Sinumpa 6

Alas-8 na ng umaga nang makarating ako sa hardin ng mga bulaklak upang hintayin si Mang Dante. Ang paalam ko kila papa ay nais ko muling maglakad bilang ehersisyo ngayong araw kaya naman hindi na sila nagtanong pa. Alam din nila kung gaano ko kagusto pumunta sa gubat. Dahil dala ko muli ang basket ni lola ay naisipan kong pumitas ng mga berry at iba pang prutas na makukuha dito. Bukod sa mga makakaing prutas ay pumitas din ako ng mga prutas na hindi pamilyar sa akin dahil gusto kong pag-aralan ang mga ito gamit ang aklat na binigay sa akin ni lola. Habang pumipitas ako ng mga prutas ay napansin ko ang isang prutas na bilog ngunit kakaiba ang kulay nito. Sa baba nito ay kulay itim habang pumapagitna ay nagiging lila at ang pinakataas nito ay asul. Tatlong magkakaibang kulay. Nakakmangha ito at talaga namang napakaganda. Pinitas ko ang isa rito at nilagay sa aking basket na halos mapuno na rin.

Halos sampung minuto ang lumipas nang merong tumawag sa aking pangalan.

Si Mang Dante.

"Magandang umaga Ali." bati ni mang Dante.

"Magandang umaga po mang Dante." bati ko pabalik. May mga hawak itong mga kahoy. Halatang kakagaling niya lang sa pangangahoy at pagahahanap ng mga prutas dahil may hawak itong dalawang tangkay ng ubas. Ibiniba ni mang Dante ang kaniyang mga bitbit na kahoy at saka ngumiti. Napakagwapong nilalang din talaga ni mang Dante at malaking tao na halos kasintangkad lang ni papa. Nakacheckered din na polo ito na kakikitaan mo ng kalumaan. Nakamaong ito at tsinelas.

"Pasensya na at napaghintay pa kita. Nakita ko kasi ang mga ubas na ito sa daan kaya kinuha ko muna. Paborito kasi ito ng anak ko eh." sabi ni Mang Dante. Isa rin palang mapagmahal na ama si mang Dante. Natuwa ang puso ko dahil dito kasi gaya ko ay maswerte din ang anak ni mang Dante sa kaniyang ama.

"Nako wala po sakin yun. Maswerte po ang anak niyo sa inyo mang Dante. Halatang mahal na mahal niyo po siya." nakangiti kong saad.

"Mahal na mahal ko talaga ang anak kong iyon. Isa pa, siya na lang ang natititrang pamilya ko at ako na lamang ang inaasan niya." saad naman ni mang Dante.

Nalungkot naman ako dahil sa narinig. Hindi ko man alam ang pakiramdam ng hindi kumpleto ang pamilya ay alam kong malungkot iyon dahil ako man ay labis na malulungkot kong mawala sa akin ang pamilya ko. Napansin naman ni mang Dante ang pag-iba ng timpla ko kaya naman tinapik niya ang balikat ko at sinabing,

"Kahit dalawa na lang kami ng anak ko ay masaya pa rin kami. Kaya wala ka dapat ikalungkot sa sitwasyon namin. "

Tumango na lamang ako bilang tugon. Maya-maya pa ay nilandas na namin ang daan patungo sa kanilang tahanan. Habang nasa daan ay nagkwentuhan kami ni mang Dante tungkol sa buhay nila dito.

"Simple lang ang buhay dito pero hindi ka mawawalan ng pagkain. Mahiwaga dito sa amin kaya sagana sa likas na yaman at responsibilidad naming alagaan ito kundi ay maaari itong bawiin sa amin."

"Kaya po pala napakaganda ng lugar na ito at may kakaibang dala sa king pakiramdam."

Patuloy lamang kami sa pag-uusap kaya naman marami akong natutunan tungkol dito. Halos mahigit 20 minuto kaming naglalakad nang marating na namin ang tirahan nila mang Dante. Isang cabin ang kanilang tinitirhan. Nababalot ng mga halaman ang bahay ngunit pinapaganda lamang ng mga ito ang bahay. Dalawang palapag ang bahay at malawak ang bakuran nito. Inilibot ko ang aking paningin at pinagmasdan ang ganda ng kanilang bakuran. Napapaligiran kasi ito ng iba ibang bulaklak, gulay at halaman. Meron din silang maliit na lawa na kung saan may mga patong lumalangoy at lumulutang na lilies. Napakaganda ng kanilang tahanan. Mararamdaman mong inaalagaan talaga ito.

Maya maya pa ay nakarinig ako ng tahol ng aso. Paglingon ko ay may nakita akong aso na masayang tumatakbo at tumalon kay mang Dante. Dahil dito ay muntik itong matumba ngunit sa kabutihang palad ay hindi. Binaba ni mang Dante ang mga hawak nito saka lumuhod at nakipaglaro saglit sa aso. Samantalang ako ay tuwang tuwa na pinapanood sila.

Maya maya pa ay inimbitahan na ako ni mang Dante na pumasok sa kanilang bahay. Simple rin ang loob ng bahay ngunit malinis. Pinaupo ako ni mang Dante sa kanilang sofa habang tinatawag ang kaniyang anak na marahil ay nasa ikalawang palapag. Ilang sandali lang ay bumaba na rin ang isang binata na nakashorts ng maikli at oversized na t-shirt. Napakagwapo rin nito o mas maiging tawagin siyang maganda dahil sobrang ganda talaga nito. Matangkad ito ng di hamak sa akin ngunit kasing-katawan ko din. Morenong moreno din ito gaya ng kaniyang ama.

"Anak, siya nga pala si Ali." pakilala sa akin ni mang Dante kaya tumayo ako at pinakilala ang aking sarili. Nakangiti naman ito sa akin at nagpakilala din.

"Hi Ali, ako nga pala si Cairo." masayang bati nito sakin at lumapit ito sa akin saka yumakap.

"Ikinagagalak kong makilala ka Ali." sabi nito habang nakayakap sa akin. Gulat man ay yumakap naman ako dito pabalik. Masayahin din pala itong si Cairo. Sigurado akong magkakasundo kami nito.

"Mag-kwentuhan muna kayo jan at aayusin ko lang ang mga kinahoy ko." sabi ni mang Dante.

"Opo tay." nakangiting sagot naman ni Cairo samantalang ako ay napatango nalang sabay ngiti rin pabalik.

Itinuloy na namin ni Cairo ang pagpapakilala sa isa't isa. Masyang kasama si Cairo dahil maingay at masayahin ito. Nakakadala ang kaniyang mga tawa at nakakamangha siyang magkwento dahil may mga kasama itong pagsasabuhay. Nabanggit din niyang hilig niyang lumalangoy sa talon na pinuntahan namin ni papa noong nakaraan. May mga lugar din siyang kinuwento na pumukaw sa king atensiyon dahil base sa pagkakalarawan ni Cairo sa mga ito ay talaga namang napakaganda. At nais kong puntahan ang mga ito sa pagdating ng tamang panahon. Panandalian kong nakalimuta ang aking mga problema habang kausap si Cairo. Kahit ngayon pa lamang kami magkikita at mag-uusap ay para bang napakatagal na naming magkakilala. Sobrang gaan ng pakiramdam ko ngayon.

Maya-maya pa ay inilibot niya ako sa kanilang tahanan. Nagsimula kami sa kaniyang silid na kung saan nalaman kong isa pala siyang manunulat. Ang kaniyang mga sinulat na aklat ay naipalimbag na din sa mga karatig bayan na kung saan naging patok ang mga ito sa masa.

"Napakagaling mo palang manunulat Cairo. Gusto kong basahin lahat ng mga gawa mo." masaya kong sabi sa kaniya.

"Salamat Ali! Ito may ibibigay ako sayo." sabi ni Cairo sabay kalkal sa kaniyang drawer. Mula doon ay inilabas niya ang isang aklat at inanbot niya saakin. Nagpasalamat naman ako kaagad at binuklat ang libro dahil sa excitement.

"Hindi pa inilalabas yan Ali. Kaya bilang regalo, ikaw ang unang makakabasa niyan. " sabi ni Cairo kaya naman labis ang aking saya at niyakap ko ang aking bagong kaibigan.

"Walang anuman Ali. Tara sa labas at ililibot kita sa aming bakuran"

Tumango naman ako at ibinaba ang libro at pumunta sa kanilang bakuran. Ipinakita niya saakin ang kanilang mga tanim at mga alagang hayop. Masaya kaming naglaro at nagtawanan hanggang sa tinawag na kami ni mang Dante.

"Magmiryenda muna kayo" sigaw sa amin ni Mang Dante.

"Opo tay!" sagot naman ni Ali at dagli kaming pumasok sa kanilang bahay.

Nakahanda sa mesa ang ubas na pinitas ni mang Dante at may tinapay at juice din.

"Nga pala Ali, si Cairo gumawa ng tinapay na iyan. Tikman mo dahil masarap gumawa ng tinapay si Cairo." namangha naman ako sa narinig.

"Napakarami mo palang talento Cairo. Baka naman pwede mo akong turuan minsan." biro ko kay Cairo at napatawa nalang kaming tatlo. Kumuha ako sa tinapay at kinain ito. Tama nga si mang Dante, masarap ang tinapay na lalo pang pinasarap ng aroma nito.

Ilang minuto pa ang lumipas ay tumikhim si mang Dante na siyang kumuha sa atensiyon naming dalawa ni Cairo.

"Gaya nang nasabi ko kahapon, ipapaliwanag ko ang sakit mo Ali." seryosong sabi ni mang Dante kaya naman sumeryoso na din kami ni Cairo. Kapwa kami humarap kay mang Dante habang hinahanda ang aking sarili sa pwede kong malaman na maaaring makatulong para sa aming problema.

"Ali, gaya mo ay may karamdaman din si Cairo."

Di na ako nagulat dito dahil nasabi na niya ito kahapon. Tumingin ako kay Cairo at nakangiti lamang ito ng pilit. Kita ko rin sa mga mata niya ang paghihirap na dinadanas niya. Naiintindihan ko siya dahil alam ko kung gaano ito kahirap.

"Nagsimula ito nang minsan nagpunta sa hardin si Cairo dalawang taon na ang nakakalipas. Gaya mo ay nahawakan niya ang itim na bulaklak na iyon." panimula ni mang Dante.

"Gaya mo ay nasugatan rin siya rito ngunit nakauwi muna ito bago siya nakaramdam ng panghihina."

-----------------------------------------------
Flashback:

Nanghihinang nakauwi si Cairo dahil sa hindi maipaliwanag na dahilan. Nahihirapan itong makahinga at halos hindi na makalakad. Labis na nag-aalala ang kaniyang amang si Dante habang inaakay ang anak papasok ng kanilang bahay.

"Anong nangyari sa yo anak?" nag-aalalang tanong ni Dante at napansin ang duguang kamay nito.

"May sugat ka anak! Ano bang nangyari? Teka, kailangan nating pumunta sa manggagamot!"

Balisa at di na makapag isip ng maayos si Dante dahil halos mag-agaw buhay na ang kaniyang anak. Agad niyang pinasan sa kaniyang likuran si Cairo at mabilis na tinakbo ang daan patungo sa isang kilalang manggagamot sa kanilang lugar. Masukal ang daanan at puno ng mga matatalim na damo na isa isang sumugat kay Dante ngunit hindi niya alintana ito at ang nasa isip niya lamang ay mailigtas ang kaniyang anak.

"Kapit ka lang anak, malapit na tayo.!" hinihingal sa sambit ni Dante ngunit halinghing lamang ang naging sagot ni Cairo.

Ilang minuto pa ang lumipas at narating na nila ang bahay ng doktor kaya naman nagsisigaw na si Dante upang marinig sila. Agad namang may lumabas sa pintuan ng bahay at inalalayan ang mag-ama papasok.

"Ihiga mo siya rito" saad ng doktor na agad namang sinunod ni Dante.

"Anong nangyari sa kaniya?" tanong ng doktor habang sinusuri ang kalagayan ni Cairo. Napansin ng doktor na sobrang bilis ng pulso ni Cairo na halos triple sa bilis kumpara sa normal na pulso. Delekado ang lagay ngayon ng binata.

"Hindi ko alam ang nangyari sa kaniya. Basta umuwi na lamang siyang sugatan at nanghihina." sabi naman ni Dante na hindi pa rin kumakalma.

"Kailangan muna nating pakalmahina ang kaniyang puso dahil sobrang bilis ng pagtibok nito." sabi ng doktor saka tumayo at hinanap ang medisina na kailangan. Kinuha niya ang isang bote na may kulay pulang likido. Agad siyang kumuha rito at pinatakan ang labi ni Cairo. Maya maya pa ay unti +-unti na itong kumakalma at nang pinakiramdaman muli ng doktor ang pulso nito ay unti unti itong bumabalik sa normal. Nakatulog na din si Cairo kaya naman parang nabunutan ng tinik si Dante.

"Antayin na lamang natin siyang magising para malaman natin ang nangyari sa kaniya" sabi ng doktor at lumabas muna para kumuha ng maiinom.

Lumipas ang isang oras at nagising si Cairo. Nanghihina pa rin ito ngunit nakakapagsalita na.

"Anong nangyari sayo anak?" nag-aalalang tanong ni Dante habang hawak ang kamay ng anak.

"Hindi ko rin alam itay. Ang natatandaan ko lang po ay nasugatan ako kaya naisipan kong umuwi. Pero habang pauwi ako ay nakaramdam ako ng pananakit sa aking sugat at unti unti na akong nanghihina at nahihirapang huminga. Yun na lamang po ang natatandaan ko." kwento ni Cairo.

"Paano ka nasugatan?" tanong naman ng doktor.

"May isang itim na bulaklak akong nakita. Kakaiba ito sa lahat ng bulaklak na nakita ko kaya naman binalak ko itong pitasin. Pero nang nahawakan ko ito ay labis pala ang talim ng kaniyang mga talulot. Para itong kutsilyo na humiwa sa aking balat. " sagot ni Cairo.

"Anong itsura ng bulaklak?" muling tanong ng doktor.

"Itim ito at pula sa gitna." sagot ni Cairo.

Dahil sa narinig ay agad tumayo ang doktor at may hinahanap sa kaniyang aklat. Nang makarating na siya sa pahina na kaniyang hinahanap ay nakumpirma niya ang kaniyang hula sa maaaring pinagdadaanan ni Cairo.

"Hindi basta-basta ang bulaklak na sumugat sa iyo Cairo.." panimula ng doktor.

"Bakit naman po?" takang tanong naman ni Cairo.

Umupo ang doktor sa tabi ni Cairo na ngayon ay nakaupo na sa kama. Huminga ito ng malalim bago sinalaysay kay Cairo ang mga dapat niyang malaman. Si Dante ay taimtim din naghihintay sa sasabihin ng doktor.

"Ang bulaklak na iyon ay tumubo dahil sa dugo ng isang masamang encantada. Ang encantadang iyon ay binabalot ng kadiliman ang kaniyang puso at kaluluwa dahil sa pagkaganid at kagustuhang sakuoin at pagharian ang kaharian ng Sevede. Marahil alam niyo na ang kaharian na ito sapagkat ang lugar natin ang tulay sa mundo ng Sevede at mundo ng mga mortal. Dahil dito ay naging kalaban ng kaharian ang encantada. Nagsama sama ang pinakamakapangyarihang salamengkero at pinakamalas na mandirigma upang tuluyan nang puksain ang kasamaan ng encantada at ng kaniyang mga alagad."

"Nagtagumpay naman ang mga Seveden at mga kaalyado nitong kaharian na tapusin ang kasamaan ng encantada. Pero bago mamatay ay nag-iwan siya ng sumpa sa buong kaharian. Gamit ang dugo at natitirang lakas ay nagawa nitong isumpa ang kaharian ng Seveden. At sa huling hininga nito ay tumubo ang kakaibang bulaklak na itim at parang kutsilyo sa talim."

"Marami ang nasawi dahil sa mga nasugatan dito sa bulaklak na ito sapagkat hindi nila alam ang lunas rito. Kaya naman inutusan ng hari ng Sevede ang mga salamangkero na ubusin ang mga bulaklak na ito."

"Ngunit sa pag-aakala nilang ubos na ito ay napansin nila na may mga nasasawi pa rin dahil dito kaya naisip ng hari na pagbawalan ang mga Seveden na hawakan o titigan manlang ang mga bulaklak na ito. Inutusan niya din ang mga mngagamot at mga salamangkero na pag-aralan ang mga dulot ng bulaklak na ito. "

"Sa kasamaang palad, wala na akong alam pa kung natagpuan nila ang lunas."

Parang binagsakan ng langit si Dante dahil sa nalaman. Si Cairo naman ay naluluha na din dahil dito.

"Ang ibig mong sabihin,mamamatay ang anak ko?" madiin na tanong ni Dante.

"Huminahon ka muna Dante.."

"Paano ako hihinahon??!!" malakas na sigaw ni Dante at napahagulgol si Cairo sa gulat. Agad naman itong niyakap ng ama saka pinatahan. Nagsisisi si Dante dahil sa pagsabog nito sa galit na ayaw na ayaw mangyari ng kaniyang anak.

"Pasenysa na anak..tahan na..shhhh" pag-aalo ni Dante kay Cairo.

"Nagbigla lang si tatay..tahan na". Habang nasa ganung sitwasyon ay muling nagsalita ang doktor kaya naman tumingin ang mag-ama rito.

"Wala mang natagpuang lunas pero may solusyon upang mapatagal ang buhay ni Cairo."

Kapwa namang nabuhayan ng loob ang mag-ama dahil sa sinabi ng doktor.

"Ang nais ko lang sana ay kayanin niyo ang suwestiyon na ito dahil ito ay marahil isang kahibangan para sa nakararami ngunit ito na lamang ang natitirang paraan para magpatuloy ang buhay ni Cairo," saad ng doktor.

"Basta mabuhay lamang ang anak ko. Iyon lang ang mahalaga sa akin," pakiusap ni Dante

-----------------------------------------------------------------

Nang maka-uwi ang mag-ama galing sa manggagamot ay kapwa sila hindi nagsasalita. Kapwa sila nakaupo sa sala at nakayuko at nasa malalim na pag-iisip. Tunay ngang nakakagulat ang suwestiyon ng doktor at kapwa di nila alam kung magagawa ba nila iyon. Ilang sandali pa ay binasag na ni Cairo ang nakakabingin katahimikan.

"Ano pong gustong niyong kainin tay?" tanong ni Cairo sa ama upang basagin ang katahimikan. Napaangat naman ng ulo si Dante saka tumingin sa anak na ngayon ay nakatayo na sa kaniyang harapan.

"Wag ka na mag-abala pa anak, kakagaling mo lang sa sakit at baka mapano ka pa. Ako nalang muna magluluto ngayon ha?" wika ni Dante. Hindi na tumutol pa si Cairo at nakangiting tumango sa ama. Tumayo na si Dante saka dumeretso sa kusina.

Wala sa sariling naghanda ng makakain si Dante. Habang si Cairo naman ay naisipang magpahangin muna kaya't lumabas muna siya at nagmuni-muni sa kanilang hardin habang natutulog sa kaniyang kandugan ang alaga nilang aso.

Maya-maya pa ay tinawag na siya ng kaniyang ama. Dali-dali naman itong pumasok sa kanilang bahay. Huminga muna siya ng malalim bago tuluyang pumasok sa kanilang bahay. Dumeretso na siya sa kusina kung saan nakahanda ang mga pagkain at nakaupo na ang kaniyang ama sa pwesto nito. Umupo na din si Cairo.

"Kain na anak.." wika ni Dante

"Opo tay." sagot naman ni Cairo.

Tahimik lang sila pareho habang kumakain. Tanging tunog ng kubyertos lamang ang maririnig sa paligid at maging ang mga huni ng kuliglig ang maririnig senyales na dumilim na. Natapos silang kumain na hindi nag-uusap. Nakapaghugas na din ng pinggan si Cairo ay wala pa ring pag-uusap ang naganap. Naisipan ni Cairo na bukas nalang alalahanin ang mga nangyari ngayong araw at oras na para magpahinga.

"Matutulog na po ako itay.." paalam ni Cairo sa ama habang ito ay abala sa pagkukumpuni sa isang sirang gamit.

"Sige anak. Pero bago ka matulog, mag-usap muna tayo sandali." wika ni Dante

"Sige po tay." sagot naman ni Cairo.

Umupo ito sa isang upuan malapit sa kaniyang ama. Huminga nang malalim si Dante bago nagsalita.

"Gusto ko ikaw ang magdesisyon anak.." saad ni Dante.

"Tay..." ang tanging nasambit ni Cairo dahil hindi niya ito inaasahan.

"Buhay mo ang nakataya dito anak. Kaya gusto kong ikaw ang magdesisyon para dito. "

Napalunok na lamang si Cairo. Hindi niya alam kung magagawa niya ba ang suwestiyon ng doktor pero sa kaniyang puso ay handa siya para dito. Hindi man makapagdesisyon ang kaniyang isip ay kabaligtaran naman ng kaniyang puso na nakadesisyon kung ano ang gusto nitong gawin.

"Payag po ako itay."

Determinado si Cairo habang sinasabi sa ama ang desisyon.

"Sigurado ka na ba jan anak?" nag-aalalang tanong ni Dante. Napangiti naman kahit pilit si Cairo upang ipakita sa ama na ayos lang talaga siya rito.

"Opo itay. Gusto ko pa pong mabuhay ng matagal kasama niyo." wika ni Cairo sabay tayo at yakap sa ama.

'Gusto ko pang mabuhay para sa inyo itay. Paano na lamang kayo kung wala na ako?' saad ni Cairo sa kaniyang isipan. Iyon ang isa sa dahilan ng kaniyang desisyon. Ayaw niyang iwan mag-isa ang kaniyang ama dahil malulungkot ito at wala nang mag-aalaga rito. Kaya naman gagawin niya ang lahat para mabuhay.

"Kung ganoon, magpahinga ka na at bukas na bukas ay muli tayong pupunta sa doktor." wika ni Dante saka hinalikan sa noo ang anak.

Kinabukasan ay kapwa naghahanda ang mag-ama para muling dalawin ang doktor. Pagkatapos maghanda ay tinahak na nila ang daan patungo sa tirahan ng doktor. Bawat lakad ni Cairo ay pabilis nang pabilis ang pagtibok ng kaniyang puso.

Ilang minuto pa ay nakarating na sila sa bahay ng doktor. Kumapit ng mahigpit si Cairo sa braso ng ama. Ramdam ni Dante kung gaano kalamig ang mga kamay ng anak at masyadong mahigpit ang pagkakahawak nito sa kaniya.

"Ayos ka lang ba anak? Nais mo bang umuwi na lamang?" nag-aalalang tanong ni Dante sa anak.

Napailing si Cairo.

"Ayos kang po ako itay. Tara na po." determinadong wika ni Cairo at kumatok na sila sa pintuan. Ilang sandali pa ay pinagbuksan na sila ng pinto ng doktor.

"Marahil ay nakapagdesisyon na kayo." wika ng doktor. Tumango ang mag-ama at pinapasok na sila sa loob.

"Maupo muna kayo jan." saad ng doktor habang hinahanda ang higaan ng mga pasyente. Si Cairo naman ay nabawasan ng konti ang kaniyang kaba dahil alam niyang kasama niya ang kaniyang ama sa laban na ito. Ilang sandali pa ang lumipas ay tinawag na sila ng doktor.

"Pumasok na kayo," nakangiting wika ng doktor. Di naman maiwasan ni Cairo ang mamula dahil hindi maitatangging gwapo ang doktor na ito at talaga namang makisig. Kasing-kisig ito ng kaniyang ama at halos magka-edad lamang ang mga ito.

Pumasok na sa loob ang mag-ama. Ramdam ng doktor na kabado pa rin si Cairo kaya naman lumapit ito sa binata.

"Magiging maayos din anag lahat Cairo." wika ng doktor at ngumiti sa binata. Nakatulong naman ito kay Cairo dahil medyo lumuluwag na ang kaniyang paghinga. Ngumiti ito pabalik sa doktor saka tumango.

"Higa ka na Cairo.." wika ng doktor. Bago siya humiga ay hinubad muna nito ang kaniyang damit. Lumitaw ang ganda ng katawan ni Cairo. Hindi ito ganun kapayat ngunit halos wala itong taba sa katawan. Malaman ang kaniyang pang upo , bilog na bilog ito at may kaunting masel sa kaniyang mga braso. Gaya ng kaniyang ama ay moreno si Cairo na siyang nagpatingkad pa sa taglay nitong alindog. Namumula man ay humiga na si Cairo sa kama. Humiga ito ng tuwid habang napatang ang mga kamay sa kaniyang dibdib. Tumabi naman ang kaniyang ama sa kaniya bilang suporta.

"Marahil ay mas magiging kumportable ka kung pati kami ay maghubad din.." saad ng doktor. Napatango naman si Cairo sa suwestiyon ng doktor. Dahil dito ay naghubad na ang kaniyang ama ng kaniyang kasuotan. Muling nasilayan ni Cairo ang ganda ng katawan ng kaniyang ama. Ilang beses na niya itong nakita ngunit hindi pa rin siya masanay-sanay sa ganda ng katawan ng kaniyang ama. Naghubad na din ng damit ang doktor.

Napakakisig din ng doktor. Morenong moreno din ang kaniyang kulay kaya mas lalong nadepina ang bawat masel sa katwan nito. Napalunok si Cairo sa nakita.

"Handa ka na ba Cairo?" masuyong tanong ng doktor.

"Opo.." sagot naman ni Cairo.

"Ibuka mo ang iyong mga paa, Cairo." wika ng doktor. Agad namang sinunod ito ng binata kahit nahihiya kaya itinago nito ang kaniyang mukha sa mga kamay ng ama na nakahawak sa kaniya. Maya-maya pa ay naramdaman niya ang pagdalusdos ng magaspang at malaking daliri ng doktor sa kaniyang lagusan.

"Ramdam na ramdam ko ang lamig ng enerhiya na lumalabas sa iyong katawan Cairo." saad ng doktor habang patuloy na hinimimas ang lagusan ni Cairo. Dahil sa sensasyon ang di naiwasan ang pagtayo ng alaga ni Cairo.

"Paumanhin po!" kinakabahang wika ni Cairo ngunit napatawa lang ng mahina ang doktor.

"Ayos lang iyan Cairo. Normal lang yan." saad naman ng doktor.

"Malakas ang masamang enerhiya sa loob mo Cairo na kung hindi maaagapan ay maaari mong ikapahamak. Buti at nakapagdesisyon kayo agad." saad muli ng doktor.

Ngumiti lamang si Cairo maging si Dante ay ngumiti lamang. Nakatingin na si Cairo sa kanyang baba habang lumalalim ang paghinga dahil sa hindi maipaliwanag na sensasyon. Ngunit nagugustuhan ng kaniyang katawan ang sensasyon na ito.

"Maya-maya ay ipapasok ko ang aking daliri ha.." wika ng doktor. Tumango lang si Cairo. Dahil sa natanggap na pagsang-ayon ay kumuha ng langis ang doktor at ipinahid sa lagusan ni Cairo maging sa daliri nito. Ramdam ni Cairo na mas dumulas ang pagdausdos ng mga daliri ng doktor sa kaniyang lagusan at hindi nito naiwasang mapa-ungol.

"Ilabas mo lang yan Cairo. Wag mong pigilan.." saad ng doktor.

"Dante, halika rito." tawag ng doktor kay Dante. Tumalima naman si Dante at lumapit sa doktor.

"Makakatulong ito upang huminahon ang isang taong inaatake ng sakit na ito. Kailangan itong gawin upang umayos ang kanilang paghinga." wika ng doktor. Nakatangin naman ng seryoso si Dante sa ginagawa ng doktor at seryosong nakikinig at sinasaulo ang mga sinasabi ng doktor.

"Pansinin mo kung paano ito nakatulong sa paghinahon ni Cairo." saad ng doktor. Pagtingin ni Dante sa anak ay tama nga ang doktor. Humahalinghing na lamang ito at hindi na kinakabahan gaya kanina.

"Kapag napansin mo nang humihinahon na siya ay handa na siya sa susunod na hakbang."

Habang hinihimas ng doktor ang lagusan ni Cairo gamit ang isang kamay ay ikinulong naman niya sa isa ang sandata ni Cairo. Matigas na rin ito at kasyang kasya sa kamay ng doktor. Napasinghap si Cairo sa sensasyong naramdaman dahil talaga namang ngayon niya lang maramdaman ang mga ito.

"Makakatulong kung mamasahein ang kaniyang alaga.." saad ng doktor at patango-tango naman si Dante.

"Subukan mo Dante.."

Umalis sa pwesto ang doktor at pumalit si Dante. Nilagyan niya ng langis ang kaniyang kamay at sinimulang himasin ang lagusan ng anak. Muli ay napaigik si Cairo sa sensayong dala ng mga daliri ng ama na humihimas sa kaniyang lagusan habang nilalaro ang alaga nito. Halos mabaliw si Cairo sa masarap at kakaibang sensasyon. Napansin naman ito ni Dante kaya alam niyang tama ang kaniyang ginagawa.

"Ngayon ay ihanda na natin ang kaniyang lagusan.." sabi ng doktor.

Muli silang nagpalit ng pwesto.

"Ipapasok ko ang aking daliri Cairo..Hingang malalim.." sabi ng doktor. Sinunod naman ito ni Cairo hanggang sa naramdaman ang unti-unting pag-unat ng kaniyang lagusan. Hindi na nga niya napigilang maglabas ng ungol. Wala na siyang pakialam pa dahil sobrang tindi ng sensayong nararamdaman niya ngayon. Sinimulan na din ng doktor na ilabas-masok ang daliri nito sa loob. Maya-maya pa ay ipinasubok niya ito kay Dante.

Ipinasok ni Dante ang isa niyang daliri sa loob ni Cairo at ramdam niiya ang sikip ng butas ng anak na kumakapit sa kaniyang daliri. Sobrang init din sa loob nito kaya hindi niya maiwasang hindi tigasan sa sensasyong sa asawa niya lang naramdaman. Dahan-dahan na rin nitong nilabas-pasok ang kaniyang daliri sa lagusan ng anak habang ungil lamang ang lumalabas sa bibig ng anak habang nakatingin sa ginagawa ng ama. Hindi maipaliwanag ni Dante pero labis itong nasisiyahan habang nakikita sa ganoong ayos ang anak.

"Ang susunod na hakbang ay magiging mahirap sa una pero magiging maayos din pag nagtagal." saad ng doktor. Napatango lamang si Cairo habang hinahabol paa rin ang paghinga nito.

"Baba ka ng kaunti Cairo" utos ng doktor. Sinunod naman ito ni Cairo hanggang sa ang kaniyang pwetan ay nasa gilid na ng kama. Tayong tayo na din ang alaga nito ngunit hindi na ito naiilang.

"Hawakan mo siya Dante.." saad ng doktor. Hinwakan naman ni Dante ang mga nakabukang paa ni Cairo sa kaniyang mga bisig at ngayon ay nakatapat na ang kaniyang malaking sandata sa lagusan ni Cairo.

"Alam mo na siguro ang dapat gawin Dante.." saad ng doktor.

"Pero wala pa akong karanasan sa kapwa ko kasarian. Hindi ko alam kung tama ang gagawin ko." nag-aalalang wika ni Dante.

"Wag kang matakot Dante, matututunan mo din yan. Para sa anak mo.." pangungumbinse naman ng doktor kaya naman wala na itong nagwa kundi ipagpatuloy ang nasimulan. Samantala si Cairo naman ay kahit kinakabahan ay nasasabik ito sa susunod na mangyayari. Hindi na klaro ang kaniyang isipan. Ang nais na lamang niya ay ituloy ang panggagamot na ito.

"Hingang malalim anak.." wika ni Dante at tumango lamang bilang tugon si Cairo.

Maya-maya pa habang sinasalsal ng dokto si Cairo ay itinutok na ni Dante ang alaga sa lagusan ng anak. Ramdam ni Cairo ang ang pagdikit nito sa kaniyang lagusan kaya naman napaungol ito sa sensayong hatid nito. Sinubukang ipasok ni Dante ang ulo ng kaniyang alaga ngunit hindi njya magawa dahil sa kasikipan nito. Hanggang sa binigla niya ito at naipasok ang ulo.

Ngunit napasigaw si Cairo sa sakit na naging dulot ng biglaang pagpasok ng kaniyang ama. Dahil dito ay agad na inaslis ni Dante ang kaniyang malaking alaga at humingi ng pasensya sa anak.

"Patawad anak..Nasaktan ka ba ng sobra? Sabi na't hindi pa ako sanay dito eh" paninisi ni Dante sa sarili. Kaya naman agad itong inalo ng anak.

"Ayos lang ako itay. Nagulat lamang ako sa biglaan niyong pag-pasok. Wag po kayong mag-alala, hindi po ako ganun nasaktan." saad ni Cairo kahit ang totoo ay nasaktan ito ito ng labis sa paglusob ng ulo ng ari ng ama.

"Ako na muna diyan.." biglang wika ng doktor na ngayon ay tayong tayo na din ang matayog nitong ari. Nagpalit sila ng pwesto habang si Cairo ay nakabukaka pa rin at nakataas sa ere ang dalwang paa. Pumwesto ang doktor at hinawakan ang mga paa ni Cairo habang nakatutok at nakadikit na ang ulo ng burat nito sa lagusan ng binata.

"Hayaan mong ipakita ko sa iyo ang dapat gawin upang hindi gaanong masaktan ang iyong anak." saad ng doktor. Tumango naman si Dante at seryosong nakatingin sa lagusan ng anak.

"Hingang malalim Cairo.." utos ng doktor habang unti-unting dinidiin ang ulo ng kaniyang burat sa lagusan ni Cairo. Naramdaman naman ito ni Cairo kaya naman napa-ungol ito sa sarap.

"Tanggapain mo lang ang pagpasok ko Cairo..."utos muli ng doktor. Unti unti ay nakukuha na ni Cairo ang mekanismo nito kaya tuluyan nang nakapasok ang ulo ng alaga ng doktor sa loob ni Cairo na walang sakit na naramdaman.

"AHHHHHHH..." sigaw sa sarap ni Cairo saka sunod sunod na huminga ng malalim.

"Nakita mo Dante kung paano tinanggap ng kaniyang lagusan ang aking sandata? " saad ng doktor. Namangha naman si Dante dahil magkasing-sukat lamang sila ng alaga ng doktor pero hindi nasaktan ang kaniyang anak.

"Tignan mo kung paano ko ipasok ng buo ang aking alaga sa kaniyang lagusan.." saad muli ng doktor habang unti unting binabaoon ang malaki nitong sawa sa mapulang lagusan ng binata. Unti-unti nang pumapasok ang alaga ng doktor at ramdam na ramdam ni Cairo ang bawat sukat nito at bawat paglusob nito ay sarap ang hatid sa kaniya kaya naman panay ungol lamang ito.

"Magaling Cairo..." saad ng doktor habnag unti-unti nanag naglalabas masok ng dahan dahan kay Cairo.

"Mahusay tumanggap ang iyong anak Dante." saad ng doktor habang naglalabas masok sa loob ni Cairo.

"Ikaw naman ang sumubok.." saad ng doktor saka dahan dahang inalis ang alaga sa bukana ni Cairo. Si Dante naman ay muling tinutok ang alaga sa kumikibot na lagusan ni Cairo. Gaya ng ginawa ng doktor ay dahan dahan itong pumasok. Nahirapan man dahil sa kasikipan nito ngunit matagumpay noya itong naisagaw.

"AHHHHHH..." sabay na ungil ng mag-ama. Sobrang punong puno ang pakiramdam ni Cairo habang si Dante naman ay sarap na sarap sa init na hatid ng lagusan ng anak na mahigpit na yumyakap sa kaniyang malaking sandata.

Maya-maya pa ay naglabas-masok na ito sa lagusan ng anak.

"Itay....AHHHH" sambit ni Cairo na halos mabaliw na sa sarap na hatid ng alaga ng ama.

"Cairo anak... Ang sikip mo.." madiing sambit naman ni Dante habang unti-unting bumubilis ang ginagawang pag-ayuda.

"Tama yan, napansin mo ba kung paano nagliliwanag ang awra ng iyong anak?" tanong ng doktor. Napansin naman ni Dante na parang may nag-iba nga sa kaniyang anak. Kanina ay ramdam niya ang lamig na dala ng kaniyang anak ngunit ngayon ay para na itong bulaklak na nakangiti sa kaniya habang pinagsasaluhan nila ang init ng kanilang mga katawan.

Patuloy ang salpukan ng kanilang pinag--isang katawan. Wala na silang pakialam sa kanilang relasyon bilang mag-ama at ng sasabihin ng iba. Ang nais lamang nila ay mailabas ang init na kanilang nadarama. Dahil dito ay sinama nila ang doktor.

Salitan ang doktor at si Dante sa pagkasta sa masikip na lagusan ni Cairo habang si Cairo naman ay panay ungol at halinghing sa sarap na nadarama sa piling ng doktor at ng kaniyang ama. Di niya inakala na ang unang magpaparamdam sa kaniya ng ganito ay ang kaniyang sariling ama at ang mabait na doktor.

Ilang sandali pa ay nilabasan na si Dante sa loob ng anak. Ramdam ni Cairo ang pagkapuno ng kaniyang sinapupunan ng dagta ng kaniyang ama. Nang inalis na ni Dante ang lumalambot na alaga ay lumusob naman ang alaga ng doktor at mabilis na naglabas -pasok sa bukana ni Cairo.

"AHHHH ayan na Cairo.." paulit ulit na sambit ng doktor habang mabilis na umaayuda habang sinasalsal ang munting alaga ni Cairo.

Maya-maya pa ay kapwa na sila nilabasan.

"AHHHHHHH!: sigaw nila pareho habang muling napuno ang loob ni Cairo ng mainit na gatas. Habang ang sariling katas ay bumulwak at kumalat sa kaniyang paligid. Tanging malalalim na paghinga na lamang ang maririnig mo sa kanila hanggang sa yumuko ang doktor at hinalikan sa labi si Cairo. Ikinagulat man ito ni Cairo ay humalik ito pabalik.

"Para ito sa iyong katapangan Cairo.." bulong ng doktor.

"Sobrang nasiyahan ako ngayon Cairo. Di mo lang alam kung anong sarap ang naihatid mo sa akin ngayon at masaya akong nakatulong sa inyong mag-ama." saad ng doktor habang sinusuot ang mga damit.

"Salamat din ginoong Santiago dahil kung hindi dahil sa inyo ay hindi namin alam kung ano ang nararapat naming gawin." sinserong saad naman ni Dante. Nagpasalamat din si Cairo sa doktor. Napakaayos na ng kaniyang pakiramdam na para siyang lumulutang sa langit dahil sa saya at kung siya ang tatanungin ay nais niyang maulit ito kahit ilang beses pa.

"O siya, kailangan na naming umuwi at magdidilim na" saad ni Dante at nagpaalam na sila sa doktor. Nagkawayan sila at nang wala na sa paningin ni doktor Santiago ang mag-ama ay inayos na nito ang kanilang mga ginamit. Maya-maya pa ay narinig niya ang pagpasok ng isang tao sa kanilang bahay. Nakauwi na pala ang kaniyang mag-iina mula sa siyudad. Agad naman niya itong sinalubong ng yakap at pagkatapos ay pinagsaluhan nila ang mga dala nitong pagkain mula sa siyudad. Buong gabing tawanan at kasiyahan ang pumuno sa kanilang masayang tahana.

****Sana magustuhan niyo po. Posted din po ang story na ito sa wattpad kung sakaling gusto niyong basahin at balikbalikan ang kwento. Ngayon ko lang naisipan na ilagay doon para mas organized. Please keep on supporting mg stories.Thank you po!****