Filipino Sex Stories
The Last Gigolo 51
Napanganga siya nang makita kung sino ang may-ari ng sasakyang nasiraan.
"Blake!"
"Aby!"
Hindi siya makapaniwala sa babaeng kaharap, ilang taon na ba buhat nang paalisin ito ng magulang dahil sa kanya. Walang communication at walang balita kahit sa mga kaibigan nito na naging kaibigan din niya.
Ang daming tanong, ang daming gustong sabihin pero lahat ay naipon lang sa dulo ng dila niya. Halo-halo ang nararamdaman! Kaba! Pananabik! Pagkalito! Tuwa! Inis! Na parang gusto niyang sumama sa tubig ulan na inaagos sa lupa.
Maging ang babae ay hindi din makapagsalita dahil sa pagkikita nila. Titig na titig sa guwapong mukha nang lalaking unang minahal na ilang beses ding sinaktan at pilit kinakalimutan. Kahit ilang taon na ang nakalipas ay ganuon pa din ang epekto sa kanya ng lalaki, kumakabog ang dibdib at parang punong puno nang paruparo ang sinapupunan.
Ang mga labing maraming beses na pinangarap na muling mahagkan habang ang mga mata ay buong paghangang nakakatitig.
Kung hindi pa gumuhit ang kidlat sa langit at sinundan nang malakas na kulog ay hindi sila kikilos sa kinatatayuan.
"Anong nangyari?"
"Ah eh biglang huminto, tapos umusok."
Sinilip nito ang makina, sa itsura pa lang ay kailangan ng mekaniko na hindi niya alam kung saan mayroon. Idagdag pa na padilim na at lalong paglakas ng ulan.
"Hilahin ko nalang hanggang sa bahay tapos pakuha mo nalang bukas at masyadong malakas ang ula."
"Sige, Salamat!"
Buti nalang at may gamit siya sa 4x4 na land cruiser niya para hilahin ito, nang maayos na ay sumakay nasi Aby sa Hi-lux habang siya naman ay pina-andar na din ang sasakyan niya. Dahil hindi naman niya alam kung saan ang punta nang babae kaya sa property kung saan siya mananatili niya dinala ang sasakyan.
Agad niyang inalalayan ang babae nang mai-park na ang hi-lux at isinama papasok sa bahay. Alam nitong lamig na lamig na din si Aby dahil basa nang ulan isama pa ang natural na lamig sa lugar. Wala siyang personal na gamit sa maliban sa isang duffle bag na gamit nya sa pananatili sa Sagada sa loob ng dalawang araw.
Nakita niya na nagiginaw ang babae kaya agad niyang binalikan ang bag para pahiramin ito nang maaaring isuot, isang shirt na tingin niya ay hanggang gitna ng hita ni Aby ang ini-abot saka itinuro ang banyo para magpalit.
"Salamat!"
Paglabas ni Aby ay nakatingin lang si Blake sa bintana hawak ang isang tasa samantalang may isang tasa din na umuusok sa side table na tingin niya ay para sa kanya.
"Pasensya na 3 in 1 lang ang coffee dito, di pa ako nakakabili ng coffee maker."
Naupo siya sa sofa na malapit sa lalaki, inabot ang tasa at ininom para mainitan ang sikmura. Nakapagpalit na din ito ng jogging pants at hapit na sweatshirt kaya bakas ang pormadong katawan pero ang higit na umagaw ng pansin niya ay ang harapan ng pang-ibaba na naka-alsa dahil sa laman sa pagitan ng mga hita.
Hindi niya kailangang hulaan kung totoo ito dahil alam na alam niya at ilang beses din niya naranasang madala sa langit sa loob ng isang araw kahit na nung una ay talagang nahirapan siya at masasabi sa sariling walang nakalampas sa kakayahan ni Blake sa ilang lalaking naging karelasyon niya dahil nagwala siya sa Canada.
Isang taon na din siyang nakabalik pero wala na sa dating tirahan niya ang lalaki at balita nalang na ang ina nito ay nasa Munti dahil sa drugs. Wala din siyang makitang FB account nito o kahit anung social media man lang kaya wala talaga siyang alam kung ano ang nangyari sa lalaki.
"Okay pa din ba?"
"Huh?"
"Pasado pa din ba ako sayo?"
Alam niyang namumula ang mukha niya dahil sa pagkakahuli ni Blake na tinititigan ang sentro nangpagkalalaki nito na talaga namang nagpapatakam sa kanya lalo na nga at ang pinaka ulo ng burat ay hubog na hubog ang parang helmet.
"Masarap naman ang 3 in 1, mura pa."
"Masarap pa din pag kapeng barako para alam mong mabubuhay ang dugo mo."
Napatingin siya sa labas, sobrang dilim na at sobrang lakas ng ulan. Kung aalis siya ay siguradong mahihirapan siyang maka-uwi at baka may mga landslide na sa daan.
"Pwede ko bang kunin ang cellphone ko?"
"Pwede naman, kaya lang walang signal dito kaya useless din."
Alam niya na marami ngang walang signal sa area kaya hindi na siya nagpilit pa, ini-isip lang naman niya ay kung paano siya makaka-uwi at paano niya pakikiharapan ang lalaki.
"Kailan ka pa dumating?"
"Mahigit isang taon na din."
"Akala ko di ka na babalik ng Pilipinas."
"Akala ko din, pero eto na ako ngayun."
Tumingin sa kanya ang lalaki, puno nang sumbat at katanungan… Na alam niyang hindi niya kayang sagutin maliban sa katotohanang inilayo siya ng mga magulang at wala siyang kakayahan para ilaban pa ang pagmamahal sa lalaki.
"Siguro kung alam ng parents mo na yayaman ako, baka hindi ka nila inilayo sakin."
"Blake!"
Gusto niyang pigilan ang lalaki sa ano mang sasabihin nito dahil kahit na ganuon ang mga ito ay masasaktan pa din siya. Na ang kabutihan lang din naman niya ang gusto nang mga ito. Napatayo siya na paharap sa lalaki na tumatagos ata sa kaluluwa ang tingin na hinihigop ang pagkatao niya.
"O baka pag nalaman nila ngayun na bilyonaryo na ako ay ibugaw ka na nila sakin."
PAK!
Ni hindi natinag ang lalaki sa sampal niya, titig na titig pa din ito sa kanya at lalong siyang naghihina. Panghihinang agad bumigay kahit na walang ginagawa ang lalaki.
Sinunggaban niya ang labi nito, ang matagal na pananabik ay binigyang laya at walang inisip na maaring kahihinatnan. Ang tanging nasa isip ay maramdaman ulit ang init ng katawan ni Blake, ang tamis nang mga labi at sarap ng pagmamahal nito.
Naramdaman niya ang pagtugon nang lalaki, ang pagkibot ng labi nito at ang pagsipsip sa labi niya. Napakapit siya sa braso ni Blake dahil para siyang mahuhulog sa kung saan, para siyang ipinaghehele at na-naginip sa isang bagay na matagal niyang pinapangarap na mangyari.
Naging mariin ang halik ni Blake, naging mas mapangahas dahil ipinasok na nito ang dila sa bibig upang galugarin at ilaban ang dila. Hinapit na din nito ang baywang at kasamang naupo sa sofa kung saan ay nakakalong siya. Kusa na siyang umayos upang makasaklang sa kandungan ng lalaki, dahil wala nasiyang suot na kahit anong pangloob kaya alam niyang sariling katas ay nagmamarka sa jogging pants nito.
Lumayo ang labi ni Blake, nagtaka siya dahil dalang dala na sa sarap nang halik nito.
"I am already committed."
Napalunok siya sa narinig, anong committed? May asawa na ba ito? Engaged or live-in? Parang sinaksakang puso niya, parang pinatay siya katulad ng ilayo ng mga magulang sa lalaki. Umapaw ang hiya dahilsa posisyong halos manipis na tela lang ang naghihiwalay sa pwerta at sa nakaturong burat nito.
Napalayo na din siya sa lalaki, nahiya sa inasta lalo na nga at siya ang nag initiate nang halik nila. Tuluyan na siyang tumayo habang ang lalaki ay ipinatong ang mga braso sa sandalan ng sofa kaya sa porma nito ay lantad na lantad ang nakaturong burat sa harapan ng jogging pants.
Tumalikod nalang siya at humarap sa bintana, naramdaman nalang niya na tumayo ang lalaki at naglakad palayo sa kanya.
"Wala akong ma-offer na pagkain maliban sa cup noodles kung nagugutom ka. Siguradong magdamagang ulan kaya bukas ka na makaka-uwi."
Nilingon lang niya ang lalaki, may hawak itong dalawang unan at isang makapal na kumot.
"You can use the room to rest, ako din magpapahinga na at pagod ako sa biyahe."
Di man lantaran ay alam niyang itinataboy na siya nang lalaki, wala na siyang nagawa kung hindi tunguhin ang sinasabi nitong kwarto, dumaan muna siya sa banyo para maghilamos dahil pakiramdam niya ay nangangapal ang mukha sa kahihiyan.
Nakita niyang may naka lagay na toothbrush na bago kaya ginamit nalang din niya bago tinungo ang kwarto at nahiga sa malambot na kama. Duon bumuhos ang luha niya, tuluyang inamin sa sariling umaasa pa din talaga siya na makikita at mababalikan ang lalaki sa kabila nang lahat.
Na ang tanging dahilan kaya siya nanatili sa Pilipinas ay umaasa na magkikikta sila at magsasama habang buhay. Pero hindi.
Mayroon na itong iba. Ang tanga naman niya kasi para isipin na single pa din ito sa loob ng mahahabang taong wala siya, napaka tangang isipin na madali nitong matatanggap ang ginawa ng mga magulang.
Pero paano? Hahayaan nalang ba niya na ganuon? Hindi ba niya ilalaban pa kahit na alam niyang sa huli ay siya ang matatalo? Paano kung mayroon pang isang porsiento na maari niya ilaban?
Mahal na mahal pa din niya ang lalaki, walang nagbago.
"Blake!"
"Aby!"
Hindi siya makapaniwala sa babaeng kaharap, ilang taon na ba buhat nang paalisin ito ng magulang dahil sa kanya. Walang communication at walang balita kahit sa mga kaibigan nito na naging kaibigan din niya.
Ang daming tanong, ang daming gustong sabihin pero lahat ay naipon lang sa dulo ng dila niya. Halo-halo ang nararamdaman! Kaba! Pananabik! Pagkalito! Tuwa! Inis! Na parang gusto niyang sumama sa tubig ulan na inaagos sa lupa.
Maging ang babae ay hindi din makapagsalita dahil sa pagkikita nila. Titig na titig sa guwapong mukha nang lalaking unang minahal na ilang beses ding sinaktan at pilit kinakalimutan. Kahit ilang taon na ang nakalipas ay ganuon pa din ang epekto sa kanya ng lalaki, kumakabog ang dibdib at parang punong puno nang paruparo ang sinapupunan.
Ang mga labing maraming beses na pinangarap na muling mahagkan habang ang mga mata ay buong paghangang nakakatitig.
Kung hindi pa gumuhit ang kidlat sa langit at sinundan nang malakas na kulog ay hindi sila kikilos sa kinatatayuan.
"Anong nangyari?"
"Ah eh biglang huminto, tapos umusok."
Sinilip nito ang makina, sa itsura pa lang ay kailangan ng mekaniko na hindi niya alam kung saan mayroon. Idagdag pa na padilim na at lalong paglakas ng ulan.
"Hilahin ko nalang hanggang sa bahay tapos pakuha mo nalang bukas at masyadong malakas ang ula."
"Sige, Salamat!"
Buti nalang at may gamit siya sa 4x4 na land cruiser niya para hilahin ito, nang maayos na ay sumakay nasi Aby sa Hi-lux habang siya naman ay pina-andar na din ang sasakyan niya. Dahil hindi naman niya alam kung saan ang punta nang babae kaya sa property kung saan siya mananatili niya dinala ang sasakyan.
Agad niyang inalalayan ang babae nang mai-park na ang hi-lux at isinama papasok sa bahay. Alam nitong lamig na lamig na din si Aby dahil basa nang ulan isama pa ang natural na lamig sa lugar. Wala siyang personal na gamit sa maliban sa isang duffle bag na gamit nya sa pananatili sa Sagada sa loob ng dalawang araw.
Nakita niya na nagiginaw ang babae kaya agad niyang binalikan ang bag para pahiramin ito nang maaaring isuot, isang shirt na tingin niya ay hanggang gitna ng hita ni Aby ang ini-abot saka itinuro ang banyo para magpalit.
"Salamat!"
Paglabas ni Aby ay nakatingin lang si Blake sa bintana hawak ang isang tasa samantalang may isang tasa din na umuusok sa side table na tingin niya ay para sa kanya.
"Pasensya na 3 in 1 lang ang coffee dito, di pa ako nakakabili ng coffee maker."
Naupo siya sa sofa na malapit sa lalaki, inabot ang tasa at ininom para mainitan ang sikmura. Nakapagpalit na din ito ng jogging pants at hapit na sweatshirt kaya bakas ang pormadong katawan pero ang higit na umagaw ng pansin niya ay ang harapan ng pang-ibaba na naka-alsa dahil sa laman sa pagitan ng mga hita.
Hindi niya kailangang hulaan kung totoo ito dahil alam na alam niya at ilang beses din niya naranasang madala sa langit sa loob ng isang araw kahit na nung una ay talagang nahirapan siya at masasabi sa sariling walang nakalampas sa kakayahan ni Blake sa ilang lalaking naging karelasyon niya dahil nagwala siya sa Canada.
Isang taon na din siyang nakabalik pero wala na sa dating tirahan niya ang lalaki at balita nalang na ang ina nito ay nasa Munti dahil sa drugs. Wala din siyang makitang FB account nito o kahit anung social media man lang kaya wala talaga siyang alam kung ano ang nangyari sa lalaki.
"Okay pa din ba?"
"Huh?"
"Pasado pa din ba ako sayo?"
Alam niyang namumula ang mukha niya dahil sa pagkakahuli ni Blake na tinititigan ang sentro nangpagkalalaki nito na talaga namang nagpapatakam sa kanya lalo na nga at ang pinaka ulo ng burat ay hubog na hubog ang parang helmet.
"Masarap naman ang 3 in 1, mura pa."
"Masarap pa din pag kapeng barako para alam mong mabubuhay ang dugo mo."
Napatingin siya sa labas, sobrang dilim na at sobrang lakas ng ulan. Kung aalis siya ay siguradong mahihirapan siyang maka-uwi at baka may mga landslide na sa daan.
"Pwede ko bang kunin ang cellphone ko?"
"Pwede naman, kaya lang walang signal dito kaya useless din."
Alam niya na marami ngang walang signal sa area kaya hindi na siya nagpilit pa, ini-isip lang naman niya ay kung paano siya makaka-uwi at paano niya pakikiharapan ang lalaki.
"Kailan ka pa dumating?"
"Mahigit isang taon na din."
"Akala ko di ka na babalik ng Pilipinas."
"Akala ko din, pero eto na ako ngayun."
Tumingin sa kanya ang lalaki, puno nang sumbat at katanungan… Na alam niyang hindi niya kayang sagutin maliban sa katotohanang inilayo siya ng mga magulang at wala siyang kakayahan para ilaban pa ang pagmamahal sa lalaki.
"Siguro kung alam ng parents mo na yayaman ako, baka hindi ka nila inilayo sakin."
"Blake!"
Gusto niyang pigilan ang lalaki sa ano mang sasabihin nito dahil kahit na ganuon ang mga ito ay masasaktan pa din siya. Na ang kabutihan lang din naman niya ang gusto nang mga ito. Napatayo siya na paharap sa lalaki na tumatagos ata sa kaluluwa ang tingin na hinihigop ang pagkatao niya.
"O baka pag nalaman nila ngayun na bilyonaryo na ako ay ibugaw ka na nila sakin."
PAK!
Ni hindi natinag ang lalaki sa sampal niya, titig na titig pa din ito sa kanya at lalong siyang naghihina. Panghihinang agad bumigay kahit na walang ginagawa ang lalaki.
Sinunggaban niya ang labi nito, ang matagal na pananabik ay binigyang laya at walang inisip na maaring kahihinatnan. Ang tanging nasa isip ay maramdaman ulit ang init ng katawan ni Blake, ang tamis nang mga labi at sarap ng pagmamahal nito.
Naramdaman niya ang pagtugon nang lalaki, ang pagkibot ng labi nito at ang pagsipsip sa labi niya. Napakapit siya sa braso ni Blake dahil para siyang mahuhulog sa kung saan, para siyang ipinaghehele at na-naginip sa isang bagay na matagal niyang pinapangarap na mangyari.
Naging mariin ang halik ni Blake, naging mas mapangahas dahil ipinasok na nito ang dila sa bibig upang galugarin at ilaban ang dila. Hinapit na din nito ang baywang at kasamang naupo sa sofa kung saan ay nakakalong siya. Kusa na siyang umayos upang makasaklang sa kandungan ng lalaki, dahil wala nasiyang suot na kahit anong pangloob kaya alam niyang sariling katas ay nagmamarka sa jogging pants nito.
Lumayo ang labi ni Blake, nagtaka siya dahil dalang dala na sa sarap nang halik nito.
"I am already committed."
Napalunok siya sa narinig, anong committed? May asawa na ba ito? Engaged or live-in? Parang sinaksakang puso niya, parang pinatay siya katulad ng ilayo ng mga magulang sa lalaki. Umapaw ang hiya dahilsa posisyong halos manipis na tela lang ang naghihiwalay sa pwerta at sa nakaturong burat nito.
Napalayo na din siya sa lalaki, nahiya sa inasta lalo na nga at siya ang nag initiate nang halik nila. Tuluyan na siyang tumayo habang ang lalaki ay ipinatong ang mga braso sa sandalan ng sofa kaya sa porma nito ay lantad na lantad ang nakaturong burat sa harapan ng jogging pants.
Tumalikod nalang siya at humarap sa bintana, naramdaman nalang niya na tumayo ang lalaki at naglakad palayo sa kanya.
"Wala akong ma-offer na pagkain maliban sa cup noodles kung nagugutom ka. Siguradong magdamagang ulan kaya bukas ka na makaka-uwi."
Nilingon lang niya ang lalaki, may hawak itong dalawang unan at isang makapal na kumot.
"You can use the room to rest, ako din magpapahinga na at pagod ako sa biyahe."
Di man lantaran ay alam niyang itinataboy na siya nang lalaki, wala na siyang nagawa kung hindi tunguhin ang sinasabi nitong kwarto, dumaan muna siya sa banyo para maghilamos dahil pakiramdam niya ay nangangapal ang mukha sa kahihiyan.
Nakita niyang may naka lagay na toothbrush na bago kaya ginamit nalang din niya bago tinungo ang kwarto at nahiga sa malambot na kama. Duon bumuhos ang luha niya, tuluyang inamin sa sariling umaasa pa din talaga siya na makikita at mababalikan ang lalaki sa kabila nang lahat.
Na ang tanging dahilan kaya siya nanatili sa Pilipinas ay umaasa na magkikikta sila at magsasama habang buhay. Pero hindi.
Mayroon na itong iba. Ang tanga naman niya kasi para isipin na single pa din ito sa loob ng mahahabang taong wala siya, napaka tangang isipin na madali nitong matatanggap ang ginawa ng mga magulang.
Pero paano? Hahayaan nalang ba niya na ganuon? Hindi ba niya ilalaban pa kahit na alam niyang sa huli ay siya ang matatalo? Paano kung mayroon pang isang porsiento na maari niya ilaban?
Mahal na mahal pa din niya ang lalaki, walang nagbago.