Ako Lang Ba?

(Hango sa isang tulang nabasa ko sa Facebook. Hindi ko na maalala kung sino ang nagsulat ngunit ang mensaheng kanyang nais iparating ay nagmarka ng husto sa aking isipan kaya't ninais kong gawan ng maikling kwento.)

©xxkrystalxx

Ngayon ko pala siya makikilala. Ang aking nakatatandang kapatid sa ama, si Ate Stella.

Maganda si ate, matangos ang ilong, maputi ang kutis at may pulang mga labi. Kulot ang dulo ng kanyang mahabang buhok at napakayumi ng kanyang galaw at pananalita. Magkahawig kami at di maitatangging magkapatid nga talaga kami. Yun nga lang, dalagang dalaga na si ate at ako nama'y magdadalaga pa lamang.

Sobrang saya ko nang ibalita saakin ni itay na sa amin muna mananatili si ate Stella habang pinapaayos ng kanyang ina ang bahay na titirhan niya dito sa Maynila habang nag-aaral sa kolehiyo.

Sa wakas, may makakasama na ako bukod kay Itay.

Sa wakas may makakatabi na ako sa pagtulog at di ko na katatakutan ang pagdalaw ng demonyo sa dilim.

"Ikaw ba si Selena?" anang matamis na boses ni ate Stella.

Tumango lamang ako sa nakangiting dalaga sa aking harapan.

Ipinatong niya ang kanyang malambot na kamay sa ulo ko saka ginulo ang buhok ko at muli ay ginawaran ako ng matamis na ngiti.

"Simula sa araw na ito, makakasama mo na ako ah. Ako nga pala ang ate Stella mo. Nakakalungkot naman at hindi ko maririnig ang tinig mo. Matagal na po ba siyang pipi, ama?" tanong niya saka bumaling kay ama.

"Oo, matagal na. Kaya nga lagi ko itong iniingatan kase di na siya nakapagsalita simula nang pumanaw ang kanyang ina."sagot ni ama saka hinapuhap ang aking mga balikat.

Napaigtad ako.

Bawat sagi ng balat niya sa akin ay libo-libong kilabot ang pumapasok sa utak ko.

Ako lang ba?

Ako lang ba ang nakadarama nito?

Tinitigan ko si ate Stella. Maging siya at nakatitig sa akin. Ang kanyang mata ay nangungusap.

"Ikaw din ba ate? Ramdam mo rin ba nang nadarama ko?" mga tanong na nanatili lamang sa isip ko.

Gustuhin ko nang buksan mang aking bibig ay tila may busal na pumipigil sa aking tinig. Malungkot na bumaba ang tingin ni ate. Naputol naman ang katahimikang bumalot sa aming tatlo nang magsalita si itay.

"Sa kwarto ko na ikaw matulog mamaya, Stella. Ang tagal na din nating di nagkita eh. Namiss ko na ang panganay ko." Ngisi niya.

Lumingo-lingo naman ang ulo ni ate.

"Matanda na ako,ama." aniya."Matanda na ako..."