A Memorable Affair With Hot Momma Part 34

5 years ang tinagal ng aming matamis na buhay mag asawa ni Katrina until she passed away due to leukemia. Sinubukan namin itong agapan pero hindi kinaya ng kanyang katawan. Hindi ko masasabing perfect ang marriage namin because there were instances that we argue with certain issues just like other couples pero nalalampasan namin ito even before the day ends. Bago kami matulog ay we always make sure na settled na lahat ng problema. Mas nangibabaw ang pagmamahal at mga matatamis naming alaala kesa sa mga isyu. More than 6 months akong wala sa sarili. Every dinner time laging anim na set of plate, utensils and glass ang nakahanda sa dining table kahit na lima lang kami. Minsan if I want a late night coffee ay dalawang kape ang nasa kitchen counter. Yan kasi ang favorite past time namin. She will brew some coffee with matching left over pan de sal and butter. Minsan nakita ako ni Martha sa kitchen na nagkakape. Mag isa lang ako pero dalawang kape ang nakahanda. Di pa rin ako maka move on sa bilis ng pangyayari.

Martha: I miss her too dad.

Naluluhang sinabi sa akin ni Martha na teenager na that time. Umupo siya sa tabi ko.

Me: sabi nga nila good thing never last. Pero bakit mommy mo pa.

Masamang masama ang loob ko nang mga oras na iyon pero nandyan lang si Martha para sa akin.

Martha: dad every moment happens for a reason.

Me: like?

Martha: to love again. To make other woman feel that they deserve to be loved.

Me: like who?

Martha: Si Miss Karen Lorenzo. My Math teacher. Single yun dad. Pretty pa.

Me: maganda siya. I dont contest. smart and witty. But I find it unfair for her. Kausap ko siya pero ang isip ko nasa mommy mo.

Maganda si Karen tulad ng sinabi ni Martha. Tisay and tall sa height na 5'8", chinky eyes, at maganda ang hubog ng katawan. We dated once pero nahirapan ako since hindi pa ako makapag move on.

Me: until now na mimiss ko pa rin yung mga unli text and call ng mommy mo.

Martha: ako din dad.

Bahagya siyang natawa and she also start to reminisce about some memories.

Martha: tapos sa mall "kita tayo sa supermarket" yun pala nandun na siya sa foodcourt. Kaya di tayo magtagpo. Sabay hirit "ay supermarket ba ang sinabi ko?" Hahaha.

Tunog ng kanyang halakhak after reminiscing those memories.

Martha: Tapos constant reminder na mag aral kami ng mabuti. I recall nung may award ako at sasabitan ako ng medal bigla siyang tatawag. "Anak, nasa gymnasium na ako bakit wala pang tao?". Sumagot naman ako "Mommy Auditorium hindi Gymnasium". Hahaha. and yung bobolahin ko pa sila Cedra and Junjun para makapag date kayo ni Mommy. Sinusuhulan ko ng Cartoons sa ipad. Hahaha

Di mapigilang halakhak niya. We have a lot of happy memories and sweet moments.

Me: She's a selfless woman. Lagi niya tayong inuuna bago niya isipin ang kanyang sarili. Imagine panay na ang pag hang ng ipad at iphone niya pero pinagtyatagaan niya ito. Ang sagot niya sa akin "mas kailangan nila Martha at Jacob ng bagong computer para sa pag aaral nila". One time nga nag bigay na ako ng pera kay Tita Chloe mo para palabasin na siya ang nag regalo. Sigurado kasi akong magagalit siya pag binilhan ko siya ng mahal na regalo.

Martha: I recall na pinag shopping siya ni Tita Chloe ng damit. Ngayon ko lang nalaman na pera mo pala yon dad.

Tumango lang ako habang napabuntong hininga.

Me: simple lang kasi mommy mo. As long as pwede pang pagtyagaan gagamitin pa niya. Yung iphone at ipad nila dinaan ko din kay Tita Chloe mo since dalaga naman siya noon. Di ko naman masisi mommy mo since we're starting a new life then. Back to zero ika nga nila.

Martha: I know dad. Doon ko rin nakita ang effort ninyo ni mommy na itaguyod ang pamilya natin. Nakita ko rin sa super saya ni mommy sa iyo. Especially pag tulog na ang kambal. Hahaha

Hirit ni Martha na may kasamang halakhak ng tawa.

Me: Bad ka! Sinisilipan mo kami ah! Hahaha

Pabirong hirit ko sa kanya.

Martha: Dad dapat kasi nag lolock ka ng pinto. Pano kung sila Cedra and Junjun na yun? Hahaha

Me: You mean nakita mo kami na...

Martha: Ay hindi ah. Dahan dahan kong ni-lock ang pinto para di kayo pasukin ng kambal hahah.

Patuloy na pagkwento niya sa akin na may kasamang tawa.

Martha: Thank You Dad. Thank you sa pagmamahal na binigay mo sa amin ni Jacob.

Maya maya ay dumating na din sa kusina si Jacob na binatilyo na.

Jacob: Hi dad, hi ate. Mukhang nagkakatuwaan kayo dyan ah. Sali naman ako.

Martha: oo naman. Namimiss lang namin si Mommy.

Jacob: ako din na mimiss ko na siya. Dalawin naman natin siya bukas dad.

Me: ha??? May klase kayo bukas ha.

Martha: Dad talaga. Sabado bukas hahaha.

Jacob: oo nga naman dad. Tomorrow is saturday. Hahaha

Masaya kaming nagtawanan nang mga oras na iyon sa kusina habang tulog na ang kambal. Habang nagtatawanan kami ay nagpakita si Katrina sa akin. She was wearing a long white dress. She was smiling at me. With her smile it shows na masayang masaya siya kung nasaan man siya. Masaya dahil buo pa rin ang iniwan niyang pamilya. She maybe gone physically but she will be on our heart forever.

Katrina: thank you babe.

Pagpapasalamat niya sa akin at naglakad na siya palayo.

Itutuloy....