Mga Babaeng Anak sa Batas --- HANAP

Mga Babaeng Anak sa Batas --- HANAP

Gumising si Laiza na nag-iisa na lang sa higaan. Wala na ang asawa at wala na rin si mang Kardo. Isa lamang ba itong panaginip, panaginip na inakala niyang wala ng katapusan. Subalit ang hubad niyang katawan ang makapagpapatotoong nangyari nga ang lahat. Pero paanong nag-iisa na lamang siya ngayon. Paanong nailugso siya ng biyenan sa tabi ng kanyang asawa. Maari bang ang labis na kalasingan ng asawa ay sapat na upang mawalan ito ng kamalay-malay sa kapaligiran. Na kahit ang ungol ng mga lobo sa paligid ay hindi ito magigising. Sana nga, dahil ang natatandaan ni Laiza ay higit pa sa mababangis na lobo na nag-aaway ang ginawa nila ni mang Kardo sa ibabaw ng higaan katabi ang nahihimbing niyang asawa.

Sariwa pa sa utak niya ang malagkit na dila ng matanda sa mga uhaw niyang mga labi. Ang kulubot na balat na kakiskisan ang makinis niyang kutis. Ang pagsaksak sa kanya nang naninigas sandata sa kanyang kaloob-looban. Ang kanilang pagniniig na ninais niyang sana ay wala ng katapusan at handa na niyang isugal ang lahat ng dangal sa sarili sa piling ng ama ng kanyang asawa. Subalit saglit siyang kinalabit na katotohanang ang lahat ng nangyari ay tapos na. Mabilis siyang bumangon na ang kumot na kanilang pinagrausan ang tanging tapis sa katawan. Inikot ang bahay at hinahanap ang lalaking nagbigay sa kanya ng depinisyon ng pagiging tunay na babae. Subalit kahit saan siya tumngin, ang katotohanang nag-iisa na lamang siya sa kanilang bahay ang nagpatulo ng luha sa kanyang mga mata. Wala na si mang Kardo, wala na ang biyenan na siya rin ang may kagustuhan.

“Laiza …mahal…gising ka na pala”.
Kadarating lamang ng asawa niya, na hinatid ang ama sa bagong tahanan nito.
“Ricky, …si tatay Kardo…”
“nandoon na sa bahay ni Elmer, naihatid ko na”
“ha…ang bilis mo naman, bakit hindi mo ako ginising”.
“ang sarap pa ng tulog kanina, hindi na kita ginising, at saka bakit pa?”
“ha…e… para nakapagpaalam man lang ako”
“di ba ikaw naman ang may gusto na paalisin dito ang tatay?”

Parang sampal sa mukha ni Laiza ang katagang binitiwan ng asawa. Bakit ba niya hinahanap ang taong gustong-gusto niyang paalisin noon. Nagbalik sa isipan niya ang ginawa niya sa matanda. Ang kagaspangan ng mga pananalita niya dito, ang mga pagdadabog niya sa harap nito. Subalit normal lamang iyon dapat matapos gawin sa kanya ng biyenan ang nangyari sa banyo. Ang nangyari sa banyo na isinumpa na niya dati. Dahilan nang labis na galit sa biyenan at sa sarili. Subalit ngayon ay isang ala-ala na lamang. Ala-ala na hahanap-hanapin na pala niya.

Magulo pa ang bahay, matapos ang inuman ng kanyang asawa. Pero mas magulo ang kwarto nila. Nagkalat ang mga unan. Ang isang kumot ay parang bahasan na sa sahig. Doo’y napansin niya ang asawa na halatang may bakas pa rin ng kalasingan na malalim ang iniisip.

“Laiza… mahal… natatandaan mo ba kung anong oras kami natapos mag-inuman…”
“ha… e…, ang alam ko nakauwi na sila nang natulog na ako…. bakit”.
“ganon ba mahal?…”
“oo… walang hiya ka nga.… ginising mo ako tapos para mo akong ginagahasa sa ginawa mo… “
“talaga… nagawa ko yun.. “
“oo nga!...sabagay, lagi ka naman ganyan tuwing lasing ka… hindi mo na alam ang ginagawa mo”

Subalit alam ni Laiza ang totoong nangyari, at hindi iyon dapat malaman ng asawa. Sila ng biyenan lamang ang nakakaalam sa totoong nangyari sa katatapos lamang na magdamag. Pangyayaring nakatatak na sa puso at isipan niya.

Lumipas ang ilang araw pero ang pangungulila ni Laiza sa matanda ay hindi nawawala. Bagkus lalo pang tumindi ang paghahanap niya dito. Tuwing papasok siya ng banyo ay mapapapikit na lamang siya at muling naiisip niya ginawa sa kanya ng biyenan sa ibabaw ng inidoro at sa likod ng pinto ng banyo. At kapag gabi naman upang matulog habang katabi ang asawa, hindi nawawaglit sa isipan niya kung paano sila ni mang Kardo umabot sa rurok ng kaligayahan. Ang kapangahasan nilang magkantutan sa tabi ng natutulog na asawa. At sa tuwing nag-iisa lamang siya, tanging ang kalapastanganan ng matanda sa kanya na hinayaan naman niyang mangyari ang patuloy na lamang umuubos sa oras niya. Animo’y baliw na siya, pakiramdam niya ay mawawala na siya sa katinuan habang hindi niya nakakita si mang Kardo. Nararamdaman pa rin niya ang mainit na romansa sa kanya ni mang Kardo kahit alam niyang wala na siya.

Isang araw ay hindi na mapakali si Laiza, namalayan na lamang niya ang sarili na nakasakay sa bus. Alam ng katawan niya kung saan siya dadalhin kahit ang isipan niya ang tumututol. Matapos bumaba ng bus at sumakay ng tricycle ay nasa harap na siya ng pinto ng bahay ng bayaw na si Elmer. At habang katapat ang pinto, animo’y pinipigilan siya ng isipan sa gustong mangyari ng katawan niya. Subalit hindi na kaya ng katawan niya ang pangungulila sa mahigpit na yakap at masisiil na halik. Kusang umangat ang kamay at kumatok sa nakasaradong pinto. Inulit pa niya ito pa siguradong maririnig. Tahimik at kinakabahan siyang naghintay kung bubukas ang pinto. Naiinip na siya kahit na ilang sandali pa lamang ang paghihintay niya. Kaya naman mas malalakas na katok pa ang ginawa niya sa pinto ng bayaw. Subalit wala pa ring nagbubukas sa kanya. Doo’y sumagi sa isip niya ang asawang si Ricky na nagmamahal sa kanya. Mabilis siyang nakonsenya sa ginagawa niya. At naisip niyang aalis na lamang. Marahil ay wala rin sigurong tao. Patalikod na siya para lisanin ang pinto ng bigla itong nagbukas.

“LAIZA?!…”
Nagulat siya ng makita kaagad ang biyenan.
“TATAY!!!”
Hindi mawari ni Laiza ang gagawin. Narito at kaharap na niya hinahanap-hanap niya. Nakatitig lamang siya dito at hindi makagalaw sa sobrang galak sa pusong nadarama.
“Halika pasok ka….”
Hindi pa rin siya gumagalaw hanggang hawakan na siya sa kamay ng matanda at hilain papasok sa loob ng bahay.

Ngayon pa lang siya nakarating sa bahay ng bayaw, mas maliit kaysa sa bahay nila. Magkatabi na ang kainan at sala. Lumilipad pa rin ang isipan niya habang umiikot ang mata niya sa palibot ng bahay. Hindi pa rin siya makapaniwala na nakarating siya sa kinaroroonan ni mang Kardo. Pag-upo sa sala ay matagal siyang nakatitig sa biyenan dahil hindi niya alam ang gagawin habang kaharap na ang dahilan ng ilang araw na pangungulila niya. Naghihintay siya sa gagawin sa kanya ng biyenan habang walang hinto ang pagkabog sa dibdib niya.

“ate Laiza….buti napadalaw ka…”
Nalimutan ni Laiza na may kasama nga pala si mang Kardo, ang asawa ng bayaw niya.
“hello Monina, kumusta ka na, nasaan si baby…”
“tulog pa sa kuwarto, sandali ate kukunin ko…”

Pag-alis na pag-alis ni Monina ay bigla siyang hinila ni mang Kardo ay niyakap, kasunod ay masiil na halik. Nagulat man ay gumanti rin siya ng halik sa matanda. Ito naman talaga ang sadya niya kaya siya nagpunta dito. Nahinto lamang sila nang marinig na ang paparating na si Monina.

“hi ate Laiza, ito na si Princess”
“ang cute…ilang buwan na pala siya?”
“mag-aanim na sa 14…”
“buti ka pa…kami ni Ricky limang taon na hindi pa rin biniyayaan anak samantala kayo ni Elmer isang taon pa lang nagsasama at may baby na…?
“ate, huwag ka mag-alala magdasal ka lang palagi…?
“sabagay, siguro nga…”
Nakikinig lang sa tabi nila ang biyenan nila habang nag-uusap ang dalawa.
“siya nga pala ate Laiza, bakit ka pala napadalaw bigla, hindi tuloy ako nakapaghanda man lang. Tiyak matutuwa si Elmer na bumisita ka…”
Hindi alam ni Laiza ang isasagot, hindi naman niya pwedeng sabihing si mang Kardo talaga ang ipinarito niya.
“kasi Monina may hinatid lang si Laiza na nakalimutan ko sa bahay nila...”
Mabuti na lang at si mang Kardo na ang sumagot kaya nakahinga siya na ng maluwag.
“oo nga pala, at saka gusto ko rin makausap si tatay Kardo para humingi ng sorry sa mga nagawa ko sa kanya nung nasa bahay pa siya…at saka gusto ko rin makita ang baby mo”
“ganun ba…salamat ate Laiza…teka muna ate Laiza, maghahanda lang muna ako ng tanghalian natin. Eto si baby kargahin mo muna”
Papunta na sana si Monina para maghanda nang kakainin ng biglang nagsalita si mang Kardo.
“teka anak, Monina. Sa Jollibee na kami kakain ni Laiza. Pangako sa akin ni Laiza yun bago ako umalis sa kanila”
Sabay ngiti kay Laiza na nagulat sa sinabi ng biyenan.
“ganon ba tay?...”
“oo, saka aalis na kami kaagad para makauwi na kaagad si Laiza sa kanila.”
“ang bilis naman ate Laiza”
“hindi bale Monina, babalik naman ako uli dito palagi para bisitahin si Princess”
“talaga ate Laiza ha?”
“oo naman”

Mabilis na nagbihis si mang Kardo, at ilang saglit lang ay nasa labas na sila ng bahay . Habang naglalakad ay hinawakan niya ang kamay ni Laiza. Tuwang-tuwa si mang Kardo at hindi makapaniwala na kasama na masosolo na niya sa wakas ang napakagandang manugang. Sa dyip ay nakaabay pa si mang Kardo kay Laiza. Kahit na pinagtitinginan sila ng ibang mga tao, wala silang pakialam sa paligid. Sa isip-isip ni Laiza ay wala naman nakakakilala sa kanya sa lugar kaya ok lang na akbayan siya ng taong gusto niya.

“saan tayo pupunta tay Kardo?”
Mahinang tanong ni Laiza.
“sa Jollibee…”
“pagkatapos sa Jollibee saan tayo pupunta”
“manood tayo ng sine”

Hindi alam ni Laiza kung ano ang gagawin nila ng biyenan niya. Ang mahalaga sa kanya ay kasama na niya ang biyenan. Hindi niya maipaliwanag ang galak na nararamdaman sa puso niya kasama ang biyenan. Para silang magkasintahang magkasama habang naglalakad sa isang mall na pinuntahan nila. Magkahawak pa rin ang mga kamay nila nang pumasok sila sa Jollibee. Magkasama silang umorder sa counter habang ang kamay ng matanda ay nasa beywang niya. Wala silang pakialam kahit nagbubulungan na ang mga nakakapansin sa kanila. Habang kumakain ay ramdam mo ang pagnanasa nila sa isa’t isa. Ang malalagkit na titig nila, at mga ngiti sa bawat subo nila ng hawak na hamburger. Kahit nabigla nang subuan si Laiza ni mang Kardo, hindi siya nagdalawang isip na tumugon sa kagustuhang mangyari ng. Napakasarap sa pakiramdam para kay Laiza ng pagtatangi sa kanya ng biyenan. Wala na siyang pakialam ano mang gustong gawin ng biyenan sa kanya sa harap ng mga taong kumakain sa loob ng Jollibee.

“halika na Laiza manood na tayo ng sine…”
“ano bang gusto mong panoorin tay Kardo?”
“yung kaunti lang yung nanonood, para masolo kita….”
Kinilabutan si Laiza sa sinabi ng biyenan, bigla ay nagbalik sa kanyang isipan ang ginawa sa kanya ng biyenan sa kanilang banyo at sa kanilang kwarto.
“bakit gusto mo naman akong masolo, ano bang gagawin mo sa akin”
Sa matamis na ngiti mula sa bibig ni Laiza na animoy binubuyo pa ang matanda.
“gusto kitang angkinin Laiza!”

Natulala si Laiza sa sinabi ng biyenan, naramdam niya ang labis na pagnanasa ni mang Kardo sa kanya. Nararamdam ni Laiza ang sobrang pagkahayok ng biyenan sa katawan niya na labis na kumiliti sa nagnanasa rin niyang isipan. Naramdaman na lang ni Laiza na hinihila na ang kamay niya ng biyenan para tumayo na at puntahan ang sinehan. Pareho silang hindi kabisado ang lugar, si Laiza na minsan pa lang nakapunta doon habang si mang Kardo naman na bago pa lang sa lungsod mula sa probinsiyang kinalakhan niya. Kaya halos malibot nila ang lugar habang magkaakbay sila bago nila natagpuan ang sinehan ng mall.

“ano gusto mo dyan panoorin tay Kardo?”
Habang tinuturo ni Laiza ang mga palabas sa nakapaskil.
“ikaw na ang pumili Laiza, basta yung sabi ko kanina na kaunti lang ang tao”
“iyon tay Kardo walang nakapila…”
“sige doon tayo Laiza”

Pagpasok nila ay nagulat pa si mang Kardo sa kadiliman. Wala siyang makita kaya hinawakan niya lalo ang manugang. Niyakap niya si Laiza at doon pa lang ay sinunggaban na niya kaagad ito ng halik.

“teka muna tay Kardo…hanap muna tayo ng upuan”
“wala naman akong makita kundi mga ilaw”
Palibhasa iyon ang unang pagkakataon na nakapasok ng sinehan ni mang Kardo. Alam lang niya ang sinehan sa mga pelikulang napapanood niya sa probinsiya nila.
“hindi pa kasi nagsisimula ang palabas tay Kardo kaya iyang malilit na ilaw lang ang nakikita mo sa gilid”

Hanggang sa bumukas na ang palabas sa harap nila at nakita ni Laiza na kakaunti nga lang ang nanonod. Hinila siya ng biyenan sa may kasuluksulakan kung saan ilang linya ng upuan ang walang nakaupo. Nagmamadaling umupo ang matanda hawak ang kamay ng magandang ginang. Pagkatapos ay hindi na mapigilan ang marahas na pagsiil ng bunganga ni mag Kardo sa naghihintay naman nang malambot na labi ng manugang. Walang habas ang paghalik ng matanda na ginagantihan naman ni Laiza. Ang mga dila nila ay parang nag-aaway na mga ahas na halos magkabuhol na sa ginagawa nila. Iniangat ni mang Kardo ang suot na blouse ni Laiza at duoy gumapang ang isang kamay niya. Nilamas ang dibdib ni Laiza habang suot ang bra pa niya. Kaya naman pumailalim ang kamay ng matanda sa loob ng bra ng manugang at ang utong naman nito ang pinisil-pisil. Kasabay niyon ang mas lalo pang tuminding laplapan ng dalawa na halos matuyuan na sila ng laway sa mga pag higop nila sa kani-kaniyang mga bibig. Pumasok sila nang sinehan hindi para manood, kundi ramdamin ang labis na pagnanasa nila sa isa’t-isa.

“oohh..TAAY!!!!”
“Laizaaa…”
Matapos magsawa ng palad niya ay gumapang pa pababa ang ito sa ibabaw ng pantalon ni Laiza. Hinanap ang butones at ibinaba ang zipper nito. Kasunod niyon ang pagsisik sa loob ng panty ni Laiza na basang-basa na. Hinanap ang ibabaw ng hiwa niya at doo’y kinakalabit ang tinggel sa matambok na puki ni Laiza. Dahil doon ay naramdaman ni Laiza na lalabasan agad siya sa ginagawa sa kanya ng biyenan. Naisip niyang mababasa ang suot niya, kaya pinigilan niya si mang Kardo.

“teka muna tay, tama na muna…”
“bakit Laiza…”
“ha..e…hindi ko na kaya….naiihi ako sa ginagawa mo”
“tuloy na natin…”
“sandali lang, punta muna ako ng banyo.”

Nagmamadaling tumayo si Laiza dahil pakiramdam niya ay sasabog na ang kaangkinan niya kaya huminto na sila sa ginagawa nila. Pagpasok ng banyo ay nagmamadali siyang umihi. Sa pagsirit pa lang ng ihi niya ay para na siyang nasa rurok ng kaligayahan sa sarap na nararamdaman. Pagkatapos ay nag-ayos na siya ng sarili para lumabas ng magulat niyang nasa loob din si mang Kardo na siunudan pala siya.

“tay Kardo…bakit ka nandito…bawal ka sa loob ng CR ng mga babae…”
“tayong dalawa lang naman ang nandito…”
“anong ibig mong sabihin?”

Walang anu-ano’y ay sinunggaban siya ni mang Kardo. Niyakap siya at hinalikan sa labi. Kasunod ay hinila siya sa ibabaw ng inidoro at pilit na tinatanggal ang blouse niya.

“teka lang tay…baka may biglang pumasok” .....