E.24: Contented

2006. I was 23 when I got married. Civil ceremony lang since hindi ko din maatim humarap sa altar dahil sa tindi ng mga naging kasalanan ko in the past.

Kung naiba lang sana ang mga pangyayari, I'd be walking down the aisle at meron na sana akong ring bearer at flower girl - isang 3 at isang 2 years old.

Aware ang napangasawa ko sa past ko, hindi man lahat ng detalye, but most of it. Tanggap nya ang nakaraan ko at ang mga naging pagkakamali ko. Alam kong minahal nya ako ng buong-buo.

Naglive-in kami for around 2 years bago kami nagpakasal. Pumayag ako sa ganong set-up dahil gusto ko ding makasiguro muna kami kung ang isat-isa na talaga ang gusto namin makasama sa buhay.

It was just a simple and intimate celebration. We picked a restaurant and then dun na lang namin pinapunta yung taga city hall na nag-officiate ng wedding para hindi na bumyahe pa ang mga bisita.

We did a DIY wedding, no need for a coordinator since small-scale event lang naman. Saka ang sarap sa feeling na we were both working and yet naisingit namin asikasuhin ang lahat ng preparations.

Kami nagprint ng invitations. Kami ang namili ng materials ng souvenirs from Divisoria at ako ang nag-assemble, tutal craftsy naman ako. Bumili kami ng wedding bands sa Ongpin, bouquet at centerpieces naman sa Dangwa. We ordered the cake tapos we just bought a white dress and polo sa mall.

Emcee and sound system were provided by the resto. Yung program, games and prizes, kami din nagprepare and finacilitate na lang ng emcee. Anyway maliit na group lang naman kami kaya madali lang i-manage, a little over 50 pax lang, closest family and friends lang namin ni A.

Yup, he stayed with me. We got married exactly on our 5th anniversary as a couple. Been married now for almost 13 years na, so bale mag-18 years na kaming together.

Alam kong napakahirap sa kanya na tanggapin ang nagawa ko noon, pero mas nanaig ang pagmamahal, pagpapatawad at pang-unawa.

Until now, hindi na namin yun ulit napag-usapan. Para bang nagkaron na lang kami ng unspoken agreement na wag na yun babanggitin, to just put those things behind us. Hindi rin naman makakabuti sa relationship namin if we keep dwelling on the past.

Countless times kong inihingi ng tawad ang nagawa ko, hindi lang sa kanilang dalawa, kundi lalo na sa Taas. Pinilit kong kalimutan yon at patawarin din ang sarili ko but memories like that keep coming back to haunt you. Hindi na yun siguro mawawala.

Sa halip na isipin kong may dalawang nawala sa akin, inisip ko na sya din yun, na dinelay ko lang ang arrival nya ng dalawang beses, at one day ay magkikita at magkakasama din kami at mabibigyan nya ako ng chance na bumawi sa kanya. You might disagree with me, alam ko din namang mali na paniwalaan kong ganon, siguro naging defense mechanism lang yun ng isip ko para maibsan yung guilt.

Natapos ko ang internship ko. Although very fulfilling ang makagamot at makatulong sa pasyente, nung internship ko din narealize na wala sa medical field ang calling ko. Bata pa lang kasi ako, I've always dreamt of working in an office just like my dad. I wanted to climb the corporate ladder and be an executive just like him.

I didn't bother taking the board na, para saan pang magsunog ng kilay sa pagrereview eh hindi rin naman yun ang gusto kong maging career. I decided to take a different career path. Since I graduated from a good school, my diploma served as my passport to enter a different field, at dun ako mas naging masaya and fulfilled sa corporate world.

After I graduated, nagpaalam akong magsasama na kami ni A. Knowing them, alam kong labag sa loob nila, pero pinayagan na din ako since wala rin naman silang magagawa, alam nilang sisige din ako kahit tumutol pa sila. I'm of age naman na to make my own decisions and nakagraduate naman daw ako ng hindi nag-aasawa (kung alam lang nila), kaya sige daw, kesa mag-away pa kami.

And so we moved-in together, kakakuha lang ni A noon ng rent-to-own condo. Masaya syempre, parang bahay-bahayan. Magkasama na kaming bumuo ng dreams and planned for our future. Di ba nga hindi mo daw completely makikilala ang isang tao unless makasama mo sya sa iisang bubong. Buti naman at magkasundo pa din kami kahit sa iisang bahay na.

Sex-wise, I must say na hindi na kasing exciting compared nung bago pa lang kaming mag-bf. Ganon naman talaga di ba? Syempre sa umpisa talagang sinusulit nyo mabuti ang isa't isa eh, but eventually, since nasa iisang bubong na kami, medyo nabawasan na, pwede na kasi any moment eh.

Madalas pa din namang may ganap, siguro every other day, nakakadalawang rounds kami minsan in a night, pero medyo bawas na nga lang yung fire. Tapos ilang taon na kami, hindi pa rin nya ko mapaabot (saklap haha), solo flight pa rin ako pag tapos na sya para makaraos lang. Parang sex has become mechanical and routinary, wala ng thrill.

Medyo nahilig ako ulit sa pagchachat at pakikipagtext. Wala naman akong plan makipag-meet, faithful naman ako kay A eh. Libangan lang. Pero I do admit na I sometimes flirt with my chatmates, landi-lande, SOC, SOT, SOP, pero hanggang ganon lang, no meet-ups. Di ko maalala kung may facebook na ba non o friendster and multiply pa lang? Basta hindi din ako nag-aadd, text and chat lang talaga.

Minsan kahit nasa office, nakikipagSOP ako. Kapag dalang-dala na ako sa conversation or SOC, pupunta ako sa CR ng floor na hindi ganong matao. Ichecheck ko ang lahat ng cubicles at kapag empty, ilalock ko ang CR para walng makapasok at dun ako makikipag-SOP.

Kahit nakatayo ako at nakasandal lang sa wall ng cubicle, dudukutin ko ang clit ko habang sinasabayan ko ang nagjajaks sa kabilang linya, just to relieve myself. Then pag-uwi namin ni A, tiyak mas hot ako sa kama.

I don't think naman may mali sa ginagawa ko, hanggang ganon lang naman eh. Saka nakakatulong naman I think sa sex life namin, mas ginaganahan ako. Kesa naman magloko ako di ba.

Ganon lang naman ako, I'd rather make lande online than sa workplace. Hindi naman lingid sa kaalaman natin na madami ding tukso sa trabaho, I've experienced those din, mga green jokes, mga palipad hangin, pero dinidismiss ko na lang as biro, no way na papatol ako sa ganon. Isip pa rin over libog.

Pero may times na susubukan din talaga ang katatagan mo.

One Saturday, I was left alone at home kasi may OT si A maghapon sa opisina. Nainip ako kaya tinext ko yung mga nakakachat ko. I got several replies pero mas humaba ang conversation namin nung isang guy na 1 jeep ride away lang from our place.

He knows that I have a boyfriend, na nagsasama na kami. I've also mentioned my dilemma na I've never orgasmed during sex. Kaya daw nya yun solusyonan. Mapaparanas daw nya sakin ang hindi ko pa naeexperience sa bf ko.

Pinainit ako ng husto ng sex talk namin, he described what he's gonna do to make me cum. Tinawagan din nya ko but we didn't do SOP, mas ok daw na ireserve ko ang libog ko. Next thing I know, nabanggit ko na kung saang condo kami nakatira and he was on his way.

Told him to text me pagdating nya at saka ko na lang itetext ang unit number. I waited sa balcony until may makita akong guy na palinga-linga at nagtetext in front of the building, it's got to be him.

I was 22 then, 4 years na akong sexually active and yet I have never orgasmed during sex. Naisip ko, baka there's something wrong with me? O kaya kay A? I wanted to find out. I needed to find out. Pero malalaman ko lang ang sagot if I will try doing it with someone else, kahit once lang.

Pero kaya ko ba talaga? Kaya ko bang magtaksil kay A who was been so good to me at natanggap lahat ng flaws ko? Habang wala sya at nagtatrabaho? At sa bahay pa mismo namin?

I texted the unit number to the guy, nakadungaw pa rin ako from the balcony, nakatanaw pa rin sa kanya habang papasok na sya ng building.

Nakadinig ako ng malalanding tilian, alam kong dumating na sya sa unit. Napahagikgik na lang ako sa kapilyahang ginawa ko. Ang bad ko, pero mas bad ako kung sa unit namin ko sya pinaderecho.

Instead of texting our unit, yung unit one floor below us ang tinext ko sa kanya. Magkakaibigang bading ang nakatira don, dinig na dinig ko ang malalanding hiyawan nila sa pagdating ng unexpected nilang bisita. Buti na lang ibang name ang alam nung guy dahil kung nasabi ko sa kanya ang totoong pangalan ko, baka naituro ng mga bading ang unit namin ni A.

Natanaw ko sya when he exited the building, kakamot-kamot ng ulo habang nagtetext, nagpatay na ako ng phone non. Tumingala sya at tumingin sa mga terrace, nagkatinginan pa nga kami, pero may mga ibang tao din namang nakadungaw from their balconies kaya malay nya naman kung isa ako sa mga yon.

That was my last attempt at ever cheating on A. Mahal na mahal ko sya and he doesn't deserve na maiputan sa ulo. Napakababaw ng rason na di ako nagkacum para sirain ko ang tiwala nya sakin. Kung nakatadhana talaga akong never mag-cum, so be it.

We got married the following year and immediately tried having a baby tutal two years na rin naman kami nagsama kaya nakapag-adjust na kaming mabuti. It was time na to start a family.

Kung kelan naman gusto na naming magbuntis ako, saka naman kami hindi makabuo. Tina-timing naman namin kung kelan ako fertile, pero wala pa din. We get disappointed everytime I get my period.

For some reason eh naging irregular na ang period ko. Nagpipills na kasi ako mula nung nagsama na kami, may months na dadatnan ako, meron namang wala. Kaya nung inistop ko na yung pills and we were trying na for a baby, halos every month nagtetest ako kapag hindi ako nagkakaron at nakakalungkot kapag false alarm pa din.

Ito na ata ang parusa ng langit sa akin, baka hindi na ako bibigyan ng anak.

Hindi naman kami nasiraan ng loob, we kept trying. Nung mag-iisang taon na kaming nagtatry at wala pa din, naisip namin na magpacheck-up na ako, baka I had polycystic ovaries or some other condition kaya I was having a hard time to conceive.

That morning when I was scheduled to consult an OB na to find out if something was wrong with me, naisipan kong magtest muna bago kami umalis ng bahay. And to my surprise… 2 lines!

Umiiyak ako sa tuwa ng ipakita ko kay A ang strip, hindi kami makapaniwala. Parang nasanay na kaming makakita ng 1 line at lagi kami nadidismaya everytime nagtetest ako. But this time, just when we least expected it, there were 2 lines!

For the first time ay walang kahit anong negative feelings sa dibdib ko ng makita ko ang mga linyang yon, labis-labis lang na tuwa at pasasalamat.

A hugged me tight, alam ko masayang masaya din sya. Hindi man nya sabihin, I know na naiisip din nyang marahil ay pinaparusahan nga kami kaya hindi ako mabuntis, kaya he felt relieved na pagkakalooban na kami ng baby finally.

Naghalfday kami parehas sa work that day, sinamahan nya ako magpacheck up. We were so excited, we wanted to make sure na maaalagaan naming mabuti ang pagbubuntis ko.

Sa OB clinic, I reported na I just found out that I'm pregnant, na kakatest ko lang that day. I expected na itatanong ang medical history ko. I wanted to be honest sa doctor, but at the same time, naiilang akong ikwento ang mga nangyari in the past.

Kaya nung tanungin nya ako if that was my first pregnancy, imbis na sumagot, isinulat ko na lang sa papel ang OB score ko. G3P0(0020). Ibig sabihin, that was my 3rd pregnancy at never akong nanganak pa, meaning, yung past 2 pregnancies ko ay parehas hindi natuloy.

Seeing what I wrote down, the doctor looked at me intently and asked, "Induced or spontaneous?". Sumagot ako, "Both induced po." Meaning hindi ako nakunan. Meaning intentionally aborted.

Nakakahiya at nakakakunsensya aminin na hindi ako nakunan sa dalawang pagbubuntis na yun, na parehas ko silang sinadyang hindi itinuloy. Halos hindi ako makatingin sa doctor. Labis-labis man ang pagsisisi ko, hindi ko na mababago ang nakaraan eh. At kailangan ko yun ipagtapat sa doctor sa pangamba na baka makaapekto yung history ko sa present na ipinagbubuntis ko.

Nakita ko ang pagkagitla sa mukha ng OB pero wala syang remark, she remained professional.

We did a sonogram and found out that I was already 3 months pregnant, antagal ko na palang hindi nagtest kaya late na namin nalaman na buntis na pala ako.

We also did a Doppler test to listen to the baby's heartbeat. Grabe, di ko napigilan maluha ng marinig ko ang heartbeat ng baby sa loob ko. Finally andito na sya, makakasama na namin sya. Nangako akong iingatan at aalagaan kong mabuti ang baby ko.

Before we left the clinic, hindi ko kinayang hindi itanong sa doctor kung makakaapekto ba yung history ko sa current pregnancy ko. She assured me naman na hindi, basta ingatan ko mabuti ang sarili ko for the baby.

Now that I'm already pregnant, andon naman yung takot na baka magkaron ng problema sa bata, lalo na't late na naming nalaman na buntis ako, nakalipas na ang first trimester. Nagworry ako na baka sa kanya naman idaan ang parusa sa akin. Baka magkaron sya ng diperensya, hindi pa man ay nagagalit na ako sa sarili ko. Ayokong anak ko ang mag-suffer dahil sa mga kasalanan ng nanay nya.

Sinikap akong icomfort ni A. Mas makakasama daw sa baby kapag ganon ako mag-isip kaya iniwasan ko na ding magdwell pa sa worries ko at sa past.

We just did our best to take good care of the baby habang lumalaki sya sa tyan ko. I took all my supplements, ate well, researched a lot, sinamahan ako ni A sa lahat ng check-ups ko.

Tuloy pa din ang pasok ko sa work. Nung malapit na kong magkabwanan, we decided to move in with my family and let go of our old place na. That way, may titingin sa akin pag nagmaternity leave na ako at may makakatulong din mag-alaga pag dumating na ang baby.

And the big day arrived. I had a normal delivery. Grabe, masakit pala talaga manganak! Akala ko mamamatay ako sa sobrang sakit, para bang any moment magcacardiac arrest ako or puputukan ng ugat sa utak dahil sa tindi ng hirap mag-labor. Isusumpa mo talagang hindi ka na uulit magbuntis eh. But lahat ng hirap was worth it, lalo na ng makita ko na sya.

Sobrang napawi ang mga pangamba namin ng malamang the baby was normal and perfectly healthy. Totoo nga na anak ang pinakamalaking blessing na matatanggap ng mag-asawa. Finally nameet na namin sya, nahawakan na namin sya, kumpleto na kami.

Sobrang ipinagpasalamat namin na walang diperensya ang anak namin. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung nagkaroon sya ng disability or some other medical condition dahil di ko maiiwasang isipin na dahil sa mga kasalanan ko kaya sya nagkaron ng ganon. Napakabait ni Lord.

Mas nagsipag si A sa pagdating ng baby namin. Bukod sa pagtatrabaho, isinabay nyang mag-umpisa ng business. Ako naman, bumalik na din sa trabaho after ng maternity leave. Naiwan si baby sa care ng yaya at family ko.

Eventually, nagquit na sa work si A to focus on his business full time. A few months later, nagquit na din ako to help him run the business and para mas maging hands-on kami sa pagpapalaki ng anak namin. Ginive-up ko ang career ko para masigurong maaalagaan ko ng maayos ang anak ko.

Hindi na namin nasundan si baby. Kapag nagtatanong ang mga kakilala namin kung bakit iisa ang anak namin, bakit hindi pa namin sya sundan tutal medyo malaki na, kadalasang sagot namin ni A ay mahirap kasing mag-alaga ng maliit, o kaya ay magbibiro kami na mahal kasi ang gatas at diaper.

But personally, ang rason ko kaya pinili kong wag na sundan ay sa takot na baka kung mag-aanak ako ulit, baka sya naman ang magkadiperensya. Ipinagpapasalamat ko ng husto na healthy ang anak namin, ok na siguro yon kahit iisa lang sya. Ibubuhos na lang namin ni A lahat ng pagmamahal at atensyon namin sa kanya.

May anak na kami when we had our first car. Panay ang pasyal naming mag-anak. Madalas nga kami magbiruan ni A na kung nung mag-bf kami ay meron kaming kotse, nakupo, tiyak na andami naming adventures nung araw, nung kalibugan pa namin. Akala nya ata hindi na ko malibog ngayon hahaha

Eventually, bumukod na kami ng makakuha na kami ng sarili naming bahay. Maayos naman ang negosyo namin, going strong din ang pagsasama namin ni A. Napakaswerte ko sa asawa ko dahil napakabait at never nya pinasakit ang ulo ko, ganon din ang anak namin na nagsimula ng magschool. Masayang-masaya ako, I could say na naka-move on na kami lahat.

A few years ago, I tried searching for W on facebook. Wala lang, nacurious lang ako kung kamusta na sya. Nahanap ko sya and found out na he was currently working sa middle east. Based sa pictures, nagkaayos din sila ng wife nya, at nasundan pa nga ang anak nila! Tatlo na ang anak nila non at malalaki na. Nung huling nagbakasyon sya sa Pinas ay namasyal silang mag-anak sa Baguio para ibreak-in ang bago nilang sasakyan.

I found myself having a genuine smile on my face while looking at their pictures. Masaya ako for them. Natutuwa akong malaman na naayos ni W ang sarili nya at ang pamilya nya. Dun ko napagtanto na napatawad ko na pala sya. Ang sarap sa pakiramdam malaman na we both recovered from our past mistakes and turned out ok at masaya na sa kanya-kanya naming pamilya.

Ok na ang lahat sa buhay ko, pero parang meron pa ring kulang.

I'm in my mid 30s but my sex drive has not changed. Compared to A in his early 40s, na mas sa kabuhayan na lang nakatutok ang attention. Hindi na kami tugma.

Once a week na lang ang sex, minsan nga wala pa. So almost every night, I play with myself to release my pent up desires. Aware si A don, minsan magigising sya in the middle of the night na I'm playing with myself, minsan sasali sya at mauuwi sa sex. Minsan naman, lalo na kung pagod sya, tatalikod na lang yon to give me some privacy. Yung pagsasarili ko nga ang sinisisi nya kung bakit hindi ako umaabot during sex kaya minsan sinasaway nya ko.

Pero tinry ko din namang itigil. One time, tiniis kong 1 week na wag magmasturbate pero wala pa din eh, hindi pa rin ako umabot, not even close, so I guess hindi yung ang problema.

Madami akong fantasies, madami akong gustong i-try at maexperience na alam kong hindi naman masasakyan ni A since he's very conservative. And since hindi naman option sa akin to cheat on him, naghanap na lang ako ng outlet.

Nabalik ako sa pagchachat. Never naman nya ko binawalan, alam naman kasi nya na I know my limitations. Kahit katabi ko pa sya, walang kaso kahit may kachat ako. Naexperience ko na nga na even during sex, may kachat ako, kinukwento ko sa kausap ko kung ano na ang ginagawa ni A sa akin.

Ang chat, kadugtong na nyan ang SOC, SOP, and nung nauso na ang smartphones, pati VC (video call).

Once ko lang yun natry, last year. Habang natutulog si A sa tabi ko at naka face sa kabilang side, sa sobrang libog ko that time, pumayag akong makipag VC sa kachat ko.

Boobs lang talaga ang balak kong ipakita nung una, definitely bawal ang face dahil baka mamaya kakilala ko pa yun. Nagra-rub ako ng clit habang pinapanood ko yung guy na sinasalsal ang burat nya. Mas malaki ng konti ang titi ng asawa ko pero mukhang masarap din yung burat ng nasa cam.

Malapit nako ng magrequest sya na makita kahit lips ko lang kasi gusto daw nya kong putukan sa bibig, pumayag naman ako. Ngumanga ako for him habang niraratrat ko ng hagod ang tinggil ko. Nang makita kong sumisirit ang tamod sa burat nya ay sumabog na din ang libog ko. Grabe pangingisay ko nung labasan ako, sobrang sarap, wala na kong pakialam kung magising si A.

But after that, nahiya din ako sa sarili ko. May asawa't anak akong tao, ganon pa ginagawa ko. Paano kung naalimpungatan si A, nakakahiya din sa kanya. Kaya hindi na yun naulit pa.

Hanggang sa napadpad ako sa FSS early this year. Andaming sex stories! Nahilig akong magbasa ng mga stories about cheating wives, older men, strangers. Actually kahit anong genre, kahit fiction or true story, basta maganda ang pagkasulat.

Paminsan-minsan, sumisilip din ako sa chatroom pero kwentuhan lang, hindi na ko nakikipaglandian, graduate na ko don.

Then last month, naisipan ko i-try magsulat. I started this confession series tungkol sa kung paano ako namulat sa sex, mga experiences ko, at mga naging pagkakamali at problemang naging resulta ng pagiging mapusok at marupok ko.

Hindi ko naging main goal ang magpalibog ng readers, pero syempre dahil FSS to, I know na nag-eexpect kayong makabasa ng mga titillating scenes kaya sinikap kong gandahan at idetalye ang pagkukwento ng ibang experiences ko. Nakakadala din minsan habang nagsusulat ka eh. Mapapansin ko na lang, nagfifinger na pala ko haha

But more than libog, I hope may lessons din kayong nakuha sa istorya ng buhay ko. I don't know you guys pero sa FSS community ko lang naishare ang past ko, ni sa real life friends ko, never ako nagkwento.

Natutuwa ako sa mga naging reactions nyo sa bawat post ko, it's always a treat reading comments at PMs. Pero mas masaya akong makatanggap ng comments sa labas, sa post mismo, lalo na yung lengthy ones, tuwang tuwa ako dun! Bukod sa naaappreciate ko yung effort nyo in letting me know what you think, madami din kasing readers na nag-aabang din pala ng comments ng ibang members, gusto din nila nababasa what other readers think about my posts.

It's nice to know na hindi lang naman pala puro libog lang ang FSS members, may capacity din sila mag-isip ng mas malalim and express their opinions. Yung mga harsh comments, I have to admit medyo may tama sa akin talaga, lalo't very emotional akong tao at balat sibuyas. But since I started sharing, kinondisyon ko na din ang sarili ko na hindi lahat ng matatanggap kong feedback ay maganda, hindi ko din mapiplease ang lahat ng tao.

Sa mga nagtatanong kung at present eh satisfied na ako sa sex life ko, the answer is no. I'm not. But I choose to be contented.

I believe happiness and contentment is a choice. Hanggat kasi naghahangad ang tao, wala namang sasapat eh.

Kahit siguro kunwaring napapa-orgasm ako ni A, meron at meron pa rin tiyak akong makikitang kulang.

So I just choose to appreciate what I have, ang mag-ama ko, rather than dwell on what's lacking.

So to my ladies out there na hindi din nag-ka-cum, taas ang kamay! Represent! Hahaha

Hay natapos din! Balik na muna ako ulit sa pagiging silent reader at chatter.

Muli, thank you sa inyong lahat for listening to my story. Huuugsss –E