Sam

Aist! Ang kulit naman. Ang laki-laki na, grade 8 na. Ang tigas pa rin ng ulo.

"Hoy, Michael! Saan kayo pupunta?" kuha ko ng pansin sa aking kapatid na lalaki.

Ang gago! Sinamaan lang ako ng tingin! Nakakagigil! Nabwibwisit na 'ko. Pagod na rin ang paa ko kakasunod sa kanya at sa dalawa pa niyang kaibigan.

Nakakainis. Dapat wala ako rito e. Naiiyak na ako sa prustrasyon. Hindi ko naman ginusto samahan ang field trip ng isang ito. Pero ano ito, sa huli ako rin pala.

Hindi naman kasi sumusunod sa akin ang isang toh. Dapat sila na lang. Ang sarap bigwasan sa hindi mataong lugar. Pero may lugar ba sa Star City na hindi matao? Hindi ko naman pwedeng hilahin ito sa kung saan para lang bigwasan. Lalo lang siyang hindi susunod.

Tawagan ko na lang kaya muna si mama? Isumbong ko. Sabihin kong kung anong mangyari sa isang ito, wala akong kasalanan.

Hindi ko rin natawagan si mama dahil ilang sandali lang, nakita ko silang lumabas na sa exit ng Star city. Nataranta ako bigla at at tinakbo na ang pagitan namin.

Habang tumatakbo ay dinadama ko ang suot na rubber shoes. Thank God. Hindi ko tinuloy na wedge ang suotin para sa araw na ito. Madali ko silang mahahabol.

Madaling isipin pero hirap gawin. Tangina! "Argh! Hoy! Bumalik kayo rito! Malalagot kayo sa mga titser ninyo!" sigaw ko mula sa kabilang kalsada.

Binelatan ako ng gunggong kong kapatid. I stomped my foot sa sobrang inis. Hindi ako makatawid para sundan sila. Ang dami pang sasakyan… ang bibilis magpatakbo.

Anong gagawin ko ngayon? Sinusundan ko lang ang lakad nila para kapag tumawid ako, hindi ako mahirapan na sundan sila.

Abala ang utak ko sa pagkalkula ng dapat gawin at sasabihin kapag naabutan ko ang tatlong ito. Isusumbong ko na rin kaya sa mga titser nila….kaso malalaman nila na hindi kami ayos ng kapatid ko. Hindi naman kami close na dalawa at baka ako rin ang mapagalitan sa dulo. Ayaw ko namang mangyari iyon.

Nang maging madalang ang mga sasakyan na dumadaan, mabilis akong tumakbo patawid… kaso ang mga siraulo! Nang makita ako bigla rin nagsitakbuhan.

Naiiyak na talaga ako! Masama na nga loob ko sa ginagawa niya sa aking pagtrato, tapos gaganituhin pa niya. Paano kung napahamak siya, edi ako rin masisisi sa huli. Kahit ilang beses ko na siyang pinaalalahanan.

Namumuo na ang luha sa gilid ng aking mga mata. Nanlalabo na rin habang tumatakbo.

Kung tutuusin, pwede ko naman siyang pabayaan muna saglit tapos sabihan na lang na bumalik. Kaso hindi e! Iba ang pakiramdam ko para sa araw na ito. Kanina pa ito pag-alis namin. Masama ang kutob ko. May hindi magandang mangyayari tapos itong isang ito, ang tigas pa ng ulo.

Habang hinahabol sila, may dumaang van sa gilid ko. Nanlalaki ang mata ko nang makitang walang plaka ang sasakyan. Kung anu-ano ng imahe ang pumapasok sa aking isipan sa nakita. Nagsimula ko na ring maramdaman ang mabilis na tibok ng puso.

Tumigil ako sa pagtakbo nang makitang huminto ang sasakyan hindi kalayuan sa likod ng kapatid ko. Habang sila masayang nagkukwentuhan. Walang kamalay-malay ang siraulo sa mangyayari.

Natatakot ako. Natatakot. Nanginginig sa maaaring sapitin ng kapatid ko at ayaw kong mangyari iyon. Mabuting ako na lang. Kapag nawala ako, hindi naman ako hahanapin ng mga magulang ko. Walang mag-aalala sa akin. Dahil kung tutuusin, matagal na rin namna nilang gusto na mawala ako.

Umiling-iling ako para iwaksi ang emosyonal na damdamin. Hindi ito ang tamang panahon para isipin iyon. Ang kailan mong gawin, Sam, ay umisip ng paraan kung paano sila matu-

Fuck! Fuck! Mariin kong mura sa isipan. Dahil nasa likod ang kapatid ko, ito ang inuna nilang sunggaban ng hawak. Nagulat naman ang dalawang kaibigan niya nang makita kung sino ang nasa likod. Hindi na ako nagtaka nang tumakbo sila.

Hindi na ako nakapag-isip ng maayos. Tinakbo ko ang kinaroroonan ng dalawang malaking lalaki. Ang lalaking may hawak sa kapatid ko ang puntirya ko.

Pagkalapit sa kanila ay agad kong sinipa ang hita ng lalaki. Pinagsusuntok ang malaki nitong braso na may hawak sa kapatid ko. Naiiyak ako pero hindi ko iyon ipapakita. Kahit na nakikita ko na rin ang takot sa aking kapatid.

"Ano ba? Putang ina! Araaay!" kinagat ko ang braso nitong nakahawak sa kapatid ko. Dahilan para mabitawan niya ang huli. Kaso, sa akin naman napunta ang atensyon niya. Pero okay na ito. Ayos lang.

Dahan-dahan akong umatras. Natatakot ako sa presensya ng malaking lalaki sa harapan ko. Ngunit, gayunpaman, nagawa ko pang sulyapan ang kapatid kong hindi man lang lumingon sa akin. Dire-diretsong tumakbo palayo.

Bago ibinalik ang mata sa mukha ng lalaki habang paatras ng paatras. Naka-bonnet ito.

Gusto ko mang pagtuunan ng pansin ang lungkot na nararamdaman sa ginawa ng kapatid. Ngunit, hindi iyon ang tunay kong nararamdaman, takot. Natatakot ako.

"Huli ka! Hahaha." Napatalon ako sa narinig na boses mula sa aking likod.

Hindi ko na nasundan ang nangyayari. Sa bilis ay naramdaman ko na lang na buhat buhat na pala ako ng isang lalaki sa kanyang balikat. Habang ipinapasok sa van. Dito ko na nagawang maikilos ang katawan ko. Pilit na kumakawala sa mga kamay ng lalaking may buhat sa akin.

*PAK*

Nanlalaki ang mata ko. Pinalo nito ang pisngi ng pwet ko! May kasama pang himas.

Tang ina naman oh! Kinikidnap na 'ko, nagawa ko pang malibugan sa ginawa niya. Leche naman! Huwag naman sana akong ma-rape. Kahit naman malibog ako, ayaw ko namang magahasa.

Oh God, please guide and protect me from bad deeds, please… pipi kong dasal.

"Puta! Lambot ng pwet mo Ineng. Sarap lamasin." Rinig kong ani ng lalaking may buhat sa akin.

"Hoy, ano 'yan? Sabi ni Madam C, lalaki ang kukunin, bakit babae 'yan?" mula sa loob ng sasakyan nanggagaling ang boses.

"Hoy! Waldo, mapapagalitan tayo niyan!"

"Mga gago, masarap na putahe 'toh. Tambok ng tumbong oh! Sarap lamas lamasin."

Kagat-kagat ko ang labi habang dinadama ang malaking kamay na humahaplos sa tumbong ko.

"Aray." Hinaing ko nang tumama ang likod ko sa bintana ng kotse. Nakayuko. Hindi ko alam kung maiiyak ako o ano. Natatakot ako na ewan sa posibleng mangyari sa akin.

"Gaga kasi. Pinatakas ang bihag natin. Kaya bilang kapalit, siya na lang bibihagin natin mga pare. Ang sarap ng pwet kanina. Tang ina. Sarap mo sigurong kantutin, miss. Ikaw kasi e, bakit ka pa nakialam? Ayan tuloy, hehe… hindi na rin masama. Kahit walang kita, solve na ako makantot lang kita. Pakialamera ka kasi!"

*SLAP*

Tunog na likha nang ginawa nitong pagsampal sa aking pisngi. Tang ina! Ang sakit! Tumabingi ang ulo ko sa naganap.

"Hehe. Ano mga pare, gusto niyo ba? Pwede namang ako na lang kung aya-" ani ng lalaki na nagngangalang Waldo, siya ung kaninang may buhat sa akin at sumampal… wala na ang bonnet na suot nito. Kita ko tuloy ang mukha nito, mukhang manyak.

"Syempre gusto namin! Binibiro ka lang namin Waldo. Hehe… "

Naiiyak na talaga ako sa takot.

"Hoy mga pare! Tignan niyo umiiyak ang hapunan natin." Ani ni Waldo.

Puta! Ang sakit nang pagkadakot niya sa buhok ko. Napatingala ako ng wala sa oras habang umaalpas ang luha ko sa aking pisngi.

"Tang ina mo! Bagay sa iyo 'yan. Pakialamera ka kasi.. Saka wag kang umiyak na puta ka… ang ganda ng katawan mo… hehe… sarap mo siguro kantutin noh? Mamaya ka na umiyak, iiyak ka sa sarap ng kantot na gagawin namin sa iyo."

"Please, wa-wag po…" garalgal ang boses kong nakikiusap kahit alam kong imposible.

Sa nakikita ko pa lang na libog sa mata ng kaharap, ang init na ramdam ko mula sa ibang tao na sakay ng kotse… ang nagsisimulang pag-init ng temperatura sa loob…hindi nakakatulong para maibsan ang takot na nararamdaman ko.

Is this my end?

Pumayag na lang kaya ako basta huwag lang nila akong patayin? Ayaw kong mangyari sa akin ang mga nangyayari sa mga babaeng napapanood kong ginahasa. Pinapatay.

Ayaw ko pang mamatay, p-please. p* please Lord… save me. Natatakot po ako.

Hindi ko na napigilang mapahikbi nang maramdaman ang dila ni Waldo sa mukha ko. Kadiri! Hinahalik-halikan ang aking pisngi, sabay dila sa mukha papuntang tenga ko.

Kadiri talaga! "Huwag ka na umiyak, ineng. Masasarapan ka naman sigurado. Hindi ka magsisisi hehehe…. Hellm… hmm.. Bango mo… buka mo nga yang bibig mo. Patutuluan ko ng laway."

Paulit-ulit akong umiling. Ayoko! Kadiri na nga ung ginagawa mong paghalik sa mukha ko tapos pa--- hindi ko na natuloy ang isipin sa nakakadiring paglaway nito sa mukha ko. Nang sapuhin nito ang aking pisngi. Pilit na binubuka ang labi ko ngunit mariin kong itinikom… pinilit kong igalaw ang ulo para bumitaw ang kamay niyang nakahawak sa aking pisngi.

Aray! Ani ko sa aking isipan. Mas diniinan niya ang paghawak sa aking pisngi. "Buka!" sigaw nito sa mukha ko.

Puta! Tang ina! Kadiri! Ang baho ng hininga.

"Puta ayaw mo ah! Tignan lang natin kung hindi ibuka ang bibig mo sa gagawin ko. Hehe." Ngiting demonyo niya.

Nanlalaki ang mata ko. Nang ipitin nito ang aking ilong gamit ang isa niyang kamay. Tang ina! Ilang sandali lang naibuka ko rin ang bibig ko para kumuha ng hangin. Hindi na ako makahinga sa sobrang higpit ng pag-ipot niya sa aking ilong.

Kasabay sa pagbuka ng aking bibig, ang laway nitong bumababa diretso sa aking bibig.

Hindi na lang hikbi ang… nahihirapan na ako huminga dahil sa ginagawa niya sa ilong ko. Tapos patuloy pa ang pagluha ko…. Nanlalabo na ang mata ko sa luha. Sa takot. At sa kadiring ginagawa niya sa akin.

"Pwe! Pwe! Lunukin mo, puta kang pakialamera ka! Kung hindi, hindi ko rin bibitawan itong ilong mo hehe… sa amin ayos lang mamamatay ka rito…lunukin mo na. Wag ka mag-alala. Hindi ka namin papatayin, gagawin ka lang naming puta! Puputahin ka namin…. Ipapakantot ka namin sa iba pa… hehe… sige lunok… ayaw mo h-?"

Hindi ko na napigilang lunukin sa takot na pag-amba nitong tatakpan din ang bibig ko. "Ayan masunurin ka naman pala. Hehe… laspag ka sa amin… dahil pakialamera ka… paparusahan ka namin ng kantot. Hoy! Isko, doon tayo sa bahay… hehe… gawin nating pulutan ang batang ito…. Pakita mo nga dila mo… ayan.. Sarap noh? Ito pa lunukin mo…."

Kadiri!

Pagkatapos kong lunukin ang ikalawa nitong pagdura sa aking bibig, namanhid ang katawan ko. Patuloy ang aking pagluha. Hindi na pumalag pagkatapos pakawalan ang aking ilong. Pero ang mata ko at puso ko, lumuluha sa sakit.

Sakit na ginagawang pambababoy ng dalawang lalaki na kasalukuyang humahaplos sa hubad ko ng katawan. Sakit sa libu-libong punyal na tumatarak sa aking puso. Dahil sa pag-iwan ni Michael. Hindi man lang ako tinignan o hindi kaya'y naghanap ng maaaring ipanglaban sa mga sangganong ito. Bagkus, iniwan pa ako.

Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip, ito ba ang kapalit sa mga pagsasakripisyo na ginawa ko sa para sa kanila. Sa dulo, ako pa rin pala ang maiiwan.

Napakislot ang katawan ko nang makita ang dalawang sanggano na kasalukuyang sinususo ang dibdib ko. Dama ko ang pagsipsip nilang dalawa. Magkaibang istilo ngunit bakit parang nagpapaligsahan sila?

Naiiyak ako. Iba na ang nararamdaman ko sa ginagawa nila sa akin. Lumalalim na rin ang paghinga ko.

Kita ko ang pag ngiti ni Waldo habang sinisipsip ang aking utong.

Sam, labanan mo please! Hindi ganitong senaryo ang gusto mong mangyari sa una mo. Hindi ganito Sam… kausap ko sa aking sarili. Hindi ganito ang gusto ko. Pero may magagawa ba ako para pigilan ang gagawin nila? May lakas pa ba akong natitira para takasan ang mga lalaking ito?

*****
Subok lang. Dapat one shot lang kaso masakit na daliri ni otor.