1. Home
  2. Stories
  3. Sinumpa
Filipino Sex Stories

Sinumpa

13 minutes
Hi! This is my second story. Sana po ay magustuhan niyo. Salamat po sa mga suportang natatanggap ng aking mga likha. Please tell me what you like and what you don't like about my story in the comment section or message me directly. Thank you!

Also, a warning. This story revolves in GAY THEMED actions. (This is just in case ypu haven't read the category)

Enjoy reading!

=======
Si Armando Salvador ay isang pulis sa kanyang lungsod. Siya ay 40 anyos at may limang anak. Dalawang pares ng kambal at isang bunsong lalaki. Ang mga panganay ay kambal na lalaki, 22 anyos at sumunod naman sa kanila ay kambal din ngunit isang babae at isang lalaki. Sila naman ay 21 taong gulang na. Nabiyayaan din sila ng isang bunso na 17 taong gulang.

Maagang nagkapamilya si Armando at ang kanyang kabiyak na si Nerissa. Pareho silang 18 anyos nang nabuo ang kanilang pamilya at iyon nga ang panahong nabiyayaan sila ng kambal. Mahirap ang kanilang naging buhay lalo na at pareho silang mga estudyante sa mga panahong iyon. Dismayado man ay hindi natiis ng kanilang mga magulang na hindi tulungan ang magkasintahan. Sila ang nag-aalaga sa mga bata habang sila ay pumapasok sa paaralan dahil pareho silang nasa kolehiyo noon at ilang panahon na lang at magtatapos na ang mga ito. Ngunit hindi pa man sila nakapagtapos ay muling nabuntis si Nerissa kaya naman napagdesisyunan na ng dalawang pamilya na ipakasal na ang dalawa.

Nagpakasal na sila sa huwes noong lumabas ang kanilang pangalawang kambal. Naging mahirap man ang kanilang buhay ay nagawa nilang makapagtapos at dahil na din ito sa tulong ng kanilang mga magulang. Dahil pareho naman silang pursigido at talagang matatalino ay hindi sila nahirapang makahanap ng trabaho. Si Armando ay isa nang hepe ngayon at si Nerissa naman ay head nurse. Nagbago ang kanilang buhay. Naging mas maginhawa na ito.

Isang umaga'y habang sa hapag ay nakatanggap si Armando ng lead tungkol sa isang kasong kanilang kinakaharap ngayon. Isa itong kaso ng serial murder. Nagsimula ito tatlong buwan na ang nakakalipas at mayroon nang kinseng naging biktima. Sobrang brutal ang pagkakapatay sa kanila dahil lahat sila ay wala nang mga laman loob kapag natatagpuan ang kanilang mga bangkay. Wala din silang mga mata at nakalbo ang kanilang mga buhok. Ilang buwan na nila itong iniimbestigahan at sa wakas ay nagkaroon na ng progreso sa kaso.

Agad na tumayo si Armand sa hapag at nagpaalam sa mga kanyang mag-iina na mauuna na siya dahil sa emergency nga talaga. Naiintindihan naman ito ng mag-iina kaya't ngumiti lamang sila rito at pagkaalis ng asawa ay taimtim na nagdarasal si Nerissa. Hindi niya maiwasang mag-alala. Araw-araw at gabi gabing ipinagdarasal ni Nerissa ang asawa lalo na kapag umaalis ito ng bahay upang magtrabaho. Delekado ang trabaho ng asawa. Maaaring nakikita niya ito ngayon pero baka pagdating ng bukas ay tuluyan na itong mawala. Iyon ang hindi nais ni Nerissa na mangyari. Pinanghahawakan naman ni Nerissa ang pangako ng asawa na kapag nakapag-ipon ito at nakapagpatayo ng negosyo ay kusa na itong magreresign sa trabaho. Dahil dito ay todo tipid si Nerissa ngunit kailanama'y di niya tinipid ang mga anak.

"Kami na po mag-aayos dito nay, malelate na po kayo sa trabaho," sabi ni Aisha, ang tanging babaeng anak.

"Kayo nang bahala dito sa bahay ah. Mauuna na ako mga anak," saad ni Nerissa saka niya niyakap isa isa ang kanyang mga anak. Lalo na ang kanayng bunso. Hindi niya maiwasang malungkot sa tuwing naiisip niya ang kapalaran ng kanilang bunso. Isa rin siya sa labis niyang ipinagdarasal na sana ay maging mabuti na ang kalagayan nito. Na sana ay mawala na ang napakalupit na sumpa ang ipinataw sa kanya. Dahil sa sumpang ito ay hindi naranasan ng anak ang mga bagay na dapat niyang nararanasan. Sa kanyang murang edad noon ay namulat siya sa mundong hindi nila pinangarap para sa kanya.

"Mag-iingat kayo ha. Lalo ka na Ali, huwag lalabas nang matagal ha?" paalala ni Nerissa sa kanilang bunso.

"Opo nay," sagot naman ni Ali.

Umalis na si Nerissa. Habang siya'y nasa biyahe ay muli niyang naisip ang kanilang bunso. Hindi niya napigilan ang mapaluha.

'Diyos ko, mahigit sampung taon nang naghihirap ang anak ko. Habang lumilipas ang panahon ay mas lumalala ang kanyang kalagayan. Panginoon, ano pa po ba ang dapat naming gawin? Hirap na hirap na ang anak ko...Ang anak ko Panginoon...' Taimtim na dasal ni Nerissa.

Bawat may pagkakataon ay lagi siyang nananampalataya umaasa sa isang milagro na balang araw ay mawawala na ang sumpang naipataw sa kanya. Para sa kanya ay isa lamang itong malaking pagsubok. Sumusuko man minsan ang loob niya, pilit siyang bumabangon dahil naniniwala siyang sa bawat pagdating nang bukas ay may bagong pag-asa. Pag-asang gagaling ang kanyang anak.

========

"Hmmmm...." impit na ungol ni Ali sa kanyang banyo sa kwarto. Muli niyang pinapasok ang munting dildo sa kanyang pwet. Muli na naman kasing lumiliit ang butas nito kaya naman kinakailangan niya ulit gamitin ang dildo na ito. Maliit lang ang dildo na ito. Saktong pampigil sa pagsasara ng kanyang butas.

Binabad niya ang dildo sa kanyang pwet ng ilang minuto. Maya-maya pa ay inilabas masok na niya ito sa kanyang butas upang mas lumuwag pa nang konti. Delekado kapag tuluyan nang magsara ang kanyang butas. Habang kasi nagsasara it ay unti unti rin siyang nahihirapang huminga. Kaya kailangan niya talagang galaw-galawin ang kanayng butas upang mapanatili itong butas at hindi magsara.

At eto nga ang naging sunpa ng mangkukulam sa kanya. Isa ngang matinding sumpa.

Habang lumilipas ang panahon ay mas lumalala ang sakit ni Ali. Noong bata siya, 7 taong gula ay dalawang buwan ang pagitan ng pagsikip ng kanyang butas. Ipinakonsulta nila ito sa doctor ngunit kahit sinong doctor ay walang nagawa upang magamot si Ali. Hanggang sa napagtanto nilang ito na nga ang sumpa ng bruha.

Ngunit isang doctor ang nagkaroon ng suwestyon ukol sa karamdaman ni Ali. Pinanukala niyang gumamit sila ng anumang maaaring ipasok sa butas ng bata kapag nararamdaman nito ang pagsikip ng butas at kapag nahihirapang huminga. Noong una ay hindi tinanggap nila Armando ang panukala ng doktora at nagalit pa ito ngunit wala silang nagawa kundi ang sundin ang utos ng doktor dahil nga sa nahihirapan nang huminga si Ali. Doon na nga nagsimulang gumamit si Ali ng isang customized na dildo na gamit niya hanggang ngayon.

Ngunit habang tumatagal ay bumibilis ang pagsasara ng kaniyang butas hanggang sa ngayong 18 na siya ay isang araw na lamang ang pagitan kaya kailangan niyang araw arawin ang pagdidildo. Wala namang kaso sa kanya iyon. Sa katunayan ay nasasarapan siya sa kanyanag ginagawa. Hindi naman lingid sa kaalaman ng iba na siya ay isang binabae. Bata pa lamang si ALi, kahit d pa siya nasusumpa ay talagang kapansinpansin na ang kanyang pagiging binabae kaya laging napapaaway ang mga kuya niya dahil sa pagtatanggol sa kanya. Mahal na mahal siya ng kanyang mga kapatid, ama at ina kaya alam niyang swerte pa rin siya kahit may ganito siyang karamdaman. Ngunit sa loob niya'y naaawa siya sa kanyang mga magulang at mga kapatid dahil sa perwisyo niyang karamdaman. Marami rin siyang hindi nasubukang gawin dahil sa karamdaman niyang ito. Hindi siya pwedeng lumabas nang mahigit sa isang araw. Hindi siya maaaring mag-travel nang hindi niya kasama nino man sa kanilang mag-anak at marami pang ibang mga bagay na gustong gustong maranasan na ni Ali ngunit napakimposible..

"Ahhhhhhhh" at tumalsik na sa bathtub ang tamod ni Ali. Muli ay nasa normal na ang kanyang butas ngunit alam niyang pagdating ng kinabukasan ay kailangan na niya namang gawin ito.

=======

"Ito na ba 'yon" ang tanong ni Armando sa kasamahang pulis. Siya si SPO2 Marko Alvarez. Siya ang matalik na kaibigan at katrabaho ni Armando. Sabay silang lumaki at nakapagtapos ng pag-aaral. Siya ang isa sa mga tumulong kila Armando at Nerissa nang sila ay naging mag-asawa kaya't malaki ang utang na loob ni Armando sa kaibigan. Ganoon din naman si Marko dahil minsan na itong nailigtas ni Armando sa kamatayan noong minsan nagkaroon nang bakbakan laban sa mga suspek. Nabihag nila si Marko at kung hindi siya napakawalan ni Armando ay marahil nasama siya sa mga nasawi nung sumabog ang gusali na kung saan siya ay kinulong.

Pareho silang may utang na loob sa isa't isa ngunit para sa kanila ganoon talaga ang tunay na magkakaibigan. Walang hinihinging kapalit sa bawat tulong na inaalay.

Dahan dahan silang lumalapit sa kubo. Nakatutok ang baril sa kanilang dinaraanan. Lumang luma na ang kubo kaya't pagkaapak nila sa unang hagdan pa lamang ay gumawa ito ng ingay na tanda ng karupukan. Agad silang napahinto saglit at pinakiramdaman nila ang kanilang paligid. Muling sumenyas si Armando na muling umabante.

Sumilip si Marko sa bintana malapit sa kanya ngunit hindi niya maaninag ang nasa loob dahil sa mga alikabok, dumi at sapot sa bintana. Si Armando naman ay dahan dahang binuksan ang pinto. Hindi ito naka-lock kaya madali niya itong nabuksan.

Sinenyasan niya si Marko na sumunod sa kanya kaya't pumasok sila sa bahay. Nakakakilabot ang loob nito. Maalikabok at maraming sapot. May mga nakasabit rin sa mga dingding na mga buto ng hayop at tao. Nakaramdam nang matinding takot ang dalwang pulis ngunit mas nanaig ang kanilang kagustuhan na mahuli ang serial killer. Kaya naman isinaisip nila ang bawat detalye ng bahay samantalang naisipan naman ni Marko na kumuha na lamang ng mga larawan.

Sa bawat sulok ng bahay ay may makikita kang mga nakasabit na mga dahon. May kung anong mga anting anting at kung ano ano pang di nila masabi kung ano na nakasabit sa mga dingding na kawayan.

Patuloy sila sa paghalughog sa bahay ngunit walang senyales na may tao rito hanggang sa biglang may nagsalita sa kanilang likuran.

"Kanina ko pa kayo hinihintay," turan ng isang matandang babae. Agad lumingon ang dalwa saka tinutok ang ang baril sa matanda.

"Itaas mo ang iyong mga kamay!" sigaw bi Armando habang dahan dahang lumalapit sa matanda. Ngunit hindi manlang natakot ang matanda. Walang bahid ng emosyon ang knaynag mukha. Nakatingin lang ng deretso kahit may dalwang baril na nakatutok sa kanya.

"Itaas mo ang iyong mga kamay at sumuko ng maayos!" muling utos ni Armando.

Ngunit di pa rin nagpatinag ang matanda.

"Sumunod kayo saakin ," iyon lang ang sinabi ng matanda saka tumalikod. Sinundan naman ito ng mga pulis kahit na may pangamba na marahil ay isa itong patibong. Ngunit kahit may pagdududa ay sumunod pa rin sila rito na nakatutok sa matanda ang kanilang mga baril.

Pumasok ang matanda sa isang silid at sumunod ang mga pulis. Sa munting silid na iyon ay may isang mesa na punong puno ng mga kung ano anong sangkap na ginagamit sa kulam. Mayroon din siyang isang malaking palayok kung saan gumagawa ang matanda ng mga gamot o kaya'y mga lason na may sumpa. Umupo ang matanda sa kanyang silya saka tumingin sa dalawang pulis na kapwa nagtataka ngunit may galit ang mga mukha. Napabuntong hininga ang matanda.

"Hindi ako ang kalaban niyo rito mga anak.." mahinahong sabi ng matanda.

"Huwag mo kaming lokohin dahil may nag-tip saamin na pumunta rito dahil andito ang suspek na matagal na naming hinahanap. At mukhang ikaw nga yun. Sa bahay mo palang litaw na litaw na ang mga kadiliman mo!" hindi napigilang galit ni Armando. Masasabing malaking porsyento ng galit niya ay ang personal na galit sa mga mangkukulam dahil sa ginawa sa anak ngunit alam niya at sigurado siyang ang matandang to ang salarin sa lahat ng lahay ng pagpapatay na naganap.

"Hindi manlang ba sumagi sa isip niyo na ako ang tumawag sa inyo rito?" sagot ng matanda.

Natigilan ang dalawang pulis. Tama siya. Maaari ngang ang matandang ito ang nagbigay ng impormasyon. Marahil ay may alam ito tungkol sa mga pagpatay.

"Huwag magpadalos dalos sa mga paratang mga iho. Lalo na't mga pulis kayo. Mahirap na kapag inosente ang napasok niyo sa bilangguan hindi ba?" sabi ng matanda.

Hindi na nakasagot ang dalawa. Nagkatinginan sila at binaba ang kanilang mga baril.

"Paumanhin. Tama ka. Hindi ko dapat ikaw pinaratangan agad." nakayukong turan ni Armando. Hiyang hiya siya sa sarili sapagkat naunahan siya ng emosyon. Paano nga talaga kung inosente ang matanda? Bukod sa may naagrabyado siyang tao, hindi rin matatapos ang mga malalagim na papatay.

Ngumiti lamang ang matanda saka pinaupo ang dalawa na agad namang sumunod.

"Bakit niyo po pala kami dinala dito lola? May alam po ba kayo sa mga naganap na pagpatay?" tanong ni Marko. Bumuntong hininga ang matanda bago nagsalita.

"Kilalang kilala ko siya iho. Siya si Esmeralda."

"Si Esmeralda ay aking matalik na kaibigan. Lumaki kaming nag-aral ng mahika upang magamit namin sa panggagamot at makatulong sa aming kapwa. Araw araw ay marami kaming magagandang bagay na natutuklasan ant natutunan. Unti unti ay padami nang padami ang aming mga nalalaman at ganun na din ang mga natutulungan naming gumaling sa kanilang mga sakit. Sobrang saya sa pakiramdam na may nagagawang mabuti para sa kapwa." panimula ng matanda.

"Sabay kaming lumaki at sabay din kaming nag-asawa at bumuo ng pamilya. Ilang taon ding masaya ang kanya kanya naming buhay. Nanatili kaming magkaibigan ni Esmeralda at maging ang mga anak namin ay naging magkaibigan din. Ngunit, nagbago ang lahat nang mapaslang ang asawa ni Esmeralda mula sa engkwento ng mga rebelde at sundalo. Pauwi na ang asawa ni Esmeralda nang biglang nagkaroon ng putukan. Tumakbo si Ben upang makaalis ngunit nabunggo niya ang isang sundalo. Itinutok nang sundalo ang kanyang baril kay Ben sa pagaakalang isa rin siyang rebelde. Nagmakaawa si Ben at sinabing isa siyang sibilyan ngunit hindi naniwala ang sundalo at pinaputukan pa rin si Ben na agad nitong ikinasawi." patuloy na kwento ng matanda. Ang dalawang pulis ay tahimik lamang.

"Nang nalaman ni Esmeralda ang balita na namatay ang kanyang asawa ay labis niya itong dinamdam. Ilang arawa siyang umiyak ng umiyak magdamag. Hindi siya kumain at ipinagtabuyan niya maginga ang kanyang anak. Hindi rin siya makausap nang maayos. Nawala ang sigla sa kanyang mukha. Wala na ang dating napakaaliwalas niyang ngiti. Napuno ito ng poot at galit. Isang araw ay muling lumabas si Esmeralda sa kanilang silid. May kakaiba sa kanya noong mga panahong iyon. Ngunit ipinasa walang bahala na lamang namin iyon. Ang mahalaga ay nakikita na namin silang kumakain at sinusubukang ituloy ang buhay. Hanggang sa isang araw ay may natuklasan ako nang minsang naglilinis ako sa kwarto ng aking kaibigan. May nakita akong isang libro. May masamang enerhiya ang bumabalot dito at lumakas nang hinawakan ko ito. Ngunit naglakas loob akong buksan ito at nakakakilabot ang mga nakita ko doon."

"Iyon pala ay aklat ng itim na mahika. May mga iba ibang kulam doon at iba ibang sumpa na bawal gamitin. Nandun din ang isang mahika na mahirap ngunit hindi imposibleng gawin."

"Ano pong mahika iyon lola" tanong ni Armando.

"Ito ang mahika na kung saan nagagawang buhayin muli ang patay"

Natigilan ang dalawang pulis. Maaari ba yon? Ang patay muling mabubuhay? Ngunit dahil nga si Armando mismo ay naranasan ang bagsik ng isang mangkukulam ay naniniwala siya sa mga kwento ng matanda.

Marahil ay ninais ni Esmeralda na buhayin ang asawa?

"Si Esmeralda ay nagsasagawa ng ritwal upang muling mabuhay ang kanyang asawa. Nang natukalasan ko ito ay agad kong kinompronta si Esmeralda ngunit nagalit lamang ito sa akin na bakit daw hindi ko siya pabayaang maging masaya. Iyon ang naging katapusan ng aming pagkakaibigan dahil pagkatapos mangyari ang away namin ay kinabukasan wala na si Esmeralda. Hindi namin alam kung saan siya pumaroon. Ngunit may isang bagay siyang naiwan."

Binuksan ng matanda ang kanyang drawer at kinuha doon ang ang isang larawan.

"Ang larawang ito ay ang larawan ng pumaslang kay Ben." saad nang matanda at iniabot ang larawan kay Armando. Nagtataka man kung bakit inaabot ng matandas sa kanya ito ay kinuha niya pa rin.

Pagkakita ni Armando sa larawan ay labis ang kanyang gulat na inaasahan rin ng matanda. Tahimik lamang si Armando. Titig na titig siya sa larawan. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Ibig sabihin ba nito, ang sarili niyang ama ang pumatay kay Ben? Malinaw pa sa araw ang sagot sa kanyang katanungan ngunit di pa rin niya matanggap na ang kanyang amang respetado at minamahal ng lahat ay pumaslang ng isang inosenteng mamamayan.

"Hindi...." mahinang turan ni Armando. Hindi talaga siya makapaniwala.

"Ang ama mo Armando. Siya ang pumaslang kay Ben..." turan ng matanda. Alam man ito ni Armando ngunit iba pa rin ang pagkumpirma ng matanda sa kanya nito.