Filipino Sex Stories
Diyablo - Part 3 - Kasama Mo Na Ang Diyablo
Trigger warning: sexual assault and rape. The author does not condone rape or any other type of sexual harassment. This material is intended for the release of sexual fantasies.
Sa kanyang unang araw ng training, si Daniel ay tulad ng Diyablo na sa wakas ay nagtagumpay na gumugol ng isang araw sa Langit. Sa loob ng buong siyam na oras, nakatitig siya sa kanyang anghel at kinahuhumalingan, naaamoy, nakakausap, at nasa presensya niya.
Nabighani lalo ang Diyablo sa kulay-kapeng mga mata ni Bela. Sa tuwing gumagalaw ang kanyang mga labi para magsalita at ngumiti, ang tanging naiisip ng Diyablo ay halikan ang mga iyon at itulak ang isang matigas na titi sa kanyang bibig. Ang masikip na dyaket ng babae, na sinadyang isuot upang itago ang kanyang malaking hinaharap, ay nagsilbi lamang upang patindihin ang pagnanasa ng Diyablo. Nakatutok din ang mga mata ng Diyablo sa maiksing palda at malaman na hita ni Bela--kapareho ng pagnanasang ipinahamak niya kay Eba nang ito ay tuksuhin niya para kainin ang bunga ng Eden.
Sa mga break time ni Daniel, hahanapin niya ang address ni Bela sa Google Maps. Kakabisaduhin niya ang mga kalye at mga lugar sa paligid nito na para bang doon siya titira sa mga susunod na taon. Ginugol niya ang kanyang lunch break sa sleeping quarters, gising ang mga mata at nakatitig sa kisame sa buong limampungminuto habang pinagtitibay niya ang kanyang plano mamaya.
At pagkatapos ng ilang pang oras, gayun na nga, natapos ang shift at lahat ng mga trainees ay pinauwi na.
Naglagay ng inosenteng ngiti si Daniel sa kanyang mukha at lumapit kay Bela para magtanong, "Um, Ms. Bela, sorry, ask ko lang po baka po may alam kayong sakayan dito papuntang Baranggay Acitore?"
Humarap si Bela sa kanya. Mas maganda pa siya at nakakatukso sa malapitan. "'To naman, 'Bela' na lang! Wag ng 'Ms. Bela'. Pero ano, um, pwede ka mag jeep from here. Why, doon ka ba nauwi?"
"Ay, sige po, Miss... ay, Bela." Kinakabahan siyang tumawa. Kung alam lang ng kausap niya na peke iyon. "Opo, doon po kasi ako nauwi. Ano po ba sign board?"
Bakas sa mukha ni Bela ang sorpresa. "Taga doon ka lang din pala! Baka kapitbahay pa kita! 'Di naman asul gate niyo, 'no?" Pabirong tanong, na medyo seryoso.
"Ay hindi naman po!" Sa pang labas na mukha, nakangiti si Daniel. Sa loob, siya ay ngumisi--ang kanyang mapanlinlang na mga pangil ay napakatalim. Agad niyang itinago sa kanyang isipan ang nag-iisang impormasyong iyon: May asul na gate ang kapitbahay ni Bela.
"Yung signboard... 'Acitore' lang din. Sabay ka na lang kaya sakin, uuwi na rin naman ako?" Nakakapagod ang araw na ito para kay Bela. Wala siya sa mood na tiisin sina Carlo at TJ.
At iyon na iyon. Mas madali kaysa sa inaasahan ni Daniel. Pumunta siya sa susunod na bahagi ng kanyang plano.
Habang nasa jeep kasama si Bela, ang sumunod na misyon ni Daniel ay kunin ang kanyang tiwala. Dito pumapasok ang lahat ng impormasyong ini-stalk niya mula sa kanyang social media: ang kanyang mga libangan, interes, pananaw sa pulitika, update sa status, mga lugar na binisita, at lahat ng iba pang impormasyon--sapat na ang lahat para sukatin ni Daniel ang uri ng personalidad niya at kung ano ang posibleng gawin upang mapukaw ang kanyang interes kahit papaano.
Salamat sa lahat ng impormasyong iyon, nagawa niyang aktibong makasama at makausap si Bela sa buong 45 minutong biyahe pauwi. Sa mga unang minute sa jeep ay inaabot-abot pa ni Bela ang kanyang earphones, gustong ilayo ang mundo at bumalik sa kanyang pag-iisa--kanya lamang mga naiisip at musika. Ngunit nanaig si Daniel at nakahanap ng mga tamang salita para makuha ang atensyon ni Bela, na siyang itinago na lang ang kanyang earphones at napagdesisyunan na maglaan ng buong oras sa pakikipag-kwentuhan kay Daniel. Noon nalaman ni Daniel na siya ang nanalo.
Kung tutuusin, matagal nang hindi nakausap si Bela ng isang taong katugma at naayon sa kanyang mga pananaw at opinyon.
Tapos, oras na para bumaba na silang dalawa.
"So, pano, saan ka dito?" Tanong ni Bela.
Inalala ni Daniel ang pangalan ng pinakamalayong kalye mula sa bahay ni Bela, na kanina'y pinag-aaralan niya sa Google Maps. Sinabi niya ito kay Bela.
"Nako, malayo ka pa pala. Sama ka na lang, chikahan muna tayo habang naglalakad. So, ayun nga- like you, I really loved din yung Invisible Man ni H.G Wells kasi-"
Ang ganoong imbitasyon mula kay Bela ay para bang binigay ang mundo para kay Daniel. Lahat ng iba pang sinabi ni Bella matapos ay nawala na lang sa mga tenga ni Daniel. Isa siyang Diyablo na umuunlad sa kawalang-muwang ng mga taong mabilis magtiwala.
Ngunit, hindi siya maabala nang ganoon kadali. Hindi kapag ganito siya kalapit. "Sakit ng tiyan ko," biglang sabi ni Daniel. Maaga niyang itinanim ang binhing ito para sa pag-aani mamaya. Ang susi sa isang mabuting kasinungalingan ay ang mga detalye.
Matapos magpahayag ng mga alalahanin si Bela at tiniyak ni Daniel na ayos lang siya, iniba niya ang paksa pabalik sa kung ano mang pinag-uusapan nila kanina. Ipinagpatuloy ni Daniel ang pag-uusap hanggang sa marating ni Bela ang kanyang hintuan: ang kanyang bahay.
Bago pa makapagpaalam si Bela, mabilis na inani ni Daniel ang kanyang itinanim. "Bela, sorry, ang sakit talaga ng tiyan ko. Nahihiya ako sobra pero pwede maki-CR? So sorry! I'll buy you an entire pack of Albatross na lang bukas or kahit Lysol pa!"
Sa wakas, nakita ni Bela ang "red flag". Ngunit, masyado siyang malalim sa puntong ito. Sa paglipas ng mga nakaraang minuto sa pakikipag-usap kay Daniel at pagkakaroon ng kaunting ka-pamilyaran, nahihirapan at nahihiya ngayon siyang tanggihan ang kanyang kahilingan. Pumayag si Bela na papasukin si Daniel para maki-banyo.
At doon na natapos ang plano ni Daniel. Walang sapilitang pagpasok. At kahit may mga testigo man na kapitbahay o mga taong nadaanan kanina, makikita nilang sinadya siyang papasukin ni Bela. Walang malisya. Walang kahina-hinala. Wala sa iba kundi kay Bela.
Totoo sa impormasyong ibinigay ni Bela sa text, namumuhay nga siyang mag-isa. Ngayon, solo na siya ni Daniel. Bela: malapit nang maging bilanggo ni Daniel, sa bawat anyo, simula na muna sa sarili niyang pamamahay.
Genesis 3:1
Ang ahas nga ay lalong tuso kay sa alin man sa mga hayop sa parang na nilikha ng Panginoong Dios. At sinabi niya sa babae, Tunay bang sinabi ng Dios, Huwag kayong kakain sa alin mang punong kahoy sa halamanan?
Sa kanyang unang araw ng training, si Daniel ay tulad ng Diyablo na sa wakas ay nagtagumpay na gumugol ng isang araw sa Langit. Sa loob ng buong siyam na oras, nakatitig siya sa kanyang anghel at kinahuhumalingan, naaamoy, nakakausap, at nasa presensya niya.
Nabighani lalo ang Diyablo sa kulay-kapeng mga mata ni Bela. Sa tuwing gumagalaw ang kanyang mga labi para magsalita at ngumiti, ang tanging naiisip ng Diyablo ay halikan ang mga iyon at itulak ang isang matigas na titi sa kanyang bibig. Ang masikip na dyaket ng babae, na sinadyang isuot upang itago ang kanyang malaking hinaharap, ay nagsilbi lamang upang patindihin ang pagnanasa ng Diyablo. Nakatutok din ang mga mata ng Diyablo sa maiksing palda at malaman na hita ni Bela--kapareho ng pagnanasang ipinahamak niya kay Eba nang ito ay tuksuhin niya para kainin ang bunga ng Eden.
Sa mga break time ni Daniel, hahanapin niya ang address ni Bela sa Google Maps. Kakabisaduhin niya ang mga kalye at mga lugar sa paligid nito na para bang doon siya titira sa mga susunod na taon. Ginugol niya ang kanyang lunch break sa sleeping quarters, gising ang mga mata at nakatitig sa kisame sa buong limampungminuto habang pinagtitibay niya ang kanyang plano mamaya.
At pagkatapos ng ilang pang oras, gayun na nga, natapos ang shift at lahat ng mga trainees ay pinauwi na.
Naglagay ng inosenteng ngiti si Daniel sa kanyang mukha at lumapit kay Bela para magtanong, "Um, Ms. Bela, sorry, ask ko lang po baka po may alam kayong sakayan dito papuntang Baranggay Acitore?"
Humarap si Bela sa kanya. Mas maganda pa siya at nakakatukso sa malapitan. "'To naman, 'Bela' na lang! Wag ng 'Ms. Bela'. Pero ano, um, pwede ka mag jeep from here. Why, doon ka ba nauwi?"
"Ay, sige po, Miss... ay, Bela." Kinakabahan siyang tumawa. Kung alam lang ng kausap niya na peke iyon. "Opo, doon po kasi ako nauwi. Ano po ba sign board?"
Bakas sa mukha ni Bela ang sorpresa. "Taga doon ka lang din pala! Baka kapitbahay pa kita! 'Di naman asul gate niyo, 'no?" Pabirong tanong, na medyo seryoso.
"Ay hindi naman po!" Sa pang labas na mukha, nakangiti si Daniel. Sa loob, siya ay ngumisi--ang kanyang mapanlinlang na mga pangil ay napakatalim. Agad niyang itinago sa kanyang isipan ang nag-iisang impormasyong iyon: May asul na gate ang kapitbahay ni Bela.
"Yung signboard... 'Acitore' lang din. Sabay ka na lang kaya sakin, uuwi na rin naman ako?" Nakakapagod ang araw na ito para kay Bela. Wala siya sa mood na tiisin sina Carlo at TJ.
At iyon na iyon. Mas madali kaysa sa inaasahan ni Daniel. Pumunta siya sa susunod na bahagi ng kanyang plano.
Habang nasa jeep kasama si Bela, ang sumunod na misyon ni Daniel ay kunin ang kanyang tiwala. Dito pumapasok ang lahat ng impormasyong ini-stalk niya mula sa kanyang social media: ang kanyang mga libangan, interes, pananaw sa pulitika, update sa status, mga lugar na binisita, at lahat ng iba pang impormasyon--sapat na ang lahat para sukatin ni Daniel ang uri ng personalidad niya at kung ano ang posibleng gawin upang mapukaw ang kanyang interes kahit papaano.
Salamat sa lahat ng impormasyong iyon, nagawa niyang aktibong makasama at makausap si Bela sa buong 45 minutong biyahe pauwi. Sa mga unang minute sa jeep ay inaabot-abot pa ni Bela ang kanyang earphones, gustong ilayo ang mundo at bumalik sa kanyang pag-iisa--kanya lamang mga naiisip at musika. Ngunit nanaig si Daniel at nakahanap ng mga tamang salita para makuha ang atensyon ni Bela, na siyang itinago na lang ang kanyang earphones at napagdesisyunan na maglaan ng buong oras sa pakikipag-kwentuhan kay Daniel. Noon nalaman ni Daniel na siya ang nanalo.
Kung tutuusin, matagal nang hindi nakausap si Bela ng isang taong katugma at naayon sa kanyang mga pananaw at opinyon.
Tapos, oras na para bumaba na silang dalawa.
"So, pano, saan ka dito?" Tanong ni Bela.
Inalala ni Daniel ang pangalan ng pinakamalayong kalye mula sa bahay ni Bela, na kanina'y pinag-aaralan niya sa Google Maps. Sinabi niya ito kay Bela.
"Nako, malayo ka pa pala. Sama ka na lang, chikahan muna tayo habang naglalakad. So, ayun nga- like you, I really loved din yung Invisible Man ni H.G Wells kasi-"
Ang ganoong imbitasyon mula kay Bela ay para bang binigay ang mundo para kay Daniel. Lahat ng iba pang sinabi ni Bella matapos ay nawala na lang sa mga tenga ni Daniel. Isa siyang Diyablo na umuunlad sa kawalang-muwang ng mga taong mabilis magtiwala.
Ngunit, hindi siya maabala nang ganoon kadali. Hindi kapag ganito siya kalapit. "Sakit ng tiyan ko," biglang sabi ni Daniel. Maaga niyang itinanim ang binhing ito para sa pag-aani mamaya. Ang susi sa isang mabuting kasinungalingan ay ang mga detalye.
Matapos magpahayag ng mga alalahanin si Bela at tiniyak ni Daniel na ayos lang siya, iniba niya ang paksa pabalik sa kung ano mang pinag-uusapan nila kanina. Ipinagpatuloy ni Daniel ang pag-uusap hanggang sa marating ni Bela ang kanyang hintuan: ang kanyang bahay.
Bago pa makapagpaalam si Bela, mabilis na inani ni Daniel ang kanyang itinanim. "Bela, sorry, ang sakit talaga ng tiyan ko. Nahihiya ako sobra pero pwede maki-CR? So sorry! I'll buy you an entire pack of Albatross na lang bukas or kahit Lysol pa!"
Sa wakas, nakita ni Bela ang "red flag". Ngunit, masyado siyang malalim sa puntong ito. Sa paglipas ng mga nakaraang minuto sa pakikipag-usap kay Daniel at pagkakaroon ng kaunting ka-pamilyaran, nahihirapan at nahihiya ngayon siyang tanggihan ang kanyang kahilingan. Pumayag si Bela na papasukin si Daniel para maki-banyo.
At doon na natapos ang plano ni Daniel. Walang sapilitang pagpasok. At kahit may mga testigo man na kapitbahay o mga taong nadaanan kanina, makikita nilang sinadya siyang papasukin ni Bela. Walang malisya. Walang kahina-hinala. Wala sa iba kundi kay Bela.
Totoo sa impormasyong ibinigay ni Bela sa text, namumuhay nga siyang mag-isa. Ngayon, solo na siya ni Daniel. Bela: malapit nang maging bilanggo ni Daniel, sa bawat anyo, simula na muna sa sarili niyang pamamahay.
Posted in:
Erotic Horror