Babes Happy Ending

Nakatingin lang sya sa akin. Habang hinahampas ko sya. Di ko mawari kung ano ang nasa isip niya. Nang mapagod aq sa paghampas ay itinigil ko na rin, tumabi sya at niyakap ako. Nakikiramdamdam sa maaring ikilos ko.

"Lance akala ko ba magbabago na? Akala ko ba babaguhin mo ko?" Ito ang mga katagang namutawi sa aking mga labi.

Hindi sya umimik at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin, akala mo ako'y mawawala sa kanyang tabi. Siniksik niya ang kanyang ulo sa aking leeg.

"Lance ano ba? Umayos ka nga, di na ko makahinga." Sabi ko sa kanya at pilit syang itinutulak. Ngunit di sya nagpatinag at mas lalong sumiksik sa akin.

"Yuuunnneeet gago nito tumutulo pa laway mo, hahaha umayos ka nga." Natatawang sabi ko sa kanya ngunit wala akong natanggap na kahit na anong sagot. Bigla naramdaman ko ang mumunting paghikbi niya.

"Hey babe, okay ka lang?" Umusod ako ng konti upang masilip ko ang mukha niya ngunit sumunod sya sa akin. Sa mga sandaling iyon, alam kong di pa handa si Lance na magsalita kaya niyakap ko sya pabalik at Malamyos kong hinaplos ang kanyang buhok. Hinayaang ibuhos ang kanyang nararamdaman.

"Babe" malambing na tawag ko sa kanya unti unti nararamdaman ko ang pagluwag ng kanyang yakap.

Pinunasan niya ang kanyang mga mata bago niya ako hinarap.

Tinignan niya ako sa aking mga mata. Walang salitang binitiwan ngunit ang mga mata'y nangungusap. Isang patak ng luha ang kumawala, awtomatikong tumaas ang aking kamay at hinawakan ang kanyang pisngi upang punasan ang luha. Luhang di ko maarok kung ano ang dahilan. Napapikit sya sa aking ginawa. Sinamantala ko ito upang sya ay dampian ng mumunting halik. Mula sa matang nakapikit, sa pisnging basa ng luhang dahila'y di mabatid at sa labi niyang ubod ng tamis.

"Babe, what's wrong?" Tanong ko sa pagitan ng aking paghalik halik. Gumanti sya ng halik, malamyos, malambing walang pagmamadali ninanamnam ang bawat sandali.

"Babe, I'm sorry, I'm sorry kasi naging mapusok ako, I'm sorry kasi nakalimot ako, I'm sorry kasi..." Di na natuloy ang kanyang sasabihin dahil ako na mismo ang humalik sa kanya. (Halik ng may pagnanasa hahaha pesteeeee yuneeeet!!!!)

"Lance sige pagbibigyan kita pero sana last na ito. Hanggang sa maging maayos na ang lahat, kaya sulitin mo na loko ka!" Bulong nya sa akin habang kinakagat ang aking tenga. Tinanggal nya T-Shirt ko tapos ay hinalikan nya ako. Sa pisngi, yung halik na parang hinihigop pati kaluluwa mo.

Sinubukan ko hawakan ang suso pero pinigilan nya mga kamay ko at nilagay sa gilid. "Ako muna babe. Relax ka lang muna." wika nya.

Pinikit ko na lang mga mata ko. Bawat dampi ng labi ay para kinukuryente ang buong katawan ko. Bawat dikit ng laway sa balat ko ay napapaungol ako.

Nang makarating sya sa ari ay pinamulat mga mata ako. "Babe open you eyes."

Pinakita nya sa akin paano nya dinilaan ang ari ko mula bayag hanggang sa butas nito.

"Putang ina di naman ito ang unang beses na sinubo ang burat ko pero puta dun pa lang para lalabasan na ko." nasabi ko sa isip ko.

Pinapakita nya paano naglalabas pasok ang ari ko sa maliit nyang bibig. Sinasagad. Pinapaikot ang dila. Nilalawayan. Kita kong madaming laway ang lumalabas sa bibig nya.

Di ko alam kung gaano nya katagal ginawa yun ng paulit ulit. Palagay ko nun ay lalabasan na ako kung di sya titigil. Sinubukan ko syang piigilan pero sya na mismo ang tumigil at hinalikan ako sa labi. Halik na puno ng laway. Habang ang ari ko naman ay nakatutok na sa tapat ng puki at kumikiskis.

Hinawakan nya ito at tinutok sa hiwa nya at dahan dahan syang bumaba. Nang maisagad ito ay dahan dahan na syang nagtaas baba sa ari. "Shit ang sikip ng puki mo User!" sigaw ko. Pareho na kaming umuungol nito, hindi sya nagsasalita. Patuloy lang sya sa paggalaw ng balakang nya at pilit kong sabayan bawat ulos nya.

"Shit User lalabasan na ako!"

Ngayon ay nakahiga sya sa dibdib ko habang ako ay nakatingin sa kisame. Walang nagsasalita. Tumingin ako sa kanya. Nakatingin sya sa may pinto. Hinayaan ko lang na ganun kami. Hindi ko namalayana na naka idlip pala kami pareho.

"Lance ligo na tayo. Pawisan na tayo pareho." Parang ang tagal ko ng di naririnig ang boses nya.

"Sabay tayo? Sabi mo sulitin ko na." sabay ngisi sa kanya.

"Magdamit ka! Makita ka ni Marie." sigaw nya sa akin habang hinahabol ko sya palabas ng kwarto.

Matapos naming maligo ay nandito ulit kami sa sala. Parehong nakatingin sa nakapatay na TV. Wala na namang nagsasalita. Pinapakiramdaman ko lang sya.

"Gabi na Lance, di ka pa ba uuwi?" bungad nya.

"Dito na ako matutulog." biro ko pero tumayo na ako para mag ayos.

Sumabay siya sa papunta sa kotse. Binuksan ko lang ang makina at lumabas ulit ng kotse.

"User, sorry sana makipagpakita ka pa ulit sa akin" umpisa ko. "Alam ko nadala lang ako ng libog yung kanina. Sisiguraduhin ko na susunod ay gagawin na natin yun dahil mahal na natin ang isa't isa at di lang puro libog lang. Gusto kitang tulungan na makalimutan sya. Yung di mo na sya maalala. Na kahit may magbabanggit sa kanya ay tatawanan na lang natin. Na sa sobrang dami nating gagawing masasayang alala ay matatabunan na yung mga ginawa nyo. Hindi mo naman ako kailangang sagutin ngayon. Gusto ko lang malaman mo na nandito lang ako kapag naiinip ka at walang kausap. Kung malungkot ka, kung masaya ka, kung galit ka o kahit ano."

Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Sumakay na lang ako sa kotse at hinintay sya pumasok sa bahay bago tuluyang umalis.

"Goodnight User. Dito na ako" huling text ko sa kanya bago matulog.

Pagkatapos noon lahat ng oras ko ay kay User ko nilaan. Simula sa pagbati ng "Good morning, anong almusal mo? H'wag ka ngang laging kakain nyan. Hindi maganda yan sa katawan." Hanggang usap sa gabi. Naging eight o'clock habit ko na ang tawagan siya gabi gabi o minsan sya na ang tumatawag. Magkausap (kahit ako lang naman ang nagsasalita at puro tawa lang siya) hanggang antukin siya sa mga kwento ko o tutulugan na lang ako bigla. Hindi siya mahilig magkwento pero sinasagot naman mga tanong at sa ngayon ay sapat na yun sa akin.

Tuwing pupunta ako sa kanila ay lagi kong tinatanong kung anong gusto nyang gawin. "Kung anong gusto mong gawin, wag lang yun" lagi nyang paalala.

Minsan sinubukan namin magluto ng kare-kare dahil sabi nya ay di sya marunong magluto at bumili ng manok na pwedeng iprito kung sakaling di masarap ang kalabasan. Hindi rin naman ako marunong magluto pero grabe ka User, prito na lang eh no? Mukhang ok naman kinalabasan. Nakain naman namin pati si Marie kumain din pagdating. Tinanong pa nya kung anong luto daw yun. Nilaga yun Marie.

Sumunod ay gusto daw nyang mamasyal dahil di daw sya nakakalibot dati kahit nung wala pang pandemic. Sige lang, may google at google maps ng mga pasyalan. Tulad ng inaasahan walang bukas. Hanggang tanaw na lang tayo sa gate. Di bale nakapag uwi naman tayo ng buko pie. "User alam mo na yung kaliwa at kanan? O ilang ligaw pa tayo? Sabi mo? Hanggang di pa tayo napupunta sa may blue okay pa? Malamang, lawa na yun eh." Mabuti naman di mahigpit sa checkpoint at may baon kami. Pwede na lang tumabi kung saan at kumain.

Nakakapaghinayang lang wala tayong mga pictures. Dami na sana nating kuha kung pumayag kang magpapicture. Hilig mong kumuha pero ayaw mong ikaw ang kinukunan. Hanggang ngayon isa pa lang yung picture na meron ako sayo. Yung sabi mo pwede kong gamitin sa Part 2 pero ko rin ginawa. Pero okay lang meron pa namang susunod.

"Saan tayo sa susunod?" message ko sa kanya.

"Iloilo" reply nya.

"Bora tayo? Mag two piece ka? Hehe. Sexy." biro ko.

"Pero delikado pa. Pag ok na promise papasyalan natin lahat ng gusto mo. Ako na lang magiging alalay mo lagi." dagdag ko.

"Doon na ako lilipat. Tinanggap ko na yung reassigment ko. Lance salamat sa lahat." dugtong nya.

Itong mga nakaraang ilang linggo, ang saya ko. Ang saya mong kausap. Saya mong kasama.

Natutuwa ako na lahat ng mga di ko nasubukan dati ay sinubukan natin. Yung sinubukan na magluto. Road trip.

Sinubukan mo akong turuang mag drive. Tuloy lang sabi mo kahit muntik na tayong mabangga.Sabi mo wag matakot sumubok.

Yung mga paalala mong umiwas sa junk foods at wag puro noodles lang kinakain. Na appreciate ko lahat yun.

Na apppreciate ko na gusto mo akong magbago para kung anong makakabuti sa akin.

Kaya ngayon gusto ko munang mapag-isa para makapag isip. Alam mo naman madali lang madala sa naramramdaman kaya gusto ko munang lumayo.

Malayo sayo, malayo sa kanya. Gusto kong makasigurado kung anong gagawin ko.

Wag ka ng pumunta sa bahay di mo ako dadatnan dun. Lumipat na rin si Marie kaya wag ka ng makulit.

At oo lagi akong mag iingat na lagi mong bilin.

Gusto kong magpaalam sayo. Dahil alam mo naman na ayaw ko yung bigla na lang nawawala na di nagsasabi.

Pero di ko kaya ng harapan. Kahit tawag di ko magawa. Alam kong pipigilan mo ako at di ako alam kung matutuloy ko pa kung marinig ko boses mo.

Noong mga oras na ito na ay sinusubukan ko syang tawagan pero naka block na ako. Pagkatapos tinignan ko account nya sa FSS ay deactivated na rin. Pagkatapos nun buong magdamag lang akong nakatitig sa chat na baka bigla ka na lang lumitaw habang nakikinig sa kanta mo ng paulit ulit.

...
I know I misbehaved
And you made your mistakes
And we both still got room left to grow
And though love sometimes hurts
I still put you first
And we'll make this thing work
But I think we should take it slow
We're just ordinary people
We don't know which way to go'
Cause we're ordinary people
Maybe we should take it slow
Take it slow
This time we'll take it slow
Take it slow
This time we'll take it slow
...

I used to say that life is like a dick because it's hard. Now it's just an asshole.