Sinumpa 2

Wala sa sariling nakatitig si Ali sa salamin habang inaayos ang kanyang uniporme. Hindi maganda ang bawat araw na pumapasok siya sa eskwela. Laging andun ang takot sa kanya na baka ito na ang maging huling araw niya sa mundo o kung kailan ba siya tuluyang mawalan ng hininga. Araw-araw yun ang iniisip niya sa tuwing pumapasok siya sa eskwela. Dahil sa sumpa sa kanya, nasira ang kanyang kabataan. Maaga siyang namulat sa kamunduhan dahil sa kailangan niya itong gawin sa sarili. OO minsan nagugustuhan niya pero madalas ay nagagalit siya sa sitwasyon niya. Gustong-gusto na niyang gumaling. Atat na atat siyang makanap ng lunas sa kanyang karamdaman. Nagsimula na din siyang magsaliksik tungkol sa kanyang kalagayan ngunit sa halip na sa mga siyentipikong sanggunian siya naghahanap ay sa mga libro ng kulam at iba pa siya naghahanap ng sagot. Pero ni isa ay wala siyang mahanap.

Pagkatapos mag-ayos ay lumabas na siya para sa almusal. Sabay-sabay muli silang mag-anak na nag-almusal at pagkatapos ay inihatid na siya ng kanyang ama sa paaralan. Mabibigat ang kanynag mga hakbang patungo sa silid-aralan at pagkarating niya'y sinalubong siya ng kanyang matalik na kaibigang si Sarah at iba pa nilang dalawang babaeng kaibigan at maya-maya pa ay nagsimula na ang kanilang klase.

Pagdating ng hapon ay nararamdaman na ni Ali ang muling pagsikip ng kanyang butas. Kung dati ay nakakauwi muna siya bago nangyayari yun ngunit iba na naman ngayon. Kita niya sa orasan na malapit nang matapos ang klase..

"Konting tiis na lang..." turan ni Ali sa kanyang isipan. Napapangiwi siya sa pagsikip nito ngunit sa kabutihang palad ay hindi pa naman siya nahihirapang huminga ngunit sa isip niya ay kailangan na niyang umuwi dahil kung hindi ay maaari na niya itong ikamatay.

Dali siyang tumayo at nagmistulang may iniindang sakit. Napansin naman ito ng kanyang guro at nang magpaalam si Ali na masama ang kanyang pakiramdam ay pinayagan itong umuwi na. Pagkalabas ng silid ay agad siyang tumakbo sa sakayan pauwi. Ramdam na niya na unti unti na siyang nahihirapang huminga. Palala lamang ito ng palala habang tumatagal. Taimtim siyang nagdadasal na sana bigyan pa siya ng pagkakataon at oras para mabuhay. Araw-araw na ganito ang kanyang nararanasan at pagod na pagod na ang binata. Gusto niya ng normal na buhay ngunit parang sa tingin niya'y hirap ang tadhanang ibigay ito sa kanya.

Pagkarating niya sa bahay nila ay halos mapigtas na ang kanyang hininga. Dumeretso siya sa kanyang kwarto na halos mawalan na ng hangin. Agad niyang inilabas ang kanyang laruan at pinahiran ng pampadulas at unti unti niyang pinapasok sa kanyang likuran. Dahan-dahan niya itong pinapasok at bawat pagpasok ay may kasamang sakit na para siyang pinupunit dahil muli na namang magbubukas ang kanyang butas.

ilang mahihinang ulos pa ang ginawa ni Ali nang tuluyan nang bumuti ang kanyang kalagayan. Napaluha na lamang siya sa nangyari. Ito na ang kinakatakutan niya.

Araw araw ay dahan dahan siyang pinapatay ng sumpa.

-----------------

Malalim na ang gabi ngunit si Armando ay dilat na dilat pa rin. Ilang gabi siyang di dinadalaw ng antok dahil sa mga rebelasyong kanyang natuklasan. Hirap na hirap na siyang makahanap ng solusyon sa kanyang problema. Awang-awa na din siya sa kanyang bunsong anak dahil sa kalagayan at ito ang dahilan kung bakit hindi siya susuko sa paghahanap ng lunas, ng sagot sa kanyang mga katanungan at alam din niyang ang matandang iyon lamang ang maaaring makatulong sa kanya. Desidido na si Armando na pagtuunan ito ng pansin nang sa gayun ay maging maayos na ang lahat at para na rin sa kanilang katahimikan. Napagdesisyunan niyang bukas na bukas ay muli siyang paparoon sa tirahan ng matanda upang humingi ng tulong.

Kinaumagahan ay maagang umalis si Armando. Hindi na niya nagawang magpaalam sa asawa dahil sa himbing ng tulog ni Nerissa at ayaw niya itong istorbohin. Alam din ni Armando ang hirap na dinadanas ngayon ng kanyang asawa kaya mahalaga ang bawat minuto ng pahinga.

Habang nagmamaneho ay maraming tumatakbo sa isip ni Armando lalo na ang dahilan ng pagkakasumpa ng kanyang anak. Malakas ang kutob niyang ang pagkakasumpa ng kanyang anak ay dahil sa nakaraan. Hindi niya mapigilan ang galit dahil sa pagkakadamay ng kanyang anak sa isang kasalanang wala naman silang kinalaman. Hindi rin niya maiwasang hindi magalit sa ama dahil sa nagawa nitong pagpaslang kay Ben.

Mataas na ang sikat ng araw ng nakarating si Armando sa bahay ng matanda. Pagkarating niya ay nandoon ang matanda sa may pintuan at para bang alam niyang darating si Armando sa kanyang tahanan. Agad namang sumenyas ang matanda na pumasok si Armando na siya namang agad sinunod ng huli. Pagkarating sa sala ay pinaupo ng matanda si Armando habang naghahanda siya ng maiinom. Pagkatapos ay umupo na ang matanda sa kanyang silya malapit sa bintana. Humigop ang matanda ng tsaa saka nagsalita.

"Bakit ka naparito?" tanong ng matanda.

"Maramai pong bumabagabag sa aking isipan ngayon...Gusto ko po ng kasagutan."

Nakatingin lamang ang matanda sa labas habang sila ay nag uusap. Puno pa rin ng kaba si Armando at baka tulad noong huli nilang pag-uusap ay baka hindi niya maproseso ng maigi ang kaniyang malalaman.

"kailangan mo ng kasagutan ngunit handa ka ba sa mga ito?" mahina ngunit makahulugang turan ng matanda. Saglit na natigilan si Armando. Marahil nga ay hindi magiging maganda ang sagot na kaniyang ninanais ngunit mas mainam na malaman niya ito at masaktan o kung anuman kesa manatili siya sa dilim. Biglang sumagi sa kanyang isipan ang kanyang anak kaya naman buong lakas loob siyang sumagot sa matanda ng oo.

"Kung gayun ay ano pang nais mong malaman?" seryosong tanong ng matanda.

-----------------------

Tanging kaskas lamang ng lapis ang maririnig sa sailid ni Ali. Nakasentro ang kaniyang atensyon sa ginuguhit. Magaling si Ali sa sining. Ito ang kanyang libanagan at bukod dun ay gusto niyang pasukin ang mundo ng sining bilang kaniyang karera. Gusto niyang pasukin ang makulay na mundo ng fashion designing partikular na ang pagdidesenyo ng mga alahas. Mahilig si Ali sa mga alahas. Nais niyang gumwa ng mga alahas na magpapalabas sa kumpiyansa ng mga magsusuot nito. Gusto niyang maramdaman ng mga magsusuot ng kaniyang mga alahas na sila ay maganda. Mula noong siya ay bata ay hinahasa na niya ang kaniyang natuklasang talento sa pagguhit at handa rin siyang matuto pa at mas gumaling sa larangang pinili.

Konti na na lamang ay matatapos na niya ang kaniyang ginuguhit. Isa itong kwintas. Ang kwintas na ito marahil ang kaniyang pinakamatagal na ginawa at masasabi niyang isa sa mga pinakamalapit sa kaniyang puso. Ang kwintas na ito kasi ay ang pangarap niyang maging totoo at ibibigay niya ito sa kaniyang ina bilang regalo.

Dahil sa matinding konsetrasyon sa ginagawa ay hindi niya napansin na madilim na pala. Pagtingin niya sa kaniyang orasan ay alas otso na ng gabi. Ramdam na rin niya ang pananakit ng kaniyang kamay at balikat. Nag-inat ng ilang minuto si Ali at pagkatpos ay bumaba siya sa sala. Nadatnan niya doon ang kaniyang kuya Albert, ang panganay sa kanilang magkakapatid. Nakahiga lamang ito sa sofa habang suot pa rin ang kaniyang uniporme sa trabaho. Siya ay nagtatrabaho sa isang grocery store bilang isang merchandiser habang nagrereview para sa darating na board exam. Graduate ng kursong civil engineer si Albert samantalang ang kaniyang kambal naman na si Alvin ay nag-aaral pa lamang para maging doktor. Fraternal twins sina Albert at Alvin kaya naman hindi sila ganoon magkamukha ngunit halos pareho ang hubog ng kanilang katawan at magkasing tangkad din. Kaya naman hindi sinasayang ng magkapatid ang kanilang itsura at pinapasok din ang pagmomodelo bilang mga freelance models. Ito ay kanilang ginagawa kung kailangan nila ng extra dahil hindi lahat ay hinihingi nila sa kanilang mga magulang.

Hindi masyadong malapit si Ali sa kaniyang kuya Albert ngunit nagiging kuya naman pa rin si Albert sa kaniya. Hindi lang sila madalas magbonding. Nang nakita ni Ali ang kaniyang kuya sa ganoong posisyon ay naawa ito at bilib sa kuya dahil nagagawa nitong pagsabayin ang trabaho at pagrereview kaya naman sigurado siyang magiging maayos din ang kinabukasan ng kaniyang kuya. Lumapit siya rito at bahagyang tinapik sa braso upang gisingin.

"Hmmmm.."

"Kuya.."

Naalimpungatan naman si Albert at nakita ang kapatid.

"O Ali. Anong kailangan mo?"

"Mukhang pagod po kayo kuya, sa kwarto na po kayo matulog para makapagpahinga kayo ng maayos."

Bumangon naman si Albert at nag-inat habang humihikab at ngumiti sa kapatid.

"Ikaw, kumusta ka ? Maayos ba pakiramdam mo?" tanong ng kaniyang kuya. Hindi lihim sa kanila ang kalagayan ni Ali kaya naman todo protekta ang mga ito sa kaniya.

"Ayos lang ako kuya."

"Mabuti naman kung ganun. Sige taas na ako. Pagod ang kuya eh.." saad ni ALbert habang ginugulo ang buhok ni Ali na siya naman ikinahagikgik nito.

"Siya nga pala may binili akong siopao jan. Kainin mo habang mainit pa."

"opo kuya salamat.." sagot ni Ali at tumungo na ito sa kusina habang ang kuya Albert niya ay tumungo sa taas para magpahinga. Habang kumakain si Ali ay narinig niya ang pagbukas ng pintuan. Sumilip siya sa sala at nakita niya ang ama habang tinatanggal nito ang sapatos. Kita niya sa ekspresyon ng ama ang lungkot at pagkadismaya.

'Bakit kaya malungkot si papa?' tanong ni Ali sa sarili. Maging siya hindi rin maiwasang hindi malungkot pagkakita sa ama. Marahil isa na naman sa dahilan ay ang paghahanap nito ng lunas para sa kanya. Lumabas si Ali sa kusina at sinalubong ang ama. Nakangiti itong humarap sa kanyang ama nang sa gayun ay maiparamdam niya na okay lang ang lahat. Kahit iyon man lang ang magawa niya para makabawi, ang pagsilbihan ang ama sa abot ng kanyang makakaya.

"Papa," abot tengang ngiti ni Ali sa ama. Ngumiti naman pabalik ang ama saka yumakap sa anak habang hinahaplos ang ulo neto. Kalahating minuto din ang tinagal ng kanilang pagyayakapan bago naghiwalay.

"Gusto niyo po ba ng kape? Ipagtitimpla ko po kayo. Saka may tinira din po akong siopao para sa inyo, binili po ni kuya Albert. Ang sarap po nung siopao papa, sigurado akong magugustuhan niyo po. At kanina po sa school, alam niyo po bang napili po ako bilang isa sa mga mafefeature sa isang art exhibit. Sabi ng teacher ko malaki ang tyansa na mabili ang mga art works sa exhibit na iyon papa. Excited na nga po ako eh. Nagsisimula na po akong magplano kung ano ang gagawin ko sa exhibit. Isa pa po papa baka maging daan po ito para makakuha ako ng scholarship sa isang university. Tapos kanina......"

Nakangiti lamang si Armando habang nakikinig sa kwento ng anak. Malaki na nga ang kanyang bunso. Nagpaplano na para sa kaniyang hinaharap. Sadyang kay bilis ng panahon na parang kahapon lang ay karga-karga pa niya ito, pero ngayon alam na niya ang gagawin sa buhay. Alam niyang malayo ang mararating ng anak sa daan na kanyang tatahakin at lagi siyang nakasuporta rito. Bilib siya sa tapang at lakas ng loob ng anak na kahit may iniindang sumpa ay hindi mo ito makikitaan ng pagsuko sa buhay.

'Pangako anak, gagawin ni Papa ang lahat para sa kinabukasan mo. Kahit pa kailangan kong isakripisyo ang sarili ko para rito,' turan ni Armando sa sarili.

Pansin pa rin ni Ali ang lungkot sa mga mata ng ama kahit pa nakangiti ito. Wala nga talagang maitatagong emosyon sa mga mata. Nangako si Ali sa sarili na mabubuhay siayng masaya. Hindi niya hahayaang tuluyan siyang kainin ng sumpa. Hindi ito magiging hadlang para mabuhay siya ng masaya. Hindi niya sasayangin ang mga pagsisikap ng kaniyang mga magulang at mga kapatid para siya ay protektahan at ang mga pagsasakripisyo ng mga ito para lamang makahanap ng lunas.

"Eto na po ang kape niyo papa."

Ngunit parang hindi ito narinig ng ama dahil mukhang malalim pa rin ang iniisip neto.

"Papaa..." muling tawag ni Ali ngunit wala pa rin..

"Papa.." nilakasan niya ng konti ang pagtawag at siya namang pagbalik sa wisyo ng ama.

"Oh, pasensya na, pagod lang si Papa. Ano sanang sasabihin mo anak?"

"Magkape po muna kayo, papa. Gusto niyo po bang ipaghanda ko kayo ng panligo niyo?"

"Huwag na anak. Dito ka na lang muna habang nagkakape si Papa. Ako na bahala dun mamaya." sagot ng ama.

Tumango tango lang si Ali saka nagkwento muli sa kung ano ang mga ginawa niya ngayong araw at aliw na aliw ang ama sa mga kwento ng anak. Ngunit sa kaloob-looban ni Armando ay ang lungkot, galit at pagkalito sa kung ano ba ang maaari niya pang gawin. Nakahanap nga siya ng solusyon, pero tila isa iyong malaking biro.

Mahigit kalahating oras din ang tinakbo ng usapan ng mag-ama at kahit papano ay naging magaan ang loob nila pareho sa kabila ng mga problemang kinakaharap at doon nga ay natapos na naman ang isang araw.

Kinaumagahan ay sabay-sabay ang mag-anak na kumain ngunit wala ang kaniyang kuya Alvin dahil nasa malayo ito nag-aaral, wala rin ang kaniyang kuya Antony, kakambal ni Aisha, dahil nandoon siya sa kanilang lolo. Nakapagtapos si Antony ng kursong Agriculture kaya naman nais niyang payabungin ang farm ng kanilang lolo at mag-iisang taon na rin itong nandoon. Nagsisimula pa lamang ito sa kaniyang plano na paunlarin ang farm na ito ngunit unti unti ay nakikitaan na ito ng pagbabago. Dumadami na rin ang kanilang tauhan. Buwan-buwan kung umuuwi si Antony sa kanilang tahanan at bihira naman si Alvin dahil sa demands ng kanyang napiling kurso. Ngunit sinisigurado nila na hindi pa rin nawawala ang kanilan komunikasyon.

Habang kumakain ay nagsalita si Aisha.

"Pa, Ma, nagyon na po yung alis ko patungong Maynila."

Gaya ng kanilang ina, nurse si Aisha at nakahanap siya ng opurtunidad sa Maynila. Malungkot man sila sila pag-alis ni Aisha ay naiintindihan nila ito. Alam nina Nerissa na darating ang araw na magkakaroon na ng sariling buhay ang kanilang mga anak kaya naman handa silang pakawalan ang mga ito sa kanilang pangangalaga. Malalaki na ang kanilang mga anak at ipinagmamalaki nila ang mga ito dahil lumaki silang tama at may pangarap.

"Huwag na kayong malungkot ano ba. Uuwi rin naman po ako paminsan-minsan eh." maluha-luhang turan ni Aisha habang pilit sinusubo ang kaniyang pagkain. Nauwi na lamang ito sa tawanan at masayang umagahan ng mag-anak. Pagkatapos ng agahan ay tuluyan na ngang lumuwas si Aisha sa Maynila. Si Nerissa naman ay naghanda na para sa kaniyang duty at mukhang hindi na naman siya makakauwi ngayong gabi dahil sa trabaho. Nagpaalam naman si Albert na sasamahan niya ang kasintahan sa isang okasyon kaya hindi siya makakauwi ng tatlong araw. Magsisilbi na rin itong kaniyang bakasyon. Sabay-sabay umalis ng bahay sina Armando, Nerissa, Albert at Ali patungo sa kanilang mga pupuntahan. Sabado ngayon at naisipan ni Ali na bumili ng mga gamit para sa kaniyang ipapakita sa art exhibit dahil meron na siyang ideya kung ano ang kaniyang gagawin. Isang sculpture, suot ang kwintas na kaniyang ginuhit. Kamangha-mangha ang kayang gawin ni Ali. Maliban sa pagguhit ay marunong din siyang gumawa ng isang sculpture. Nasa puso at katawan na talaga ni Ali ang pagiging isang alagad ng sining.

Pagkauwi ni Ali ay agad siyang nagsimula sa paggawa ng sculpture na yari sa clay. Mahirap at matagal ang proseso nito at meron lamang siyang isang buwan para gawin ito. Nakasentro ang atensiyon ni Ali sa ginagawa at malaking pasasalamat niya na hindi pa umaatake ang sumpa. Iyon ang nakakatakot sa sumpa, hindi mo malalaman kung kailan aatake.

Dumidilim na nang makaramdam si Ali ng pagod at gutom kaya naman naisipan niyang tama na muna ito para sa ngayon. Nag-ayos na siya ng mga gamit at sarili saka bumaba sa kusina para makapgluto ng hapunan nilang mag-ama. Nagluto siya ng sinigang na hipon, isa sa kaniyang mga paborito saka naglinis na rin ng kaunti upang maayos iton datnan ng ama. Pasado alas siyete na nang nakauwi ang ama.

"Papa!" agad yumakap si Ali sa ama at agad din naman siyang niyakap pabalik.

"Nagluto na po ako ng hapunan natin papa." masiglang turan ni Ali

"Sakto, gutom na gutom na si papa." masayang sagot ni Armando.

Habang nasa hapag ay panay ang puri ni Armando sa anak dahil sa husay rin nitong magluto na siya namang ikinasaya ng damdamin ni Ali. Natpos ang kanilag hapunan na masaya at magaan sa pakiramdam na para bang wala silang kinakaharap na problema. Nauna na nang nagpahinga si Armando habang si Ali naman ay nag-ayos muna sa kusina.

Pagdating ng hating gabi ay naramdaman ni Ali ang muling pag-atake ng sumpa kaya naman agad siyang bumangon at kinuha ang kaniyang laruan. Naghubad siya saka niya dahan dahang pinasok ang instrumento sa kaniyang butas. Ilang ulos pa ang kaniyang ginawa ngunit tila walang nagbabago. Napuno ng takot si Ali kaya naman napasigaw na lamang ito.

"Papa!!" sigaw ni Ali habang umiiyak at nahihirapan nang huminga. Sinubukan niya muling ibabad ang laruan sa kaniyang butas ngunit wala paring nagbabagao.

"Papa...Tulong!!" iyon na lamang kaniyang sinisigaw. Labis ang takot sa kaniyang katawan. Nagsimula na ring uminit ang kaniyang pakiramdam. Isang napakataas na lagnat. Hindi mawari ni Ali kung ano ang gagawin, ni hindi na siya makatayo.

Nang narinig ni Armando ang sigaw ng anak ay agad itong lumabas ng kwarto kahit tanging boxers lang ang suot. Puno ito ng pag-alala dahil sa matinding sigaw ng anak at natatakot siya sa kung anong madadatnan at sa kung ano pang mangyayari. Pagkabukas ng pinto ay nakita niya ang nakakaawang ayos ng anak. Mamula-mula ito dahil sa init na nararamdaman at basang basa ito sa luha at pawis habang nahihirapang huminga. Agad lumapit si Armando upang aluin ang anak ngunit walang nangyayari.

"P-papa, hindi na po gumagana sa akin ang instrumentong ito.." pilit na turan ni Ali

"M-mamatay na p-p-po ba ako? Ayoko pa p-pong m-mamatay...Papa.." nahihirapang turan ng anak. Hindi na rin maipinta ang mukha ni Armando dahil sa pag-aalala at hindi niya alam ang gagawin. Natatakot siya sa nangyayari ngayon. Hindi siya makapag-isip ng maayos. Natatakot siyang makitang mamatay ang mahal na anak sa kaniyang harapan. Pilit niyang pinapakalma ang sarili upang makapag-isip at ang unang pumasok sa isip niya ang solusyon na sinabi ng matanda.

--------"Nakakatakot ang sumpa na ipinagkaloob sa iyong anak. Upang buhayin si Ben ay kailangan ng isang sakripisyo at ang sakiripisyong iyon ay sa kasamaang palad, ay naipataw sa iyong anak.Nakipagkasundo si Esmeralda sa isang demonyo at ang kapalit ng buhay ay isa pang buhay. Kaya unti-unti ay pinapatay ang iyong anak."

"Anong dapat kong gawin para masira ang sumpang ito?" tanong ni Armando.

"Patawad ngunit hindi ko alam kung paano wakasan ng tuluyan ang sumpa."

Halos mawalan na ng malay si Armando sa narinig. Hindi niya alam kung ano pa ba ang dapat gawin. Ang natitira niyang pag-asa ay parang naglaho ng parang bula. Hindi niya matanggap na sa ganun na lamang mawawala ang kaniyang anak. Hinding hindi niya ito matatanggap.

"Pero may isang solusyon upang labanan ang sumpa."

Agad nabuhayan si Armando sa narinig.

"Ano po iyon. Pakiusap sabihin niyo sa akin ang dapat kong gawin." desperadong pakiusap ni Armando. Kita sa mga mata niya ang pagnanais na maligtas ang anak mula sa kasuklam suklam na sumpang ipinataw sa kanya. Handa siyang gawin lahat. Lahat-lahat.

"Makinig kang mabuti Armando. Ang demonyong nagkaloob ng sumpa sa anak mo ay unti-unti niyang hinihigop ang enerhiya ng iyong anak. Kung mabibigyan ng enerhiya ang iyong anak ay mataas ang tyansa na malabanan nito ang demonyo. Kailangan ng anak mo ang enerhiya mula sa tao."

"Ibig sabihin, kailangan muling magsakripisyo ng isang buhay, ganun ba?" hindi makapaniwalang tanong ni Armando

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Ang ibig kong sabihin ay kailangan maging isa ang kanilang katawan sa tuwing sasapit ang pag-atake ng sumpa nang sa gayon ay mapalitan ang nawalang enerhiya sa kaniyang katawan. Ang enerhiya mula sa ibang tao ang magpapalakas sa enerhiya ng iyong anak at magiging mataas ang tyansa na matalo ang demonyo."

Hindi makapagsalita si Armando dahil sa nairinig.

"Alam kong kahibangan kung papakinggan ngunit ito lamang ang paraan para maligtas ang iyong anak. Nasa sa iyo ang desisyon Armando. Alam mo ang makakabuti para sa anak mo.-------

"Anak..Magtiwala ka lanag kay Papa ha, magiging maayoos din ang lahat." pag aalo ni Armando sa anak at tumango-tango lamang si Ali.

Tumayo si Armando at hinubad ang suot na boxers saka tumingin sa anak. Nagulat si Ali sa ginawa ng ama. Lumapit si Armando sa anak at unti-unti itinaas at pinaghiwalay ang mga paa ni Ali. Tumingin si Armando sa anak at kita sa mukha nito ang gulat.

"Kailangan ko itong gawin anak. Para sa kapakanan mo. Patawarin mo ko pero gusto kitang mabuhay anak ko.." pakiusap ni Armando sa anak. Tumango tango naman si Ali habang hirap pa ring huminga. Hindi man maintindihan ni Ali ang mga nangyayari pero may tiwala siya sa kanyang ama. Mahal na mahal siya nito at alam niyang kung ano man ang gagawin nila ngayon ay para sa kaniyang ikakabuti. Agad pinahiran ni Armando ang kanyang sandata na gabakal sa tigas at laki. Nasa mahigit piton pulgada ito at nang makita iyon ni Ali ay natakot siya.

Itinutok na ni Armando ang kaniyang sandata sa butas ng anak at saka dahan dahan niiya itong ipinapasok. Naramdaman ni Armando ang init at sikip ng butas ng anak habang unti-unti niyang binabaon ang kanyang sandata hanggang sa tuluyan na itong nalamon.

"AHHHHHHHHH" sabay na sabi ng mag-ama. Muling nagbalik ang paghinga ni Ali nang maisagad ng ama ang kanyang sandata sa kanyang kanyang kaloob-looban. At nang nagsimulang maglabas pasok ng dahan dahan si Armando ay hindi maiwasan mapaungol ni Ali dahil sa sensasyong nararamdaman. Bukod sa muling pag-ayos ng kaniyang paghinga ay ang unti unting paghupa ng kaniyang lagnat. Samantalang si Armando ay nakatutok sa anak at sa kung anong nararamdaman nit.

"Ayos ka lang ba anak?" tanong ni Armando at itinigil muna ang paggalaw.

"Ayos na po ako Papa. Bumuti na po ang pakiramdam ko..." sagot ng anak

"Mabuti naman kung ganun.." nagdadalawang isip pa si Armando kung huhugutin na ba niya ang kaniyang sandata o ipagpatuloy ito. Dahil hindi niya maiwasang hindi masarapan. Ngunit mas nanaig sa kaniya ang anak kaya naman ay dahan-dahan niya itong hinugot.

"Papa..."

"Hmm?"

"Wag niyo pong tanggalin. Ituloy niyo po please..." mahinang turan ni Ali na siya namang ikinagulat ni Armando.

"Pero, anak..." tumingin si Armando sa anak at nakitaan ito ng ekspresyong nakikiusap na ituloy ang kanilang ginagawa at dahil na rin sa libog na nararamdaman ay unti unti na niya ulit ipinasok ang sandata sa loob ng kaniyang anak.

"Uhmmmmmm papa ko...." nasasarapang ungol ni Ali. Dahan dahang pagkantot lamang ang ginagawa ni Armando sa anak dahil ayaw niya itong biglain at baka masaktan.Napakagat labi na lamang si Ali at nakapikit habang dinadamdam ang malaking alaga ng ama na naglalabas-pasok sa kaniya. Sarap na sarap siya sa pagkantot ng kaniyang ama kaya hindi niya naiwasang umungol ng paulit ulit..

"ahhhhh..papa ko..."

"anak ko.."

"uhggggg"

Habang nakatitig si Armando sa anak ay pinupuri niya ito sa kaniyang taglay na ganda na siya namang ikinagalak ng puso ni Ali at ngumiti ito sa ama at ngumiti naman pabalik si Armando.

'Napakagwapo at napakakisig talaga ni Papa.' sa isip ni Ali.

"Gusto ko pong bilisan niyo papa..."

"baka masaktan ka anak kasi baka hindi ako makapagkontrol" nag-aalalang sagot ng ama.

"Please po papa...bilisan niyo po.." muling pakiusap ni Ali at kaya naman agad itong sinunod ni Armando at unti unting binibilisan ang pagkantot sa anak.

Mas lumakas pa ang ungol ng mag-ama at mas matinding sensasyon ang naibibigay nila sa isa't isa. Para silang mag-asawa dahil sa nag-uumapaw na pagmamahal na mararamdaman sa kanilang pag-iisa. Hindi na rin napigilan ni Ali at ikinawit niya ang maga kamay sa batok ng ama at siniil ito sa halik. Nagulat si Armando ngunit agad naramdaman ang sarap ng labi ng anak. Hindi marunong humalik si Ali kaya nang napansin ito ni Armando ay siya na ang nanguna sa kanilang paghahalikan. Nageespadahan na ang kanilang mga dila habang mabilis na inaararo ni Armando ang kaniyang anak.

Halos mawalan na ng ulirat si Ali dahil sa matinding sarap na nararamdaman lalo na nung ikulong ni Amando ang sandata ng anak at jinakol ito. Halos mabaliw sila sa sarap hanggang sa unti unti na nilang maramdaman na malapit na silang labasan.

"lalabasan na po ako papa...AHHHHHH"

naunang nilabasan si Ali at tumalsik ito sa katawan ng ama. Mas binilisan naman ni Armando ang pag-araro sa anak hanggang sa tuluyan na niya itong ipinunla sa loob ng kaniyang anak.

"AAHHHHHHH Ali anakk..Urgghhhhhh"

Napahiga sa tabi ng anak si Armando habang kapwa sila naghahabol ng paghinga. Ilang sandali pa ay nakatulog na si Ali. Nilinisan muna ni Armando ang anak at ang sarili bago ito muling humga sa tabi ng anak at niyakap ito habang natutulog ng mahimbing ang anak.

Hindi mapagkakaila ni Armando na iyon ang pinakamasarap na pagtatalik na naransan niya sa kaniyang buhay. Isa lang ang nasisigurado niya, hindi niya ito pagsisisihan.

Tama nga ang matanda. Ito lamang ang paraan upang malabanan ang demonyong kumakain sa enerhiya ng anak at gagawin niya ang lahat upang labanan ang salot na sumpang ito.