Nawa'y Maging Maligaya Ka

"Hindi mo hinahangad ang katotohanan kungdi ang bagay na gusto mo. Kung kunin ang lahat sayo? Paanong masasabi na masaya ka?"

Namulat ang mga mata ni Jon sa pagkadinig nya ng boses na iyon. Parang naiilang siya sa kanyang pakiramdam. Tumingin siya sa kanyang paligid at nakita nya ang kanyang iniibig sa kanyang tabi. Mahimbing ang tulog.

"Teresa?"

Biglang sambit ng lalake ang ngalan ng kanyang iniibig. Tila may iba sa kanyang naramdaman, parang hindi totoo ang lahat. Namalikmata kaya siya o isa lang itong panaginip. Pinisil nya ang kanyang pisngi at totoo naman ang kanyang naramdaman.

"Ano ba to ang naramdaman ngayon?"

Tanong ni Jon sa sarili.

"Jon... hmmmm..."

Bigkas ni Teresa sa kanyang iniibig ng nagising siya, "Magluluto ako ng almusal..."

Tumayo si Teresa at kinuha ang tapis. Biglang mayroong napasin si Jon sa kanyang kinakasama. Parang iba siya kumpara sa babaeng alam nya na naalala nya sa matagal na panahon.

"Maliligo na ako. Sama ka ba?" Tanong ni Teresa sa kanya.

"Ah, okay lang honey. Kaw lang ang mauna." Ngising sagot ni Jon sa kanyang kasintahan.

Nasa malalim ang isip ni Jon buong umaga habang patungo sa trabaho. Parang tulala siya buong araw at napansin din ito ng kanyang mga kasamahan sa trabaho. Wala sa sarili si Jon at parang mayroong hinahanap na di nya makikita.

Habang bumaba siya sa hagdanan ay bigla siyang natipalok at nawalan ng malay nang nauntog ang ulo sa semento. Mayroong kalakasan ang pagka untog ng kanyang ulo at nasugatan ang kanyang noo sa pangyayari. Nang nakita ito ng kanyang kasamahan ay agad silang tumawag ng ambulansya at isinugod si Jon sa ospital.

"Ikaw siguro ang tinawag nilang Jon? Ang taong bigo sa pag-ibig!" Isang boses na humalikhik ang nag sabi sa may malayo.

Napakalamig, madilim at malawak ng lugar kung saan si Jon naroon. Para siyang lumulutang sa ere at hindi niya maigalaw ang kanyang katawan.

"Sa tingin ko malapit na ang panahon mo. Siguro man, alam mo na kung bakit ka nandito?"

Biglang naalala ni Jon ang masaklap na pangyayari sa kanya. Ang sakit ng pag gulpi ng kinakasama nyang si Teresa at ang sakit sa dibdib nya sa pagtaksil neto. Pagkatapos nyang maalala natawa lang siya sa kanyang sarili.

"Baliw talaga ako... naniwala agad, walang kwenta at nakakaawa!"

Biglang tulo ng luha niya at nagsimulang umiyak.

"Hindi sa wala kang kwenta. Nalinlang ka lang, ang masaklap lang ay hinayaan mo ang mga bagay na sana ay makakapagpalaya sa iyo."

Sabi ng boses na nasa malayo.

Lumiwanag ang mata ni Jon at nakita nya ang isang pangyayari na hindi nya malimutan.

Isang araw, birthday nuon ng kanyang asawa. Masaya ang kanilang pagsasama at naghalakhakan pa sila. Tumayo si Jon at kumuha ng red wine para sa kanila ng kanyang kinakasama. Sa pag lingon nya pabalik sa kanyang kasintahan umalis siya at nakita ni Jon ang Cellphone ng kanyang kasintahan.

Hindi mabuksan ang CP ni Teresa subalit nakita nya na may nag chat sa notifications. Kung hindi siya magkamali ay litrato yon ng lalake at ang nickname niya ay "Babe" saka may tatlong heart na emoticon.

Sa pagkakita ni Jon, parang mapunit ang kanyang puso. Nakadama siya ng galit at pagduda sa kanyang kinakasama. Biglang tinakpan ni Teresa sa Jon sa mata at sinurpresa ito. Halos masuntok nya sa galit ang kasintahan subalit buong puso, lakas at isip nyang pinigilan ang sarili.

Hindi siya lumingon hanggang sa medyo naging mahinahon siya. Inalis ni Jon ang kamay ni Teresa at humarap sa kanya. Binigyan nya nang mahinang ngiti ang babae at saka umalis.

Alam ni Teresa na nakita ni Jon ang message ng kanyang lalake. Imbes na matakot sa nangyari ay nakuha pa nyang magalit kay Jon. Dahil gusto nya ay saktan siya at maghiwalay ng oras na iyon.

Simula nuon naging madalas at halata na ang ginagawang pagtaksil. Nagiging mapangahas siya hanggang sa natuklasan ni Jon ang pagtaksil ni Teresa. Nagdesisyon si Jon na komprontahin ang Lalake at si Teresa. Pero sakasamaang palad ang nais nyang mapayapang pakipag usap sa dalawa ay nauwi sa karumaldumal na karanasan.

"Masyado ka kasing mabait... Jon!"

Sabi ng boses sa kanya.

"Oo nga eh... gusto ko lang... gawin... hinde, gust ko lang walang gulo at walang atraso ni kahit na sino.... subalit!"

Umiyak ng malakas si Jon.

"Pasensya na talaga, kung kita ay pinaasa. Isang mundo ng kasinungalingan subalit nakapagbigay sayo ng kasayahan kahit man lang sa ilang sandali."

Sinabi ng boses sa kanya.

"Alam mo... sana sa iyong paglisan ay marunong ka nang tumayo at magmahal, sa iyong sarili!"

Tumango si Jon at sabi, "Oo nga... sana ay ako ay iyong mapatawad..."

Nabigla ang anino na nakipag usap sa kanya at sinabi, "Sa anong paraan? Hindi ako ang diyos ng kapatawaran. Wag mo sa akin yang ipagsasabi!"

Ngumisi si Jon at sinabi, "Gusto ko lang magpatawad, dahil sa kahinaan ko... na, nadala kita sa aking kalungkutan."

Biglang tumahimik ang paligid at unti unti nang nawala ang katauhan ni Jon. Nanghihina ang kanyang pakiramdam.Unti-unti nang nawala ang kanyang naramdaman, ni lamig o sensasyon ng kanyang paligid.

"Sana sa kabilang buhay, ako ay maging masaya..."

Ang huling bigkas ni Jon.

A/N: Sana nagustohan nyo ang aking kwento. Ito nba po ang katapusan... Hindi po ako isang magaling na otor at baguhan lang ako sa ganitong larangan. Pagpasensyahan nyo sana sa mga pagkakamali sa aking pagsulat. Salamat po sa pagbasa!