3 • M̶i̶c̶h̶a̶e̶l̶a̶ Ella: Ang Kapitbahay

Alas-dos ng hapon.

Nakaupo ako sa isang upuan habang nanonood ng drama sa tv. Sobrang boring, as in.

Lumabas si tita Sonia upang makipag-chismisan sa mga kapitbahay, habang sina tito at tiyo naman ay nandoon pa rin sa bukid.

Nagpakawala ako ng ikalimang hikab. Bakit naman kasi puro tungkol sa kabit yung plot ng mga kwento sa tv?

Muli kong pinalibot ng aking mga mata ang buong sala. Nabaling ang atensyon ko sa picture frame na nakalagay banda sa tv.

Tumayo ako sa pagkakaupo at pinagmasdan ito.

Mukhang luma na ang litrato dahil medyo bata-bata pa si tiyo Bernard. Si tita Sonia naman ay may karga-kargang sanggol. Anak ba nila 'yon? Kung oo, nasaan na siya?

"Mukhang busy ka yata, ah." Bungad ni tita na nanggaling sa labas.

"Tita, sino po 'yung karga niyo?"

Pinagpag niya ang kanyang mga kamay sa kanyang bestida.

"Ahh, si Nelson. Anak namin siya ng tiyo mo," wika niya.

"Nasaan na po siya?"

Natigilan saglit si tita Sonia. Bakas ang pagkalumo sa kanyang pa-kulubot nang balat.

"Wala na. Namaalam siya no'ng magdadalawang taong gulang na siya," pinilit niyang ngumiti kahit na nangingilid na ang mga luha sa kanyang mga mata.

"Sorry po."

"Naku, wala 'yun. Siya nga pala, may mais doon sa kusina bagong luto ko. Kumuha ka na lang pang-meryenda mo."

Tumango na lamang ako at naglakad na tungong upuan para ipagpatuloy ang panonood.

Pagkatapos ko manood ay agad na akong naligo. Kasalukuyan ako ngayong nagbibihis at saglitang tumingin sa orasan.

Alas-kwatro na pala.

Tinanggal ko sa pagkaka-charge ang aking phone at daglian itong binuksan. Hanggang ngayon ay naghihintay pa rin ako ng text ni papa, pero wala.

Si Mary naman ay oras-oras kong nakakausap. Nabalitaan ko ring nag-resign si sir Timothy sa university.

"Siya nga pala, sis. Tungkol kay Mario, mukhang hindi na siya nambababae ah."

Alam na ni Mary na may relasyon kami ni Mario. Inamin ko ito sa kanya bago ako umalis sa lugar nila. Nasabi niya rin sa akin na nakita niya ako noong isang gabi na dinala ni Mario sa kanto.

Napailing na lamang ako sa pag-alala ng reaksyon ko no'ng nalaman niya.

"Mabuti naman hahaha." Reply ko.

Alam kong unfair para kay Mario ang ginagawa ko. Nagsimula na itong magbago noong naging kami na, pero heto ako. Mukhang mahihirapan.

Binitiwan ko muna ang aking phone at pabagsak na humiga sa maliit na kama.

Sana gano'n na lang kadali na pigilan ko ang init ng katawan ko sa tuwing nakikita ko si tito.

Papikit na sana ako nang makarinig ng mga boses na nanggagaling sa baba. Baka sila tito na 'yon.

Nagmadali akong bumaba patungo sa unang palapag ng bahay. Nakita ko sila tito na pagod na pagod galing sa bukid.

Kumuha ako ng tubig at isinalin ito sa dalawang baso. Idinala ko ito sa sala at ibinigay kila tito at tiyo Bernard.

"Isa pang baso, pamangkin. May bisita tayo." Wika ni tiyo.

Tumango ako at akmang babalik na sana sa kusina nang makita ko ang bisita.

Teka, nakikilala ko siya!

Wala sa sarili akong bumalik sa kusina at kumuha ng panibagong baso. Nang bumalik ako sa sala ay mabilisan ko itong binigay sa bisita.

"Michaela, si Mang Hulyo mo. Kapitbahay natin," pakilala ni tiyo.

"Kay gandang bata naman," wika ni Mang Hulyo.

Nagpakawala ako ng isang awkward na tawa.

Siya 'yon. Hindi ako nagkakamali. Siya 'yong nanilip sa kwarto namin ni tito!

Ang kulay ng balat niya at ang mga matang medyo malaki. Siyang-siya iyon.

"Sonia!" Sigaw ni tiyo. "Bumili ka nga doon ng alak, mag-iinuman kaming tatlo."

Inabot ni tiyo ang pera kay tita Sonia. Nagmadali naman ito sa paglabas.

"Gusto mo bang sumali?" tanong ni tiyo sa akin.

Mabilisan naman akong umiling. "H-Hindi na po. Aakyat na lamang po ako sa kwarto."

Tumalikod na ako sa kanila at mabilisang umakyat patungong kwarto.

Shit, shit, shit. Sasabihin ko ba kay tito? Hindi p'wede, magkakagulo. Tsaka ano na lang ang sasabihin nila tiyo 'pag nalaman nila? Baka palayasin pa nila kami.

Huminga ako nang malalim. Ikikimkim ko na lamang ito sa sarili ko. Tsaka, wala naman yatang balak sabihin ni Mang Hulyo ang mga nakita niya kahapon.

Ipinagpatuloy ko ang pag-iisip hanggang sa makatulog ako.

Madilim na nang ako'y gumising. Pagkakita ko sa phone ko ay mag-e-eleven na pala ng gabi.

Wala pa rin si tito sa kwarto. Nakaramdam ako ng pagkapuno ng pantog ko, kaya nama'y tahimik akong bumaba tungong cr.

Nakita ko sa sala ang tatlo na bagsak mula sa pag-inom. Tila ba napasobra sila kaya hindi na mismo nakayanan ng kanilang katawan.

Naglakad na ako tungong banyo. Hindi ko na isinara ang pinto dahil tulog naman na ang mga tao—

Iyon ang pagkakaalam ko.

Nang ibinaba ko na ang aking shorts ay umupo na ako sa toilet bowl. Inaantok pa rin ako. Nagulat na lamang ako nang biglang may bumukas ang kaunting-awang sa pinto.

Bumungad sa akin ang lasing na lasing na si Mang Hulyo habang nakangisi.

Itinaas niya ang kanyang hintuturo at idinikit ito sa kanyang mga labi.

"Shhhhhh."

A/N: Sinisipag ako mag-update, excited na rin kasi ako sa kwento eh. Btw! Pakonti nang pakonti yung likes at views ng ating series... :((

Sa mga nanatili hanggang sa ngayon, maraming salamat po! Sa mga bago, welcome sa mundo ni Michaela! Sa mga lumisan at bumalik, maligayang pagbabalik po! Sa mga silent readers, baka naman, pa-like naman ng chapter hihihi!

Thank you!