Si Nikka

Ang istoryang ito ay kathang isip lamang, ano man ang pagkakahalintulad nito sa tao, buhay o pangyayari ay nagkataon lamang at hindi sinasadiya...

NIKKA
Sya si Nikka, ang nag-iisang anak ng mag-asawang Mario at Clara Gambino. Kasalukuyang nag-aaral sa Don Jose National High School sa isang barrio sa Cagayan Valley. Ang kanyang mga magulang ay likas na masisipag upang maitaguyod lamang ang kanilang nag-iisang dalagita. Si Mario ay namamasada ng jeep na pagmamay-ari ni Emmanuel, isang retiradong OFW at nang makaipon ay nakapag-pundar ng maliit na bahay, tindahan at pampasaherong jeep na syang minamaneho ng ama ng ating bida sa istoryang ito. Si Clara naman ay masipag maghanap ng pwedeng pagkakitaan, nariyang sumali sa networking, magtinda ng Avon, mag alok ng mga panindang kakanin at sa araw-araw ay siyang humahalili sa kanyang mabuting asawa at sa kanyang maamo at mabait na anak.

Pinilit ng mag-asawa na makabuo muli ng supling na dapat sinundan ni Nikka ngunit maraming beses na rin nakunan at hndi na umasang makabuo pa. Sa halip, kanilang binuhos ang atensyon at lakas upang maitawid ang kaisa-isang anak. Hindi man sagana sa rangya o komportable na pamumuhay ay sapat lamang upang maitawid ang mga pangangailangan sa araw-araw. Sinumpa nila na gagawin ang lahat sa abot ng makakaya upang maitaguyod ang kanilang unica hija.

Hindi naman binibigo ni Nikka o “Ikay” sa palayaw at tawag sa kanya ng mga kaibigan na ayusin ang kanyang pag-aaral. Sapat lang na makapasa siya sa mga pagsusulit at kahit hirap na makalikom ng pondo pag may mga project ay maagap naman na nagagawan ng paraan ng magulang upang hindi pumalya ang magandang simulain ng anak. Kadalasang suki sa “promissory note” ang dalaginding tuwing panahon ng periodical, quarterly at monthly exam at hindi lagi sapat na makasabay sa pagbayad ng matrikula.

“O anak, ito na ang sulat, pakiabot na lamang sa inyong eskwelahan at pakisabi na babayaran natin iyan agad bago dumating ang sunod ninyong pagsusulit..” ani ni Clara sabay abot ng sulat at baon ni Ikay at ni Mario na siyang paalis na rin upang mamasada.. “Isabay mo na si Ikay sa labasan bago mo kunin ang jeep kay Manong (Emmanuel)..para isang biyahe na lang kayo” dugtong pa niya sabay halik sa kanyang mag-ama habang palayo ng kanilang mumunting tirahan.
“Pare..yan na ba ang anak mo? Aba’y malaki na at nagdadalaga ah? Kamusta ka Ineng?” Salubong na bati ni Emmanuel sa mag-ama. “Siya nga po pala si Nikka, ang nag-iisa naming anak ni Clara..huli niyo pong nakita yan nung huli niyong lipad sa ibang bansa, ilang taon na rin po yun…Ikay, magmano ka sa manong..” abiso ni Mario, “Mano po manong..” sabay abot sa kamay ni Emmanuel. Hindi maikakaila ni Emmanuel ang naramdamang lambot at kinis ng kamay ni Nikka, kahit na saglit lamang ito ay nasisiguro niyang iba ang naramdaman sa pagdikit ng kanilang mga balat. Hindi siya nagpahalata at inabot na lamang ang susi kay Mario sabay talikod at tumungo sa tindahan na siyang binabantayan.

“Anak, mag-iingat ka at eto pala ang baon mo, dinagdagan ko ng konti at may barya-baryang sumobra mula sa biyahe ko kahapon..wag mo na lang sabihin sa nanay mo na inabutan kita at malamang pati yun ay bilangin at kwentahin pa? ok?” “hahahaha..ang itay talaga! Salamat po Tay! Mag-iingat po kayo sa pasada..” sabi ni Nikka, “o sya anak, dito ang daan ko taliwas sa pagpunta mo ng eskwelahan..halos isang kilometro ang lalakarin mo pero kumaliwa ka lang diyan sa kalye ni Inang Pasing..alam mo naman yun di ba? At sa dulo niyan isang kanto sa kaliwa at tutumbukin mo na ang kahabaan papunta sa iyong eskwelahan..mag-iingat ka!” pagtatapos ng ama. “Ingat po kayo Tay!” si Nikka.
“Pagbilan po..20pesos load nga po..” si Nikka, “Nikka? Bumalik ka? Akala ko’y nakaalis na kayo ng tatay mo? Saglit lang at kukunin ko ang phone ko…Boyet! Boyeeeet! Huy! Paabot nga ng telepono na pang load jan sa loob!” “ano bang bata ito at kabagal?!..pasensya kna neng..saglit lang…” ani ni Emmanuel. Hindi obvious ang pagkilatis ng titig ni Emmanuel kay Nikka dahil bukod sa rehas at screen na nakaharang sa tindahan ay may kung ano-ano pang nakasabit na paninda dito kaya malaya niyang tinititigan ang dalagita mula ulo hanggang baywang lamang. “eto na po tay..” sabay abot ni Boyet ng cellphone pang load sa ama at sabay ngiti sa dalagitang nasa tindahan. “Ang cute nya?! B-boyet? Anak ni Manong?” bulong sa sarili ni Nikka sabay mahinhin na tingin at ngiti kay Boyet. “Pumasok ka na sa loob at maglinis ka! Puro ka bulakbol at tambay..dapat sana’y pumapasok ka at nag-aaral din…mag-ayos ka jan sa loob para may silbi ka!” pasinghal n utos ni Emmanuel sa anak na siyang pasok naman nito.

“Pasensya ka na Nikka ha..batugan kasi itong anak ko..akalain mong ang mga kasabayan niya ay nasa kolehiyo na at ang iba naman ay nagtatrabaho? Samantalang ito (sabay lakas ng boses upang iparinig sa anak) nagpapalaki lang ng itlog at walang ginawa kundi tumambay sa mga tropa niyang wala ring silbi!” sabay paling ng ngiti sa dalaga. Ngiti lamang ang sinagot ni Nikka. Hindi maaalis ang pagkabighani ni Emmanuel sa dalagita, hindi matitingkad na puti ang ngipin pero sapat na masasabing malinis at pantay..maliit at manipis na birheng labi na animo’y gloriang anghel ang wagas na ngiti mula langit, isama na ang itim at manipis na buhok na lagpas balikat na nakahawi sa magkabilang tenga. Wagas at simple! “Magkaiba po kasi kami ng tatay ng direksyon, doon po siya at ako naman po ay dito papuntang eskwela, naisipan ko lang po na mag-load bago po ako pumasok” sabay simpleng ngiti habang matapos na mag explain kay Emmanuel.

Binunot ni Emmanuel ang maliit na sarahan ng tindahan sabay abot ng isang papel na pagsusulatan ng load. Hindi ordinaryong papel ang inabot ni Emmanuel dahil hindi ito ang listahan ng mga nagapapa-load, itatago niya ang papel na ito na may laman ng cellphone number ng dalagita. “Buti pinapayagan kayo sa eskwelahan mag cellphone? Bka ma-confiscate syo yan? Bka cellphone pa yan ng nanay o tatay mo?” tila abiso ng isang concern na tao..”Ok lng po magdala para po pag may emergency, hindi lamang pwde gamitin habang nagkaklase o may pagsasanay o pagsusulit na ginagawa..bigay po sa akin ito ng tatay..pinaglumaan ng anak po ng kaibigan niya..kaya ako na po ang gumagamit”. Mautak si Emmanuel! Yun lang naman ang sapat na kelangan niyang malaman at hindi dahil sa concerned siya, ngayon alam niyang sa dalagita lamang ang cellphone na iyon at heto na sa kanyang bulsa ang papel na may numero niya. “Pumasok na ba ineng ang load?” “opo, eto na po yung load..eto na rin po ang bayad ko” sabay abot sa siwang ng tindahan. “ay wag na ineng! Syo na yan! Ok lng at barya lamang yan! Wag mo na tanggihan..idagdag mo na lang sa baon mo” si Emmanuel habang pasimpleng hinahawakan ang kamay ni Ikay at tila pinapakita ang pagtanggi sa bayad ngunit sabay ditto ang pagpisil at pasimpleng pagdama sa mga malambot at maliliit na kamay ng dalaginding.. “salamat po! Alis na po ako” sabay lisan ng dalagita habang sinusulyapan palayo ni Emmanuel. Ngayon ay kumpirmado niyang iyon nga ang numero ni Ikay dahil alam na niyang personal na pagmamay-ari ang telepono at sabay na pumasok nga ang load na binigay nya..confirmed!

Iba ang ngiti at tingin ni Emmanuel, tila may namumuong plano sa unica hija ng mag-asawang Mario at Clara…”Kikilalanin lang kita Nikka..titignan ko kung may tinatago ka ring kulo? Marahil ay inosente ka pa..susubukan natin kung kaya nating gisingin ang dapat gumising syo..kung wala pang kulo..subukan nating pakuluin..hehehehe..”

Kaya iniwan ng asawa dahil likas na babaero noon si Emmanuel at nalamang may kinakalantari rin sya noon sa ibang bansa, matapos isilang ang pangatlong anak nila ay di kalaunan ay nagkahiwalay na rin sila ng kinakasama nito. Dahil sa may kaya at may pundar, hindi naging mahirap kay Emmanuel na kumbinsihin ang kinakasama na ilagay sa kanyang poder ang mga anak. Si Jumir 19 years old, kasalukuyang naninirahan sa tiyahin niya sa Maynila dahil doon nag-aaral ng kolehiyo, Si Boyet 18 years old, kasalukuyang tumigil sa pag-aaral at dapat nakatapos na ng high school at si Ashley 14 years old at nag-aaral sa simpleng private school sa bayan. Pero hindi pa dito iikot ang ating istorya!

Hindi pa malinis ang plano dahil ngayong araw lang ito muli nakita ni Emmanuel ang dalagita at 1st step pa lang ang makuha ang kanyang numero..iisipin pa niya kung paano nya pakikitunguhan ang dalagita at paano niya iaangkas ang plano niya mula paunti-unting pagsasakatuparan nito..likas sa kanya ang swabe moves at hindi garapal..eto ang asset niya..ang style niya kung bakit nagkaka-chiks sya ng matanda, ka-edad at maging bata..dahil kinukuha muna niya ang loob at hinahayaang maging komportable sa kanya..kumbaga, papupuntusin muna niya bago cornerin! Mahaba ang kanyang pasensya at mas enjoy siya sa biyaheng pagtahak sa adventure ng pakikipaglaro at pagpapa-dama!