journey ng lovelife ni khrazzy 7

Nagulat ako sa reply niya....

Al: wag ka muna text, dito si bernadith. Wag ka na reply.

Parang sinaksak ang dibdib ko sa sakit. Oo nga pala. May iba pala siyang

girlfriend. Hindi nga pala ako nag iisa. Second lang ako sa puso niya, sa

buhay niya. Ang sakit. Sobra.

Ewan ko kung talagang baliw ako pero naisipan ko na tumambay sa labas ng

bahay. Alam ko na pag pauwi na si bernadith, dadaan sila sa harap ng

bahay na tinutuluyan ko. Gusto ko makita si bernadith. Kahit na parang

tinotorture ko na ang sarili ko.

Ilang sandali pa akong naghintay sa labas ng bahay habang

nakikipagkwentuhan sa isang tropa, na nakakaalam na kami ni al at

sinabihan akong "anjan" nga, ay lumabas si al sa bahay nila at kasunod niya si

bernadith. Pauwi na. Hindi ako tumingin kay al pero nakatitig ako kay

bernadith. Hindi naman niya ako pansin dahil medyo madilim sa

kinauupuan ko. Nang makita ko si bernadith ay lalo akong nasaktan. Pano

ba naman ay sa tingin ko mas maganda siya at mas sexy sa akin. (pero sabi

ng tropa ko mas maganda naman daw ako kesa kay bernadith at mas mabait

pa)

Lalo nadagdagan ang bigat ng dibdib ko. Maya maya ay may nareceive

akong text galing kay al.

Al: hon bakit tumambay ka pa sa labas? Nakita mo tuloy siya, nakita mo

tuloy na magkasama kami. Alam ko nasaktan kita. Sorry.

Me: ok lang yun hon, wag mo ako alalahanin.

Pero deep inside? Siyempre masakit.

Al: hon, pauwi na ako, wait mo ako jan.

Hinintay ko nga siya. Nang dumating siya, halos wala ng tao sa labas. I

pretended that im ok.

Oh yes, im a great pretender...pretending that im alright...

Al: hon ok ka lang?

Me: oo naman noh, ako pah..hehe

al: sigurado ka ha?

Me: yup! Wag ka mag alala anu ka ba...na miz kita kaya ako pumunta dito

al: talaga? Ako din namiz kta hon...

Hinalikan niya ako, itinayo, sinandal sa pader,sa gilid ng bahay namin, kung

saan madilim, itinaas ang skirt, ibinaba ang panty. Inilabas niya titi niya at

ako'y kinantot sa labas. Grabe, para akong pokpok ng mga oras na yun

pero wapakels ako (walang pakialam). Basta mahal ko si al. Dun ko na lang

ibinuhos ang anumang sakit na nararamdaman ko. Tapos nun? Nagpaalam

siya na papasok na sa bahay nila..pumasok na rin ako sa amin.

Ganon lang lagi ang sitwasyon namin halos gabi gabi. Minsan pumapasok sa

isip ko kung sex lang ba ang habol niya sa akin? Pero nararamdaman ko

naman na mahal niya ako. So, bahala nah...

Lumipas ang 2 buwan...

Me: hon, akala ko ba mag aabroad na si bernadith?

Al: hay ewan ko sa babaeng yun, maayos na nga lahat ng papeles niya pero

parang ayaw na tumuloy. Sa makalawa na ang flight niya.

Me: baka naman tutuloy din siya. Sayang naman kung hindi.

Pero ako? Todo dasal ako na sana matuloy si bernadith..pero hindi natupad

ang gusto ko. Hindi natuloy si bernadith. Nagbackout siya. Kaya tinext ko si

al. (di ko kasi kaya sa personal sabihin)

me: hon, ano na plano mo ngayong hindi siya natuloy sa abroad? Wala ka

bang balak na makipaghiwalay sa kanya? Paano tayo?

Al: hon, bigyan mo pa ako ng konting panahon pa

me: hon mahal na mahal kita pero di ko na kaya ang sakit na

nararamdaman ko hon. sobra sobra na ang sakit eh.

Al: hon naman, nahihirapan na nga ako sa sitwasyon eh.

Me: hindi naman mahirap yan eh, kung hindi mo na siya mahal e di

hiwalayan mo na siya

al: hindi ganun kadali yun hon

me: ganun? E kung papiliin kita ngayon? Ako o siya?

Hindi siya makapili. Kaya ako na lang ang kusang lumayo. Ayoko na.

Masakit na talaga. Ilang araw kong iniyakan ang pagkakahiwalay namin ni

al. Nagpalit ako ng number para hindi niya na ako makontak. Nagtrabaho

ako. Ilang bwan wala akong balita sa kanya. Mga 6months siguro.

Hanggang aksidenteng makita ko ang isang tropa ko na kapitbahay ni al.

Nagkumustahan muna kami tapos nagkuwentuhan, nang biglang...

Tropa: ay jehn kayo pa ba ni al?

Me: hindi na matagal na, bakit?

Tropa: ah, so hindi mo pala alam na wala na sila ni bernadith?

Me: talaga? Kelan pa?

Tropa: siguro mga 3 or 4 months ago.

Me: ahh ganun ba? Hindi na rin kasi kami nagkakatext weh.

Naisip ko, nagkahiwalay din pala talaga sila. Pero hindi ko na rin kakayanin

pa maghintay ng 2 or three months na kami pa bago siya nakipaghiwalay.

Torture na masyado yun sa part ko diba?

Pero di ko natiis. Tinext ko siya, hoping na yun pa din ang number niya.

Nangumusta lang ako at ngppakilala...tapos...

Al: hon, miz na miz na kita, please magkita tayo, wala na kami ni bernadith.

Pumunta ako sa bahay niyo pero lumipat na daw kayo.

(lumipat na nga kami ng house pero caloocan p din.)

Ewan ko, sadyang mahal na mahal ko lang tlaga siya kaya nkipagkita ako sa

kanya. Isinama ko siya sa bagong bahay namin. Ako lang mag isa dahil nasa

work si mama at may pasok naman kapatid ko.

Pagpasok namin ng bahay, bigla niya akong sinunggaban

al: hon, miz na miz na talaga kitahhh

hindi ako makapalag.

To be continued...