Kusina Chronicles 15: Ice Bucket

Nangungusap yung mga mata ko. Humihingi ng permiso.
Alam ko kung gaano kamali yun pero nabalot na ko ng libog. Di na ako makapag-isip ng direcho nung mga oras na yun.

Ang mga mata nya naman ay parang walang kasiguraduhan. Nagtatanong kung ano ba ang gusto ko. Wala akong nakikitang pagtutol dun pero may nababanaag akong lungkot...

Hinalikan ko sya sa labi. Madiin. Paraan siguro ng pagpapayapa ko sa kanya.
Tapos ay inilapit ko ang bibig ko sa tenga nya.

"Ngayon lang to." Bulong ko sa kanya.

"I love you..." Bulong nya rin sakin.

Tinitigan ko sya sa mga mata at ibinalik ang parehong kataga.

Tapos ay bumangon ako at humarap kay Nadine.

"Thank you, bes!" Mahina nyang sabi kay Charlotte.
At isa-isa nya nang inalis ang mga saplot sa katawan. Tapos ay patalikod na lumuhod sa ibabaw ng sofa at tumuwad.

Agad akong pumwesto sa likuran nya at itinutok ang naninigas kong burat sa matambok nyang puke.
Sobrang basa nya na. Isang ulos lang ay nagtuloy-tuloy na sa loob ang titi ko na parang hinigop.

Napaungol kaming sabay ni Nadine.

Kumapit ako sa pwet nya at bumayo ng dahan-dahan.
Dinadama ko munang maigi yung panibagong butas na napasok ng alaga ko ngayong gabi.

Narinig at naramdaman ko ang pagbangon ni Charlotte. Di ko sya nilingon dahil naka-focus ako sa pagkantot sa kaibigan nya. Pero sa gilid ng mata ko ay nakita ko na umupo sya sa sofa at tila nanonood as ginagawa namin.

Unti-unti kong binilisan ang pagbayo sa puke ni Nadine. Umiingay na rin ang paglabas-pasok ko sa makatas nyang kweba.
At syempre, umiingay na rin ang bibig ng malibog na dalaga.

"Shiiiit! Ang saraaap! Ang sarap-sarap talaga ng totoong burat! Na-miss kong makantot! Sige pa! Kantot pa, please!"

Mula sa kanyang pwet ay sa balakang nya naman ako kumapit. Bawat ulos ko ay hinahatak ko ang katawan nya paatras na lalo namang nagpabaliw sa kanya.

"Aaahh! Tangina! Ang galing mo! Puta! Baon na baon! Sige pa! Kantot pa! Malapit na ko!"

Ramdam ko na malapit na rin ako kaya niyakap ko na sya at nirapido. Pareho nang umaapoy ang mga katawan namin sa tindi ng libog. Maya-maya pa ay nilabasan na sya. Panay ang tili nya at mura habang walang tigil ko syang kinakadyot.
Ilang segundo lang ay sumabog na rin ang katas ko sa loob ng puke nya.

"Aaahhh! Ang init! Naramdaman ko yun! Ang sarap! Sige pa, Ares! Iputok mo lahat ng tamod mo sa puke ko! Ubusin mo sakin! Shit, ang sarap maputukan ng tamod!"

At ganun nga ang ginawa ko. Ipinutok ko ang tamod ko sa loob ng puke nya hanggang sa kahuli-hulihang patak.

Humupa na ang libog sa katawan namin. Nakayakap pa rin ako sa kanya at nakatarak pa rin ang alaga ko sa kweba nya. Parehong hinihingal at nanghihina.
Nang may marinig akong mahinang paghikbi sa aking gilid.

Agad kong nilingon si Charlotte.

Para akong binuhusan ng isang timbang tubig na may yelo nang makita ko ang mukha nya. May guhit ng luhang tumutulo mula sa mga mata nya na animo'y tunaw na pilak dahil sa munting liwanag na nagmula sa labas.

Bigla akong napabitaw kay Nadine at napaatras. Tapos ay tila natuod lang ako sa kinatatayuan ko. Di ko alam ang gagawin ko.

Lalapitan ko ba sya?
Yayakapin?
Hihingi ng sorry?
Tama ba yun?
May karapatan ba akong humingi ng tawad sa kanya?
Karapat-dapat ba akong patawarin?
Ginusto ko yung nangyari.
Ginusto ko na rin na saktan sya.

Napansin din ni Nadine na umiiyak si Charlotte at tila ngayon lang din sya natauhan sa ginawa.

"Shet! I'm sorry bes!" Agad nyang hingi ng paumanhin.

Tumabi sya sa kaibigan at niyakap ito.

Pero tila mas lalo pa nung pinalala ang sakit na nararamdaman ni Charlotte. Dahil dun na ito tuluyang humagulgol ng iyak.

Mas hinigpitan pa ni Nadine ang pagyakap sa kaibigan. Pero kumawala ito sa kanya. Tumayo at patakbong pumasok ng kwarto at isinara ang pinto.
Wala naman akong nagawa kundi panoorin lang ang pagdaan nya sa harapan ko.

Sobrang bigat ng dibdib ko nun. Galit na galit ako sa sarili ko dahil tinalo ako ng libog.
Nagawa kong saktan at ipagpalit yung babaeng mahal ko para lang sa ilang minutong kasiyahan ng laman.
Napakagago ko! Napakawalang kwenta ko!

Umiiyak na din si Nadine habang isa-isang dinadampot yung mga damit nya sa sahig. Tapos ay naglakad papuntang banyo. Pagkasara nya ng pinto ay narinig ko ang paghagulgol nya.

Naiwan lang ako dun na nakatayo. Gusto kong umiyak pero tila pati sariling luha ay namumuhi sakin sa ginawa ko. Dahil wala kahit isang patak na tumutulo para dumamay sakin.

Wala akong ibang maramdaman kundi sakit at galit sa sarili. Pati pagsisisi at kagustuhang lumuhod sa harap ni Charlotte at humingi ng tawad.

May ilang minuto na rin siguro akong nakatayo dun nang magpasya akong damputin at isuot na ang mga damit ko.
Umupo ako sa sofa at nagnilay-nilay ng dapat kong gawin.

Mahigit isang oras na din siguro si Charlotte sa loob ng kwarto nang marinig ko ang pintuan nito na bumukas.
Napalingon ako bigla at napatayo.

Lumabas si Charlotte na nakabihis pantulog na. Lumapit sya sa pwesto ko at dinampot ang mga damit nya na nakasampay sa sandalan ng sofa.
Di man lang sya lumilingon sakin.

Dumirecho sya sa likod ng bahay.
Tapos ay bumalik sya at binuksan yung ilaw sa sala.
Sinimulan nya nang ligpitin yung mga pinag-inuman namin.

Tinulungan ko sya. Tinitingnan ko yung mukha nya. Wala itong ekspresyon pero kapansin-pansin ang pamumula ng mga mata nya.

Walang salitang gustong lumabas sa bibig ko nung sandaling yun. Natatakot ako na mas lalo lang syang masaktan pag nagsalita ako.

Ang gusto ko lang gawin nun ay yakapin sya ng mahigpit at iparamdam sa kanya na mahal na mahal ko sya.

Pero tila may sumusumbat naman sa loob ko. Nagsasabing kung talagang mahal ko si Charlotte ay di ko dapat nagawa ang bagay na yun.

Narinig kong bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si Nadine.

Di man lang din sya nilingon ni Charlotte.

May ilang segundo rin itong tumayo lang sa labas ng banyo. Nakatingin kay Charlotte. Tila di rin alam kung paano lalapitan ang napagtaksilang kaibigan.
Bandang huli ay pumasok na lang ito ng kwarto pero di sinara ang pinto.
Humiga ito sa kama at nagtalukbong ng kumot.

Natapos kami ng pagliligpit sa sala. Nasa kusina na kami at hinuhugasan nya na yung mga pinag-inuman namin.

Dun ako nagkalakas ng loob na yakapin sya mula sa likuran. Tapos ay idinikit ko ang pisngi ko sa may buhok nya.
Dun lang din nagsimulang tumulo ang mga luha ko. Nagsimula akong humikbi. Suminghap-singhap. Hanggang sa tuluyan nang mapaiyak.

Natigilan sya sa ginagawang paghuhugas. Pero maya-maya ay itinuloy din ito. Habang nakayakap lang ako sa kanya at umiiyak.

Nang matapos sya ay kinalas nya ang kamay ko na nakayakap sa kanya.
Humarap sakin at tinitigan ako.

Kitang-kita ko yung galit sa mga mata nya. Lalo akong nakaramdam ng sakit.
Maya-maya ay bigla ko na lang naramdaman ang isang napakalakas na sampal na dumapo sa kaliwa kong pisngi.
Natulig ang tenga ko at muntikan pa kong matumba dahil sa tindi nun.

Nang ibalik ko ang tingin ko sa kanya ay lumuluha na rin sya. May galit pa rin sa mga matang iyon. Pero di na kasing-tindi ng kanina.

"Wag na wag mo nang uulitin yon!" Nanginginig ang tinig nyang sabi.
Pagkatapos ay yumakap sakin ng mahigpit at umiyak sa dibdib ko.

Yumakap din ako sa kanya at umiyak...

"Sorry... Sorry talaga... Hinding-hindi na mauulit. Sana mapatawad mo ko." Sa wakas ay nasabi ko.

Mas humigpit lang ang yakap nya sakin.

*

Sabay kaming pumasok ng kwarto ni Charlotte at nakitang nakatalukbong pa rin si Nadine.
Naglalatag kami ng hihigaan namin sa sahig nang lumabas ang ulo ni Nadine mula sa kumot.

"Bes, I'm so sorry..." Mangiyak-ngiyak nitong sabi.

Lumingon sa kanya si Charlotte...

"Kalimutan na natin yun. Wag na lang sanang mauulit." Sagot ni Charlotte.

"Sorry talaga, bes! I love you..."

Ngumiti lang si Charlotte sa kanya.

Tapos ay sakin naman tumingin si Nadine.

"Sayo din, Ares... Sorry din. Nadala lang ako ng alak saka ng... Alam mo na!" Sabi nito sakin.

"May kasalanan din naman ako. Sorry din." Sabi ko.

Muling nagtalukbong si Nadine ng kumot.

Iniharap ko sakin si Charlotte at tinitigan ang mukha nya.

"I love you so much!" Bulong ko sa kanya.

"I love you so much more!" Balik nya sakin.

Humiga kami at magkayakap na natulog nang gabing iyon.

Kahit may konting kirot pa rin ng guilt na nararamdaman ay lumuwag naman yung dibdib ko dahil alam kong maayos na ulit kami ni Charlotte.

Pinangako ko sa sarili ko na hinding-hindi ko na ulit sya sasaktan.
Na mas gugustuhin ko pang mamatay kesa makita ulit syang nasasaktan at umiiyak nang dahil sakin.

End!

*