa aking mga kaklase. Masaya ang maraming kaibigan" ani ni ate nang minsan ay nagkasabay kami papuntang paaralan.
"Hindi naman ako suplada, ate. Medyo masungit. Okay na ako sa kanila Toto at Rachel ano, ayaw ko na magdagdag ng sakit sa ulo" sagot ko.
"Sabagay, pero kahit na Mikay-----pero sige na nga, basta pagbutihin ang pag aaral ha? " tugon ni ate at saka nagsabi na di siya makakasabay sa pagkain para sa hapunan namin mamaya. Tumango na lamang ako.
Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay mayroong problema si ate. Naging matamlay siya pero pinipilit pa rin niyang ngumiti sa harap ng mga tao. Ginagawa ang kanyang mga responsibilidad. Nakikipagkulitan pa rin sa akin. Palakaibigan pa rin. Muntik ko nang makalimutan, 17 si ate at 16 naman ako. Naging regular na din si itay pero umalis si inay papuntang Qatar at may natitirang isang taon bago makauwi dito. Wala din kaming katulong at kaya naman naming dalawa ang maglinis ng bahay.
Itutuloy......
Posted in:
Mature, Reluctance