Sinumpa 3

Hello! Sorry kung hindi naging madalas yung updates ng story. Medyo hindi naging maganda ang takbo ng school ko kasi. Hindi ako makanap ng tiyempo para magsulat and actually wala talaga akong ideya kung ano ang itatakbo ng story. Basta sinusulat ko lang kung ano yung mga naiisip ko..AHHAHAHA. Again, hindi po ako magaling magsulat kaya salamat sa mga compliments na natatanggap ko. I hope I can improve para naman medyo maganda-ganda na yung next na story.

Love y'all. Please sana mapagtiisan niyo itong short chapter na to.
And suggest din kayo ng portrayers ng characters, baka bet ko den

Limang araw na ang nakakalipas nang may mangyari sa mag-ama. Limang araw na ding hindi inaatake si Ali ng sumpa. Pawang katotohanan nga ang mga tinuran ng matanda. Kitang-kita sa itsura ni Ali ang pagbuti ng kaniyang kalusugan. Unti-unti ring lumalakas ang kaniyang katawan. Tunay ngang dahil sa ibinahaging enerhiya ng kaniyang ama sa kaniya ang dahilan ng mga ito. Ngunit ang katanungan ay hanggang kailan magtatagal ito?

'Kung sakali bang aatakehin ulit ako ng sumpa, gagawin kaya ulit namin iyon ni Papa?' tanong ni Ali sa sarili. Mula nang may mangyari sa kanilang mag-ama ay tila nag-iba ang pakikitungo nila sa isa't isa. Di makapaniwala si Ali na ang kaniyang mismong ama ang unang magpaparanas sa kaniya ng ganun. Di niya mawari kung ano ang gagawin. Di niya maitatangging nagustuhan niya ang pangyayari sa pagitan nilang dalawa ngunit di maalis sa isipan niya ang kamalian nito. Mali sa mata ng Diyos at mali sa mga mata ng iba lalo na at sarili niya itong ama. Dugo't laman nila ay iisa kaya di niya mapigilang magalit sa sarili dahil sa pagkagusto sa pangyayari at lalo na sa sumpang ipinagkaloob sa kanya na kung wala ang sumpang ito, hindi sila aabot sa ganito.

Sa trabaho naman ay tila wala sa sarili si Armando. Hindi pa rin mawaglit sa kaniyang isipan ang pangyayarisa gabing iyon. Napatunayan niyang iyon lamang nga ang magagawa niya para maligtas ang anak sa tiyak na kamatayan. Alam niyang mali, alam niyang nakaksuklam ito para sa nakararami pero ano pa bang magagawa niya? Ano pa bang paraan ang maaari niyang gawin? Saan pa ba siya hihingi ng tulong kung lahat ng santo at mga diyos na ang kaniyang dinasalan? Ano pa bang dapat niyang gawin para maisalba ang anak sa sumpang di naman nila ginusto?

Wala...

Wala na siyang ibang magagawa kundi ang bagay na iyon. Labis ang takot na naramdaman niya nang halos bawian na ng buhay ang kaniyang anak sa kanyang harapan. Hindi maipaliwanag ang takot sa kaniyang puso na baka kung wala siyang gawin sa gabing iyon ay tuluyan nang mawawala sa kanila si Ali at hinding hindi siya papayag na mangyari iyon. Kaya naman handa siyang muling ialay ang sarili kung ang kapalit nun ay ang kaligtasan ng kaniyang anak.

Simula nang may mangyari sa kanila sa gabing iyon ay nag-iba ang kanilang pakikitungo sa isa't isa. Medyo umiiwas si Ali sa kaniya dahil siguro sa hindi rin niya maproseso ang mga pangyayari. Ang tanging magagawa lamang ngayon ni Armando ay kausapin ang anak at magpaliwanag ng maigi at kung maaari pa ay dadalhin niya ito sa matanda upang siya na mismo ang magpaliwanag sa kaniya sa lahat ng dapat niyang malaman.

"Ayos ka lang ba pre?" tanong ng kaibigan at katrabahong si Marko.

"Ah, oo... May iniisip lang." sagot ni Armando.

"Huwag kang mag-alala pre, konti nalang at malulutas na rin natin ang mga nagaganap na pagpatay."

Hindi makasagot si Armando dahil hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa kaibigan ang hindi kaniyang mga natuklasan. Oo nga't kasama niya si Marko nung una nilang pinuntahan ang tahanan ng matanda ngunit nag-aalangan pa rin si Marko na maniwala sa matanda dahil hindi ito naniniwala sa mga ganoong bagay.

Pero kailangan niya ng tulong. At alam niyang si Marko lamang ang mapagkakatiwalaan niya na tutulong sa kaniya.

"Marko, may kailangan akong sabihin sayo." seryosong sambit ni Armando habang nakapatong ang ulo sa kaniyang mga palad at nakayuko.

"Ano yun?" nag-aalalang tanong ni Marko at nagsimula na ngang magkwento si Armando.

------------------------

"Lola, kailangan ko rin ang tulong niyo. Ung mga nagaganap na pagpatay..."

"Ah...Iyon nga pala ang dahilan kung bakit ko kayo pinapunta dito noon." sagot ng matanda.

"Opo.."

Sandaling natahimik ang paligid. Lalo lamang kinakabahan si Armando dahil sa tensyon.

"Si Esmeralda. Kailangan mong hanapin si Esmeralda at pigilan ang kaniyang planong pagbuhay kay Ben. Gaya ng sabi ko noon, ang kapalit ng buhay, ay buhay din. Kailangan ng mga sakripisyo para makumpleto ang ritwal at palagay ko ito na ang pinakahuling parte ng ritwal dahil bumibilis na siya sa pagpaslang ng mga tao. Kaya kailangan na siyang pigilan bago pa mahuli ang lahat."

Hindi alam ni Armando kung ano ang isasagot. Ano namang laban niya sa isang makapangyarihang mangkukulam?

"Kapag nakumpleto ni Esmeralda ang ritwal, hindi lang babalik ang buhay ni Ben kundi siya rin ang magiging pinto upang tuluyan nang makapasok ang at malukob ng mga demonyo ang mundong ito. Malaki ang nakataya rito, Armando."

"Pero paano? Walang akong kapangyarihan upang pigilin ito. Anong magagawa ng mga baril laban sa mga demonyo?" nawawalang pag-asang sagot ni Armando.

"Kailangan niyong maglakbay sa mundo ng mga mahika. Hanapin niyo ang salamangkerong asul ang kaliwang mata at berde ang isa. Siya ang nakakaalam kung paano pipigilan ang ritwal. Patawad ngunit hanggan dito na lamang ang aking nalalaman."

Tahimik lamang si Armando. Hindi siya makapaniwala muli sa mga nalalaman. Hindi niya alam ang sasabihin. Nagpasalamat na lamang siya sa matanda dahil sa malaki ang naitulong nito sa kaniya kahit pa sobrang hirap ng mga sagot na nakuha niya lalo na ang tungkol sa kaniyang anak. Nagpaalam na din si Armando ngunit bago siya umalis ay nagsalita ang matanda.

"Alam kong mahirap ang gagawin mong mga desisyon Armando. Pero isipin mo ang kapakanan ng iyong mga mahal sa buhay. Hinding hindi kayo matatahimik kapag tuluyan nang magwagi si Esmeralda. Bumalik ka rito kung nakapagisip-isip ka na. Nawa'y patnubayan ka ng mga diyos sa iyong desisyon.."

Ngumiti lamang ng pilit si Armando.

"Paalam at salamat muli lola. Pag-iisipan ko ito ng maayos."

-----------------------------------------------

Ikinuwento lahat ni Armando ang nangyari maging ang tungkol sa kaniyang anak. Kaya naman labis ang gulat ng kaibigan. Hindi siya makapagsalita sa gulat at kailangan niya ng oras upang maproseso ito sa kaniyang utak. Maniniwala ba siya sa mga kwento ng kaibigan? Kung nagsisinungaling man ito, ano namang dahilan? Wala.

Kilala niya si Armando. Hindi ito sinungaling at kung may sinasabi ito ay mapagkakaiwalaan mo itong tunay at walang halong kasinungalingan. Kaya naman kahit mukhag imposible ay pilit niyang itinatatak ang kaniyang mga nalaman sa kaniyang isipan. Wala siyang ibang magagawa kundi ang paniwalaan ang kaibigan.

"Anong plano mo?" tanong ni Marko sa kaibigan.

"Ang tapusin na ang kabaliwang ito." Seryosong sagot ni Armando at kitang kita ang determinasyon sa kaniyang mga mata.

_______________________________

Nasa kanyang kwarto lamang si Ali buong araw. Buong araw itong nagpinta at doon niya ibinuhos ang lahat ng kaniyang dinaramdam. Maya-maya pa ay nakarinig siya ng katok sa kaniyang pinto.

"Sino yan?" malakas na sabi ni Ali.

"Ang papa to anak."

Nagulat si Ali nang marinig ang boses ng kaniyang papa dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin niya alam kung paano ito pakitunguhan. Magulo pa ang kaniyang isip.

"Anak, kailangan nating mag-usap." pakiusap naman ni Armando.

Di pa man handa si Ali na makaharap ang kaniyang ama, wala siyang magagawa kundi ang harapin na ito dahil baka makahalata ang kaniyang ina na may problema sa pagitan nilang mag-ama at iyon ang iniiwasan ni Ali. Ayaw niyang makadagdag pa ito sa inaalala ng kaniyang ina. Kaya naman ay tumayo na si Ali at pinagbuksan ng pinto ang ama.

Pagkabukas ay nakita ni Ali ang nakangiting mukha ng kaniyang ama ngunit kita ang lungkot sa kaniyang mga mata. Di na napigilan ni Ali ang sarili at napaiyak itong yumakap sa ama. Di maitatangging miss na niya ito dahil ilang araw na din silang hindi nag-uusap. Yumakap naman pabalik si Armando at inalo ang umiiyak na anak. Ilang minuto rin sila sa ganoong posisyon nang tuluyan nag tumahan si Ali.

Nakaupo na ngayon sila sa kama at si Ali ay nakasandal sa balikat ng ama habang nakayakap sa braso nito. Tahimik ang paligid. Tanging ang musika lamang ang naririnig mula sa cellphone ni Ali. Hindi alam ni Ali kung magsasalita ba siya o aantayin niya ang ama na maunang magsalita.

"Kumusta ka na anak?" biglang tanong ni Armando.

"Ayos lang ako papa." tugon naman ni Ali.

"Alam kong nalilito at naguguluhan ka pa rin sa mga nangyari kaya ako nandito ngayon. Ipapaliwanag ko ang lahat ng kailangan mong malaman."

Umupo nang tuwid si Ali at humarap sa ama. OO, iyon ang kailangan niya. Ang kasagutan sa lahat ng ito.

Napabuntong-hininga si Armando at nagsimulang magkwento sa kaniyang mga napagdaanan at nalaman. Nakikinig lamang si Ali sa mga sinasabi ng ama. Unti-unti ay naiintindihan niya ang mga pangyayari at nang malaman nito ang misyon ng ama, nabubuhay ang determinasyon sa kanyang puso na tulungan ang ama sa misyon nito. Nang matapos ang kwento, yumakap nang mahigpit si Ali sa ama.

"Huwag kang mag-alala papa, kasama mo ako sa laban na ito." determinadong bulong ni Ali sa ama.

Dahil sa kasalanan ng kaniyang lolo, napuno ng galit ang puso ng Esmeraldang iyon at kailangan itong mapigilan bago pa mahuli ang lahat.

-----------------------

"Papa...." mahinang pag-ungol ni Ali habang niroromansa siya ng kaniyang ama. Dinadamdam niya ang bawat haplos ng mainit at makalyong kamay ng ama sa kaniyang katawan habang nakikipaglaro ang kaniyang dila sa dila nito. Napakainit ng tagpong iyon. Kapwa sila hubo't hubad habang nakapatong si Armando sa anak.

Nagkikiskisan ang kanilang pag-aari na siya namang halos ikabaliw nilang dalawa. Hating gabi na ngunit buhay buhay ang diwa nilang mag-ama.

Muli na naman kasing umatake ang sumpa kay Ali kaya naman agad niyang tinawag ang ama gamit ang kaniyang cellphone dahil andito ngayon ang kaniyang ina at ang kaniyang kuya Albert. Ayaw niyang malaman nila ito dahil sa gulong maaari nitong idulot. Ito na ang pangatlong beses nilang pakikipaglaro sa apoy na kapwa naman nilang ginugusto sa kabila ng kanilang pagiging mag-ama. Nasasanay na sila sa kanilang sitwasyon at isinasantabi na nila ang mga moral na paniniwala.

Dahil kailangan...

Ang kanilang romansahan ay parang mag-asawa na parang. Labis ang pag-iingat ni Armando sa anak dahil ayaw niya itong masaktan. Kahit pa man gigil na gigil itong ilabas ang natatagong libog ay ayaw niyang katakutan siya ng kaniyang anak.

Unti unting tinataas baba ni Ali ang malaki at mainit na tarugo ng ama. Bawat parte nito ay pinapadaan niya sa kaniyang palad, dinadama ang bawat ugat nito at kinakabisa ang hugis at korte nito. Halos mawala sa sarili si Armando dahil sa ginagawa ng anak kaya naman sinimulan niyang laruin ang butas ng anak. Minamasahe niya ito gamit ang langis na pampadulas upang hindi siya mahirapang pasukin ito maya-maya. Nais niyang ihanda muna ang butas ng anak dahil nagsisimula na naman itong sumikip. Naghalikan ang mag-ama habang ginagawa ang mga bagay na ito sa isa't isa.

"Pasukin na kita anak." mahina at puno ng libog na bulong ni Armando sa anak. Tumango lamang si Ali bilang pagsang-ayon.

Agad pinatuwad ni Armando ang anak at dinuraan ang butas ng anak maging ang kaniyang alaga. Agad niyang itinutok ang kaniyang galit na alaga at dahan dahan nitong itinanim ang ulo sa makipot na butas. Unti-unti habang nasasanay muli si Ali ay siya ring dahan dahan nitong pagpasok ng alaga

"Uhmmmmmmm" mahinang ungol ni Ali nang naramdaman niya ang pagkasagad ng malaking tarugo ng ama. Gusto niyang sumigaw pero inaalala niyang hindi lamang sila ang tao sa bahay. Nagpipigil din si Armando ng ungol. Gustong gusto niyang isigaw kung gaano kasarap ang nararanasan niya ngayon pero gaya ni Ali ay inaalala niya ang sitwasyon nila ngayon. Hindi nila solo ang bahay kaya kailangan nilang mag-ingat.

Unti unting bumubilis ang ritmo ng pagkantot ni Armando sa anak at maririnig mo ang pagpalakpak ng kanilang katawan. Mahihinang ungol lamang ang maririnig mo sa kanila ngunit hindi napigilan ni Ali ang pag-ungol ng malakas.

"AHHHHHH" Malakas na ungol ni Ali. May natatamaan kasi ang kaniyang ama sa na siyang halos ikabaliw niya sa sobrang sarap sa pakiramdam. Agad namang tinakpan ni Armando ang bibig ng anak.

"Shhhhhhh.... Huwag kang masyadong maingay nak. Maririnig tayo sa kabilang kwarto.."

Tumango tango lamang si Ali. Alam naman niya iyon pero hindi niya talaga napigilan sa mga oras na iyon. Dahil sa nangyari ay minabuti nilang tapusin na ito agad. Agad bumarurot si Armando sa butas ng anak hanggang sa kapwa silang nilabasan.

"Aahhhhh"

"Papaaa.."

Bumulwak ang katas ni Armando sa loob ni Ali. Ramdam na ramdam ni Ali ang init at dami nito sa loob niya. Samantala si Ali naman ay nilabasan sa kanyang bedsheet.

Nang mahimasmasan ay nagulat na lamang sila dahil may nakatayo sa pinto at kita sa mukha niya ang gulat at hindi maipaliwanag na rekasyon.

Pagkadisgusto?

Pagkalito?

Kitang kita sa mukha ni Ali ang kaba at takot dahil nangyari ang iniiwasan nilang mangyari.

Ito ay ang mahuli sila. Pero mukhang mapaglaro ang tadhana at hindi ito pinayagan sa nais nila. Samantala si Armando naman ay kahit gulat, makikitaan mo ito ng pagsusumamo na para bang kinakausap ang taong nakakita sa kanila na intindihin ang sitwasyon.

Nahuli sila ni Albert sa ginawang kahalayan kaya naman hindi alam ni Armando kung paano ito ipapaliwanag sa anak.

"Kuya...." Maluha luha at mahinang sambit ni Ali. Hindi makasagot si Albert. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Galit na galit siya at parang hindi niya magagawang ikubli ito. Sa harap niya ang kaniyang ama at kapatid, hubo't hubad dahil sa kahalayang naganap sa pagitan nila. Hindi maproseso sa kaniyang utak ang nangyari?

Bakit? Bakit nila ito nagawa? Mag-ama sila. Dugo't laman nila ang isa't isa kaya naman labis ang pagkadisgusto ni Albert sa nakita. Marahil kahit sino man ang nasa sitwasyon niya ay ganoon ang mararamdaman. Hindi ito ginagawa ng matinong tao. Yun ang nasa isip ni Albert.

Pero kahit ganunpaman, gusto niyang malaman ang rason ng kahayuoang ito.

Agad pumasok si Albert sa silid at sinara ang pinto. Lalabas sana kasi siya para uminom ng tubig nang may marinig siyang ingay at nang nakita niyang nakaawang ang pinto ng kapatid ay binuksan niya ito at yun na nga ang sumambulat sa kaniya.

"Anak.." mahinang turan ni Armando.

"Bakit niyo nagawa ito? Putangina mag ama kayo papa!" mahina ngunit puno ng galit na sambit ni Albert. Galit na galit ito pero ayaw niyang malaman ito ng ina. Mas lalo lamang lalala ang problemea.

"Kuya...kasi.." d na napigilan ni Ali ang humagulgol ng iyak. Agad naman itong inalo ng ama samantalng si Albert ay nakatayo lamang sa harap nila.

"Albert, anak, huminahon ka muna. Ipapaliwanag ko lahat ng nais mong malaman."

Huminga ng malalim si Albert upang pakalmahibn ang sarili.

"Upo ka muna Albert.."

Sumunod naman si Albert sa utos ng ama. Nagsimulang magpaliwanag si Armando kay Albert. Habang nagkukwento si Armando ay nag-iiba ang mukha ni Albert. Mula sa galit, nahaluan ito ng pagkalito hanggang sa tuluyang lumambot ang mata nito nang narinig ang pinakadahilan ng lahat ng ito.

Nakatingin lamang siya sa nakayuko at humihikbing kapatid. Punong puno ng awa at pagkahabag ang kaniyang ekspresiyon. Hindi niya inakalang ganito pala kasama ang sitwasyon ng kapatid.

'Bakit ang kapatid ko pa' tanong ni Albert sa kaniyang isip

'Napakabuting tao ng kapatid ko, bakit siya pa ang nakakaranas ng ganito?'

Andami pang tanong ni Albert sa kaniyang isip na hindi niya alam kung saan kukuha ng sagot. Agad siyang tumayo at lumapit sa kapatid. Niyakap niya to ng mahigpit habang si Ali naman ay nagulat sa ginawa ng kuya niya. Ngunit mas napaiyak lamang ito sa ginawa ng kaniyang kuya.

Akala niya kasi ay masisira ng tuluyan ang kanilang relasyon bilang magkapatid. Akala niya mawawala na ang kuya niya sa kaniya.

Pero nagkamali siya. Heto ngayon ang kaniyang kuya, yakap yakap siya. Ibinuhos lahat ni Ali ang kaniyang mga luha sa balikat ng kapatid habang si Albert ay nakayakap lang rito.

"Shhhh..tahan na. Papangit ka niyan, cge ka.." biro ni Albert sa kapatid. Nais niyang pagaanin ang loob ng kapatid. Napatawa na lamang si Ali at maging si Armando ay nakangiti na rin. Parang nabunutan ng tinik si Armando dahil dito. Nagpapasalamat siya sa mga diyos dahil biniyayaan nila ang anak ng malawak na pang-unawa.

"Salamat anak.."

Ngumiti lamang si Albert at tumango.

"Hindi ko hahayaang kunin sa atin si bunso ng kung sinong demonyo man yan. Hahanap tayo ng paraan upang mawala na ang sumpang iyan. Pangako"

At muli niyang ikinulong sa kaniyang braso si Ali. Pakiramdam ni Ali, walang makakapanakit sa kaniya. Pakiramdam niya'y ligtas siya dahil sa kaniyang ama, at ang kaniyang Kuya Albert

------------------------------------