Pinsang Buo Chapter 31

Chapter 31

Nahi-hiwagaan ang dalaga pati na rin si Tita Joy sa mga salita at ekspresyon ni Bea. Parang marami itong alam na ayaw sabihin. Ramdam nila na alam na ni Bea ang relasyon ni Ethel at Bong. Hindi lang nila masabi ng diretso at baka sila'y nagka-kamali lamang.

Ibang-iba na ang ugali ng ina, ito ang malaking napansin ng dalaga. Dati'y laging oo lang ito sa ama. Hindi nag-papakita ng lakas. Subalit ngayo'y para na siya ang laging may hawak ng alas.

Normal lang ang galaw ng ina ng dalaga. Sinasabi lahat ang gustong sabihin. Lahat ng bilin. Strong woman na ngayon ang kanyang ina. Hindi na naka-tago sa likod ng kanyang ama.

Bumalik na ang dating ugali ng kapatid, ito ang nasa isip ni Joy. Hindi na ito nagpapa-lukob sa kapangyarihan ng asawa. Meron itong ginagawa para sa kanyang sarili at para sa anak.

Natapos ang dinner. Nag-punta sila sa living room at nagsi-upuan sa sofa.

Bea: Joy, is there a room that I can talk to Bong in peace?

Joy: Yes ate. Sa private room ko.

Bea: Let's go Bong. I need to talk to you privately.

Halos sumabog ang dibdib ni Ethel at Bong, kasama na rin si Joy. Napaka-lakas ng kanilang kutob na ang pag-uusapan ng mag-tiyahin ay tungkol sa relasyon ng mag-pinsan. Nangi-nginig ang binatang nag-lakad pa-sunod kay Bea.

Pumasok ang dalawa sa kuwarto. Ipi-ninid ni Bea ang pintuan at umupo sa swivel chair.

Bea: Go find a seat iho. Or would you rather stand there?

Lumunok muna ang binata at kumuha ng upuan. Iminu-westra ng tiyahin na dalhin ang upuan sa harapan nito.

Bea: Do you want to tell me something?

Bong: Like what po, tita?

Bea: Anything? Open up. Release that tension.

Bong: I can't po, tita. I'm sorry.

Bea: I understand. Then just ask me something. I know something's bugging you.

Kinakabahan ang binata at nangi-nginig at lakas-loob na nagtanong.

Bong: Do you know something po ba?

Bea: I know a lot of something. Any specific?

Bong: About po, about po, uhhh, about.....

Bea: You and Ethel? About you fucking your cousin?

Halos sumabog ang ulo ng binata. Hindi mapa-kali. Hindi malaman ang gagawin.

Bea: Oh where's my manner? I'm sorry iho for the languange. I suppose you'd rather choose "made love", am I correct?

Nag-ipon ng lakas ng loob ang binata. It's now or never na ang moment.

Bong: Yes po, tita. We made love. I love your daughter. I love my cousin. I love Ethel very much.

Ngumiti ang tiyahin.

Bea: I know iho. And I do appreciated that feelings of yours. But I think you're forgetting na pinsan mo siya?

Napa-yuko uli ang binata. Masakit ang damdamin dahil sa alam ang reyalidad.

Bong: No, tita. I know na pinsan ko siya.

Bea: And you will still continue loving her? This is beyond the social norms. You know that the law will not allow you.

Bong: I will po. I will. And I know po tita na hindi ko siya pwedeng pa-kasalan. But marriage is just a piece of paper. A contract.

Bea: It is. But it is also to legalize your unity. Social acceptance is imperative in every union. Don't you want your family to be recognize by the society you are living in?

Bong: I know po tita pero that doesn't matter. I only want to be with Ethel. I love her and I don't care about what will others say.

Bea: How about me? Do you not care what I will say?

Bong: I do po tita.

Tumayo ang binata at lumuhod sa harap ng tiyahin. Umi-iyak na nagmaka-awa.

Bong: And I am begging you po. Please po. Huwag nyo pong ilayo sa akin ang babaeng pinaka-mamahal ko.

Umiyak na rin si Bea. Ramdam ang sakit na nadarama ng "pamangkin". Ramdam ang taos-pusong pag-mamahal nito sa kanyang anak.

Bea: Napaka-suwerte ni Ethel to have a guy like you. Tumayo ka na iho. Ma-upo ka at may sasabihin ako sa yo.

Humugot ng malalim ang tiyahin.

Bea: I know Ethel loved you. I can feel that, being as her mother. I am the one that told her father that we take a vacation every summer sa ibang place. We did not allow her to have a vacation dito sa Bulacan.

Nag-kuwento pa si Bea. Ramdam niya na noon pa na may umu-usbong na pagmamahal ang kanyang unica iha sa pinsan. Nais niyang pigilan ito sa lalong madaling-panahon kaya't siya ang gumawa ng mga plano upang lagi silang mag-kakasamang pamilya tuwing walang pasok ang anak sa eskwela.

Hina-hayaan niyang masaktan ang anak, kahit masakit sa kanyang dibdib na nakikitang nag-durusa ang kaisa-isang supling. Ibig niyang huwag mabuo ang pag-mamahal na alam niyang, simulat-sapol, ay bawal at hindi matatanggap ng lipunan.

Isang araw, tini-tingnan niya ang mga larawan ng kanyang anak. Ilang mga picture na laging kasama si Bong. Kitang-kita niya ang saya sa mga mukha ng mga bata. Ang mga matang walang pag-sidlan ng tuwa habang mag-kasama.

Dito ay meron siyang napansin.

Ang mga mata ng pamangkin. Mga mata na walang pag-kakahawig kahit sa kanino sa kanilang pamilya. Nakita niya na ang ganitong pares ng mga mata. Pilit binu-bungkal ang ka-isipan upang mahanap ang tinutukoy na pares ng mga mata.

Kinuha ang iba pang mga lumang album. Lahat ng mga larawang maa-aring magkaroon ng koneksyon kay Bong ay tiningnan. Halos maubos ang oras niya para lamang makita ang hinahanap.

Huling album. Album ng kanyang mga kapatid.

Masusing pinag-aralan ang mga mata ng lahat ng mga taong naka-sali sa mga larawan. Kahit medyo malabo ng ang mga picture. Kumuha pa ng magnifying glass upang maka-tulong sa pag-busisi.

At sa wakas, may nakita. At bumalik na sa alaala kung sino ang taong nag-tataglay ng ganoong pares ng mga mata. Nahintakutan siya.

Maa-ari nga bang ito at hindi ang kapatid na si Mel ang magulang ni Bong?

Ngunit paanong nangyari yaon? Maraming tanong kaysa sa sagot. Ma-aaring mali lamang siya sa kanyang hinuha.

Napa-kalayong mangyari na ang babae sa larawan, base sa mga nangyari na, ang totoong ina ng "pamangkin."

Base sa mga kuwento at sa mga nalalaman niya ay walang naging anak ang babaeng ito. Mahigpit ang mga magulang at sadyang ma-impluwensya ang pamilya nila sa kanilang bayan.

At kung sakali mang nagka-anak nga ito, bakit at papa-anong napunta sa kanyang kapatid ang bata?

Lalo lang nagulo ang kanyang isipan. Wala siyang mahanap na kasagutan. Hindi niya alam ang isa-sagot sa lahat ng kanyang mga tanong. Kailangan niya ng tulong ng ibang tao. Mga taong may nalalaman at may isa-sagot.

Nag-hire siya ng PI upang laging masundan ang buhay ng pamangking si Bong. Wala siyang makukuhang impormasyon kung puro larawan lang ang ebidensya.

Lumipas ang ilang taong pag-iimbestiga ng kinuhang PI. Maraming mga ebidensyang na-ibigay sa kanya. Mga larawan. Mga video. Mga interview sa ibang tao. At ang pinaka-solidong ebidensya, DNA.

Dito ay napagtanto niya ang kanyang hinuha. Hindi niya nga ka-ano ano ang "pamangkin". Walang dugong relasyon.

Subalit hindi pa tapos ang kanyang pag-iimbestiga. Gusto niyang malaman kung sino ang tunay na mga magulang ni Bong.

Oo nga't hindi ito anak ng kapatid subalit baka naman anak pa din ito ng iba pa niyang kamag-anak na hindi malayong mangyari.

Wala siyang ibang sample na pwedeng i-pares sa kay Bong kaya't sayang lang ang DNA testing. Wala rin siyang makuha sa ina-akalang "ina" ni Bong. Hindi niya na ito makita at hindi rin alam kung nasaan.

Dahil nga sa makapangyarihan ang pamilya nito'y hindi rin pwedeng basta-bastang sagiin. Mas mayaman pa ito kaysa sa pamilya ng kanyang asawa. At ng ma-alala ang asawa'y isinali niya na rin ito sa mga subject ng kanyang PI.

Ramdam niya na rin kasi ang malaking pag-babago ng asawa.

Nalaman niya mula sa kanyang PI ang relasyon ng asawa sa isang kolehiyala. Dahil dito ay nag-buo na rin siya ng plano.

Inalam ang buhay ng dating kasintahan. Lahat ng impormasyon. Nag-balik ang kanilang na-putol na relasyon. Hinayaan muna ang anak habang patuloy lang siya sa kanyang plano. Plano na para din naman sa anak at para na rin sa kanya.

Nalaman din niya na natuloy na ang relasyong dati niyang gustong huwag ma-umpisahan sa pagitan ng anak at "pamangkin." Nagalit ng makita ang dalawa na pumasok sa motel. "Ngayon lang uli nag-kita pag-katapos ng tatlong taon, motel kaagad ang pinuntahan." Nag-pupuyos siya sa galit dahil inakalang katawan lang ng anak ang habol ni Bong.

Ngunit ng makita ang video na tinakpan ni Bong ng bimpo ang ulo at hinarangan ang mukha ng anak, upang hindi pag-piyestahan ng mga mapanuring mata, ay nadama niya ang pag-aalaga ng binata para sa kanyang anak. Tumulo ang luha at na-alala ang pag-suyong ibinigay sa kanya ng ama ni Ethel.

Marami pang impormasyon siyang nalaman ngunit hindi makuha ang isa para malaman ang tunay na pag-katao ni Bong. Ito na lamang ang nag-iisang kabatiran upang lubos nang maging malaya ang relasyon ng anak at ng binata.

Sinabi rin Bea ang tungkol sa "lola" ni Bong. Ang taong laging nagpa-padala sa kanya ng package at pera. Nakatira daw ito sa US pero hindi niya rin alam kung sino talaga ang taong iyon.

Bea: Just as I said iho, powerful ang ibang family mo. I can't touch them kaya kulang pa ang impormasyon ko.

Tagaktak na ang luha ng binata. Hindi alam ang gagawin at iisipin sa mga nalaman. Kaya ba ganoon ang turing sa kanya ng na-kagisnang ina kaya't wala man lang siyang naramdamang pagmamahal galing dito?

Subalit mas matindi ang kanyang kaligayahan. Walang pag-sidlan ang tuwa. Hindi niya pinsan si Ethel kaya't wala ng hadlang sa kanila.

Bong: Tita, can I woo your daughter?

Hagalpak sa tawa si Bea. Nawala ang kaninang lungkot sa mukha.

Bea: Jesus, iho. You already taken her virginity tapos liligawan mo pa?

Bong: Ok lang po ba kayo sa relasyon namin ngayon?

Bea: Just as I said. Hindi tayo related. As long as mahal ka ni Ethel, walang problema na sa akin. Pero you have to be discreet muna sa ngayon. Sabi ko nga, di pa rin naman 100 percent ang nalalaman ko. And besides, there are still people who knew na mag-pinsan kayo ni Ethel.

Bong: Opo, tita. Thank you po sa blessing. And sorry po sa nagawa ko kay Ethel.

Bea: My daughter loves you. She willingly gave you the thing that no other man can get from her. As long as she's happy, kahit siguro mag-pinsan talaga kayo, I will still give you my blessing.

Huma-hagulgol na napayakap si Bong sa "tiyahin". Hindi maka-paniwala sa tinuran nito.

Bea: Ok stop na big guy. Baka isipin ng mga tao sa labas na pina-paiyak kita dito.

Lumayo si Bong at muling umupo. Tulo ang luha at sipon. Basang-basa na ang t-shirt kakapunas sa mukha.

Bea: Don't tell your "mother" yet about this. Hindi niya pa alam na alam ko ang totoo.

Bong: Yes po tita. Salamat po talaga. Hindi lang tinik ang nabunot sa akin, bbq stick na po.

Bea: Hahaha you're too cute. I wonder what you and Ethel's baby would look like. Oh I can't wait. Pero huwag muna ngayon ha? Enjoy muna kayo. Live your life. Finish your study muna. Will you promise me that?

Bong: Opo tita. I will protect po my baby with my life.

Bea: Ang cute, baby pala ang tawagan nyo.

Bong: Opo tita. Baby girl ko po siya.

Bea: Anyway. I really have to go. Marami pa akong dapat gawin. I still need to look for your real parent.

Bong: Thank you po, talaga. I will not forget this.

Bea: I don't want you to tell them muna about all of the things that I told you. Gusto ko munang mag-isip sila sa mga pinag-usapan natin. Sabihin mo na lang sa kanila kapag nasa Baguio na kayo. I'm going to tell Joy na lang bukas about your affinity with us.

Bong: May pagka-naughty din pala kayo tita.

Bea: Hahaha Did you saw kanina ang mga mukha nila? Ang mga reaction mo? They think na hindi ko ito malalaman. Kung marami lang sana akong oras, hindi pa sana ako aalis. Gusto ko pa sana kayong pag-laruan.

Bong: So, I will keep this for myself muna po?

Bea: Yes, as much as possible.

Tumayo ang binata at yumakap ulit ng mahigpit sa "tiyahin". Nagpunas uli ng mukha ang binata. Magang-maga ang mata kaka-iyak.

Bea: So let's get out na?

Bong: Are we still gonna act po ba?

Bea: Yes.

Bong: Ano po ang sasabihin ko sa kanila?

Bea: Don't tell them anything. Sabihin mo na secret lang muna natin. You can tell them na lang sa Baguio.

Bong: I don't know kung maitatago ko ito kay Ethel. Madali akong pasukuin nun eh.

Bea: I know iho. Pero just try. Patakamin mo ng konti hihihi.

Napa-ngiti ang binata sa tinuran ng tiyahin.

Bea: Ok, it's getting late na. Need ko na umalis. Goodluck iho. Love my daughter and don't make her cry.

Bong: Opo, tita. I promise po.

Lumabas na sila sa kuwarto. Nagulat pa ng makita lahat ng tao na naka-abang sa kanila sa labas. Arte uli si Bea.

Bea: Are you guys spying on us?

Joy: No ate.

Bea: eh bakit nandito kayo? Ayun ang sofa oh.

Dali-daling tumakbo ang lahat sa sofa at na-upo. Masyadong authoritative ang boses ng babae.

Kitang-kita ang namu-mugtong mata ni Bong. Umiyak na rin si Ethel sa nakitang kalagayan ng kasintahan. Nabuo din ang lungkot ng iba.

Bea: Why with the sad faces?

Ethel: Mother, what did you tell Bong?

Bea: I just told him na alagaan ka niya sa Baguio. Siya ang protektor mo habang wala ako.

Ethel: Bakit po siya umiyak? Baby, what happened?

Bea: Meron lang kaming napag-kuwentuhan about his mother, kaya napa-iyak siya.

Dahil dito'y nabawasan ang lungkot ng mga nakikinig. Gustong matawa nina Bea at Bong ngunit nag-pipigil na lamang. Patuloy lang sa acting ang dalawa.

Bea: Bong, iho. I want you to live with Ethel sa rented house niya. Is that ok with you?

Bong: Sure thing tita. I'm always alone naman po sa bahay. Laging wala si mama.

Bea: Hays, yung mama mo talaga. Tanga pa rin pag-dating sa pag-ibig.

Bong: I don't even know where she is right now.

Bea: She's in Dumaguete. Doon naka-base si Ronnie ngayon.

Bong: You know a lot of things tita.

Bea: I have to. That's my way of life now.

Bong: I wish na sana balitaan niya naman ako kahit papa-ano.

Bea: Oh iho, you poor thing. Don't worry, just live your life. Finish your education and I guarantee you, things will be alright.

Bong: Thank you po tita. And thank you po sa gift.

Bea: Isukat mo nga. Nang makita ko kung tama ang umbok.

Bong: Po?

Ethel: Mommy!!!

Bea: Hahaha Biro lang iho. Don't worry iha, I have my own nine.

Ethel: What is this nine all about?

Bea: Think harder baby and you will get it.

Nag-bilin uli si Bea sa mga dapat gawin. Nag-paalam na ito upang umuwi sa Makati.

Bea: I need to go. I have an early flight tomorrow. Joy, yung bilin ko ha?

Joy: Yes ate.

Bea: Bong take good care of your "cousin".

Bong: I will po, tita.

Bea: Baby, I'm always with you. I'll make sure that you will have a happy future.

Ethel: Thank you mother. Mag-ingat po kayo palagi.

Bea: I will baby. Mother loves you very dearly.

Ethel: I love you, Mom.

Sumakay na ng van si Bea. Naka-tingin si Ethel at Bong sa papalayong sasakyan. Nagu-gulumihanan ang si Ethel sa salita at pinapakita ng kanyang ina. Parang sinasabi na "alam ko na may relasyon kayong mag-pinsan". Pero bakit hindi na-gagalit? Bakit parang walang paki-alam?

Ethel: I'm sure mom knows about us.

Bong: Do you think so?

Ethel: I don't know. I'm also in awe.

Bong: Baka namis-interpret lang natin siya? Or baka hinu-huli lang tayo?

Pigil ang tawa ng binata.

Ethel: Well, that's also a possibility.

Bong: O baka naman hindi ka niya tunay na anak.

Ethel: Baby!

Bong: Well, it's a probability.

**** So alam na hindi sila mag-pinsan kaya tapos na ang boxing hehehe. Sana may katuloy pa.