One Journey at a Time Book II: Mystery Text, Surprise Sex Act I

Isang umaga, ako'y dinalaw ng pagtataka. Nakatanggap ako ng mga mensahe sa aking personal na mobile number mula sa hindi kilalang numero. Noong una ay hindi ko muna pinansin. Lumipas ang ilang araw hanggang sa maging isang linggo ngunit patuloy pa rin ang padala ng mga mensahe mula sa hindi kilalang numero na iyon.

Kaya isang Lunes (pangatlong linggo mula ng magsimula kong matanggap ang mga mensahe), napagpasyahan ko na sagutin ang numerong iyon at kung sino man ang taong nagmamay-ari nito. Tutal naman, naka-rehistro ako ng pagkakataong iyon sa napakapopular na "unlimited" texting service ng telco provider na ginagamit ko.

"How have you been? I hope you're in good health."

Ito ang mensaheng ipinadala ko. English kasi ang language medium ko sa text messaging kahit sino pa ang kausap ko. Mga isa't kalahating minuto ang lumipas nag-beep ang phone ko at hindi ako nagkamali, sumagot agad ang misteryosong numero.

"Ginulat mo naman ako. Sasagot ka na lang, English pa! Hindi ka ba marunong magtagalog?"

Sa totoo lang ay napatawa ako ng mabasa ko ang sagot. Pero, dahil hindi talaga tagalog ang ginagamit ko sa text messaging, ang reply ko ay nanatiling English. Ang pakay ko naman talaga ay malaman ang tatlong bagay. Una, sino ang nagmamay-ari ng numero. Pangalawa, paano niya nakuha ang nunero ko. Pangatlo, ano ang kailangan niya sa akin.

"You should be thankful that I sent you a message. Normally, I would ignore text messages from unknown numbers."

"Ay, ang sungit! Tama pala siya. Winarningan na niya ako na may pagkasuplado ka."

Marunong maglaro ang kung sino man ang kausap ko. Ito ang una kong naisip ng mabasa ko ang pinakabagong reply niya. Gayunpaman, hindi siya communications major na siyang tinapos ko. Base sa sagot niya, ngayon may ideya na ako na kung sino man ito, may mutual friend kaming dalawa. Pinagisipan kong mabuti ang susunod kong sagot. Kahit na marunong akong sumuri ng mga mensahe, hindi ko na tinuloy ang laro niyang magpaliguy-ligoy. Dahil alam ko sa sarili ko na maiksi ang pasensya ko at nauunahan ng inis.

"If you want to talk with me, meet me tomorrow at SM MOA. The bayside, near the giant ferris wheel. Be there by 5 PM, sharp."

Naisip ko na kung talagang interesado sa akin ang taong ito, hindi niya palalagpasin ang pagkakataong makita at makausap ako ng personal. Sa pagkakataong ito, ang naisip kong primary tactic ay yung paboritong gamitin ng mga Amerikano sa kanilang pakikidigma. Tinatawag nila iyong, "Shock and Awe". Sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga set conditions laban sa kabilang panig, wala itong pagpipilian kung hindi sumunod sa agos ng iyong sayaw. Kaya sa sitwasyong ito, minabuti ko na ako ang magdidikta sa pamamaraan ng aming pagkikita.

"Uhm, may pasok ako bukas pero sige. Alas singko pa naman, di ba?"

"Yes, 5 PM. Be there. Considering traffic and all, let's give it until 5.20 PM. If neither of us is there by that time, then it's cancelled."

May alas pa pala ang taong ito. Base sa sumunod niyang sagot, napagtanto ko na ang ginagamit naman niya ay, "Delay and Stall tactics".

"Paano ko malalaman na pupunta ka? Baka kagaya ka ng ex ko, nang-iindyan."

Aha! May panibagong detalye na lumantad mula sa misteryosong tao na ito.

"I'll be there. I set it myself and I'm a man of my word. I'll be on white polo shirt and pants."

Sa totoo lang ay hindi ko na kailangan sabihin kung ano ang magiging suot ko. Hinala ko kasi ay kilala na nya ako. Kung hindi man in a personal level, at least alam niya kung ano ang hitsura ko.

"Ok. Pero mahirap pa rin. Nakakaloka kaya pag inindyan ka ng ka-meet mo."

Talaga naman! Unti-unti ng nauubos ang pasensya ko. Pero, may huling baraha pa akong ilalatag.

"Bring your friend. She knows that I always show up on scheduled meetings."

Isang gambit ang binitawan kong sagot. May ideya na ako na may mutual friend kaming dalawa pero hindi ko alam kung babae ito o lalaki.

"Ah, ok! Sige, pupunta ako. Kita tayo. Mwuah!"

Aba, at may kiss pa! Dehado pa rin ang kartada ko dahil wala talaga akong alam kung sino ito. Kadalasan, mga babae ang mahilig sa ganoong expression. Pero, paano kung bading itong kausap ko?

Kinabukasan, pagkatapos ng shift ko (graveyard shift kasi ako, 7 ng umaga ang out ko), hindi muna ako umuwi. Dumaan muna ako sa bahay ni Deborah. Hindi ko siya girlfriend pero higit pa sa friends ang relasyon naming dalawa. Friends with benefits, fuck buddies, gimmick chops, gala coms. Call it anyway you want, ang mahalaga lang, parehas kaming nagkakaintidinhan. Ang totoo niyan, kung aaminin ko lang sa sarili ko, siya ang gusto kong maging girlfriend. Hindi dahil may napapala ako sa kanya sa maraming bagay pero dahil sa may nararamdaman talaga ako para sa kanya. Ilang taon na rin ang lumipas mula ng magkagusto ako sa isang babae.

"Oh, napadalaw ka?" Gulat niyang bati sa akin pagkatapos niya akong halikan sa pisngi. Wala kasi kaming lakad nang araw na iyon.

"Hindi ka ba masayang makita ako?" Pabiro kong sagot bagama't sa facial expression ko ay walang makakahalata.

"Uy, ang drama naman! Nakakaamoy ako ng mahaba-habang usapan. Hehe! . . ." Pang-aasar naman ni Abegail, ate ni Deborah. "Makaalis nga muna. Debby, sabihin mo kay mommy, dala ko yung kotse." Pahabol niya.

Nang makaalis na siya ay nagkaroon ng kaunting katahimikan. Ayaw kasi ni Deborah ang mga sorpresa, lalo na at siya ang nasosorpresa. Ngumiti lang ako at sinenyasan niya akong umakyat sa taas. Sunod naman ako at wala pang isang minuto, nandoon na kami sa kuwarto niya.

"Kung aalis tayo, mabilis lang. Kailangan ako ni mommy bago mag-6." Siya na rin ang bumasag sa katahimikan.

"Walang problema", sabi ko. "Hindi na natin kailangan gumala kahit saan."

"Bakit ka nandito?" Sa pagkakasabi niya, wala talaga siyang ideya.

Lumapit ako sa kanya at ibinulong ko sa tenga niya ang sagot. "Gusto lang kita makita." Ramdam ni Deborah ang init ng hininga ko. Pagkasabing-pagkasabi ko, agad kong inikot ang mga braso ko sa baywang niya at sinimulang pisil-pisilin ang kanyang baby fats. Sa edad na 24, mukha lang siyang 18 (bagong debut), isang rosas na namumukadkad. Sinimulan ko nang halik-halikan ang kanyang leeg at tenga. Pagapang-gapang ang mga labi at ang dila ko. "Na-miss kita, Deborah."

Ayaw na ayaw niya na tinatawag siya sa kanyang buong pangalan. Kaya nga kahit ang mga kapatid at parents niya, Debby ang tawag sa kanya. Kaya naman sa mga una naming pagkikita, naramdaman ko na may gusto rin siya sa akin dahil ako lang ang nakakaligtas sa galit o pagka-inis niya sa tuwing tinatawag ko siyang Deborah.

"Huwag. Hindi ngayon, magkakaroon yata ako." Mahinang saway niya habang patuloy ako sa ginagawa ko sa kanya.

Parang wala akong narinig. Hindi na natuloy ang pag-protesta niya dahil sinimulan ko nang halikan ang mga labi niya.

"Oh, uhmm. Please, wag ngayon. . ." Mukhang ayaw talaga niya.

Ibinaba ko na yung atake ko ng mga sandaling iyon. Dahil naka-sando lang siya pag nasa bahay (lalong-lalo na pag nasa kuwarto niya) at short shorts, madali kong nailabas ang mga suso niya. Sinimulan ko na ring himas-himasin ang pussy niya sa ibabaw ng shorts niya. Gamit ang kanang kamay ko, nilamas-lamas ko ang kaliwang suso niya habang ang kanan ay marahan ko nang sinupsop-supsop. Hindi kalakihan ang mga suso niya. Ayon sa mga bra na suot niya, size 34. Gustong-gusto niya ang dini-dilaan ko ang mga maliliit niyang nipples na mamula-mula, lalo na pag-arouse na arouse na siya. Ilang minuto pang pagpapala sa kanyang mainit na katawan at napagpasyahan ko nang simulan na ang totoong aksyon. Hinubad ko na nang tuluyan ang shorts niya pagkatapos ay ako naman ang naghubad. Suot pa rin niya ang sando niya pero nakalilis sa bandang kanang balikat kaya nakabuyangyang na rin ang kanyang mga suso. Gamit ang tuhod ko, ibinuka ko pa ang mga hita niya at sinimulang ikis-kiskis ang batuta ko sa pussy niya. Pagdampi pa lang ng ulo nito sa pussy lips niya, napasinghap na siya. Ipinuwesto ko na nang maayos ang sarili ko sa ibabaw niya. Itinaas ko ang kanang binti niya at ini-angkla sa aking kaliwang braso. Pagkatapos ay sinimulan ko na muling halik-halikan si Deborah. Tiningnan ko muna ang maganda niyang mukha. Kasalukuyan siyang nakapikit at nakabuka ang kanyang bibig dahil sa sunod-sunod niyang pag-ungol. Pagkatapos lukuban ng labi ko ang basa niyang labi, umulos na ako para makapasok sa kanya. Unang entrada pa lang ay napa-arko na ang katawan niya.

"Oh. . . Ikaw talaga! Uhmm. . ." Ungol ni Deborah, bumaon pa nang bahagya ang kuko niya sa akin dahil nakakapit siya sa aking parang tuko.

"Ahh! Sabi ng wag! Uhmm. . . Oh!" Nagulat ako sa biglaang pagkilos niya. Kaya pala ganoon na lang ang pagkapit niya sa akin. Para makabuwelo siya sa pagpaikot sa aming puwesto. Sa totoo lang ay napahanga niya ako. Naalala ko rin na parehas kaming mahilig sa wrestling. Idagdag pa natin na hindi pa buong nakabaon ang batuta ko sa kanya.

"Sabi ko naman sa iyo, huwag ngayon. Red alert period ko." Tuloy pa niyang saway sa akin habang nakatakip ang hintururo ng kanang kamay niya sa bibig ko. Pagkatapos ay siniil niya ako ng isang masuyong halik habang nakapatong pa rin siya sa akin. "Alam ko. Nabitin ka. Gagawan ko ng paraan."

Unti-unti siyang gumapang pababa hanggang sa magpang-abot ang line of sight niya sa batuta ko. Marahan niyang hinimas-himas ito habang nakatingin sa akin. Tapos ay dinalawang kamay na nya. Ang kanan niyang kamay ay nagbaba-taas sa katawan ng batuta ko habang ang kaliwa ay buong ingat na pumipisil-pisil sa mga balls ko. Ang buong akala ko, dahil sinabi niyang gagawan niya ng paraan at sa agos ng sarap na nadadama ko ng mga oras na iyon bunga ng kanyang ginagawa, ay may kasunod pa. Bigla na lamang niyang binilisan ang pagbate sa batuta ko at nilukob niya ng kaliwang kamay (na kanina'y nasa mga balls ko) ang ulo nito. Para itong nagpipiga ng kahel sa paikot na kilos na ginagawa niya gamit ang kaliwang kamay. Naalala ko tuloy ang unang pagniniig namin sa Baguio. Sinabi niya sa akin noon na hindi siya tsumutsupa at tulad ng gabing iyon ay ganun din ang pagbate na ginagawa niya sa akin. Gusto niyang tapusin agad! Pero naulit lang ang resulta tulad ng una niyang tangka ng gabing iyon sa Baguio. Hindi ako nilabasan. Bumalik sa alaala ko ang mga nangyari noon. Inabot ako ng magdamag para lang tuluyan ko siyang makatalik ng buong-buo. Nagawa namin ang gusto kong mangyari pero sa masusi, matiyaga at nakakapagod na pangungumbinsi. At kung red period niya ngayon, hindi ko magagawa ang ginawa kong winning ace ng unang gabi namin sa Baguio. Hindi ko kayang kumain o humimod ng madugong pussy. May limitasyon pa rin ang kaya kong gawin pagdating sa pakikipagtalik.

Dahil sa pagkadismaya ay hinila ko na lang si Deborah pa-angat at nakipaglaplapan sa kanya. Kung hindi ko siya maararo ngayon, susulitin ko na lang ang galing niya sa paghalik. Kahit gaano kasarap ang kahalikan, hindi ito tatagal ng lagpas sampung minuto. Ako rin ang tumapos at ngumiti na lang ako sa kanya para itago ang pagkadismaya ko. Ipinagluto ko siya ng tanghalian at kumain kami.

Pagkatapos ay nagpaalam na ako. Pinaalala niya sa akin na may date kaming dalawa sa weekends at huwag daw akong male-late. Mag-aalas dos na ng hapon ng tuluyan ko nang binaybay ang South Superhighway pabalik sa apartment ko. May katatagpuin pa ako ng alas-singko ng hapon.