Filipino Sex Stories
Unofficial Wife
This is my first time to write here in FSS. Matagal na akong member and I had been friends with some of the peeps here. This story is fictional and I might not catch everyones' market because this is a not-straight story, but I hope you take time to read and enjoy.
Nagising ako ng alas-singko ng umaga dahil sa gutom at uhaw mula sa shift ko kagabi, palagian na akong nagigising nang ganitong oras dahil siguro sa hindi angkop na time-table ko at pati ang sleeping pattern ko.
Ako si Rafael, dalawang'put apat na taong gulang. May katangkaran at medyo may laman, ngunit hindi rin gaanong katabaan. Dahil sa pandemic, I consider myself blessed pa rin dahil mas lumalaki ako imbes na pumapayat. May naihahanda sa pa rin hapag, kumbaga. Mag-isa akong nakatira sa aming bahay dahil ang aking ina ay nasa Dubai na, at ang kapatid ko nama'y mas piniling mag-board somewhere in Makati dahil sa work niya.
Bumangon ako at uminom ng tubig. Habang nag-iisip kung ano ang makakain, na pag-isip kong magjogging na lang ngayong umaga. Naligo na ako at naghanda para maglalakad-lakad at mag-jog. Mula sa amin ay binaybay ko ang mga kalapit na baranggay. Dahil na rin sa restrictions, kakaunti lang ang mga sasakyang dumadaan kumpara sa dating 'morning rush' at halos congested na ang mga main road.
Nadiskubre ko itong bagong tulay na kaka-inagurate lang kamakailan, ang tulay na nagdudugtong mula Pasig at BGC. Napaka-gaan at convinient nito pag binuksan lalo na para sa mga naghahanap-buhay sa lugar na 'yon. Kakaunti pa lang ang dumadaan dito at may ilang pedestrian na naglalakad sa gilid ng tulay.
Habang abala ako sa pagpili nang kantang tumutugtog sa aking earphones, may mangilan-ngilan akong nakikitang nagjojogging din at nagbibisikleta. Isang middle-aged man ang nakasakay sa bike ang gumilid sa akin. Medyo nagulat ako dahil sa kung ano ang pwedeng gawin niya o baka hablutin ang phone ko.
"Dito ba sa pababa ang papuntang Uptown?" tanong nung lalaki. Malalim ang boses niya, ang mga mata niya ay parang strikto ngunit natatakpan ng facemask ang mukha niya. Ang katawan niya ay malaki, malapad ang balikat at mukhang pamalagian din itong nagwowork-out sa tikas ng mga braso at binti niya.
"Opo, diyan po pababa. Yung extention nitong tulay, alam ko po hindi pa tapos. So tatawid po talaga diyan sa Kalayaan". aniya ko.
Nagpalasamat siya at tinapik ako sa balikat na may kasamang mariing pagpisil. Dama ko yung init ng palad niya, dahil siguro sa paghawak ng manibela sa matagal na oras. Dumaloy ang init ng katawan ko sa umagang 'yon
Makaraan ang paglalakad at pagtakbo ko nang makarating sa BGC ay nagpahinga ako saglit. Habang umiinom ng tubig ay muli kong nakita yung lalaking nagbibisikleta.
"Lagi kang tumatakbo dito?" aniya habang papalapit. Tinanggal niya ang kaniyang facemask at bumungad sa akin ang ala-Albert Martinez niyang kakisigan.
"Oho, tuwing lunes ng umaga ay tumatakbo ko dito." sabi ko naman.
"Ronnel nga pala. Bok na lang. Hehe". Pakikipag-lahas niya ng kamay sa akin.
Nakipagkilala naman ako sa kaniya. Isa siyang sarhento noon, at maagang nagretiro sa edad na 48. Sa edad niya, fit na fit pa rin si Sir Bok. Mag-isa rin siyang naninirahan malapit sa Fort Bonifacio.
Inaya niya ko mag-almusal sa isang fastfood chain na malapit. Libre na daw niya. Hindi ko alam kung bakit ako nagpatianod sa kaniya, kung sa ngayon ko lang din siya nakilala. Dala na rin siguro ng 'palagay' at feeling ko ay harmless naman siya.
Habang nag-aalmusal ay nakuwento ko na nagtatatrabaho na ako, akala niya nga ay student pa ko at tatawagin niyang 'Hijo'. Nabanggit ko rin na mag-isa lang ako dito sa Pinas, at aniya pareho daw kami. Napag-alaman kong biyudo na siya sa edad na 40, halos 8 years na rin ang nakararaan at ang anak niya ay nasa ibang bansa rin naghahanap-buhay.
Ako: E'di malungkot po kayo dito, Sir Bok?
Sir Bok: Wag nang Sir. Bok na lang hehe. Oo eh, kaya ganito. Exercise sa umaga, workout sa hapon. Pahinga sa gabi.
Ako: Di naman po ba malungkot sa gabi? (Wala sa sarili kong utas at biglang napatigil.)
Sir Bok: Iyon ba? Hahaha! May kamay naman, 'nak.
Medyo kumalma ako sa pagkasabi niya ng "Nak". Pumalagay ang loob ko dito kay Sarehento. Nagulat muli ako nung itanong niyang..
Sir Bok: Ah, 'nak. Ikaw ba ay may karanasan na sa.. ano? Tutal andon naman na tayo sa usapang 'yon hehe.
Ako: (kinakabahan) Sa totoo lang Sir.. Bok, wala pa.
Sir Bok: Naiintindihan ko. Ayos lang 'yan. (Sabay tapik muli sa balikat ko.)
Tahimik kaming tumapos ng almusal at nag desisyong lumabas na. Habang papalabas ay nagkatinginan kaming muli ni Sir Bok, ngumiti siya sa akin at nagbanggit kung gusto ko daw umangkas sa kaniya.
Wala naman na akong pupuntahan noong umagang iyon at dahil leave din ako sa trabaho. Napa-Oo ako ni Sir Bok.
Dumiretso kami sa Fort Bonifacio. Maganda ang unit ni Sir Bok. Malinis at maaliwalas.
Pinaupo niya ako sa sala niya at siya naman ay may inasikaso sa kusina.
"Sir Bok, kayo lang talaga mag-isa? Walang yaya or katulong?". sabi ko.
"Wala eh. Gusto mo ba?" sabi niya nang may malagkit na tingin.
Ako: Hahaha, nako hindi po ako naglilinis gaano sa amin.
Sir Bok: "Nitong juice. Hahaha! Di ko kailangan ng katulong, kaya ko na ito. Ang kailangan ko yung maglilinis sana ng tubo."
Medyo napahiya ako don. Nabilaukan ako nang bahagya sa huling sinabi niya.
Ako: Po? Barado po ba?
Sir Bok: Tagal na eh. Medyo matagal nang walang daloy.
Sabay himas sa matigas na niyang harap. Nakikita ko na iyon kanina pa, gusto kong patagalin pa itong pag-uusap na 'to dahil alam ko na saan papunta ito. Tumayo ako at akmang pupuntang kusina, nang siya ay tumayo rin.
Ako: "Patingin nga Sir Bok." sabay silip ko sa lababo.
Naramdaman ko siya sa likod ko at damang-dama ng puwetan ko ang gusto nang kumawalang burat ni Sir Bok. Dinama ko ang katigasan niya at pabigay na ako nang pabigay.
"Ito sanang tubo na 'to, Raf. Okay lang ba?"
Iniharap niya ko sa kaniya na wala nang pang-itaas, tanging ang parang one-see niya na suot pang bike ang natitira. Dama kong walang brief or boxer doon. Iginawad niya ang kamay ko mula sa dibdib niya pababa sa tiyan hanggang masapo ko ang kanina pang galit na burat ni Sir Bok. Mataba at mahaba iyon, ang tantiya ko ay nasa otcho pulgada iyon, punong-puno ang palad ko sa nakakatam na laman na hawak ko.
Mapungay akong tiningnan ni Sir Bok at mainit na hinalikan. Dila sa dila, laway sa laway. Mainit at mapusok. Sabi ang bawat isa sa init na tinatamasa, na para bang ang tagal na nung muli kaming nag-init nang ganito.
Bumitaw ng halik si Sir Bok.
"Hindi nga pala katulong, o tubero kailangan ko, Raf. Asawa. Aasawahin. Pagpupunlaan. Didiligan.
Handa ka ba maging asawa ko?"
Kaba at libog ang naramdaman ko. Halos parang tatay ko na 'tong kahalikan ko. Pero sino kayo para humusga 'di ba? Ito ang matagal ko nang hanap. Ang isang daddy na, dating uniformed men pa.
"Daddy Raf? Payag po ako."
At tuluyan na akong nagpakain sa libog at init ng aming halikan.
Susundan..
Nagising ako ng alas-singko ng umaga dahil sa gutom at uhaw mula sa shift ko kagabi, palagian na akong nagigising nang ganitong oras dahil siguro sa hindi angkop na time-table ko at pati ang sleeping pattern ko.
Ako si Rafael, dalawang'put apat na taong gulang. May katangkaran at medyo may laman, ngunit hindi rin gaanong katabaan. Dahil sa pandemic, I consider myself blessed pa rin dahil mas lumalaki ako imbes na pumapayat. May naihahanda sa pa rin hapag, kumbaga. Mag-isa akong nakatira sa aming bahay dahil ang aking ina ay nasa Dubai na, at ang kapatid ko nama'y mas piniling mag-board somewhere in Makati dahil sa work niya.
Bumangon ako at uminom ng tubig. Habang nag-iisip kung ano ang makakain, na pag-isip kong magjogging na lang ngayong umaga. Naligo na ako at naghanda para maglalakad-lakad at mag-jog. Mula sa amin ay binaybay ko ang mga kalapit na baranggay. Dahil na rin sa restrictions, kakaunti lang ang mga sasakyang dumadaan kumpara sa dating 'morning rush' at halos congested na ang mga main road.
Nadiskubre ko itong bagong tulay na kaka-inagurate lang kamakailan, ang tulay na nagdudugtong mula Pasig at BGC. Napaka-gaan at convinient nito pag binuksan lalo na para sa mga naghahanap-buhay sa lugar na 'yon. Kakaunti pa lang ang dumadaan dito at may ilang pedestrian na naglalakad sa gilid ng tulay.
Habang abala ako sa pagpili nang kantang tumutugtog sa aking earphones, may mangilan-ngilan akong nakikitang nagjojogging din at nagbibisikleta. Isang middle-aged man ang nakasakay sa bike ang gumilid sa akin. Medyo nagulat ako dahil sa kung ano ang pwedeng gawin niya o baka hablutin ang phone ko.
"Dito ba sa pababa ang papuntang Uptown?" tanong nung lalaki. Malalim ang boses niya, ang mga mata niya ay parang strikto ngunit natatakpan ng facemask ang mukha niya. Ang katawan niya ay malaki, malapad ang balikat at mukhang pamalagian din itong nagwowork-out sa tikas ng mga braso at binti niya.
"Opo, diyan po pababa. Yung extention nitong tulay, alam ko po hindi pa tapos. So tatawid po talaga diyan sa Kalayaan". aniya ko.
Nagpalasamat siya at tinapik ako sa balikat na may kasamang mariing pagpisil. Dama ko yung init ng palad niya, dahil siguro sa paghawak ng manibela sa matagal na oras. Dumaloy ang init ng katawan ko sa umagang 'yon
Makaraan ang paglalakad at pagtakbo ko nang makarating sa BGC ay nagpahinga ako saglit. Habang umiinom ng tubig ay muli kong nakita yung lalaking nagbibisikleta.
"Lagi kang tumatakbo dito?" aniya habang papalapit. Tinanggal niya ang kaniyang facemask at bumungad sa akin ang ala-Albert Martinez niyang kakisigan.
"Oho, tuwing lunes ng umaga ay tumatakbo ko dito." sabi ko naman.
"Ronnel nga pala. Bok na lang. Hehe". Pakikipag-lahas niya ng kamay sa akin.
Nakipagkilala naman ako sa kaniya. Isa siyang sarhento noon, at maagang nagretiro sa edad na 48. Sa edad niya, fit na fit pa rin si Sir Bok. Mag-isa rin siyang naninirahan malapit sa Fort Bonifacio.
Inaya niya ko mag-almusal sa isang fastfood chain na malapit. Libre na daw niya. Hindi ko alam kung bakit ako nagpatianod sa kaniya, kung sa ngayon ko lang din siya nakilala. Dala na rin siguro ng 'palagay' at feeling ko ay harmless naman siya.
Habang nag-aalmusal ay nakuwento ko na nagtatatrabaho na ako, akala niya nga ay student pa ko at tatawagin niyang 'Hijo'. Nabanggit ko rin na mag-isa lang ako dito sa Pinas, at aniya pareho daw kami. Napag-alaman kong biyudo na siya sa edad na 40, halos 8 years na rin ang nakararaan at ang anak niya ay nasa ibang bansa rin naghahanap-buhay.
Ako: E'di malungkot po kayo dito, Sir Bok?
Sir Bok: Wag nang Sir. Bok na lang hehe. Oo eh, kaya ganito. Exercise sa umaga, workout sa hapon. Pahinga sa gabi.
Ako: Di naman po ba malungkot sa gabi? (Wala sa sarili kong utas at biglang napatigil.)
Sir Bok: Iyon ba? Hahaha! May kamay naman, 'nak.
Medyo kumalma ako sa pagkasabi niya ng "Nak". Pumalagay ang loob ko dito kay Sarehento. Nagulat muli ako nung itanong niyang..
Sir Bok: Ah, 'nak. Ikaw ba ay may karanasan na sa.. ano? Tutal andon naman na tayo sa usapang 'yon hehe.
Ako: (kinakabahan) Sa totoo lang Sir.. Bok, wala pa.
Sir Bok: Naiintindihan ko. Ayos lang 'yan. (Sabay tapik muli sa balikat ko.)
Tahimik kaming tumapos ng almusal at nag desisyong lumabas na. Habang papalabas ay nagkatinginan kaming muli ni Sir Bok, ngumiti siya sa akin at nagbanggit kung gusto ko daw umangkas sa kaniya.
Wala naman na akong pupuntahan noong umagang iyon at dahil leave din ako sa trabaho. Napa-Oo ako ni Sir Bok.
Dumiretso kami sa Fort Bonifacio. Maganda ang unit ni Sir Bok. Malinis at maaliwalas.
Pinaupo niya ako sa sala niya at siya naman ay may inasikaso sa kusina.
"Sir Bok, kayo lang talaga mag-isa? Walang yaya or katulong?". sabi ko.
"Wala eh. Gusto mo ba?" sabi niya nang may malagkit na tingin.
Ako: Hahaha, nako hindi po ako naglilinis gaano sa amin.
Sir Bok: "Nitong juice. Hahaha! Di ko kailangan ng katulong, kaya ko na ito. Ang kailangan ko yung maglilinis sana ng tubo."
Medyo napahiya ako don. Nabilaukan ako nang bahagya sa huling sinabi niya.
Ako: Po? Barado po ba?
Sir Bok: Tagal na eh. Medyo matagal nang walang daloy.
Sabay himas sa matigas na niyang harap. Nakikita ko na iyon kanina pa, gusto kong patagalin pa itong pag-uusap na 'to dahil alam ko na saan papunta ito. Tumayo ako at akmang pupuntang kusina, nang siya ay tumayo rin.
Ako: "Patingin nga Sir Bok." sabay silip ko sa lababo.
Naramdaman ko siya sa likod ko at damang-dama ng puwetan ko ang gusto nang kumawalang burat ni Sir Bok. Dinama ko ang katigasan niya at pabigay na ako nang pabigay.
"Ito sanang tubo na 'to, Raf. Okay lang ba?"
Iniharap niya ko sa kaniya na wala nang pang-itaas, tanging ang parang one-see niya na suot pang bike ang natitira. Dama kong walang brief or boxer doon. Iginawad niya ang kamay ko mula sa dibdib niya pababa sa tiyan hanggang masapo ko ang kanina pang galit na burat ni Sir Bok. Mataba at mahaba iyon, ang tantiya ko ay nasa otcho pulgada iyon, punong-puno ang palad ko sa nakakatam na laman na hawak ko.
Mapungay akong tiningnan ni Sir Bok at mainit na hinalikan. Dila sa dila, laway sa laway. Mainit at mapusok. Sabi ang bawat isa sa init na tinatamasa, na para bang ang tagal na nung muli kaming nag-init nang ganito.
Bumitaw ng halik si Sir Bok.
"Hindi nga pala katulong, o tubero kailangan ko, Raf. Asawa. Aasawahin. Pagpupunlaan. Didiligan.
Handa ka ba maging asawa ko?"
Kaba at libog ang naramdaman ko. Halos parang tatay ko na 'tong kahalikan ko. Pero sino kayo para humusga 'di ba? Ito ang matagal ko nang hanap. Ang isang daddy na, dating uniformed men pa.
"Daddy Raf? Payag po ako."
At tuluyan na akong nagpakain sa libog at init ng aming halikan.
Susundan..