Filipino Sex Stories
Bangungot, Kantot At Kilabot
Copyright © 2021 by Heavyarms1986
All Rights Reserved. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
Disclaimer:
Lahat ng tauhan o lugar na nabanggit sa istoryang ito ay likha lamang ng imahinasyon ng inyong abang lingkod. Anumang pagkakahawig sa mga tao (patay man o buhay) o lugar na umiiral sa tunay na buhay ay nagkataon lamang. Lubos po ninyong pang-unawa ay tinatanggap
Copyright © 2021 by Heavyarms1986
"Akin na ngayon ang kaluluwa mo! BWAHAHAHAHAHA! ", anang tinig ng isang nilalang ng dilim. "Hindi ako papayag! Hindi mo ako makukuha!", tinig naman na nagmula sa isang tao. Maya-maya, may isang hubad na babae ang tumabi sa kampon ng dilim. Ito'y may kargang isang sanggol. "Ano, nagmamatigas ba ang aking bagong biktima?", anang babae. "Oo, ngunit tulad ng mga nauna sa kanya, wala din namang patutunguhan ang pagtakas niya. Ang lagay ba eh, pag nasasarapan sila saka isasanla sa akin ang kanilang kaluluwa at pag oras na ng singilan ay saka tatanggi sila? ", sabi ng nilalang ng dilim habang naghihinuli at pagdaka'y hinipan ang hinliliit na ginamit sa kanyang tainga. Pagkarinig niyon ay sumagi sa balintataw ng di-kilalang lalaki ang tagpong nabanggit ng demonyo. Nais niyang tumakas sa lugar na iyon, sa kuwartong iyon kung saan siya naroroon. Hindi siya makakasigaw pagkat walang makakarinig sa kanya. Sound-proof ang kuwartong iyon. Kanina pa siya tumatakbo patungo sa pintuan palabas ngunit tila ba may kung anong puwersang humihigop sa kanya para hindi siya makalayo kahit isang hakbang.
"Magpaalam ka na! ", iyon lang at humiwalay ang kaluluwa ng lalaki sa kanyang katawan. Naiwan ang katawan ng lalaki na wala nang buhay at malamlam ang mga mata. Ito'y naging isang hungkag na lalagyan ng kaluluwang lumisan sa katawan nito. Ilang oras bago ang pangyayari ay masigla siyang bumabayo sa ibabaw ng babaeng kaniig niya. Sa mga nagdaang araw, siya'y nagpapasasa sa kandungan ng babaeng noo'y sa panaginip niya lang nakikita. Ngunit ngayo'y nilisan niya ang mundo na ang tanging saksi ay ang kuwartong iyon. Malayo sa mga kaibigan at higit na malayo sa kanyang pamilya. "O alam mo na ang gagawin sa kalat na iyan, tulad ng dati. Bilisan mong kumilos bago ka bumalik sa dati mong anyo pagsapit ng umaga", anang tinig ng demonyo sa babae. "Masusunod po amo", anang babae sabay halik sa labi ng nilalang ng dilim. Binalot na ng karimlan ang kuwartong iyon at hindi na nakita ang dalawa, maging ang walang buhay na katawan ng lalaki.
Kinaumagahan, binabagtas ng isang dyip ang isang kakalsadahan sa Valenzuela. Isa sa mga sakay nito'y si Nilo Bustamante, isang pulis probinsya na nadestino sa Maynila upang siyasatin ang biglaang pagkawala ng anim na binata, na pawang kanyang kabarkada bago siya bumalik sa probinsya upang doon ay maging magaling at malinis na pulis. "Hindi kaya may kinalaman ang pagkawala nila sa nangyari noon?", sabi niya sa sarili. "Huwag parang awa n'yo na. Pawalan n'yo na ako at hindi ko kayo isusuplong sa mga may kapangyarihan", anang tinig ng babae na hindi niya magunita ang mukha. Ang nasabing babae ay napagtripan nila nang dumaan ito habang sila'y nag-iinuman. Ang mga sumunod na nangyari ay... "Iho, iho! ", tinig ng isang matandang babae habang siya'y niyuyugyog nito. "Bakit po?", tanong ni Nilo sa matandang babae. "Kanina ka pa tinatanong ng tsuper kung saan ka bababa. Hindi ka kasi kumikibo kaya't niyugyog na kita", ganting sagot naman ng kausap. Lumingon sa paligid ang binatang pulis at nang makumpirma niyang naroon na siya sa lugar kung saan diumano nakita ang isa sa mga kaibigan, ipinapara na niya ang dyip at nagbayad ng kaukulang halaga ng pamasahe.
Pagbaba niya'y naglakad siya patugpa sa natanaw na tindahan upang magtanong habang ipinapakita ang wallet size na larawan ng kaibigan. Ang sabi sa kanya doon sa tindahan ay nakikita ang kaibigan niyang napapadaan doon. Itinuro siya sa isang malaking bahay paupahan na di-kalayuan sa lugar na iyon. Hindi naman siya nabigo at nahanap ang sinasabing paupahan. At anong palad niya! Doon daw nangupahan ang kaibigan mga ilang linggo na ang nakaraan. Ang sabi sa kanya ng kahera ay bigla na lang daw itong nawala kaninang umaga pero hindi na nakapag-alsa balutan pa. Hindi na nito nagawa pang bayaran ang obligasyon sa upa. Ang sabi naman ng mga awtoridad ng siyudad na nag-iimbestiga, baka ito daw ay may tinatakasan at tumalilis na ng nagdaang gabi pa lamang. Hindi na nagawang sinupin ang mga gamit pagkat nagmamadali at parang may kinatatakutan. Nagpakilala si Nilo bilang pulis probinsya na nalipat doon at kaibigan ng lalaking marahil nga'y kagabi pa umalis o nawawala. Ang mga imbestigador pala ang kanyang mga bagong makakasama doon sa lilipatan niya.
Naisip ni Nilo na marahil makakatulong kung siya'y kukuha ng upahang kuwarto malapit sa lugar upang matutukan ang kaso ng kaibigan. Kailangan niya munang pumunta ng presinto upang ipabatid ang pagdating niya. At doon ay mainit na pagtanggap ang sumalubong sa kanya. Pinagpahinga muna siya ng araw na iyon upang makahanap siya ng mauupahan. Inikot niya ang blokeng iyon upang sa pag-asa'y makahanap ng kuwartong abot-kaya niya. Kung anong palad ang sinapit niya kanina, siya namang ilap nito sa paghahanap ng mauupahan. Kalahating araw na ang nagagasta niya. Minabuti na lamang niyang kumain sa turo-turo at ituloy ang paghahanap. Naino niyang malapit siya sa dating inuupahan ng kabarkada kaya naisip niyang doon sumubok ng palad niya. Kinausap niya ang kahera sa labas ng paupahan upang alamin kung may bakante pang kuwarto para sa kanya. Ang sabi naman ng kahera ay sa kanya na lang pauupahan ang kuwartong iniwan ng kanyang kaibigan. Sa pagdaan ng unang gabi niya sa pagtulog doon ay naging maayos naman ang lahat. Inumpisahan na niya ang pagtatanong tungkol sa nangyari sa kanyang mga kaibigan na napag-alaman niyang nang upahan din sa kuwartong kasalukuyan niyang inuupahan. Ayon sa mga napagtanungan niyang nakatira malapit doon sa lugar ay wala naman silang napansing kakaiba kina Mike, Cesar, Lucas, Jon, Benj at Kiko noong na paisa-isang umuupa ng kwartong gamit ngayon ni Nilo. Palaisipan lang kung bakit sa limang araw na itinatagal ng mga ito sa inuupahang kwarto ay bigla silang nawawala sa dapat sana'y ika-anim na araw na pananatili nila doon. Maging ang mga kapwa nangungupahan ay hindi rin nakarinig ng pagpapaalam o kahit mga yabag na tanda ng paglisan ng mga ito sa paupahang kwartong iyon. Wala din naman silang alam na ibang tao na maaaring kumuha sa mga lalaking ito.
Tumawag din si Nilo sa kanilang probinsya kung saan sila naninirahan dati ng kanyang mga kaibigan. Naisip niyang marahil palihim na nagbalik ang mga ito doon. Nabigo siya pagkat ang sagot sa kanya ng bawat matawagan niya ay hindi nagagawa sa probinsya ang mga kaibigan niya. Naisip na rin niya ang posibilidad na ipinatumba ang kanyang mga kaibigan ng pamilya ng babaeng pinagsamantalahan ng mga ito noon pero naisip niyang malabong mangyari iyon pagkat walang iniwang bakas ang mga ito sa krimen at tanging si Nilo lamang ang saksi sa mga naganap kahit na hindi siya kasama sa mga humalay at bumaboy sa babaeng iyon. "Tulungan mo ako", ang boses ng pagmamakaawa na naririnig niya sa kanyang isip. Noon ay sumisimsim siya ng alak sa inuupahang kuwarto upang nakatulog siya. Sa kanyang saglit na pagpikit, dumaloy sa kanyang diwa ang mga tila nalimutan nang mga gunita.
"Hey Miss Beautiful! Saan ka pupunta? ", tanong ni Mike doon sa kolehiyalang napadaan noon sa umpukan nilang magkakaibigan. Kaeskuwela nila ito at noo'y freshman sa eskuwelahang kapwa nila pinapasukan. "Baka naman gusto mo kaming samahan muna? Pampaantok lang", sabi ni Lucas bagamat magaalas-singko pa lang naman ng hapon. Sinipat naman ni Jon ang I.D. na suot ng dalaga. "Eunice Saavedra! Tingnan mo nga naman, it girl pala itong nakasalamuha natin! Suwerte nga naman! ", ani Cesar. "Siya ba yung natitipuhan kamo ni Nilo noong sumimple tayo sa library para matulog? ", sabi naman ni Benj sabay tingin nito kay Nilo. Noo'y pilit na iniiwasan ng dalaga ang grupo nila.ilo pagkat pauwi na ito at hinihintay ng sundo. Siya namang pagharang ng kamay ni Kiko, ang tumatayong pinuno ng grupo at may tama din sa dalaga."Hep! Hep! Hep! Sagutin mo yung tanong ng katsokaran ko. Saan ka nga ba pupunta? Maaga pa naman, samahan mo muna kami", ani Kiko. Hindi na talaga komportable ang dalaga. Tumitig pa siya kay Nilo na mistulang nagpapasaklolo sa binata. "Ayaw mong sumagot ha! Mga bata, dalhin sa clubhouse yan. Ipararanas natin sa kanya ang langit. Ikaw Nilo, sumunod ka! ", sabi ni Kiko matapos sampalin ang dalaga. Habang dinadala nila sa clubhouse ang dalaga, nalaglag ang I. D. nito. Ang pamilya ng dalaga ay malaki ang impluwensya doon sa probinsyang iyon. Nahahanap ang pamilyang ito sa mga kilalang doktor, abogado, at pulitiko. Hindi ba't sila pa nga ang tumutulong sa eskuwelahang kinaroroonan nilang lahat. Ang nasabing clubhouse ay di kalayuan sa auditorium ng kanilang pinapasukan. Ito'y isang dating bodega na ginawang clubhouse sa tulong na rin ng impluwensiyang taglay nila Kiko doon kaya nga siya tumayong pinuno ng grupo. Ito din ay malayo sa kabihasnan kaya walang mag-aakalang gumambala sa kanila. Pag-iinumin lang ang ginagawa nila doon at ni minsa'y hindi sila tumikim ng ipinagbabawal na gamot. Pagdating nila doon, umiiyak na nagmamakaawa ang dalaga habang nagpupumiglas sa abot ng kanyang makakaya. Itinali nina Cesar at Lucas ang mga kamay nito habang si Mike naman ang naglagay ng busal sa bibig ng dalaga. Balak lang naman talaga nilang pag-tripan ang dalaga at hayaan na lang ito. Wala naman sa plano ang binabalak nilang gawin dito. Isa pa'y tiyak na malaking gulo ang kahahantungan nila na maaari pang mauwi sa asunto kapag nahuli sila ng mga maykapangyarihan. Pagkatapos nito'y, hinubad na nila Jon at Benj ang uniporme ng dalaga. Pinalabas silang lahat maliban kina Kiko at Eunice. Natitigan ni Nilo si Eunice at mababanaag dito ang pagmamakaawa na tulungan ng nauna ang huling makaalis sa lugar na iyon. Bumalik ang ulirat ni Nilo nang makarinig siya ng pagkasa ng baril. Diyata't manganganib pa ang buhay niya sa inaakalang kaibigan. "Oh ano pa ang hinihintay mo? Alis na. Pag natapos ako dito'y ikaw na ang susunod sa akin pagkat alam ko namang libog ka din sa isang ito", ani Kiko. Paglabas niya doon, tuluy-tuloy siyang bumalik sa pinanggalingan nila kanina. Nagtatalo ang isip niya kung makikiisa sa barkada niya sa paglapastangan sa babaeng lihim niyang iniibig o kung isusuplong niya ang ginagawa nila. Kung pipiliin niya ang nauna ay matitighaw ang ilang taon niyang pagiging virgin at makakasama niya ang babaeng natitipuhan. Kung gagawin niya ang ikalawa, magiging bayani siya kahit alam niyang idadawit siya ng mga kaibigan. Idagdag na din ang impluwensiya at mga koneksyon nila Kiko doon sa probinsya. "Ah bahala na", sabi niya. Umikot siya at naghanap ng puwedeng ibato sa bintana kung saan naroon sina Kiko at Eunice. Pikitmata niyang naririnig ang mga ungol ni Kiko habang ginagahasa nito ang babaeng sinisinta ni Nilo. Nakakita siya ng batong gawa sa adobe. Agad niyang dinampot iyon at inihagis sa bintana. Naalarma ang mga tao doon maging ang iba pa nilang kaibigang naghihintay na tumikim kay Eunice. Nagtago siya sa kakapalan ng talahib doon sa lugar at nakita niyang nagsipaglabasan lahat ng kanyang mga kaibigan, maging si Kiko upang marahil ay hanapin kung sino ang nambato. Pagkakataon na niya iyon upang balikan si Eunice at ialis siya sa lugar na iyon. Agad siyang nagtungo sa clubhouse para kay Eunice. Nadatnan niyang walang malay si Eunice at tadtad ng paso sa magkabilang braso. Napansin din niyang naghalo ang dugo at tamod sa kaselanan ng dalaga, tanda na may kung anong sapilitang ipinasak doon. Agad niyang hinanap ang uniporme ng dalaga upang isuot dito. Tinapik niya ito upang gisingin. Hindi naman siya nabigo at nagising ang dalaga. Agad siyang niyakap nito nang siya ay mabungaran. Hindi nila napansin na nakabalik na ang grupo. May humampas kay Nilo ng baril at siya'y padapang bumagsak. Nakita niya si Kiko at ang iba pa na muling hinubaran ang dalaga at sa pagkakataong ito'y pinilahan nila ito. "Tulungan mo ako, please ", sabi ng dalaga na ang pinatutungkulan ay si Nilo bago ito tuluyang nawalan ng malay. Nainip sila kung paisa-isa nilang gagahasain ang dalaga kaya napagpasyahan nilang sabay-sabay nilang titirahin ito. "Oh pustahan tayo. Kung sino ang makabuntis dito at maging ama ng magiging anak ni Miss Beautiful ay babayaran ng singkuwenta mil ng iba sa atin. Ano payag ba kayo? ", sabi ni Mike. "Sa dami ba naman ng magpupunla sa atin dyan, paano kung kambal o lima ang sabay-sabay na ipagbuntis niyan? Puwera pa diyan ay kung makulong tayong lahat, sino ang magbabayad kanino? ", ani Cesar. "Kuu, eh mangyari anak-mahirap ka at wala kang erap. Bukod pa diyan eh mahina na ang semilya mo pagkat gabi-gabi kang nagdedeposito sa kung kani-kaninong mga babae. Baka nga magulat isang araw ang nanay mo pag kinatok ang pintuan ninyo ng mga magpapakilalang panganay mo.", ani Jon." Ganito na lang. Pagkatapos nito, palamig tayo. Kung hindi natin mabundat ito matapos matotnak, luluwas tayo. Mga limang taon, kidnapin natin ito tapos anakan uli natin. Hindi naman tayo matutunton dito sa ngayon kahit may magsumbong pagkat walang kapit-bahay, walang abala, walang ebidensya.", ani Kiko. Kalunos-lunos ang sinapit ng dalaga sa kamay ng mga buhong. May kumakantot sa puke niya mula sa likod habang mayroon ding kumakantot sa kanya mula sa ilalim. Tapos mayroon ding lumalamas sa kanyang mga suso habang may nagpapasubo sa kanya ng titi. Pagod na ang katawan ng dalaga kaya hindi na niya nagawang manlaban pa. Pikit mata na lang niyang tinanggap ang natamong kapalaran sa mga nagpapakasasa sa kanyang katawan. Kahit ayaw niya ng ginagawa sa kanya, pinagtataksilan naman siya ng kanyang katawan. Unti-unti nang nasasanay ang puke niyang tumanggap ng panauhin, maliit man ito o malaki. Kinakatasan na rin siya, hindi lang isa, hindi lang dalawa, limang beses pa nga. Inisip na lang niya na ang gumagawa noon sa kanya ay ang binatang nagtangkang magligtas sa kanya. Iilang araw na rin niyang nasusulyapan ang binata sa kanilang eskuwelahan at hindi man niya aminin, nagkakaroon na din siya ng pagtatangi dito dangan nga lamang at napalilibutan ng mga tarantado. Ilang sandali nang walang malay si Nilo. Nagbalik ang ulirat niya nang makaulinig siya ng putok ng baril o inakala niyang may nagpaputok ng baril. Agad siyang nagbangon. Nang matiyak niyang wala siyang pinsala, siya namang pagbaling niya sa dalaga. Wala na silang ibang kasama, marahil umalis na ang mga ito. Tinapik niyang muli ito tulad ng ginawa niya kanina ngunit hindi na ito gumagalaw. Naisip niyang... Hindi, baka hindi pa siya patay. Bagama't may tama ng baril ang dalaga, naisip niyang baka mailigtas pa niya ito. Pinakinggan niya ang dibdib nito kung tumitibok pa ang puso ngunit wala siyang marinig na pagtibok mula sa katawan ni Eunice! Pinulsuhan din niya ito ngunit wala siyang maramdamang pulso! Hinawakan niya ang buhok nito at naramdaman niyang basa ito. Pag-angat niya ng kanyang kamay, nakumpirma niyang dugo ang bumabalot dito. At siya'y nanangis nang buong saklap. Wala na siyang magagawa pa. Nais sana niyang alisin doon ang katawan ng dalaga ngunit baka siya ang iturong pumatay dito kung gagawin niya. Naisip na rin niyang baka may mga pulis na dumating anumang oras kaya kailangan niyang makaalis agad. Ibinulong niya sa hangin na magpupulis siya upang bigyan ng hustisya ang nangyari sa dalaga na tila ba may pinapangakuan. Nasa ganito siyang pagwawari nang may marinig siyang kaluskos. "Naparami na yata ang nainom ko. Mabuti pa'y matulog na ako", sabi niya sa sarili. At natulog siya ng gabing iyon. Iyon na ang kanyang pangalawang gabi.
Kinaumagahan, tila walang progreso ang pag-iimbestiga niya. Ayaw niyang sukuan ang kaso pagkat para na rin niyang sinira ang pangako niya kay Eunice. Oo may binitiwan siyang pangako at plano niyang tuparin iyon kahit taon na ang binilang na wala na ang kanyang pinangakuan. Wala kasing makapagbigay-linaw sa kanya sa posibleng kinahinatnan ng kanyang mga kaibigan. Muli, natapos na ang kanyang araw at bumalik siya sa kuwartong inuupahan. Sa pangalawang araw na pag-uwi niya'y napapansin niya ang mannequin ng isang babae na naroon sa inuupahan niyang kuwarto. Sumagi sa isip niya kung bakit naroroon ito? Alam ba ng kanyang landlady ang tungkol dito?
"Mangyari kasi iho, yung mannequin na iyon ay pagmamay-ari ng isang dalagang kolehiyalang nangupahan din sa kuwartong iyan mga ilang taon na din ang nakararaan. Kaya niya binili iyan pagkat pangarap niyang maging fashion designer. Isang pangarap na tutol ang mga magulang niya pagkat nais nilang malinya siya sa pagdodoktor o di kaya'y abogasya. Ayaw man ng kanyang mga magulang sa napili niyang kurso eh, wala naman silang nagawa pagkat solong anak na babae. Sinabihan na lang siyang maghanap ng mauupahan dito para naman hindi siya nahirapan sa pagpasok. Alam mo bang ginahasa ang dalagang ito ng mga kaeskuwela niyang nahuhuli nang isang taon sa kanya? Balita ko'y hindi nahuli ang mga gumawa noon sa kanya. Malakas din ang bulung-bulungan na isa sa mga binatang kasama ng mga sumalbahe sa kanya ay nagtangkang sagipin siya. Doon sila nag-aaral sa eskuwelahan sa probinsya, dalawang sakayan mula dito. Ganoon na lang ang pagpapahalaga ko sa boarder ko na iyon na parang anak ko na. May mga gamit pa nga siya dyan na naririyan pa. Buti na lang at hindi pinakialaman ng mga kaibigan mo.", sabi sa kanya ng kahera niya nang usisain niya ito tungkol sa mannequin."Baka naman pinamamahayan ng multo yung kwarto mo na dating kuwarto ng dalagang iyon na naging kuwarto din ng mga kabarkada mo. Tapos labis na natakot yung mga kaibigan mo sa multo ng dalagang iyon kaya nagkakaripas ng takbo. Bakit di mo kaya kuhanan ng larawan? Malay mo may makita ka o mapansin na hindi mo nakikita noong bagong dating ka doon", sabi kay Nilo ng ka-buddy niya sa trabaho. "Bakit nga kaya hindi? ", sabi niya sa sarili.
Pangatlong araw niya doon sa lugar ay napilitan siyang umuwi nang tanghali pagkat mabigat ang pakiramdam niya. Noo'y nasa pag-aari niya ang isang smartphone na nahiram niya sa kanyang katrabaho. Ah, malayo pa ang kanilang buwanang sweldo kaya wala pa siyang pambili. Pinagtyatyagaan niya ang basic phone na pinag-ipunan niya noon para sana magamit niya upang matawagan si Eunice. Yun nga lang, wala siyang lakas ng loob upang hingin ang numero ng telepono nito. Itinuro naman sa kanya ng katrabaho kung paano kukuha ng larawan gamit ang smartphone na hawak niya. At parang may nagtutulak sa kanya upang kunan ng larawan ang mannequin na naroon sa kuwarto niya. Pagkakuha niya ng larawan, nagtataka siya sapagkat nagbago na naman ng porma ang mannequin. Noong una'y nasa magkabilang gilid lang ang mga kamay nito ngunit ngayo'y tila nakaturo sa kanya ang mannequin. Sa ikalawang gabi niya'y nakapaling ang ulo nito sa kaliwa na dati'y nakapirmi lamang sa harap. (Yun bang parang sa mga modelo, basta ganoon). At ang isa pa niyang ipinagtataka, may kung anong maitim na anino ang katabi nito sa larawan na wala naman doon kapag tinitingnan mo siya sa normal na paraan. Itutuloy...
All Rights Reserved. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
Disclaimer:
Lahat ng tauhan o lugar na nabanggit sa istoryang ito ay likha lamang ng imahinasyon ng inyong abang lingkod. Anumang pagkakahawig sa mga tao (patay man o buhay) o lugar na umiiral sa tunay na buhay ay nagkataon lamang. Lubos po ninyong pang-unawa ay tinatanggap
Copyright © 2021 by Heavyarms1986
"Akin na ngayon ang kaluluwa mo! BWAHAHAHAHAHA! ", anang tinig ng isang nilalang ng dilim. "Hindi ako papayag! Hindi mo ako makukuha!", tinig naman na nagmula sa isang tao. Maya-maya, may isang hubad na babae ang tumabi sa kampon ng dilim. Ito'y may kargang isang sanggol. "Ano, nagmamatigas ba ang aking bagong biktima?", anang babae. "Oo, ngunit tulad ng mga nauna sa kanya, wala din namang patutunguhan ang pagtakas niya. Ang lagay ba eh, pag nasasarapan sila saka isasanla sa akin ang kanilang kaluluwa at pag oras na ng singilan ay saka tatanggi sila? ", sabi ng nilalang ng dilim habang naghihinuli at pagdaka'y hinipan ang hinliliit na ginamit sa kanyang tainga. Pagkarinig niyon ay sumagi sa balintataw ng di-kilalang lalaki ang tagpong nabanggit ng demonyo. Nais niyang tumakas sa lugar na iyon, sa kuwartong iyon kung saan siya naroroon. Hindi siya makakasigaw pagkat walang makakarinig sa kanya. Sound-proof ang kuwartong iyon. Kanina pa siya tumatakbo patungo sa pintuan palabas ngunit tila ba may kung anong puwersang humihigop sa kanya para hindi siya makalayo kahit isang hakbang.
"Magpaalam ka na! ", iyon lang at humiwalay ang kaluluwa ng lalaki sa kanyang katawan. Naiwan ang katawan ng lalaki na wala nang buhay at malamlam ang mga mata. Ito'y naging isang hungkag na lalagyan ng kaluluwang lumisan sa katawan nito. Ilang oras bago ang pangyayari ay masigla siyang bumabayo sa ibabaw ng babaeng kaniig niya. Sa mga nagdaang araw, siya'y nagpapasasa sa kandungan ng babaeng noo'y sa panaginip niya lang nakikita. Ngunit ngayo'y nilisan niya ang mundo na ang tanging saksi ay ang kuwartong iyon. Malayo sa mga kaibigan at higit na malayo sa kanyang pamilya. "O alam mo na ang gagawin sa kalat na iyan, tulad ng dati. Bilisan mong kumilos bago ka bumalik sa dati mong anyo pagsapit ng umaga", anang tinig ng demonyo sa babae. "Masusunod po amo", anang babae sabay halik sa labi ng nilalang ng dilim. Binalot na ng karimlan ang kuwartong iyon at hindi na nakita ang dalawa, maging ang walang buhay na katawan ng lalaki.
Kinaumagahan, binabagtas ng isang dyip ang isang kakalsadahan sa Valenzuela. Isa sa mga sakay nito'y si Nilo Bustamante, isang pulis probinsya na nadestino sa Maynila upang siyasatin ang biglaang pagkawala ng anim na binata, na pawang kanyang kabarkada bago siya bumalik sa probinsya upang doon ay maging magaling at malinis na pulis. "Hindi kaya may kinalaman ang pagkawala nila sa nangyari noon?", sabi niya sa sarili. "Huwag parang awa n'yo na. Pawalan n'yo na ako at hindi ko kayo isusuplong sa mga may kapangyarihan", anang tinig ng babae na hindi niya magunita ang mukha. Ang nasabing babae ay napagtripan nila nang dumaan ito habang sila'y nag-iinuman. Ang mga sumunod na nangyari ay... "Iho, iho! ", tinig ng isang matandang babae habang siya'y niyuyugyog nito. "Bakit po?", tanong ni Nilo sa matandang babae. "Kanina ka pa tinatanong ng tsuper kung saan ka bababa. Hindi ka kasi kumikibo kaya't niyugyog na kita", ganting sagot naman ng kausap. Lumingon sa paligid ang binatang pulis at nang makumpirma niyang naroon na siya sa lugar kung saan diumano nakita ang isa sa mga kaibigan, ipinapara na niya ang dyip at nagbayad ng kaukulang halaga ng pamasahe.
Pagbaba niya'y naglakad siya patugpa sa natanaw na tindahan upang magtanong habang ipinapakita ang wallet size na larawan ng kaibigan. Ang sabi sa kanya doon sa tindahan ay nakikita ang kaibigan niyang napapadaan doon. Itinuro siya sa isang malaking bahay paupahan na di-kalayuan sa lugar na iyon. Hindi naman siya nabigo at nahanap ang sinasabing paupahan. At anong palad niya! Doon daw nangupahan ang kaibigan mga ilang linggo na ang nakaraan. Ang sabi sa kanya ng kahera ay bigla na lang daw itong nawala kaninang umaga pero hindi na nakapag-alsa balutan pa. Hindi na nito nagawa pang bayaran ang obligasyon sa upa. Ang sabi naman ng mga awtoridad ng siyudad na nag-iimbestiga, baka ito daw ay may tinatakasan at tumalilis na ng nagdaang gabi pa lamang. Hindi na nagawang sinupin ang mga gamit pagkat nagmamadali at parang may kinatatakutan. Nagpakilala si Nilo bilang pulis probinsya na nalipat doon at kaibigan ng lalaking marahil nga'y kagabi pa umalis o nawawala. Ang mga imbestigador pala ang kanyang mga bagong makakasama doon sa lilipatan niya.
Naisip ni Nilo na marahil makakatulong kung siya'y kukuha ng upahang kuwarto malapit sa lugar upang matutukan ang kaso ng kaibigan. Kailangan niya munang pumunta ng presinto upang ipabatid ang pagdating niya. At doon ay mainit na pagtanggap ang sumalubong sa kanya. Pinagpahinga muna siya ng araw na iyon upang makahanap siya ng mauupahan. Inikot niya ang blokeng iyon upang sa pag-asa'y makahanap ng kuwartong abot-kaya niya. Kung anong palad ang sinapit niya kanina, siya namang ilap nito sa paghahanap ng mauupahan. Kalahating araw na ang nagagasta niya. Minabuti na lamang niyang kumain sa turo-turo at ituloy ang paghahanap. Naino niyang malapit siya sa dating inuupahan ng kabarkada kaya naisip niyang doon sumubok ng palad niya. Kinausap niya ang kahera sa labas ng paupahan upang alamin kung may bakante pang kuwarto para sa kanya. Ang sabi naman ng kahera ay sa kanya na lang pauupahan ang kuwartong iniwan ng kanyang kaibigan. Sa pagdaan ng unang gabi niya sa pagtulog doon ay naging maayos naman ang lahat. Inumpisahan na niya ang pagtatanong tungkol sa nangyari sa kanyang mga kaibigan na napag-alaman niyang nang upahan din sa kuwartong kasalukuyan niyang inuupahan. Ayon sa mga napagtanungan niyang nakatira malapit doon sa lugar ay wala naman silang napansing kakaiba kina Mike, Cesar, Lucas, Jon, Benj at Kiko noong na paisa-isang umuupa ng kwartong gamit ngayon ni Nilo. Palaisipan lang kung bakit sa limang araw na itinatagal ng mga ito sa inuupahang kwarto ay bigla silang nawawala sa dapat sana'y ika-anim na araw na pananatili nila doon. Maging ang mga kapwa nangungupahan ay hindi rin nakarinig ng pagpapaalam o kahit mga yabag na tanda ng paglisan ng mga ito sa paupahang kwartong iyon. Wala din naman silang alam na ibang tao na maaaring kumuha sa mga lalaking ito.
Tumawag din si Nilo sa kanilang probinsya kung saan sila naninirahan dati ng kanyang mga kaibigan. Naisip niyang marahil palihim na nagbalik ang mga ito doon. Nabigo siya pagkat ang sagot sa kanya ng bawat matawagan niya ay hindi nagagawa sa probinsya ang mga kaibigan niya. Naisip na rin niya ang posibilidad na ipinatumba ang kanyang mga kaibigan ng pamilya ng babaeng pinagsamantalahan ng mga ito noon pero naisip niyang malabong mangyari iyon pagkat walang iniwang bakas ang mga ito sa krimen at tanging si Nilo lamang ang saksi sa mga naganap kahit na hindi siya kasama sa mga humalay at bumaboy sa babaeng iyon. "Tulungan mo ako", ang boses ng pagmamakaawa na naririnig niya sa kanyang isip. Noon ay sumisimsim siya ng alak sa inuupahang kuwarto upang nakatulog siya. Sa kanyang saglit na pagpikit, dumaloy sa kanyang diwa ang mga tila nalimutan nang mga gunita.
"Hey Miss Beautiful! Saan ka pupunta? ", tanong ni Mike doon sa kolehiyalang napadaan noon sa umpukan nilang magkakaibigan. Kaeskuwela nila ito at noo'y freshman sa eskuwelahang kapwa nila pinapasukan. "Baka naman gusto mo kaming samahan muna? Pampaantok lang", sabi ni Lucas bagamat magaalas-singko pa lang naman ng hapon. Sinipat naman ni Jon ang I.D. na suot ng dalaga. "Eunice Saavedra! Tingnan mo nga naman, it girl pala itong nakasalamuha natin! Suwerte nga naman! ", ani Cesar. "Siya ba yung natitipuhan kamo ni Nilo noong sumimple tayo sa library para matulog? ", sabi naman ni Benj sabay tingin nito kay Nilo. Noo'y pilit na iniiwasan ng dalaga ang grupo nila.ilo pagkat pauwi na ito at hinihintay ng sundo. Siya namang pagharang ng kamay ni Kiko, ang tumatayong pinuno ng grupo at may tama din sa dalaga."Hep! Hep! Hep! Sagutin mo yung tanong ng katsokaran ko. Saan ka nga ba pupunta? Maaga pa naman, samahan mo muna kami", ani Kiko. Hindi na talaga komportable ang dalaga. Tumitig pa siya kay Nilo na mistulang nagpapasaklolo sa binata. "Ayaw mong sumagot ha! Mga bata, dalhin sa clubhouse yan. Ipararanas natin sa kanya ang langit. Ikaw Nilo, sumunod ka! ", sabi ni Kiko matapos sampalin ang dalaga. Habang dinadala nila sa clubhouse ang dalaga, nalaglag ang I. D. nito. Ang pamilya ng dalaga ay malaki ang impluwensya doon sa probinsyang iyon. Nahahanap ang pamilyang ito sa mga kilalang doktor, abogado, at pulitiko. Hindi ba't sila pa nga ang tumutulong sa eskuwelahang kinaroroonan nilang lahat. Ang nasabing clubhouse ay di kalayuan sa auditorium ng kanilang pinapasukan. Ito'y isang dating bodega na ginawang clubhouse sa tulong na rin ng impluwensiyang taglay nila Kiko doon kaya nga siya tumayong pinuno ng grupo. Ito din ay malayo sa kabihasnan kaya walang mag-aakalang gumambala sa kanila. Pag-iinumin lang ang ginagawa nila doon at ni minsa'y hindi sila tumikim ng ipinagbabawal na gamot. Pagdating nila doon, umiiyak na nagmamakaawa ang dalaga habang nagpupumiglas sa abot ng kanyang makakaya. Itinali nina Cesar at Lucas ang mga kamay nito habang si Mike naman ang naglagay ng busal sa bibig ng dalaga. Balak lang naman talaga nilang pag-tripan ang dalaga at hayaan na lang ito. Wala naman sa plano ang binabalak nilang gawin dito. Isa pa'y tiyak na malaking gulo ang kahahantungan nila na maaari pang mauwi sa asunto kapag nahuli sila ng mga maykapangyarihan. Pagkatapos nito'y, hinubad na nila Jon at Benj ang uniporme ng dalaga. Pinalabas silang lahat maliban kina Kiko at Eunice. Natitigan ni Nilo si Eunice at mababanaag dito ang pagmamakaawa na tulungan ng nauna ang huling makaalis sa lugar na iyon. Bumalik ang ulirat ni Nilo nang makarinig siya ng pagkasa ng baril. Diyata't manganganib pa ang buhay niya sa inaakalang kaibigan. "Oh ano pa ang hinihintay mo? Alis na. Pag natapos ako dito'y ikaw na ang susunod sa akin pagkat alam ko namang libog ka din sa isang ito", ani Kiko. Paglabas niya doon, tuluy-tuloy siyang bumalik sa pinanggalingan nila kanina. Nagtatalo ang isip niya kung makikiisa sa barkada niya sa paglapastangan sa babaeng lihim niyang iniibig o kung isusuplong niya ang ginagawa nila. Kung pipiliin niya ang nauna ay matitighaw ang ilang taon niyang pagiging virgin at makakasama niya ang babaeng natitipuhan. Kung gagawin niya ang ikalawa, magiging bayani siya kahit alam niyang idadawit siya ng mga kaibigan. Idagdag na din ang impluwensiya at mga koneksyon nila Kiko doon sa probinsya. "Ah bahala na", sabi niya. Umikot siya at naghanap ng puwedeng ibato sa bintana kung saan naroon sina Kiko at Eunice. Pikitmata niyang naririnig ang mga ungol ni Kiko habang ginagahasa nito ang babaeng sinisinta ni Nilo. Nakakita siya ng batong gawa sa adobe. Agad niyang dinampot iyon at inihagis sa bintana. Naalarma ang mga tao doon maging ang iba pa nilang kaibigang naghihintay na tumikim kay Eunice. Nagtago siya sa kakapalan ng talahib doon sa lugar at nakita niyang nagsipaglabasan lahat ng kanyang mga kaibigan, maging si Kiko upang marahil ay hanapin kung sino ang nambato. Pagkakataon na niya iyon upang balikan si Eunice at ialis siya sa lugar na iyon. Agad siyang nagtungo sa clubhouse para kay Eunice. Nadatnan niyang walang malay si Eunice at tadtad ng paso sa magkabilang braso. Napansin din niyang naghalo ang dugo at tamod sa kaselanan ng dalaga, tanda na may kung anong sapilitang ipinasak doon. Agad niyang hinanap ang uniporme ng dalaga upang isuot dito. Tinapik niya ito upang gisingin. Hindi naman siya nabigo at nagising ang dalaga. Agad siyang niyakap nito nang siya ay mabungaran. Hindi nila napansin na nakabalik na ang grupo. May humampas kay Nilo ng baril at siya'y padapang bumagsak. Nakita niya si Kiko at ang iba pa na muling hinubaran ang dalaga at sa pagkakataong ito'y pinilahan nila ito. "Tulungan mo ako, please ", sabi ng dalaga na ang pinatutungkulan ay si Nilo bago ito tuluyang nawalan ng malay. Nainip sila kung paisa-isa nilang gagahasain ang dalaga kaya napagpasyahan nilang sabay-sabay nilang titirahin ito. "Oh pustahan tayo. Kung sino ang makabuntis dito at maging ama ng magiging anak ni Miss Beautiful ay babayaran ng singkuwenta mil ng iba sa atin. Ano payag ba kayo? ", sabi ni Mike. "Sa dami ba naman ng magpupunla sa atin dyan, paano kung kambal o lima ang sabay-sabay na ipagbuntis niyan? Puwera pa diyan ay kung makulong tayong lahat, sino ang magbabayad kanino? ", ani Cesar. "Kuu, eh mangyari anak-mahirap ka at wala kang erap. Bukod pa diyan eh mahina na ang semilya mo pagkat gabi-gabi kang nagdedeposito sa kung kani-kaninong mga babae. Baka nga magulat isang araw ang nanay mo pag kinatok ang pintuan ninyo ng mga magpapakilalang panganay mo.", ani Jon." Ganito na lang. Pagkatapos nito, palamig tayo. Kung hindi natin mabundat ito matapos matotnak, luluwas tayo. Mga limang taon, kidnapin natin ito tapos anakan uli natin. Hindi naman tayo matutunton dito sa ngayon kahit may magsumbong pagkat walang kapit-bahay, walang abala, walang ebidensya.", ani Kiko. Kalunos-lunos ang sinapit ng dalaga sa kamay ng mga buhong. May kumakantot sa puke niya mula sa likod habang mayroon ding kumakantot sa kanya mula sa ilalim. Tapos mayroon ding lumalamas sa kanyang mga suso habang may nagpapasubo sa kanya ng titi. Pagod na ang katawan ng dalaga kaya hindi na niya nagawang manlaban pa. Pikit mata na lang niyang tinanggap ang natamong kapalaran sa mga nagpapakasasa sa kanyang katawan. Kahit ayaw niya ng ginagawa sa kanya, pinagtataksilan naman siya ng kanyang katawan. Unti-unti nang nasasanay ang puke niyang tumanggap ng panauhin, maliit man ito o malaki. Kinakatasan na rin siya, hindi lang isa, hindi lang dalawa, limang beses pa nga. Inisip na lang niya na ang gumagawa noon sa kanya ay ang binatang nagtangkang magligtas sa kanya. Iilang araw na rin niyang nasusulyapan ang binata sa kanilang eskuwelahan at hindi man niya aminin, nagkakaroon na din siya ng pagtatangi dito dangan nga lamang at napalilibutan ng mga tarantado. Ilang sandali nang walang malay si Nilo. Nagbalik ang ulirat niya nang makaulinig siya ng putok ng baril o inakala niyang may nagpaputok ng baril. Agad siyang nagbangon. Nang matiyak niyang wala siyang pinsala, siya namang pagbaling niya sa dalaga. Wala na silang ibang kasama, marahil umalis na ang mga ito. Tinapik niyang muli ito tulad ng ginawa niya kanina ngunit hindi na ito gumagalaw. Naisip niyang... Hindi, baka hindi pa siya patay. Bagama't may tama ng baril ang dalaga, naisip niyang baka mailigtas pa niya ito. Pinakinggan niya ang dibdib nito kung tumitibok pa ang puso ngunit wala siyang marinig na pagtibok mula sa katawan ni Eunice! Pinulsuhan din niya ito ngunit wala siyang maramdamang pulso! Hinawakan niya ang buhok nito at naramdaman niyang basa ito. Pag-angat niya ng kanyang kamay, nakumpirma niyang dugo ang bumabalot dito. At siya'y nanangis nang buong saklap. Wala na siyang magagawa pa. Nais sana niyang alisin doon ang katawan ng dalaga ngunit baka siya ang iturong pumatay dito kung gagawin niya. Naisip na rin niyang baka may mga pulis na dumating anumang oras kaya kailangan niyang makaalis agad. Ibinulong niya sa hangin na magpupulis siya upang bigyan ng hustisya ang nangyari sa dalaga na tila ba may pinapangakuan. Nasa ganito siyang pagwawari nang may marinig siyang kaluskos. "Naparami na yata ang nainom ko. Mabuti pa'y matulog na ako", sabi niya sa sarili. At natulog siya ng gabing iyon. Iyon na ang kanyang pangalawang gabi.
Kinaumagahan, tila walang progreso ang pag-iimbestiga niya. Ayaw niyang sukuan ang kaso pagkat para na rin niyang sinira ang pangako niya kay Eunice. Oo may binitiwan siyang pangako at plano niyang tuparin iyon kahit taon na ang binilang na wala na ang kanyang pinangakuan. Wala kasing makapagbigay-linaw sa kanya sa posibleng kinahinatnan ng kanyang mga kaibigan. Muli, natapos na ang kanyang araw at bumalik siya sa kuwartong inuupahan. Sa pangalawang araw na pag-uwi niya'y napapansin niya ang mannequin ng isang babae na naroon sa inuupahan niyang kuwarto. Sumagi sa isip niya kung bakit naroroon ito? Alam ba ng kanyang landlady ang tungkol dito?
"Mangyari kasi iho, yung mannequin na iyon ay pagmamay-ari ng isang dalagang kolehiyalang nangupahan din sa kuwartong iyan mga ilang taon na din ang nakararaan. Kaya niya binili iyan pagkat pangarap niyang maging fashion designer. Isang pangarap na tutol ang mga magulang niya pagkat nais nilang malinya siya sa pagdodoktor o di kaya'y abogasya. Ayaw man ng kanyang mga magulang sa napili niyang kurso eh, wala naman silang nagawa pagkat solong anak na babae. Sinabihan na lang siyang maghanap ng mauupahan dito para naman hindi siya nahirapan sa pagpasok. Alam mo bang ginahasa ang dalagang ito ng mga kaeskuwela niyang nahuhuli nang isang taon sa kanya? Balita ko'y hindi nahuli ang mga gumawa noon sa kanya. Malakas din ang bulung-bulungan na isa sa mga binatang kasama ng mga sumalbahe sa kanya ay nagtangkang sagipin siya. Doon sila nag-aaral sa eskuwelahan sa probinsya, dalawang sakayan mula dito. Ganoon na lang ang pagpapahalaga ko sa boarder ko na iyon na parang anak ko na. May mga gamit pa nga siya dyan na naririyan pa. Buti na lang at hindi pinakialaman ng mga kaibigan mo.", sabi sa kanya ng kahera niya nang usisain niya ito tungkol sa mannequin."Baka naman pinamamahayan ng multo yung kwarto mo na dating kuwarto ng dalagang iyon na naging kuwarto din ng mga kabarkada mo. Tapos labis na natakot yung mga kaibigan mo sa multo ng dalagang iyon kaya nagkakaripas ng takbo. Bakit di mo kaya kuhanan ng larawan? Malay mo may makita ka o mapansin na hindi mo nakikita noong bagong dating ka doon", sabi kay Nilo ng ka-buddy niya sa trabaho. "Bakit nga kaya hindi? ", sabi niya sa sarili.
Pangatlong araw niya doon sa lugar ay napilitan siyang umuwi nang tanghali pagkat mabigat ang pakiramdam niya. Noo'y nasa pag-aari niya ang isang smartphone na nahiram niya sa kanyang katrabaho. Ah, malayo pa ang kanilang buwanang sweldo kaya wala pa siyang pambili. Pinagtyatyagaan niya ang basic phone na pinag-ipunan niya noon para sana magamit niya upang matawagan si Eunice. Yun nga lang, wala siyang lakas ng loob upang hingin ang numero ng telepono nito. Itinuro naman sa kanya ng katrabaho kung paano kukuha ng larawan gamit ang smartphone na hawak niya. At parang may nagtutulak sa kanya upang kunan ng larawan ang mannequin na naroon sa kuwarto niya. Pagkakuha niya ng larawan, nagtataka siya sapagkat nagbago na naman ng porma ang mannequin. Noong una'y nasa magkabilang gilid lang ang mga kamay nito ngunit ngayo'y tila nakaturo sa kanya ang mannequin. Sa ikalawang gabi niya'y nakapaling ang ulo nito sa kaliwa na dati'y nakapirmi lamang sa harap. (Yun bang parang sa mga modelo, basta ganoon). At ang isa pa niyang ipinagtataka, may kung anong maitim na anino ang katabi nito sa larawan na wala naman doon kapag tinitingnan mo siya sa normal na paraan. Itutuloy...